Ik wou je eigenlijk enkel maar een goede raad geven: als het je eventjes te veel wordt, kom dan geen extra negativiteit opzoeken op WW. Dat is destructief gedrag. Daar word jijzelf noch iemand anders beter van. Ga buiten, kom in de natuur en en zet alles van je af.
Ik snap heel goed dat je verbitterd bent. Weet je waarom? Ervaringsdeskundige. Gelukkig bleef al het familiale leed me voorlopig bespaard, maar van de rest kan ik best een hartig woordje meespreken. Serieuze OCD, jarenlange depressie, onverstandige vluchtreacties, overgevoeligheid, het lijdend toezien hoe de maatschappij verruwt en oppervlakkiger wordt, je fysiek dubbel zo oud voelen als je leeftijdsgenoten, enz. Ik ken het allemaal. En het doet inderdaad verdomd pijn. Vanzelfsprekend raak je zo makkelijk verbitterd. Maar uiteindelijk lost dat niks op. Na elke tegenslag probeer ik weer recht te staan, ik focus op mezelf en laat de maatschappij voor wat ze is. Je hebt het toch niet in je macht op de maatschappij te veranderen; jezelf veranderen is al moeilijk genoeg. Facebook, tv, enz, daar spendeer ik geen tijd meer aan, want dat is toch allemaal schijnheiligheid en afval. Maar ik probeer niet verbitterd te raken en toch te blijven genieten van de mooie dingen van het leven. En dat kan. Het zit soms in eenvoudige dingen. De kat op de schoot, de bloemen in de tuin, de rust in het bos. Dat zijn momenten waarop je kan genieten. Je tijd spenderen door jezelf alsmaar meer en meer te verbitteren en constant steen en been te klagen, dat heeft nog nooit iemand geholpen. Negativiteit heeft nog nooit iets voortgebracht, positiviteit kan altijd de bodem vormen voor iets moois, hoe klein dat ook moge zijn.
Enfin, ik wil je helemaal niet de les spellen. Ik wil je gewoon een schouderklopje geven en vriendschappelijk zeggen "Katya, wind je zo niet op in die posts op weerwoord, het is het allemaal niet waard".
Ik snap heel goed dat je verbitterd bent. Weet je waarom? Ervaringsdeskundige. Gelukkig bleef al het familiale leed me voorlopig bespaard, maar van de rest kan ik best een hartig woordje meespreken. Serieuze OCD, jarenlange depressie, onverstandige vluchtreacties, overgevoeligheid, het lijdend toezien hoe de maatschappij verruwt en oppervlakkiger wordt, je fysiek dubbel zo oud voelen als je leeftijdsgenoten, enz. Ik ken het allemaal. En het doet inderdaad verdomd pijn. Vanzelfsprekend raak je zo makkelijk verbitterd. Maar uiteindelijk lost dat niks op. Na elke tegenslag probeer ik weer recht te staan, ik focus op mezelf en laat de maatschappij voor wat ze is. Je hebt het toch niet in je macht op de maatschappij te veranderen; jezelf veranderen is al moeilijk genoeg. Facebook, tv, enz, daar spendeer ik geen tijd meer aan, want dat is toch allemaal schijnheiligheid en afval. Maar ik probeer niet verbitterd te raken en toch te blijven genieten van de mooie dingen van het leven. En dat kan. Het zit soms in eenvoudige dingen. De kat op de schoot, de bloemen in de tuin, de rust in het bos. Dat zijn momenten waarop je kan genieten. Je tijd spenderen door jezelf alsmaar meer en meer te verbitteren en constant steen en been te klagen, dat heeft nog nooit iemand geholpen. Negativiteit heeft nog nooit iets voortgebracht, positiviteit kan altijd de bodem vormen voor iets moois, hoe klein dat ook moge zijn.
Enfin, ik wil je helemaal niet de les spellen. Ik wil je gewoon een schouderklopje geven en vriendschappelijk zeggen "Katya, wind je zo niet op in die posts op weerwoord, het is het allemaal niet waard".
Bericht laatst bijgewerkt: 04-05-2016 17:57
‘The Fascists of the Future Will Call Themselves Anti-Fascists’
de sproeiers staan al weer klaar