Om even een antwoord te bieden op uw vraag...
De typische huis-tuin & keuken cyclonen zijn gebaseerd op onderzoeken door Bjerknes and Solberg in 1922. Zij hebben in de pre-satelliet era met gebruik van kites (idd van die vliegers), balonnen en surface observations een relatief dunne laag van de atmosfeer "gesampled" en zijn tot een prematuur-beeld van een cyclonen-structuur gekomen.
Het "model" dat zij in de tijd hebben gevonden gaf een relatief goed beeld van een cycloon, maar zonder de tools en daardoor het gebrek aan data was hun kennis & informatie ruim onvoldoende om een omkadering rond het begrip "cyclogenese" te genereren.
Verder in de 20e eeuw zijn meteorologen beginnen ontdekken (tools verbeterden door de advent van soundings & satelliet) dat "cyclogenese" een 3-dimensionaal proces is, waarbij een hoogtestoring of "wave" interacteert met iets aan het oppervlak zoals een grenslaag, frontale zone, barocliene zone of oppervlakte laag.
Onderzoekers zagen dat wanneer de golflengte van de golf verkleint dat de vorticiteit wordt vergroot waardoor opwaartse beweging wordt versterkt met als resultaat een
- Val van luchtdruk aan het oppervlak
- Stijgende luchtbewegingen
- Convergentie aan het oppervlak
- Neerslag
- Wind
Wanneer die vermelde interactie staande blijft worden de verticale bewegingen in de vorm van "transportbanden" of "conveyor belts" gegenereerd en zo evolueerde het "Norwegian Cyclone Model" naar een model onderzocht door Carlson in 1980, gebaseerd op het werk van Bjerknes and Solberg, waardoor het "conveyor belt model" tot stand kwam. Dit model wordt nu nog steeds gebruikt om de opmaak van een cycloon te benaderen.
Oneffenheden en onregelmatigheden in dat model zijn in kaart gebracht door Shapiro & Keyser (we zitten hier al post-1990). Het verschil tussen de 2 modellen is niet zo geheel anders hoor en we spreken nog steeds over een depressie. Het is en blijft dan ook een lagedrukgebied. Het verschil zit o.a. in de manier hoe de fronts (warm, koud & oclusie/seclusie) tot stand komen & evolueren.
In het norwegian cyclone model zien we een oorspronkelijke cycloon en de fronts, waarna we zien dat het koufront het warmtefront inhaalt, occludeert en zo de klassieke evolutie volgt die we van kinds-af aan kennen.
In het Shapiro-Keyser model zien we dezelfde oorspronkelijke cycloon en de fronts, maar zien we reeds een eerste verschijnsel, namelijk een onderbroken koufront (frontal fracture) waarbij je ziet dat het koufront niet "gekoppeld" is aan het warmtefront. Dit heeft als resultaat dat het koufront nooit het warmtefront kan inhalen om te occluderen en het koufront blijft als het ware losstaand van het grote geheel "haaks" op het warmtefront staan in de vorm van een "T" (vandaar ook de naam: "T-Bone structure").
Verder zien we dat het warmtefront zich rond de kern begint te wikkelen ("Back-Bent" frontal movement), waarna het volledig rond de kern is gewikkeld. Deze stap noemt de "warm-seclusie" of beter klinkend (Warm-Seclusion)
Grtz
Jen
De typische huis-tuin & keuken cyclonen zijn gebaseerd op onderzoeken door Bjerknes and Solberg in 1922. Zij hebben in de pre-satelliet era met gebruik van kites (idd van die vliegers), balonnen en surface observations een relatief dunne laag van de atmosfeer "gesampled" en zijn tot een prematuur-beeld van een cyclonen-structuur gekomen.
Het "model" dat zij in de tijd hebben gevonden gaf een relatief goed beeld van een cycloon, maar zonder de tools en daardoor het gebrek aan data was hun kennis & informatie ruim onvoldoende om een omkadering rond het begrip "cyclogenese" te genereren.
Verder in de 20e eeuw zijn meteorologen beginnen ontdekken (tools verbeterden door de advent van soundings & satelliet) dat "cyclogenese" een 3-dimensionaal proces is, waarbij een hoogtestoring of "wave" interacteert met iets aan het oppervlak zoals een grenslaag, frontale zone, barocliene zone of oppervlakte laag.
Onderzoekers zagen dat wanneer de golflengte van de golf verkleint dat de vorticiteit wordt vergroot waardoor opwaartse beweging wordt versterkt met als resultaat een
- Val van luchtdruk aan het oppervlak
- Stijgende luchtbewegingen
- Convergentie aan het oppervlak
- Neerslag
- Wind
Wanneer die vermelde interactie staande blijft worden de verticale bewegingen in de vorm van "transportbanden" of "conveyor belts" gegenereerd en zo evolueerde het "Norwegian Cyclone Model" naar een model onderzocht door Carlson in 1980, gebaseerd op het werk van Bjerknes and Solberg, waardoor het "conveyor belt model" tot stand kwam. Dit model wordt nu nog steeds gebruikt om de opmaak van een cycloon te benaderen.
Oneffenheden en onregelmatigheden in dat model zijn in kaart gebracht door Shapiro & Keyser (we zitten hier al post-1990). Het verschil tussen de 2 modellen is niet zo geheel anders hoor en we spreken nog steeds over een depressie. Het is en blijft dan ook een lagedrukgebied. Het verschil zit o.a. in de manier hoe de fronts (warm, koud & oclusie/seclusie) tot stand komen & evolueren.
In het norwegian cyclone model zien we een oorspronkelijke cycloon en de fronts, waarna we zien dat het koufront het warmtefront inhaalt, occludeert en zo de klassieke evolutie volgt die we van kinds-af aan kennen.
In het Shapiro-Keyser model zien we dezelfde oorspronkelijke cycloon en de fronts, maar zien we reeds een eerste verschijnsel, namelijk een onderbroken koufront (frontal fracture) waarbij je ziet dat het koufront niet "gekoppeld" is aan het warmtefront. Dit heeft als resultaat dat het koufront nooit het warmtefront kan inhalen om te occluderen en het koufront blijft als het ware losstaand van het grote geheel "haaks" op het warmtefront staan in de vorm van een "T" (vandaar ook de naam: "T-Bone structure").
Verder zien we dat het warmtefront zich rond de kern begint te wikkelen ("Back-Bent" frontal movement), waarna het volledig rond de kern is gewikkeld. Deze stap noemt de "warm-seclusie" of beter klinkend (Warm-Seclusion)
Grtz
Jen
Bericht laatst bijgewerkt: 29-10-2013 14:25
