Toen er begin april 1815 een kleine uitbarsting gebeurde dachten de Tamboranen dat het wel zou loslopen maar op 11 april 1815 en de daaropvolgende dagen zou de vulkaan van meer dan 4000 m hoogte een flink deel (meer dan 1300 m) van zijn top verliezen en vloog er ca. 100 km³ as en puin tot 44 km in de lucht, 7 op de SEI-schaal. Buiten de vernietiging van het koninkrijk Tambora zou de hele wereld voelen dat het weer totaal van slag was. De laatste hele grote hongersnood was in die tijd te situeren, van de Inuits in Groenland tot de Aboriginals in Australië, van de Amerikanen in Boston tot de Chinezen in Taiwain, overal was het weer totaal van slag. Er was zo een grote hoeveelheid zwaveldioxide de lucht in gegaan dat al een maand na de uitbarsting overal veel heviger onweer werd geregistreerd. Ze zou zelfs later de veldslag in Waterloo beïnvloed hebben. De zware artillerie kon niet voldoende gebruikt worden door Napoleon en zijn troepen evenals versterkingen die vastzaten in de modder. Buiten de neerslagpatronen die zwaar verstoord werden, viel vooral de invloed op in het voorjaar van 1816 toen de lente maar niet wou komen. Sneeuw tot in juni in Gent en omgeving bvb (bronnen in Rijksarchief), extreem zware hagelbollen tot meerdere kilo's, ... . Het jaar zonder zomer zou gelukkig niet alleen vreselijke dingen loslaten maar Frankenstein, vampieren en andere verhalen zouden misschien het daglicht nooit gezien hebben. De prachtige schilderijen van Turner en Friedrich met de typische luchtatmosfeer uit die periode. Kleuren die we ons nog herinneren van tijdens de Pinatubo-uitbarsting van 1991. De mensen van toen moeten meermaals gedacht hebben dat de apocalyps naderbij was. Superhevige onweders, extreem zware regenval, hongersnood, rode en bruine sneeuw, dode vogels die uit de lucht met duizenden vielen, ... . Men was ten eerste niet op de hoogte van een uitbarsting en ten tweede was er helemaal geen kennis over het verband tussen zware vulkaanuitbarstingen rond de tropen en ons klimaat.
De impact van de Tambora-eruptie was niet de enige oorzaak van de opstootjes en hongersnoden. Er was al immers een Dalton-minimum enkele jaren en opvallend veel vulkaanuitbarstingen, in de ijsboringen moet er ook al een hevige à la Pinatubo geweest zijn in 1809 maar voorlopig nog onbekend. Er was al tekort aan voedsel door de crisis van Napoleontische oorlogen maar de extreme koude tot zelfs in de tropen hebben een globale impact gehad op de voedselbevoorrading en de plantengroei (o.a. boomringen). Momenteel zijn veel klimatologen bezig met de zware vulkanen en hun invloed te verwerken in modellen omdat er de laatste meer aandacht is ivm de klimaatverandering. De zware uitbarstingen van 535, 1258 en 1453 hebben een enorme impact gehad op wereldschaal en zijn gelijkaardig omdat ze met hun hoge zwaveldioxides veel zonlicht hebben geblokkeerd.
Wie hier graag over wil lezen kan ik alleen maar het boek 'in de schaduw van Tambora' aanraden van Philip Dröge. Die zelf overal gezocht heeft naar informatie hierover zowel in archieven als bij klimaatwetenschappers en ook de vulkaan Tambora heeft bezocht. Het vulkanisch meer is trouwens het diepste ter wereld meer dan 600 meter diep.
De impact van de Tambora-eruptie was niet de enige oorzaak van de opstootjes en hongersnoden. Er was al immers een Dalton-minimum enkele jaren en opvallend veel vulkaanuitbarstingen, in de ijsboringen moet er ook al een hevige à la Pinatubo geweest zijn in 1809 maar voorlopig nog onbekend. Er was al tekort aan voedsel door de crisis van Napoleontische oorlogen maar de extreme koude tot zelfs in de tropen hebben een globale impact gehad op de voedselbevoorrading en de plantengroei (o.a. boomringen). Momenteel zijn veel klimatologen bezig met de zware vulkanen en hun invloed te verwerken in modellen omdat er de laatste meer aandacht is ivm de klimaatverandering. De zware uitbarstingen van 535, 1258 en 1453 hebben een enorme impact gehad op wereldschaal en zijn gelijkaardig omdat ze met hun hoge zwaveldioxides veel zonlicht hebben geblokkeerd.
Wie hier graag over wil lezen kan ik alleen maar het boek 'in de schaduw van Tambora' aanraden van Philip Dröge. Die zelf overal gezocht heeft naar informatie hierover zowel in archieven als bij klimaatwetenschappers en ook de vulkaan Tambora heeft bezocht. Het vulkanisch meer is trouwens het diepste ter wereld meer dan 600 meter diep.
