Na de buien van gisterenavond kregen we vandaag een overwegend droge dag waarbij de bewolking tijdens de voormiddag erg dominant was maar naar de middag toe plaats maakte voor brede opklaringen en heel wat zon. Er waren ook sierlijke stapelwolken te zien die hier en daar wel een bui moeten gelost hebben maar te Malderen is de pluviometer sinds afgelopen nacht niet meer in beweging gekomen, voor vandaag noteren we 0,2 mm. Met temperaturen tussen 3,3 en 8,9 graden was het niet al te koud maar de wind liet zich nog steeds voelen met haar snelheden tot 35 km/h uit het noordwesten. Ze zal de komende dagen trouwens weer voor de hoofdrol gaan want kort voor zonsondergang zijn er meer middelhoge en lage wolken binnen geschoven die de voorbode zijn voor een stormachtige maar zeer zachte tweedaagse waarbij ook de pluviometers weer overuren mogen kloppen. Tegen het weekend wordt het dan weer frisser maar rustiger op een paar buien na, waarna de vooruitzichten vanaf maandag onzeker zijn maar toch lijken te wijzen op een winterprik. Vooral dinsdag ziet er interessant uit wanneer het GFS een koudeluchtbel met temperaturen rond -40 graden op het 500 hPa via onze streken naar het zuiden ziet trekken, maar dit is nog tever af om zekerheid te hebben.
Het werd vandaag voor de verandering een erg saaie dag waar niet meteen veel over te vertellen valt. Het begon vanochtend nog veelbelovend toen het regelmatig opduiken van de maanschijf tussen de overvloedige wolken erop wees dat er enkele opklaringen aanwezig waren maar al snel besloten ze hierboven om de gaatjes in het wolkendek netjes te plamuren waardoor er bij het aanbreken van de daglichtperiode niet meer dan een dik grijs wolkendek te "bewonderen" viel. In tegenstelling tot gisteren bleef het wolkendek intact maar stond er tevens ook meer wind, namelijk tot 27 km/h uit zuidwestelijke richting. Regelmatig viel er wat lichte motregen, deze keer was hij net meetbaar zodat we vandaag afsluiten met een neerslagtotaal van 0,2 mm. De temperaturen deden aardig hun best om de somberheid te compenseren, we haalden met gemak waarden tussen 4,3 en 9,7 graden. In combinatie met het tijdelijk wat dunner worden van het wolkendek in de loop van de namiddag (kan echter ook gezichtsbedrog geweest zijn) zorgde dit al voor een paar zwakke lentekriebeltjes. De hoge temperaturen zijn in wezen een cadeautje van de warme sector van een lagedruksysteem waar we momenteel in vertoeven, maar lang zal dit niet duren want het bijhorende koufront koerst reeds met respectabele snelheid op Malderen af en zal ons tegen morgenavond bereiken met een flinke kwak regenwater erbij. Er wordt (uiteraard) ook koelere lucht aangevoerd achter het koufront en daarin zitten een aantal buien verscholen die vooral in de Ardennen misschien een winters karakter kunnen krijgen. Naast deze buien zijn er echter ook opklaringen waardoor we het weer dit weekend ondanks de afkoeling als opener en aangenamer zullen ervaren. Aan de fotografen onder ons is trouwens ook al gedacht want de wolkenlandschappen in combinatie met diepblauwe luchten en het zachte licht van de winterzon zullen ongetwijfeld een streling voor het oog zijn...
Na het stormgeweld van gisteren kregen we vandaag het buiengeweld over ons heen. Verschillende exemplaren hadden zich na de passage van de back bent-occlusie afgelopen nacht over het land verspreid en kieperden hun afvalproducten met enthousiasme uit over onderandere het Malderse weerstation. Tussen de buien door waren er echter ook opklaringen en deze lieten zich vooral naar de middag toe gelden doordat advectie van warmere luchtmassa's op grote hoogte (naderend warmtefront) de zaak begon te stabiliseren. Bijhorende regenzone kwam echter eveneens dichterbij en daardoor ging de bewolking in de loop van de namiddag weer toenemen. Veel aktiviteit zat er niet bepaald op dat front want de bewolking bleef voortdurend gaten vertonen en had tegen zonsondergang zelfs de neiging om weer wat op te trekken. Niet dat we daar hoeven over te klagen want met 11,8 mm hebben we al meer dan regen genoeg gezien vandaag. Met temperaturen tussen 10,0 en 13,2 hoor je eveneens niemand klagen, behalve dan de winterliefhebbers, maar zoals de kaarten er nu voorliggen zullen deze wellicht ook niet lang meer op hun honger blijven zitten. In het zog van de storm die gisteren over Malderen raasde haalde de wind nog steeds met gemak snelheden tot 49,9 km/h, voornamelijk uit west- noordwestelijke richting.
