Vrijdag, 4 februari 2005
Het grootste deel van de dag was somberheid troef en gingen we gebukt onder grijze wolkenmassa's. Het was hierdoor erg zacht gebleven afgelopen nacht terwijl de temperatuur opliep naar 7,6 graden. Een zuidelijke bries haalde hierbij snelheden tot 19 km/h, terwijl er ondanks de bewolking geen neerslag van betekenis viel. De pluvio bleef op nul staan. Wel was het erg nevelig vanochtend, maar in de late namiddag sloeg het weer plotseling om en kregen we opeens brede opklaringen waarin het kwik echter hoogtevrees heeft gekregen en ondertussen een snelle daling heeft ingezet. Aan de grond vriest het reeds lichtjes en ook in de hut zal het komende nacht wel enkele graden vriezen. Morgen zullen we de daglichtperiode starten onder een witberijpt landschap waarin de eerste zonnestralen snel weer leven zullen in blazen. Doch ondertussen komt het koufront dichterbij. Volgens het GFS is het front sterk aan het verzwakken en zal de neerslag wellicht niet eens de kust bereiken en ook de traditionele buien die erachter zouden moeten volgen (voorzien op zondag) zullen hier waarschijnlijk niet eens levend geraken. Pas tegen volgende week donderdag lijkt zich neerslag van betekenis aan te kondigen.
Zaterdag, 4 februari 2006
Opnieuw werd het een erg saaie winterdag waarbij het vooral in de voormiddag grijs en betrokken bleef. Het wolkendek was gelukkig iets lichter dan de voorbije twee dagen waardoor er af en toe een streepje blauw waarneembaar was. De bewolking maakte deel uit van een warmtefront en dat merkten we vooral aan het thermische verloop van vandaag: de temperatuur die rond middernacht nog 0,7 graden bedroeg, liep geleidelijk op naar 6,8 graden terwijl er in de namiddag een zwakke neiging was tot opklaringen wat ons ongeveer tien minuutjes zonneschijn opleverde. Ondertussen is het weer lichtjes aan het afkoelen, maar de kansen op vorst zijn te verwaarlozen voor komende nacht. Neerslag is er ondanks de frontale passage niet aan te pas gekomen, maar de wind is wel lichtjes in kracht toegenomen, ze haalde maximaal 16 km/h uit noordelijke richtingen. De regenzones die het begin van de nieuwe werkweek markeren, zullen echter een stukje aktiever zijn...
Zondag, 4 februari 2007
De dunne nevel die gisterenochtend als een satijnen laken over het landschap hing, werd vanochtend vervangen door een dikke donsdeken waardoor we tijdens het eerste deel van de voormiddag niet meteen op de zon moesten rekenen. De mist heeft zich erg vroeg gevormd waardoor het kwik slechts twee tientjes verder zakte en uitkwam op -0,7 graden. Opwarming tijdens de dag werd echter aardig afgeremd, maar eens de zon er doorkwam kort voor de middag, ging het dan toch nog in sneltreinvaart de hoogte in, richting 9,1 graden. De wind was hierbij even krachtig (of zwak) als gisteren met 17,7 km/h als maximum, zij het dat hij deze keer uit het oosten kwam. Een windrichting die in deze tijd van het jaar niet meteen garant staat voor tropische toestanden, en dat was ook temerken aan de temperatuursdaling die zich naar zonsondergang snel inzette en de minima misschien nog lager als vanochtend zullen doen eindigen. Het blijft immers helder terwijl de laatste restjes Stratus fractus reeds halverwege de namiddag zijn opgelost. Er was geen meetbare neerslag, al heeft een wellicht door dauw veroorzaakte kortsluiting in het weerstation voor een sterk afwijkend neerslagsignaal gezorgd (129,4 mm aan 303,2 mm/h).
