(Weersverslag Tenerife) We gingen vandaag van start met veel wolken, meer nog dan gisteren. Ze hangen nu overal, boven zee, boven de eilanden, rond de bergtoppen, al hebben de opklaringen die nog overbleven nog steeds de voorkeur om zich boven de open zee op te houden. Niettegenstaande is het erg rustig met nauwelijks wind en een zeer kalme oceaan. Naarmate de voormiddag vordert breekt de bewolking meer open en laat de zon zich weer van haar beste kant zien. Er steekt nu wat wind op terwijl er meer leven in de oceaan komt maar naar de avond toe komt de weermachiene opnieuw tot rust en blijft het daardoor nog tot laat in de avond aangenaam zacht om buiten naar de sterrenhemel te kijken. Ondanks dit alles wordt de oceaan steeds onrustiger en staat er weer een flinke branding in de late uurtjes.
Vandaag werd het zo mogelijk nog heter dan gisteren mede door de medogenloze en brandende zon nie nauwelijks concurrentie te vrezen had. Enkel 's morgens en 's avonds waren er een paar dotjes Altocumulus te ontwaren, maar het vergde nogal wat speurwerk om deze aan het hemelgewelf op te merken. Ze gaven wel aan dat de atmosfeer wat onstabiele trekjes vertoonde op nadering van een koufront vanuit het westen maar de lucht is kurkdroog zodat eventuele buien machteloos waren. De temperaturen liepen op van een boterzachte 13,0 in de ochtend naar een verschroeiende 33,9 graden in de namiddag terwijl het ook in de avonduurtjes opmerkelijk zacht, zeg maar zwoel, bleef. De wind kwam uit zuid-zuidwestelijke richting en haalde maximaal 22,5 km/h.
Tijdens de nachtelijke uurtjes heeft het vormeloze wolkendek duidelijk geen vin veroerd. Het was vanmorgen dus nog steeds al grijs wat de klok sloeg met als enig winstpuntje dat het droog was. Maar eens de middag voorbij moesten we ook deze winst weer inleveren toen het vanuit het westen opnieuw begon te regenen. Het ging nu om koufrontregens wat resulteerde in een erg grote neerslagintensiteit bij momenten, maar door de trage progressie van het golvende front viel zowat de ganse namiddag en een groot stuk van de avond letterlijk en figuurlijk in het water. Rond een uur of acht zaten we eindelijk aan de achterzijde van het front waardoor het ophield met regenen. Hoewel opklaringen zelfs in de verste verte nog niet te bespeuren vielen, kwam er toch een aangename variatie in het weer doordat we konden genieten van chaotische en dreigende wolkenstrukturen die aan een duizelingwekkende snelheid over het luchtruim joegen, en hiermee een apparte sfeer creëerden. Te Malderen werden er dezelfde dag temperaturen van 13,2tot 15,6 graden gemeten bij windsnelheden tot 32,2 km/h uit het WZW terwijl er in totaal 6,2 mm neerslag viel.
Verschillende buien, ook met onweer, waren afgelopen nacht aktief, maar Malderen moest het vooral van de regen hebben waardoor de omgeving er vanochtend erg drassig bijlag. Er hing veel laaghangende bewolking maar deze loste al snel op waarna we konden genieten van brede opklaringen. De zon was echter niet al te sterk door toedoen van Cirrostratusbewolking die de hemel steeds een melkachtige aanblik verleende. De stapelwolkjes die voorbijdreven, werden in de loop van de namiddag plots gevolgd door dichtere bewolking (Stratocumulus die vanuit het zuidwesten kwam opzetten. Het werd hierdoor erg kil, zeker door toedoen van de zuidwestenwind met haar snelheden die opliepen tot 30,6 km/h. Op de satellietbeelden tekende zich een prachtige depressiestructuur af waarbij de wolken en regenzones in spiraalvormige banden rond de kern draaiden. Tussen deze 'banden' zaten nog wat opklaringen die eveneens een spiraalvorm hadden (op macroschaal tenminste) waardoor we na het oprukken van de bewolking opnieuw de zon te zien kregen. Het waren vooral Stratocumulusvelden die door de aanwezige luchtwervelingen dreigende mammatusstructuren vertoonden, een niet alledaags gezicht. Zoals het een echte Stratocumulus betaamt, zat daar nauwelijks regen in en meer dan paar druppeltjes kregen we dan ook niet te zien tijdens de namiddag en een groot deel van de avond. Later kreeg de bewolking gezelschap van Altocumulus en Altostratus, en deze brachten al wat meer nattigheid voort, al maakte het allemaal maar weinig indruk, zeker in vergelijking met wat er gisteren aan vocht is naar beneden gekomen. We zijn het niet meer gewend, maar op thermisch gebied was het nogal aan de frisse kant met temperaturen tussen 11,7 en 18,7 graden, terwijl de neerslag die we vandaag opmaten (8,6 mm) vooral van de buien in de vroege ochtend afkomstig zijn.