Op de satellietbeelden ziet het er allemaal indrukwekkend uit met een scherp begrensde wolkenband die van Centraal Europa tot een heel eind ten westen van Ierland loopt en vandaar een bocht maakt richting de Azoren. Banden van frontale bewolking in het zog van deze storing strekten zich zelfs uit tot aan de kustwateren van Senegal en Gambia. Doch aan de begane grond en in eigen land was het een heel stuk minder boeiend met veel laaghangende bewolking en daarbovenop nog bijna continue motregen die in combinatie met de vrij krachtige west- zuidwesten wind met haar snelheden tot 49,9 km/h alle aktiviteiten in open lucht onaantrekkelijk maakte. Een vleugje Senegal en Gambia konden we wel terugvinden in de temperaturen die met waarden tussen 12,2 en 13,4 graden weer dichtbij het absurde grensden. Vooral de hoge minima waren opvallend en zouden zelfs in het putje van de zomer niet misstaan. Maar daarmee is al het positieve veruit gezegd want het sombere weertype nam ook de ganse namiddag en avond in beslag. Ondanks de langdurige motregens bleef het neerslagtotaal voor deze dag beperkt tot 2,0 mm.
Wie er tijdig bij was, kon tot rond 6H 's ochtends nog genieten van rustig en droog weer. Het Malderse luchtruim was echter reeds bedekt met een flinke laag Altostratusbewolking op nadering van een warmtefront. De regen begon als een paar verdwaalde druppels, en werd geleidelijk intenser toen het front dichterbijkwam. Nog voor de middag hadden we dit alles echter al achter de kiezen, en volgde een droog, zwaarbewolkt weertype met wegtrekkende Altostratusbewolking en Stratus fractus op geringere hoogte. Opvallend hierbij was dat deze wolkenflarden geleidelijk toenamen in aantal, maar tegelijkertijd kleiner werden. Na een paar uur was het luchtruim bedekt met ettelijke honderden wolkenflarden die heel subtiel overgingen in Stratocumulus. De wolkenlaag daarboven was ondertussen echter weggetrokken waardoor de zon heel af en toe door de gaatjes in het overblijvende wolkendek kon prikken. Dit leverde vooral bij tegenlicht dramatische uitzichten op terwijl de lucht erboven diepblauw kleurde. Het bleef wel droog, en het warmtefront deed haar naam alle eer aan door het kwik meteen op te stuwen naar 10,3 graden. Het bijhorende koufront bleef natuurlijk niet bij de pakken zitten en op het einde van de namiddag verscheen boven de vredig ogende Stratocumuluswolken een blauwgrijze wolkenlaag. Dit waren de toppen van flinke buienwolken die met het front samenhingen en vlak voor zonsondergang de hemelkranen een flinke draai gaven. Een eerste lading buien bracht vooral intense slagregens, gevolgd door opklaringen. De tweede buienreeks bracht naast regen ook hagel, maar het onweer dat op deze buien zat werd enkel op andere plaatsen (vooral Nederland) waargenomen. De rukwinden kregen we dan weer wel, en deze wisten weer goed van aanpakken met snelheden tot 53,1 km/h uit het zuidwesten. Het werd vervolgens rustig, maar onder de uitzonderlijk heldere sterrenhemel koelde het snel af en kwamen we meteen op de minima voor deze dag terecht met 10,3 graden. Het neerslagtotaal stokte op een vrij indrukwekkende 3,3 mm.