Maandag, 4 februari 2008
Tijdens de nacht is de bewolking verder gaan toenemen waardoor we vanochtend ontwaakten met regen. Voor de vroege vogels onder ons althans, want de regen ging nog voor 6H over in motregen en vervolgens werd het helemaal droog. We hebben hier duidelijk met een koufront te doen want nadat we tijdens de voormiddag nog geruime tijd geplaagd werden door Altostratus en Stratus fractusbewolking, kwamen vanuit het westen de typische diepblauwe opklaringen aangedreven die zich achter het front bevinden. En de al even karakteristieke buien want droog hielden we het tijdensn de namiddag zeker niet. De buien blonken erg uit in aktiviteit en waren plaatselijk voorzien van hagel en onweer, maar te Malderen (en Brussel) moesten we het doen met de zeer fraaie en imposante Cumulonimbi die niettemin ook niet mis waren. Snelle drukstijgingen vanuit het westen zorgden ervoor dat de buien snel wegtrokken, maar dankzij hun hoge ijskappen waren ze nog tot na zonsondergang te bewonderen aan de oostelijke horizon. 's Avonds ging het dan aardig afkoelen onder de open hemel, al lijken zeer lage temperaturen onwaarschijnlijk aangezien vlak voor zonsondergang reeds de eerste sluierwolkjes te zien waren van een nieuwe regenzone die snel onze richting uitkomt.Uiteindelijk was alle neerslag die er vandaag viel, goed voor 1,8 mm terwijl de temperaturen zich tussen 4,8 en 10,0 graden ophielden. Voorts stond er vandaag een krachtigezuidwestelijke wind met snelheden tot 46,7 km/h.
Woensdag, 4 februari 2009
Hoewel de opklaringen zich gisterenavond nog in onze richting uitbreidden, waren we er vandaag als zonneklopper opnieuw aan voor de moeite. Grijs was nog steeds de hoofdkleur en de satellietbeelden toonden dat het koufront nauwelijks is opgeschoven. Net als gisteren bestond de bewolking uit Altostratus, waarbij de nevelige en kille atmosfeer de valse indruk wekte dat we ons onder winterse inversiebewolking bevonden. De neerslag is er nu echter grotendeels uitgegaan, en als er al iets viel ging het vooral om lichte regen met een paar natte vlokjes ertussen. Wie van zon hield, kon vandaag terecht op de Nederlandse Waddeneilanden, de warmteliefhebbers waren opnieuw aangewezen op een reis naar het oosten van de Benelux voor temperaturen die rond 6 graden schommelden, en de sneeuwliefhebbers konden dan op sommige plaatsen in het midden en noorden van Nederland hun hartje ophalen in de dunne laag poedersuiker die er is gevallen. De wolkenliefhebbers werden echter het meest verwend, want die hoefden Malderen niet eens te verlaten om aan hun trekken te komen. Tijdens de nacht en ochtend heeft het nog lichtjes gevroren bij minima van -0,9 graden terwijl het overdag 2,0graden werd. De wind was terug erg zwak (tot 11,3 km/h uit het oosten) in de rustige en nevelige atmosfeer, die in het zuidoosten van Nederland zelfs aanleiding gaf tot flink wat mist. Op het einde van de dag koelde het opnieuw langzaam af tot net onder het vriespunt. Het bleef hierbij betrokken maar droog terwijl het neerslagtotaal zich op 0,0 mm heeft gehandhaafd.
