De gevolgen
De wegen zijn weer min of meer weer begaanbaar en het openbare leven heeft zich weer, zo goed en zo kwaad als dat gaat, hersteld. Alleen de Lopikerwaard zit nog zonder stroom. Een groot gevoel van saamhorigheid merk ik in Nederland, want we hebben hier allemaal mee te maken. Mensen lijken vriendelijker en de korte lontjes lijken wel bevroren.
In Vlaanderen is de brutale winterinval ook niet zonder gevolgen gebleken. Vooral de West-Vlaamse kust blijkt record-hoeveelheden sneeuw te hebben gekregen. Wouter en Benny berichten pas na dagen (eerder was ook daar de stroom weggevallen) over sneeuwhoogtes van meer dan 70 cm, en meten -19,9, maar ik ben niet eens jaloers: hoeveel winter wil je hebben?
Het valt me op hoe snel de mens zich aan een situatie aanpast. Ik merk dat ik volkomen gewend ben aan de vuilwitte, krakende korst die op de stoep ligt, aan het glij-rijden met de auto, de kou. Aan het pak sneeuw in de tuin dat in de loop van de week is ingeklonken tot een centimeter of 30. Naar mijn schuur loopt een platgestampt pad - net alsof ik in Zwitserland ben.
Voor-en nadelen
Ik kijk met een schuin oog naar het nu bevroren water in vaarten en plassen waar nou eens géén sneeuw op ligt - prachtig zwart keihard glij-ijs-in-wording volgens degenen die zich er al op gewaagd hebben. Ik kijk ook met een schuin oog naar de gasmeter, wiens getik ik in de gang de hele tijd hoor én ik kijk met een schuin oog naar die depressie boven Finland, die via de Oostzee storingen onze kant op lijkt te gaan sturen - daar gáát het glij-ijs. Ik wil nu wel eens een schaatswinter met mooi ijs. En in de media valt het E-woord wat tot hevige discussies leidt.
Ook op Weerwoord is men verwend geraakt en zijn de oude posities behouden. Wat voorbeelden:
“Dit gaat ongekende proporties aannemen. Als de zaak zo geblokkeerd blijft, dan schaatsen we zó naar Londen…”
“Het is tegen mijn gewoonte, maar op +356 zie je toch duidelijk dat de blokkade doorbroken wordt. Daarna is het over en sluiten. Moet ik hiervan genieten, wetende dat het over een week klaar is? Nee toch zeker?…”
“Gaaap, vannacht Tmin -14,4. Wie biedt minder?”
De laatste EC-run laat nu óók een Genuadepressie (“Romeo”) zien die opdringerig wordt. Het hoog (“Ilse”) op de Noorse Zee wordt naar het westen geduwd door die andere depressie, die bij Finland. Wat dit voor gevolgen gaat hebben voor ons wintertje, dat nu één week oud is, weet niemand - de modellen komen met steeds andere oplossingen. Maar dit rustige, kraakheldere vriesweer raken we wel kwijt. Maar iemand zei ergens, ooit: “een koude winter kiest de koudste oplossingen”. Dus wie weet.
Makkers staakt uw wild geraas
Het bevroren Nederland en België bevinden zich begin december in een soort niemandsland: het hoog ligt te ver weg om kou op transport te zetten maar door gebrek aan instraling én de hoeveelheid sneeuw die er ligt, is de kou ‘voor zichzelf begonnen’. De vorst is wat getemperd dezer dagen: -8 ’s nachts en -2 overdag. ’s Nachts vormt zich makkelijk en veel dichte mist wat overdag tot prachtige berijpte taferelen leidt. In Den Haag heeft het vanmiddag zelfs even gedooid. De Finse depressie is Noors geworden en transporteert lucht direct uit het noorden naar het zuiden. De Benelux ligt in de hit-zone.
