Vrijwel alle chasers des vaderlands dommelden inmiddels weer in een diepe winterslaap nadat iedereen op 20 en 22 oktober toch nog even wakker werd. Ik was ook alweer lekker aan het wegdommelen, maar via de whatsapp zag ik de ene fraaie na de andere fraaie buienlucht voorbij komen vanuit de regio Vianen en Soesterberg. Ik kon het niet langer via mijn telefoon aanzien en ben samen met een maat van me richting de buien gereden. Iets waar ik achteraf totaal geen spijt van heb.
Omstreeks 15:00 vlogen we de deur uit en zette koers richting het altijd gezellige Lienden. Aldaar wilden we de polder induiken om een perfect zicht op de naderende buien te krijgen. Maar al voordat we op onze plaats van bestemming aankwamen, zagen wij al iets heel verdachts! “Meh, het zal wel een fabriekspijp zijn.” klonk door de auto. Maar op het moment dat de bomen even niet meer de horizon bedekte, was het duidelijk: EEN TORNADO! Meteen de camera’s van de achterbank gegraaid, de lenzen snel verwisseld en zonder te kijken naar de instellingen maar als een gek plaatjes schieten. Resultaat: Foto’s van mindere (lees bagger) kwaliteit met daarop een tornado. Enfin, zeldzaam in Nederland om vast te leggen, dus heel erg tevreden! Zie onderstaand beeldmateriaal voor het (al dan niet slechte) resultaat. Voor de mensen die willen weten waar we op dat moment waren: Op de A15 ter hoogte van de afslag Kesteren, kijkend in west-noordwestelijke richting.
Ongeveer 2 minuten later dunde de circulatie wat uit en het enige dat restte was een fraaie rope-tornado. Het contact met de grond was inmiddels alweer verbroken. Ook deze foto is uit een rijdende auto genomen, dus verwacht niet te veel van de kwaliteit.
Enfin, vanuit de USA zien we wel eens vaker beelden dat één bui het meerdere keren weet te flikken. Dus wij zijn nu voor de bui uit gereden en wachtten deze op op de Rijndijk ter hoogte van Heteren. Aldaar passeerde een zeer actieve bui met veel geflits en gedonder. Op reactievermogen heb ik zelfs een ontlading op de plaat weten te zetten! Voor de oplettenden onder ons, dit was inderdaad de eerste supercell die over de regio Arnhem koerste, maar deze produceerde aldaar geen tornado! Links op de foto is wel de neerslagvrije basis te zien, dus de bui had nog pit zat.
Alsnog wist de bui even tijdelijk in kracht te winnen. Ondanks de westenwind op de weerkaarten hadden wij de wind vol in de rug, dit terwijl we richting het noorden keken. Dit had ik pas twee keer eerder meegemaakt, maar nog is het een bizar iets! En dat de bui in kracht won was ook duidelijk, want er vormde zich opnieuw een forse wallcloud. Deze bestond slechts een minuut of 4 om vervolgens weer als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Onderstaande foto laat deze wallcloud zien:
Dat we te maken hadden met een supercell was duidelijk. Hadden we nou de hoofdprijs vandaag? Het antwoord daarop was verassend simpel: ja en nee. We hadden de tornado en supercell in volle gloren gezien, maar de beelden die we eraan hebben overgehouden waren niet echt om over naar huis te schrijven. We vreesden ook dat wel nog wel eens lang kunnen wachten voor een volgende kans. En lang hebben we ook gewacht! Want een half uur op de trein wachten duurt ook lang, zo ook het wachten op de volgende bui.
We kozen opnieuw positie, aangezien de volgende bui in reeks een aantal kilometer zuidelijker hing. Een verstandige keus, want de plek waar wij stonden bleek later wit van de hagel te zijn. Enfin, we wisten wat de eerste bui voor elkaar kreeg, dus nu hielden we overal rekening mee. Dit hebben we vaker gedaan, maar achteraf was het telkens niet meer nodig geweest. Toch hielden we er dit keer weer rekening mee, want het zal toch eens net die ene keer zijn. Tussen Zetten en Heteren parkeerden we de auto langs de weg en lieten de bui geleidelijk (alhoewel, snel) dichterbij komen.
Dat het opnieuw een fiks exemplaar was, was snel duidelijk. De ontladingen vlogen ons bijna om de oren en het gerommel kende geen enkele pauze! Onderstaande beelden laten het naderen van de tweede bui zien, het kon wel weer eens een supercell zijn!
Na het zien van deze foto’s hoor ik jullie als lezer al denken: “juist…. een supercell, hij ziet ze vliegen.” Inderdaad, dat dacht ik op dit moment ook nog. Maar ineens won de bui enorm in kracht. De neerslagkern werd ineens zwarter, groter en vooral veel intenser. Naarmate de bui dichterbij kwam was ook de onderkant van de mesocyclone heel erg duidelijk.