Donderdag, 4 februari 2010
Grijs (of natriumlampen- oranje voor de vroege vogels) bleef ook vandaag de hoofdkleur, doch deze keer kwamen we weer aan de andere zijde van het warmtefront terecht. Dit resulteerde in een gestage opwarming die ons uiteindelijk op aangename maxima van 9,7 graden bracht, terwijl de minima eveneens zacht uitpakten met 3,3 graden. De opklaringen bleven net ten zuiden van ons hangen, waardoor ze vooral in het noorden van Frankrijk van onvervalst lenteweer konden spreken. Te Malderen brak er af en toe echter nog een waterig zonnetje door het wolkendek door toedoen van enkele opklaringen die wat verder naar het noorden konden doorstoten. Het warmtefront zelf vonden we dan weer boven Nederland terug, en zo zagen we andermaal indrukwekkende temperatuursverschillen optreden waarbij de omgeving van Groningen slechts met grote moeite net boven het vriespunt kon uitklauteren. De frontale bewolking zorgde daar voor nog wat lichte neerslag terwijl we in Malderen aankeken tegen een mengeling van Altostratus, Cirrostratus, Stratocumulus en Altocumulus. Vanuit het zuidwesten deed een koufront ondertussen pogingen om dichterbij te komen, waardoor de bewolking wat onstabiele trekjes ging vertonen en soms zelfs overging in zomers aandoende Altocumulus castellanus. Het bleef echter droog en we konden genieten van een zacht zuidwestelijk briesje dat tegen 27,4 km/h over het in een lentesfeer gehulde landschap streek. Later op de namiddag trok de bewolking zich verder terug tot er enkel Cirrostratus, Altostratus en een weinig Altocumulus en Stratocumulus overbleef. De zon kon hierdoor voluit gaan zodat de lentesfeer extra in de verf werd gezet. De temperatuur bleef tot een paar uur na zonsondergang vlak onder de tien graden hangen, maar later op de avond koelde het plots snel af zodat we alsnog op een viertal graden terecht kwamen kort voor middernacht. Het neerslagtotaal bleef beperkt tot 0,0 mm.
Vrijdag, 4 februari 2011
De wind is tijdens de nachtelijke uren gestaag blijven toenemen waardoor er vanochtend een onstuimige ochtendspits op ons wachtte. We bevonden ons echter in stabiele luchtmassa's in een brede warme sector waardoor het meestal droog was met hooguit een verdwaalde regendruppel of een weinig motregen. Bewolking was er echter des te meer en deze bestond uit Stratus en Stratocumulus die er opnieuw een sombere bedoening van maakten, zij het deze keer met wat meer structuur erin en in een 'actievere' setting. Wie 'brede warme sector' zegt, zegt ook warmte en dat hadden de thermometers al snel door zodat we vandaag erg hoge temperaturen konden opmeten die zich tussen 6,5 en 11,3 graden ophielden. Tijdens de namiddag veranderde er niet veel aan het zachte en winderige weertype al had de bewolking toen de neiging om chaotischer en vooral dreigender te worden. De windsnelheden liepen geleidelijk verder op en vooral 's avonds ging het flink tekeer met snelheden die opliepen tot 57,9 km/h uit het west- zuidwesten. Tussendoor waren er vlagen van lichte motregen of regen maar de neerslaghoeveelheden bleven beperkt waardoor het neerslagtotaal niet hoger dan 0,2 mm uitkwam.
Zaterdag, 4 februari 2012
Het kwik is verder weggezakt naar -14,6 graden, de laagste temperatuur die in Malderen werd opgemeten sinds januari 1985. En we kwamen er nog goedkoop van af want advectiestromingen uit een naderend warmtefront zorgden ervoor dat het in de loop van de ochtend weer opwarmde (zonder tussenkomst van de zon). Er waren ook wolken in het spel want er heeft zich een dunne mistlaag gevormd die op haar beurt echter voor een vertraagde opwarming zorgde. Hierdoor duurde het tot omstreeks 13H voordat het kwik boven -10 graden uitkwam. De mist loste toen op (sneeuwde gedeeltelijk uit met fijne vlokjes) en dan ging het wat sneller met de opwarming al kunnen we bij maxima van -3,1 graden nog een dikke ijsdag bijschrijven. De lucht zat vol met kleine ijskristalletjes waardoor er rond en boven ons in het zonlicht voortdurend glitters te zien waren die voor een magisch effect zorgden. In het westen waren wat Cirrusplukjes te zien en de wind was nauwelijks voelbaar met 8,0 km/h uit het oost- zuidoosten als uitschieter. Naar zonsondergang toe koelde het weer af, maar toen de thermometer -10,4 aanwees stopte de afkoeling en warmde het weer op terwijl het luchtruim volliep met Cirrostratus en Altostratus. De neerslag bereikte ons nog niet zodat we 0,0 mm als dagtotaal konden noteren.