De vraag is niet óf er een Polar Low ontslaat, maar wanneer. Gelijktijdig schuift de Genuadepressie tergend langzaam naar het noorden. Ik baal als een stekker want een sneeuwdump op het mooie ijs zou funest zijn voor de kwaliteit ervan. Aan de andere kant likkebaardt héél Weerwood bij de mogelijkheid van de botsing van een Polar Low op (de restanten van-) een Genuadepressie, iets dat niemand zich kan voorstellen. En, om het nog mooier te maken: dat zou op Sinterklaasavond moeten gebeuren.
De Media hebben het in de gaten gekregen (waar ze bij de eerdere inval zaten te slapen) en koppen alvast SNEEUWRAMP OP PAKJESAVOND? Het KNMI laat weten dat er geen reden is voor paniek en dat er in een paar dagen een boel kan veranderen.
Weerwoord is verdeeld, net als ikzelf: aan de ene kant zou deze sneeuwdump van historische proporties kunnen worden, maar de schone, krakende noordoostwinter is daarmee weg. Bovendien zal de vorst dan nog verder getemperd worden. Aan de kust wordt zelfs gevreesd voor dooi. We gaan het zien.
Wie klopt daar kinderen
Sinterklaasavond 2016 zal iedereen in West-Nederland en -Vlaanderen zich wel heugen. Ik was zo opgetogen als een kind. Een Polar Low kwam afzakken over de Noordzee en werd rond 16:00 uur verwacht bij Den Helder. Gelijktijdig was het in Limburg en Brabant zachtjes gaan sneeuwen uit de eerste resten Genualaag. Dit kon een botsing zonder weerga worden. Op Weerwoord was de spanning om te snijden, tussen de realo’s en de fundi’s, de rekkelijken en de preciezen, en de verwachtingen liepen uiteen van ‘Regen bij +3 aan de voorkant van mijn huis’ tot ‘Een centimeter of 15 moet toch wel kunnen…’ Niemand kon verwachten wat er die avond werkelijk zou gebeuren.
De wegen zijn weer min of meer weer begaanbaar en het openbare leven heeft zich weer, zo goed en zo kwaad als dat gaat, hersteld. Alleen de Lopikerwaard zit nog zonder stroom. Een groot gevoel van saamhorigheid merk ik in Nederland, want we hebben hier allemaal mee te maken. Mensen lijken vriendelijker en de korte lontjes lijken wel bevroren.
In Vlaanderen is de brutale winterinval ook niet zonder gevolgen gebleken. Vooral de West-Vlaamse kust blijkt record-hoeveelheden sneeuw te hebben gekregen. Wouter en Benny berichten pas na dagen (eerder was ook daar de stroom weggevallen) over sneeuwhoogtes van meer dan 70 cm, en meten -19,9, maar ik ben niet eens jaloers: hoeveel winter wil je hebben?
Het valt me op hoe snel de mens zich aan een situatie aanpast. Ik merk dat ik volkomen gewend ben aan de vuilwitte, krakende korst die op de stoep ligt, aan het glij-rijden met de auto, de kou. Aan het pak sneeuw in de tuin dat in de loop van de week is ingeklonken tot een centimeter of 30. Naar mijn schuur loopt een platgestampt pad - net alsof ik in Zwitserland ben.
Voor-en nadelen
Ik kijk met een schuin oog naar het nu bevroren water in vaarten en plassen waar nou eens géén sneeuw op ligt - prachtig zwart keihard glij-ijs-in-wording volgens degenen die zich er al op gewaagd hebben. Ik kijk ook met een schuin oog naar de gasmeter, wiens getik ik in de gang de hele tijd hoor én ik kijk met een schuin oog naar die depressie boven Finland, die via de Oostzee storingen onze kant op lijkt te gaan sturen - daar gáát het glij-ijs. Ik wil nu wel eens een schaatswinter met mooi ijs. En in de media valt het E-woord wat tot hevige discussies leidt.