Onder de mesocyclone was duidelijk rotatie te zien, dit allemaal op nog geen 300 meter van ons vandaan! Niet veel later produceerde de bui al haar eerste funnelcloud, maar deze verdween na enkele seconden weer. Ondanks dat deze verdween genoten we toch van het schitterende schouwspel!
Meteen na dit moment hebben we de spullen ingepakt en zijn we met de bui mee richting het oosten gereden. Al snel kwamen we bij Heteren uit. Om er zeker van de zijn dat we geen moment gingen missen, besloten we op een plaats met uitzicht te blijven staan. Dit wierp haar vruchten af, maar hoe gemakkelijk is het om achteraf te zeggen dat je beter nog 5 minuten door had kunnen rijden. In elk geval, het uitzicht werd ineens wel heel spannend!
Als snel nadat we op onze stek stonden zagen we de rotatie onder de bui alsmaar sneller worden. Binnen enkele seconden was er al een enorme witte tuba te zien, deze hing nog geen 150m van ons af! De zon hielp fijn mee om het geheel op te lichten. Even later werden er zelfs 3 duidelijke vortices duidelijk zichtbaar, ook daarvan heb ik uiteraard een plaatje geschoten.
Uiteindelijk gebeurde ook waar we op hoopten, een touchdown. Even leek alles ineens op te lossen, maar er was iets dat de hoos ineens deed zakken. Een prachtige witte slurf werd op een kilometer of 3,5 zichtbaar en bleef minutenlang bestaan. Doordat de tornado over de Rijn heen ging, spatte het water tientallen meters hoog op. Een heuse ‘debris cloud’ was gemakkelijk zichtbaar. Vanaf dit moment heb ik vrijwel geen foto meer gemaakt, wat een prachtig gezicht was het!
Maar na ongeveer een minuut of 3 kwam ineens het besef binnen dat de tornado recht op het centrum van Arnhem af koerste! Met de inmiddels bekende schade van Wijk bij Duurstede in het achterhoofd zagen wij voor Arnhem de spreekwoordelijke (dit maal ook letterlijk) bui al hangen. Gelukkig trok de hoos in het centrum snel weer op waardoor er nauwelijks schade was.
Een dag om niet meer te vergeten. Twee supercells onderschept en bij beide supercells een tornado weten waar te nemen! En alsof het nog niet genoeg was…. Dankzij een belletje van een oplettende teammaat (Erwin (Zelhem)) heb ik ook nog eens de tornado in de omgeving van Echteld waargenomen. Drie stuks op 1 dag dus! Helaas was het al te donker en te ver weg voor een foto, maar hij telt. Mijn geluk is wel op voor de komende 28 jaar denk ik…. Maargoed, dit keer zal het wel écht de laatste keer van dit jaar zijn geweest. Dus op naar volgend seizoen!
Wilfred Janssen
Kijk ook op http://severeweather.nl
Omstreeks 15:00 vlogen we de deur uit en zette koers richting het altijd gezellige Lienden. Aldaar wilden we de polder induiken om een perfect zicht op de naderende buien te krijgen. Maar al voordat we op onze plaats van bestemming aankwamen, zagen wij al iets heel verdachts! “Meh, het zal wel een fabriekspijp zijn.” klonk door de auto. Maar op het moment dat de bomen even niet meer de horizon bedekte, was het duidelijk: EEN TORNADO! Meteen de camera’s van de achterbank gegraaid, de lenzen snel verwisseld en zonder te kijken naar de instellingen maar als een gek plaatjes schieten. Resultaat: Foto’s van mindere (lees bagger) kwaliteit met daarop een tornado. Enfin, zeldzaam in Nederland om vast te leggen, dus heel erg tevreden! Zie onderstaand beeldmateriaal voor het (al dan niet slechte) resultaat. Voor de mensen die willen weten waar we op dat moment waren: Op de A15 ter hoogte van de afslag Kesteren, kijkend in west-noordwestelijke richting.
Ongeveer 2 minuten later dunde de circulatie wat uit en het enige dat restte was een fraaie rope-tornado. Het contact met de grond was inmiddels alweer verbroken. Ook deze foto is uit een rijdende auto genomen, dus verwacht niet te veel van de kwaliteit.
Enfin, vanuit de USA zien we wel eens vaker beelden dat één bui het meerdere keren weet te flikken. Dus wij zijn nu voor de bui uit gereden en wachtten deze op op de Rijndijk ter hoogte van Heteren. Aldaar passeerde een zeer actieve bui met veel geflits en gedonder. Op reactievermogen heb ik zelfs een ontlading op de plaat weten te zetten! Voor de oplettenden onder ons, dit was inderdaad de eerste supercell die over de regio Arnhem koerste, maar deze produceerde aldaar geen tornado! Links op de foto is wel de neerslagvrije basis te zien, dus de bui had nog pit zat.