Maandag, 4 februari 2013
We bevonden ons vanochtend in de warme sector van een depressie, maar volgens de satellietbeelden was het erg nipt en bevond de polaire lucht zich op amper 50 km ten oosten, noorden en noordwesten van ons. Bovendien begon ze onze richting uit te stromen waardoor het kwik langzaam begon te zakken. De maxima werden dan ook al tijdens de voormiddag bereikt met 10,4 graden terwijl een aantal flinke buien op het einde van de voormiddag de overgang naar polaire lucht markeerden. Hier kwamen terug rukwinden tot 35,4 km/h uit het westen aan te pas. Tegen de middag was het weer droger en zagen we meer Cumuliforme wolkenstructuren tussen het laaghangende wolkendek. Daartussen ontstonden een paar opklaringen al bleef de bewolking overheersen en kregen we de zon vrijwel niet te zien. Na de middag ging de bewolking over in Stratocumulus, en deze ontwikkelde zich tot Stratocumulus castellanus. Een duidelijk teken aan de wand dat de lucht onstabiel werd en er pittige buien op til waren. De eerste uren hoefden we ons echter geen zorgen te maken over een koude douche en kregen we een afwisseling van wolkenvelden en opklaringen te zien. Het werd op het einde van de namiddag bijna helder al verscheen er in het noordwesten opeens een scherpbegrensde laag Stratusbewolking. Deze was de opmaat naar een sombere en relatief zachte avond. De afkoeling werd erdoor afgeremd zodat de temperatuur toch niet beneden 6,4 graden zakte. Af en toe viel er lichte regen of motregen die het neerslagtotaal verder aanvulde tot 1,2 mm.
Dinsdag, 4 februari 2014
Door de bewolking is het inderdaad vorstvrij gebleven en het is zelfs niet eens kouder dan 3,3 graden geworden. Toen de eerste ochtendschemering doorbrak, bleek het om Stratocumulus en Stratus fractus te gaan die het luchtruim voor 7/8 bedekten terwijl het tijdens de nacht en ochtend droog is gebleven. In de loop van de voormiddag verscheen er ook Cirrus en Cirrostratus bewolking en leek het alsof we weer een stevige regenzone voor de kiezen zouden krijgen. Maar vanuit het westen dreven er opeens brede opklaringen binnen en volgde er terug een aangename zonnige winterdag met lentetrekjes. Tegen de middag werden er stapelwolkjes gevormd waardoor de hemel een typische zomerse aanblik kreeg. De sluierwolken losten weer op en uiteindelijk bleven alleen de stapelwolken over die een vrij rafelig uiterlijk hadden. Later kregen ze gezelschap van Stratocumulusvelden al bleef het droog en rustig bij aangename temperaturen die tot 10,8 graden opliepen. De zuidelijke tot zuid- zuidoostelijke wind was erg zwak. Kort voor zonsondergang zagen we in het zuidwesten opnieuw een scherp begrensde band van Cirrus en Cirrostratus bewolking opdoemen die de voorbode was van een nieuwe regenzone die zich morgenvroeg met ons zal bezig houden. Voor middernacht konden we ondanks het naderende gevaarte nog steeds van brede opklaringen genieten terwijl het door luchtmenging en de aanvoer van zachte zeelucht slechts langzaam afkoelde met temperaturen die rond een zestal graden schommelden tegen middernacht.