Ook op Weerwoord is men verwend geraakt en zijn de oude posities behouden. Wat voorbeelden:
“Dit gaat ongekende proporties aannemen. Als de zaak zo geblokkeerd blijft, dan schaatsen we zó naar Londen…”
“Het is tegen mijn gewoonte, maar op +356 zie je toch duidelijk dat de blokkade doorbroken wordt. Daarna is het over en sluiten. Moet ik hiervan genieten, wetende dat het over een week klaar is? Nee toch zeker?…”
“Gaaap, vannacht Tmin -14,4. Wie biedt minder?”
De laatste EC-run laat nu óók een Genuadepressie (“Romeo”) zien die opdringerig wordt. Het hoog (“Ilse”) op de Noorse Zee wordt naar het westen geduwd door die andere depressie, die bij Finland. Wat dit voor gevolgen gaat hebben voor ons wintertje, dat nu één week oud is, weet niemand - de modellen komen met steeds andere oplossingen. Maar dit rustige, kraakheldere vriesweer raken we wel kwijt. Maar iemand zei ergens, ooit: “een koude winter kiest de koudste oplossingen”. Dus wie weet.
Makkers staakt uw wild geraas
Het bevroren Nederland en België bevinden zich begin december in een soort niemandsland: het hoog ligt te ver weg om kou op transport te zetten maar door gebrek aan instraling én de hoeveelheid sneeuw die er ligt, is de kou ‘voor zichzelf begonnen’. De vorst is wat getemperd dezer dagen: -8 ’s nachts en -2 overdag. ’s Nachts vormt zich makkelijk en veel dichte mist wat overdag tot prachtige berijpte taferelen leidt. In Den Haag heeft het vanmiddag zelfs even gedooid. De Finse depressie is Noors geworden en transporteert lucht direct uit het noorden naar het zuiden. De Benelux ligt in de hit-zone.
De vraag is niet óf er een Polar Low ontslaat, maar wanneer. Gelijktijdig schuift de Genuadepressie tergend langzaam naar het noorden. Ik baal als een stekker want een sneeuwdump op het mooie ijs zou funest zijn voor de kwaliteit ervan. Aan de andere kant likkebaardt héél Weerwood bij de mogelijkheid van de botsing van een Polar Low op (de restanten van-) een Genuadepressie, iets dat niemand zich kan voorstellen. En, om het nog mooier te maken: dat zou op Sinterklaasavond moeten gebeuren.
De Media hebben het in de gaten gekregen (waar ze bij de eerdere inval zaten te slapen) en koppen alvast SNEEUWRAMP OP PAKJESAVOND? Het KNMI laat weten dat er geen reden is voor paniek en dat er in een paar dagen een boel kan veranderen.
Weerwoord is verdeeld, net als ikzelf: aan de ene kant zou deze sneeuwdump van historische proporties kunnen worden, maar de schone, krakende noordoostwinter is daarmee weg. Bovendien zal de vorst dan nog verder getemperd worden. Aan de kust wordt zelfs gevreesd voor dooi. We gaan het zien.
Wie klopt daar kinderen
Sinterklaasavond 2016 zal iedereen in West-Nederland en -Vlaanderen zich wel heugen. Ik was zo opgetogen als een kind. Een Polar Low kwam afzakken over de Noordzee en werd rond 16:00 uur verwacht bij Den Helder. Gelijktijdig was het in Limburg en Brabant zachtjes gaan sneeuwen uit de eerste resten Genualaag. Dit kon een botsing zonder weerga worden. Op Weerwoord was de spanning om te snijden, tussen de realo’s en de fundi’s, de rekkelijken en de preciezen, en de verwachtingen liepen uiteen van ‘Regen bij +3 aan de voorkant van mijn huis’ tot ‘Een centimeter of 15 moet toch wel kunnen…’ Niemand kon verwachten wat er die avond werkelijk zou gebeuren.
Alles kan. Elke keer weer. Gratis Weerwoord-download: Boek: De Gruwelijke Winter