Net als gisteren werd het weer een grijze en sombere bedoening, waaraan als toemaatje ook nog eens mist werd toegevoegd. Erg dicht was deze niet, want er was steeds enkele honderden meters tot een halve kilometer zicht. Het Stratuswolkendek werd hierdoor echter nog egaler en donkerder zodat het er extra mis(t)troostiger ging uitzien. De situatie veranderde overdag nauwelijks, maar in ruil voor de somberheid werd het weer een stuk zachter dan we de voorbije weken gewend zijn. De temperaturen hielden zich immers op tussen 1,9 en 5,4 graden, terwijl er niet al teveel wind stond met snelheden tot 19,3 km/h uit zuidwestelijke richtingen. Ook 's avonds veranderde er weinig en bleven de temperaturen steeds tussen 4 en 5 graden schommelen. Op wat verdwaalde motregendruppels na bleef het de hele dag droog zodat we met een neerslagtotaal van 0,4 mm konden afsluiten.
Dankzij de overvloedige bewolking is het afgelopen nacht niet tot vriestemperaturen gekomen en bleef het kwik enkele graden boven nul steken. Deze bewolking bestond vooral uit Stratus fractus en Stratus die af en toe overging in Stratocumulus. Af en toe ontstond hierin een opklarinng, maar meestal was het grijs en somber terwijl er een aantal buien vielen die uit regen bestonden. Dit in sterk contrast met Nederland waar ondertussen weer hagel- en onweersbuien werden gespot. De buien werden opgejaagd door een west- noordwestenwind die bijtend koud aanvoelde met haar snelheden tot 19,3 km/h. Tegen de middag werd het in Malderen droger en en verschenen er iets meer opklaringen, maar ook dan was er aan bewolking geen gebrek. Bovendien was deze tussenpauze maar van korte duur want er lag alweer een regenzone op ramkoers die zich een weg om het Britse hogedrukgebied heeft gebaand en op het einde van de namiddag Malderen bereikte. Deze neerslag had een buiig karakter en werd gevolgd door een aantal opklaringen die ons een dik uurtje na zonsondergang bereikten. In het bleke licht van de volle maan tekenden zich echter dreigende wolkensilhouetten af die korte tijd later werden gevolgd door een aantal nieuwe buien die deze keer ook in Malderen gepaard gingen met hagel. Na deze buienstoet volgden er weer opklaringen, en deze keer waren ze zo breed dat het bijna helder werd met een snel dalende luchttemperatuur tot gevolg. De minima werden dan ook nu pas bereikt met 1,0 graden terwijl er aan de grond en op metalen voorwerpen weer volop rijp werd gevormd. Af en toe dreef er nog een beetje Stratus fractus voorbij, maar de bewolkingsgraad kwam geen enkel moment meer boven 1/8 uit. Het neerslagtotaal is ondertussen blijven steken op 1,6 mm.
Het was vanochtend schrikken toen de waterkoude kilte van gisterenavond had plaats gemaakt voor temperaturen rond 9 graden. De opwarming heeft zich kennelijk zeer snel doorgezet, en dat was ook te zien op de temperatuurskaartjes die boven Nederland nog waarden beneden 5 graden aangaven. De grens van de warme lucht bevond zich voor een groot deel van de voormiddag boven de Belgisch- Nederlandse grens en trok daarna geleidelijk weer naar het zuiden. We kregen dus met een koufrontpassage te maken, en dit werd reeds vroeg in de ochtend voorafgegaan door regen die snel intenser werd en gepaard ging met rukwinden tot 48,3 km/h uit het westen. De maxima werden rond de middag bereikt met 11,3 graden waarna de zondvloedachtige regenvlagen voor afkoeling gingen zorgen. De passage van het koufront verliep tergend traag en het duurde tot halverwege de namiddag toen Malderen haar subtropische klimaat omruilde tegen een meer gematigde variant. De rust keerde weer en er dreven fraaie opklaringen binnen vanuit het noordwesten. Tegen zonsondergang was de scherp begrensde band van Cirrostratus en Altostratus mooi te zien in het zuid- zuidoosten. Later op de avond volgden een paar buien die het dagtotaal verder aanvulden tot 7,4 mm terwijl het daarna afkoelde tot de uiteindelijke minima van 5,7 graden.