Woensdag, 4 februari 2015
Onder een open hemel is het afgelopen nacht afgekoeld tot -3,6 graden en lag de omgeving er bevroren bij. Gelukkig zijn er geen buien gevallen en waren de gesmolten sneeuwresten van de voorbije dagen reeds verdampt zodat het aantal pendelaars dat van glijtijden gebruik maakte gevoelig afnam. Toch moesten we hier en daar nog met het verrassingseffect van een verdoken ijsplek rekening houden met de gekende gevolgen vandien. Overdag zagen we hoe buienwolken ten noorden van ons opdoken terwijl de hemel boven ons nog helder bleef. Dit was voor het grootste deel van de voormiddag het geval, maar tijdens de middag en namiddag begonnen er geleidelijk Cumulus en Stratocumuluswolken binnen te drijven of tot ontwikkeling te komen waarbij de stapelwolken steeds forsere afmetingen kregen. Het duurde niet lang voordat er ook ijskappen van Cumulonimbi zichtbaar werden en veel tijd was er dan niet nodig om te weten hoe laat het was. Op het einde van de namiddag werd Brussel verrast door een pittige bui van korrelhagel, regen en natte sneeuw en ook andere plaatsen moesten er aan geloven. In Malderen bleef het allemaal echter beperkt en moesten de weerliefhebbers het vooral van de fraaie buienluchten hebben. Het warmde op tot 6,4 graden en tijdens de avond klaarde het weer op zodat het onder een open hemel versneld ging afkoelen. De omgeving schitterde binnen de kortste keren weer van de ijskristallen en op de grond konden we de ijsplekken met het blote oog weer zien aangroeien als schimmelplekken in een timelapsefilm. Later op de avond dreef er dunne Stratus fractus bewolking binnen die mystiek oplichtte onder de volle maan en aan een flinke snelheid voorbijdreef vanuit het noorden. Aan de grond stond echter nauwelijks wind waardoor de vriezeman ongestoord zijn werk kon verderzetten. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 4 februari 2016
Na een periode van opklaringen is de bewolking tijdens de nacht weer toegenomen waardoor de dag een sombere start maakte. Samen met die wolken is er zachtere lucht binnengestroomd waardoor de minima van 2,3 graden al erg vroeg bereikt werden. De zachte lucht kwam daar niet alleen, want in de loop van de voormiddag begon het weer te regenen bij een goed voelbare naar westelijke richtingen krimpende wind. Dit werd dan weer gevolgd door een aantal opklaringen, maar de zonneschijn die daar uit voortkwam was zelfs met een door het Olympich comité gecertificeerde preciesiechronometer amper te meten. Ook het droge intermezzo dat hiermee gepaard ging was maar een kort leven beschoren want tijdens de namiddag kwamen er alweer nieuwe buien binnengebuiteld vanuit het westen. Ondanks al die nattigheid werd het weer erg zacht met maxima van 10,2 graden. Op het einde van de namiddag kregen we banden van Cumulusbewolking te zien die door zeer dichte Stratus fractus waren omgeven. Hiertussen zaten enkele erg actieve buien met zeer dichte neerslagzuilen en het werd gevolgd door nog meer buien die zich in een betrokken en kille omgeving voordeden. Pas na 20H begon de rust er definitief in te komen en dreven er ook weer wat opklaringen binnen vanuit het noordwesten. We sloten af met een neerslagtotaal van 4,5 mm.
