Een prachtig document, met allerlei hoofdstukken over de strengste en meest bijzondere winters van de twintigste eeuw. Terwijl ik het vanmiddag weer doorbladerde, en speciale aandacht schonk aan de verhalen over 1956, vroeg ik me ineens af hoe we over pakweg twintig jaar op deze winter zouden terugkijken.
Nu is alles uiteraard relatief. Stel je voor dat we in 2014, 2019, 2020, 2023 en 2031 minstens 150 Hellmannen kunnen bijschrijven. Dan lijkt 2012 weinig te hebben gepresteerd. Tóch denk ik dat deze winter het verdient om onthouden te worden. Het is een bijzondere winter. Het uiterst zachte begin, de manier waarop de kou ons bereikte en de intensiteit van de februari-vorst zijn vermeldenswaardig. Het niet kunnen doorgaan van de Elfstedentocht hoort er uiteraard ook bij. Ik zou genoeg bij elkaar kunnen verzamelen voor een mooi verhaal over de winter van 2012, en wellicht dat ik straks in maart een rustig moment grijp om dat verhaal ook echt te maken. Waarbij ik natuurlijk december en januari niet vergeet. Het tamme begin heeft geholpen om de afgelopen twee weken speciaal te maken.
Nu is alles uiteraard relatief. Stel je voor dat we in 2014, 2019, 2020, 2023 en 2031 minstens 150 Hellmannen kunnen bijschrijven. Dan lijkt 2012 weinig te hebben gepresteerd. Tóch denk ik dat deze winter het verdient om onthouden te worden. Het is een bijzondere winter. Het uiterst zachte begin, de manier waarop de kou ons bereikte en de intensiteit van de februari-vorst zijn vermeldenswaardig. Het niet kunnen doorgaan van de Elfstedentocht hoort er uiteraard ook bij. Ik zou genoeg bij elkaar kunnen verzamelen voor een mooi verhaal over de winter van 2012, en wellicht dat ik straks in maart een rustig moment grijp om dat verhaal ook echt te maken. Waarbij ik natuurlijk december en januari niet vergeet. Het tamme begin heeft geholpen om de afgelopen twee weken speciaal te maken.
Rode pillen, blauwe pillen, zenuwachtig, vingers trillen, site verversen, pluimen staren, ondanks alles rust bewaren...