De warme, subtropische lucht zorgde ervoor dat het vanochtend niet kouder werd dan 15,4 graden, terwijl er brede opklaringen hingen die slechts werden onderbroken door een dikke laag scherp begrensde Cirrostratusbewolking in het westen en een combinatie van Stratus en Stratocumulus in het oosten. Vermits de stroming nog steeds een oostelijke component had, waren het deze laatsten waarmee we al snel geconfronteerd werden en zich zodanig gingen uitbreiden dat we snel met een grijze, volledig betrokken hemel opgezadeld werden. Wie vandaag een snipperdag nam en uitsliep heeft waarschijnlijk niet eens een glimp van de mooie opklaringen 's ochtends opgevangen, maar kon wel genieten van de zeer zachte lucht die het ondanks de bewolking erg aangenaam deed aanvoelen. Kort na de middag moesten we zijdelijk rekening houden met lichte of matige regen, maar het grootste deel van de namiddag verliep alsnog droog terwijl de temperatuur verder opliep naar 22,1 graden onder begeleiding van een oostelijk briesje met snelheden tot 19,3 km/h. De bewolking ging tijdens de vooravond steeds onstabieler ogen en dit resulteerde te Malderen in een drietal (zeer dikke) regendruppels. Vervolgens kwamen er opeens brede opklaringen opzetten vanuit het zuidoosten waardoor er al snel niets anders dan een dunne laag Cirrostratus fibratus te zien was aan een voorts heldere hemel. Het meest indrukwekkende van de dag volgde ongeveer een uurtje voor zonsondergang toen er met een zeer hoge snelheid ragfijne Stratocumulus castellanusveldjes werden voortgejaagd onder de vezelachtige Cirrostratus. Zowel de hoge snelheid van de wolken als hun fijne structuur alsook de minder gebruikelijke bewegingsrichting (ZO naar NW) gaven dit alles een erg bizar karakter. Na een tijdje verdwenen deze wolkjes maar trok er nog een bandje van Stratus fractus bewolking voorbij. Na zonsondergang bleef echter alleen de Cirrostratusbewolking over. Naast dit alles was ook de temperatuur opvallend: het was na zonsondergang niet eens zacht te noemen maar gewoonweg wárm. Het neerslagtotaal voor deze dag bereikte 0,4 mm.
De herinneringen aan het onweersgeweld van het voorbije etmaal borrelden spontaan weer op toen we grote hoeveelheden Stratocumulus castellanus zagen voorbijdrijven in het zachte ochtendlicht. Maar het was vals alarm want het bleef rustig en de wolkjes verdwenen weer. Ze maakten plaats voor Cumulus fractus die zich in de loop van de voormiddag ging ontwikkelen terwijl er vanuit het zuidwesten Cirrostratusbewolking kwam opzetten. Deze betekende het begin van het einde van het fraaie lenteweer want ze was de voorbode van een regenzone die op de Lage Landen afstevende. Voor het zover was konden de stapelwolkjes echter nog uitgroeien tot een aantal buien terwijl er ook erg veel Stratocumulus werd gevormd door uitspreiding. Het werd dus somber en kil bij temperaturen die met 9,3 tot 15,9 graden flink achter bleven tegenover de voorbije dagen. Na de middag werden de stapelwolken en Stratocumulusvelden weer schaarser, maar de Cirrostratus was ondertussen aangedikt tot een uitgestrekt Altostratusdek waaruit het al snel begon te regenen. De wind spande aan tot 38,6 km/h uit zuidwestelijke richtingen waardoor het er qua gezelligheid ook al niet veel op vooruitging. Gelukkig was de regen erg licht en werd hij afgewisseld met motregen en droge perioden. Tijdens de avond werd het uiteindelijk helemaal droog en werd het neerslagtotaal van 1,0 mm definitief een feit. De wind bleef daarentegen aanhouden door de nabijheid van de golvende regenzone.