Zaterdag, 4 februari 2017
Bij het krieken van de dag was het luchtruim reeds volgelopen met Cirrostratus en Altostratus terwijl we in de onderste luchtlagen veel Stratocumulus en Stratus fractus zagen hangen. Veel zon hoefden we dus niet meer te verwachten, al was het voorlopig nog droog. De wind kromp naar zuidoostelijke richtinge, en dit was meteen de eerste stap naar een weersverandering die ons midden volgende week wellicht een winterprik zal opleveren. De luchtruk ten noorden van ons was immers aan het stijgen terwijl de depressies een steeds zuidelijkere koers begonnen te volgen. Maar voorlopig was het zover nog niet en konden we nog even genieten van de zachte temperaturen die afgelopen nacht niet beneden 4,7 graden raakten en tijdens de namiddag nog 7,8 graden wisten aan te tikken as maximum. Maar tegen die tijd had de regen ons ook al bereikt, en na een periode van wat licht gedruppel begon de intensiteit geleidelijk toe te nemen waardoor het een erg natte bedoening werd tijdens de eerste helft van de namiddag. Gelukkig was de wind niet al te krachtig waardoor de eventuele fietser die hierin verzeild is geraakt niet nog natter werd door overmatig zweten en zwoegen. Tijdens de late namiddag werd het snel weer droger, maar het bleef betrokken terwijl er af en toe nog een vleugje motregen naar beneden kwam. De avond verliep dan weer in druilerige omstandigheden onder een betrokken hemel waarbij we het uiteindelijke neerslagtotaal van 9,7 mm konden optekenen
Zondag, 4 februari 2018
De buien van gisteren hoorden duidelijk bij een koufront. De stroming is verder naar het noordoosten geruimd en er stak een ijzige bries op die door merg en been sneed. Aanvankelijk was het betrokken met Stratocumulus maar vanuit het noorden klaarde het op en we konden wat zon meepikken. Daarna overtrok het weer met Stratocumulus en Stratus fractus waarbij er buien van korrelhagel vielen. Deze neerslag was niet meetbaar maar het viel al meteen op dat deze ook bij een zwakke intensiteit in vaste vorm de grond bereikte. Dan klaarde het weer op maar de wind werd nog krachtiger en kouder waardoor het wintergevoel helemaal compleet was. En toch leek het vanachter glas wel lente al mochten we niet teveel naar de uitgelopen bloemknoppen kijken die als krimpkousen in een hete luchtstroom in elkaar schrompelden. Hoe dan ook, de bewolking nam snel weer toe waardoor dat lentegevoel spoedig alleen nog in reisbrochures en foto-archieven te vinden was. Door de aanhoudende wind en bewolking had de vorst desondanks grote moeite om Vlaanderen te veroveren en bleek de 0,0 mm in de pluvio zelfs nog vloeibaar te zijn.
Maandag, 4 februari 2019
Een warmtefront heeft nog net op tijd Altostratusbewolking over ons kunnen jagen waardoor de vorst beperkt bleef en we omstreeks 6H weer op nul graden kwamen. De minima werden dan ook al een heel stuk eerder bereikt met -0,9 graden. In het zuidoosten hingen nog opklaringen en dit stond garant voor een schitterende "lava-zonsopgang". Het vervolg was natuurlijk minder schitterend want de lava stolde in een kwestie van minuten en het was een zwakke regenzone waardoor het weer saaiheid en somberheid troef was. Op veel plaatsen bereikte de neerslag niet of nauwelijks de grond waardoor het droog bleef terwijl er elders door waterkoeling natte sneeuw mogelijk bleek te zijn. Het was dezelfde koeling die ervoor zorgde dat de temperatuur langzamer steeg en de maxima dus beperkt bleven tot 4,0 graden. De wind kwam daarbij uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen. Tijdens de late avond leek de atmosfeer vochtig genoeg te zijn om de neerslag de grond te laten bereiken en kregen we periodes van motregen en wat intensere regen. Dit kon het neerslagtotaal in extremis nog aanvullen tot 1,9 mm.