Alsnog wist de bui even tijdelijk in kracht te winnen. Ondanks de westenwind op de weerkaarten hadden wij de wind vol in de rug, dit terwijl we richting het noorden keken. Dit had ik pas twee keer eerder meegemaakt, maar nog is het een bizar iets! En dat de bui in kracht won was ook duidelijk, want er vormde zich opnieuw een forse wallcloud. Deze bestond slechts een minuut of 4 om vervolgens weer als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Onderstaande foto laat deze wallcloud zien:
Dat we te maken hadden met een supercell was duidelijk. Hadden we nou de hoofdprijs vandaag? Het antwoord daarop was verassend simpel: ja en nee. We hadden de tornado en supercell in volle gloren gezien, maar de beelden die we eraan hebben overgehouden waren niet echt om over naar huis te schrijven. We vreesden ook dat wel nog wel eens lang kunnen wachten voor een volgende kans. En lang hebben we ook gewacht! Want een half uur op de trein wachten duurt ook lang, zo ook het wachten op de volgende bui.
We kozen opnieuw positie, aangezien de volgende bui in reeks een aantal kilometer zuidelijker hing. Een verstandige keus, want de plek waar wij stonden bleek later wit van de hagel te zijn. Enfin, we wisten wat de eerste bui voor elkaar kreeg, dus nu hielden we overal rekening mee. Dit hebben we vaker gedaan, maar achteraf was het telkens niet meer nodig geweest. Toch hielden we er dit keer weer rekening mee, want het zal toch eens net die ene keer zijn. Tussen Zetten en Heteren parkeerden we de auto langs de weg en lieten de bui geleidelijk (alhoewel, snel) dichterbij komen.
Dat het opnieuw een fiks exemplaar was, was snel duidelijk. De ontladingen vlogen ons bijna om de oren en het gerommel kende geen enkele pauze! Onderstaande beelden laten het naderen van de tweede bui zien, het kon wel weer eens een supercell zijn!
Na het zien van deze foto’s hoor ik jullie als lezer al denken: “juist…. een supercell, hij ziet ze vliegen.” Inderdaad, dat dacht ik op dit moment ook nog. Maar ineens won de bui enorm in kracht. De neerslagkern werd ineens zwarter, groter en vooral veel intenser. Naarmate de bui dichterbij kwam was ook de onderkant van de mesocyclone heel erg duidelijk.
Onder de mesocyclone was duidelijk rotatie te zien, dit allemaal op nog geen 300 meter van ons vandaan! Niet veel later produceerde de bui al haar eerste funnelcloud, maar deze verdween na enkele seconden weer. Ondanks dat deze verdween genoten we toch van het schitterende schouwspel!
Meteen na dit moment hebben we de spullen ingepakt en zijn we met de bui mee richting het oosten gereden. Al snel kwamen we bij Heteren uit. Om er zeker van de zijn dat we geen moment gingen missen, besloten we op een plaats met uitzicht te blijven staan. Dit wierp haar vruchten af, maar hoe gemakkelijk is het om achteraf te zeggen dat je beter nog 5 minuten door had kunnen rijden. In elk geval, het uitzicht werd ineens wel heel spannend!
Als snel nadat we op onze stek stonden zagen we de rotatie onder de bui alsmaar sneller worden. Binnen enkele seconden was er al een enorme witte tuba te zien, deze hing nog geen 150m van ons af! De zon hielp fijn mee om het geheel op te lichten. Even later werden er zelfs 3 duidelijke vortices duidelijk zichtbaar, ook daarvan heb ik uiteraard een plaatje geschoten.
Uiteindelijk gebeurde ook waar we op hoopten, een touchdown. Even leek alles ineens op te lossen, maar er was iets dat de hoos ineens deed zakken. Een prachtige witte slurf werd op een kilometer of 3,5 zichtbaar en bleef minutenlang bestaan. Doordat de tornado over de Rijn heen ging, spatte het water tientallen meters hoog op. Een heuse ‘debris cloud’ was gemakkelijk zichtbaar. Vanaf dit moment heb ik vrijwel geen foto meer gemaakt, wat een prachtig gezicht was het!
Maar na ongeveer een minuut of 3 kwam ineens het besef binnen dat de tornado recht op het centrum van Arnhem af koerste! Met de inmiddels bekende schade van Wijk bij Duurstede in het achterhoofd zagen wij voor Arnhem de spreekwoordelijke (dit maal ook letterlijk) bui al hangen. Gelukkig trok de hoos in het centrum snel weer op waardoor er nauwelijks schade was.
Een dag om niet meer te vergeten. Twee supercells onderschept en bij beide supercells een tornado weten waar te nemen! En alsof het nog niet genoeg was…. Dankzij een belletje van een oplettende teammaat (Erwin (Zelhem)) heb ik ook nog eens de tornado in de omgeving van Echteld waargenomen. Drie stuks op 1 dag dus! Helaas was het al te donker en te ver weg voor een foto, maar hij telt. Mijn geluk is wel op voor de komende 28 jaar denk ik…. Maargoed, dit keer zal het wel écht de laatste keer van dit jaar zijn geweest. Dus op naar volgend seizoen!
Wilfred Janssen
Kijk ook op http://severeweather.nl