In de nasleep van de regenzone die gisteren op visite was, hing er vanochtend veel bewolking en was het aan de nevelige kant. Het ging aanvankelijk om Stratocumulusvelden die erg fraai oogden in het vroege ochtendlicht, maar later werd er ook Cumulus en Stratus fractus gevormd terwijl de Stratocumulusvelden meer aaneengesloten werden. Het rustige en half tot zwaarbewolkte weertype kabbelde voort tot na de middag toen een zwakke regenzone vanuit het westen haar intrede probeerde te maken. Dit werd vooral in Nederland een succes, want in Malderen werden er hooguit wat verdwaalde regendruppels gespot. We kregen vooral de bewolking ervan te verwerken die voor een grijs en nevelig weersbeeld zorgde, waarin we natuurlijk geen hogere temperaturen dan 8,1 tot 18,5 graden konden verwachten. De wind was hierbij ook erg zwakjes met snelheden tot 16,1 km/h uit noord- noordoostelijke richtingen. Ook de avond verliep rustig, grijs en nevelig waardoor er uiteindelijk niet zoveel over deze dag te vertellen valt. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Tot eenieders teleurstelling heeft de trogpassage geen neerslag opgeleverd in Malderen. Wel dreven er bij zonsopgang een aantal buitjes voorbij die nog net voldoende waren om het stof (opnieuw) te blussen. Deze buien waren de zuidelijke uitlopers van een onstabiele luchtmassa die vooral in Nederland voor behoorlijk wat neerslag heeft gezorgd. Ten zuiden van Malderen bleef het zo goed als droog terwijl er vooral Stratocumulusvelden voorbijdreven met opvallend diepblauw gekleurde opklaringen ertussen. Ondanks de koele zeelucht was het vanochtend niet echt koud bij minima van 9,8 graden, maar daar zaten de wolkenvelden natuurlijk voor iets tussen. In de loop van de voormiddag vond er steeds meer uitspreiding plaats van de buienwolken tot Stratocumulus en Altocumulus. Dit zorgde voor een erg somber weersbeeld waarbij de combinatie van lage temperaturen (tot 16,9 graden) en een gure westenwind tot 25,7 km/h veel mensen deed spijt krijgen dat ze vandaag verlof namen of omgekeerd. Er vielen nog wat lichte buitjes tussendoor maar de hoeveelheden waren verwaarloosbaar met 3 tot 5 druppels per stuk en 's avonds ontstonden er weer opklaringen. De avond verliep grotendeels droog al deed een felle regenboog bij zonsondergang vermoeden dat de dorre vegetatie opnieuw achter het net viste. Het werd een kille avond met nog redelijk wat wind terwijl we afsloten met een neerslagtotaal van 0,3 mm.
Door de droge landlucht werd het terug een aangenaam verkoelende nacht en ochtend bij minima van 12,3 graden. De lucht was nog steeds azuurblauw en werd onderbroken door een aantal Cirruswolken die vooral in het zuidwesten goed vertegenwoordigd waren. In die richting was ook soms gesloten Cirrostratusbewolking te zien. Ook deze keer bleef dit echter zonder gevolgen. Het werd opnieuw zeer warm bij maxima van 29,1 graden terwijl we verkoeling konden vinden in de droge oostenwind die met snelheden tot 19,3 km/h over Malderen streek. Halverwege de namiddag verschenen er plots stapelwolken die vanuit het niets leken te ontstaan en vanuit het oosten steeds talrijker werden. Naar de avond toe zakten deze weer in, maar bij zonsondergang kwam er vanuit het oosten opeens dikke en dreigende Stratocumulus opzetten waardoor we op een nachtelijk stortbad leken af te stevenen. Maar het bleef droog en de pluviometer wees op het einde van de avond nog steeds 0,0 mm aan.