Dinsdag, 4 februari 2020
Tijdens de nacht en vroege ochtend kregen we nog een aantal buien te verwerken en sommigen waren bijzonder fel. Na zonsopgang kwam hier ook nog eens hagel bij kijken en werden zij die met verlof waren gewekt door een oorverdovend kabaal van duizenden steentjes die op het Londerzeelse afgevuurd werden. Op de satellietbeelden zagen we opklaringen naderen maar aan de voorzijde daarvan draaide er een buiencluster in die zich tot een aaneengesloten regenzone ontpopte. Geen fraaie buienwolken en diepblauwe luchten dus al konden we net voor deze krul arriveerde nog 15 minuten genieten van deze mooie voorjaarsluchten. Daarna was het dan kommer en kwel met veel wolken, een bijtend koude noordwestenwind en af en toe striemende regenvlagen. In de polaire lucht schommelde het kwik tussen 2,6 en 6,9 graden en we keken meestal tegen Cumulus fractus en Altostratus aan waartussen de buien ingebed zaten. Omstreeks 16h leken deze te activeren waar het eerst een paar uur zo goed als droog was maar na zonsondergang zagen we toch weer opklaringen verschijnen tussen de buienwolken door, welke aan een erg grote snelheid voorbij dreven. De wind ruimde hierbij nog wat verder naar het noord- noordwesten al begon het later op de avond weer wat rustiger te worden. Alle buien bleken samen goed te zijn voor een dagtotaal van 4,3 mm.
Donderdag, 4 februari 2021
Het is tijdens de nacht verder opgeklaard waardoor het wat kon afkoelen al is het niet kouder dan 3,7 graden geworden. Overdag zag het er dan erg vriendelijk uit met kort na zonsopgang zelfs staalblauwe luchten. Maar het duurde niet lang of er verschenen weer wolken die eerst uit Altocumulusbanken bestonden maar later ook Cirrus en Cirrostratus. De zon bleef aanvankelijk echter voor de hoofdrol gaan en ze scheen bijna ononderbroken tot ze tegen de middag de duimen moest leggen voor dikkere Cirrostratus en Altostratusbewolking die in het zuidwesten verscheen. Deze leek eerst wat ter plaatse te blijven treuzelen, maar nog voor de avond kwam deze dan toch in een ruk opzetten en uiteindelijk resulteerde dit in verse regen. De hoeveelheden waren niet zo groot en de lucht was ook niet aaneengesloten grijs maar hoe dan ook was elke regendruppel er een te veel in het langzaam maar zeker verzuipende landschap. Ook na zonsondergang kregen we af en toe nog met perioden van lichte regen te maken al leek de activiteit er weer wat uit te gaan. Vlak voor de bewolking erdoor kwam is het nog kunnen opwarmen tot 9,9 graden waardoor het lentegevoel ook vandaag weer compleet was. Behalve misschien voor degenen die naar de weerkaarten keken waarin zich meer en meer winterse oplossingen laten zien voor volgende week dan. De neerslag die vandaag is gevallen is in vergelijking met de voorbije dagen beperkt gebleven met 0,3 mm.
Vrijdag, 4 februari 2022
Het koufront heeft wat vertraging opgelopen tegenover de modelruns van een paar dagen geleden waardoor we er toch nog een droge voormiddag konden uit slepen. En we zaten dus ook nog in de subtropische lucht waardoor de temperaturen nog een lange tijd rond de maxima van 9,3 graden bleven schommelen. Tijdens de late voormiddag ging het dan toch nog regenen waarbij opviel dat bij de eerste regenvlagen al meteen hagelsteentjes opdoken. De zuidwestenwind spande ook flink aan en het werd herfstachtig met een periode van vrij intense regenval zonder dat het echter tot excessen kwam. Na de koufrontpassage bleef het nog een tijdlang bewolkt maar de opklaringen erachter waren nog net op tijd om de schemeringskleuren van de ondergaande zon te kunnen opvangen. Het zag er meteen een stuk vrolijker uit na alle grijze ellende die we achter de kiezen hebben. Vanuit het westen dreven de klassieke Cumuluswolkjes binnen die je steeds ziet achter een koufront uit de schoolboekjes. Ze dreven snel voorbij in de winderige atmosfeer en soms waren ze ook talrijk. Wel bleef het droog en de koele lucht kondigde zich vooral aan met een flinke afkoeling die ons naar de minima van 2,2 graden bracht. Opklaringen en wolkenvelden bleven elkaar afwisselen terwijl we op een neerslagtotaal van 5,8 mm zijn gestrand.