Terwijl er in het oosten veel Altocumulus bewolking te zien was, was de lucht in het westen helder en diepblauw gekleurd. We zijn het dit jaar misschien niet meer gewoon, maar het was wel degelijk de blauwe lucht die terein won en niet de wolken. En... ze bracht ook nog eens zachte lucht met zich mee voor zover dat nu al te merken was bij minima die mei- onwaardig zijn met 6,5 graden. Overdag ging het dan de goede kant op en warmde het snel op bij een heldere hemel met 2 condensatiesporen erin. Daarna werden er stapelwolkjes gevormd en kregen we een typische zomerlucht te zien. De aangevoerde lucht was erg droog wat zich vertaalde in sterke contrasten en een goede zichtbaarheid. Vooral in Nederland waren er meldingen van uitzonderlijke vergezichten bij een vochtigheidsgraad die beneden 25% zakte. Het werd een stuk warmer dan de afgelopen dagen met 21,3 graden terwijl er een zacht westelijk briesje opstak met snelheden tot 22,5 km/h. De stapelwolken losten tijdens de avond weer op en het werd zo goed als helder met een diepblauwe lucht waarin zelfs de laagstaande zon vlak boven de horizon nog felwit scheen. Na een tijdje verschenen er een paar Altocumulusbanken in het westen die een eerste voorbode zijn van koel en regenachtig weer dat ons voor de komende dagen boven het hoofd hangt. We sloten deze fraaie lentedag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
In een met vocht verzadigde, windstille omgeving werd afgelopen nacht volop nevel en Stratusbewolking gevormd waardoor het allemaal veel weg had van een zachte en nevelige oktoberdag. Ook deed het wat aan tropische bergwouden denken want de minima waren echt wel aan de hoge kant met 15,1 graden. De zon was met heel veel moeite nog net door de nevel te zien en aan haar typische matglastint kon ook gemakkelijk de aanwezigheid van Altostratus translucidus afgeleid worden in de hogere luchtlagen. Een wolkensoort die onlosmakelijk verband houdt met regen, en de radarbeelden slaagden erin om dat verband mooi aan te tonen met blauwe kleuren boven de Benelux. De neerslag bleek echter zeer ongelijk verdeeld te zijn want net als gisteren kregen de noordelijke delen van Nederland het zwaar te verduren terwijl de overige gebieden slechts met beperkte neerslagtotalen (on)vrede moesten nemen. Vooral rond en na de middag kwam het vaak tot regen of buien, en daar hoorde een zwaarbewolkt weertype bij met voornamelijk Altostratus, Cumulus congestus en Stratus fractus bewolking. Nog steeds was het erg nevelig en de zachte temperaturen die 's ochtends nog voor een tropische stemming zorgden, sloegen om in een herfstachtige kilte bij maxima van 19,0 graden na de middag. Niet zo verwonderlijk met de as van een lagedrukgebied boven onze koppen, en deze situatie zorgde ook nog eens voor grote tegenstellingen wat windrichting betreft. Zo kregen de vochtige, noordelijke gebieden van de Benelux met een strakke, oostelijke wind te maken terwijl het in de centrale delen windstil was en in het zuiden tot een westelijke wind kwam die eerder aan de zwakke kant was. Dit laatste gold dus ook voor Malderen, en dat was dan een dorpje waarmen grotendeels naast de waterprijzen heeft gegrepen als we die 1,2 mm in de pluviometer mogen geloven. De avond verliep daar uitermate somber en kil met een gesloten Stratus wolkendek waaruit het regelmatig motregende of lichtjes regende. Deze neerslag was niet meer meetbaar waardoor het eerdergenoemde neerslagtotaal ook het dagtotaal werd.