We begonnen de dag met opklaringen, doch de atmosfeer deed erg nevelig aan en in het westen tekenden zich de contouren van een Stratocumulusveld af dat later een grijze stempel op het weersverloop zou drukken. Er werd dus spaarzaam omgesprongen met de zonneschijn en het werd een sombere, kille dag met maxima die niet boven -1,0 graden stegen. Ons 'zonnekrediet' was tegen de middag reeds opgebruikt en het luchtruim werd met een grijs Stratusdek ingekapseld. Tot overmaat van ramp stak er een gure oostenwind op die de gevoelstemperaturen flink naar beneden joeg met snelheden tot 22,5 km/h. Op de satellietbeelden was te zien hoe een sneeuwzone op de lage landen afstevende, maar wie hoopte op zachtere lucht die hiermee zou binnenstromen, kwam tot nog grotere overmaat van een nog grotere ramp nog meer bedrogen uit. Het kwik ging immers resoluut de andere richting uit dan degene die we zouden verwachten en tegen middernacht was het reeds afgekoeld tot -3,5 graden. Wel bleef het nog droog zodat we deze waterkoude ijsdag konden afsluiten met 0,0 mm als dagtotaal.
Het was somber, grijs maar zacht vanochtend bij minima van 5,6 graden. De bewolking bestond uit Altostratus terwijl er in het westen een veel dikkere laag van deze wolkensoort hing, welke werd geflankeerd door van zuid naar noord lopende Altocumulusbanden. Het leek er allemaal op te wijzen dat er een pittige regenzone in aantocht was, terwijl je tijdens deze zomer met deze bewolking zelfs het woord onweer in de mond zou durven nemen. Maar niets was minder waar, want de dreigende wolkenband shoof voor onze neus weg naar het noorden en we kwamen uiteindelijk in een gebiedje met bescheiden opklaringen terecht. De zon liet zich weer zien en de bewolking ging over in Stratus fractus, Altocumulus en Stratocumulusvelden. Deze laatsten kregen het later op de dag weer voor het zeggen zodat de tweede helft van de namiddag in sombere omstandigheden verliep. Het weerhield de kwikbuis er echter niet van om 10,8 graden aan te tikken en het bleef ook droog en rustig bij een zwakke tot ontbrekende zuidenwind. Kort na zonsondergang zagen we opeens een bandje met dreigende Stratus fractus bewolking overtrekken en daarna klaarde het opeens op zodat we het laatste schemerlicht nog in een overwegend blauwe lucht zagen wegebben die met losse wolkenflarden was gestoffeerd. De heldere hemel deed het snel afkoelen waardoor we de uiteindelijke minima van 5,0 graden nu pas bereikten. Kennelijk is er ook wat lichte regen gevallen afgelopen nacht aangezien we ondanks deze droge dag nog 0,2 mm in de pluviometer konden trugvinden.
Het was vanochtend even schrikken toen we in een witte winterwereld ontwaakten. Het was echter een typische Vlaamse winterwereld met een drabdekje dat uit een mengeling van olie, klei, rotte bladeren en sneeuw bestond die nog steeds halfvloeibaar was. Enkel op gazons en struiken zag het sneeuwdek er vrij maagdelijk uit. Na zonsopgang werd de winterwereld nog Vlaamser toen er zich een somber Stratus wolkendek vormde en de glitterende sneeuwvlokjes steeds meer plaats maakten voor een waas van mist die alles in duisternis en kilte leek op te slokken. Na een tijdje werd de Stratus bewolking wat dunner en leek er meer licht doorheen te dringen, maar het was wachten tot in de late namiddag vooraleer het voorzichtig ging opklaren en we hier en daar met veel moeite wat blauw konden waarnemen. De bewolking ging over in Stratus fractus en Stratocumulus waarbij we zeker tijdens de namiddag nog af en toe de zon te zien kregen. Tijdens de avond werden de opklaringen nog breder en ging het weer vriezen, al zal deze vorst waarschijnlijk nog meevallen daar slechts een minieme hoeveelheid sneeuw tot de avond wist te overleven dankzij de maxima van 4,3 graden. Niettemin bevonden we ons in een gevaarlijk gladde wereld van oppvriezende sneeuwdrab en ijsplekken waarin we het neerslagtotaal van 9,2 mm optekenden.Ook de minima werden nog scherpgesteld en kwamen dus nu pas uit op 0,3 graden.
De winter bereikte opnieuw een hoogtepunt (dieptepunt voor de exotenkwekers en warmteliefhebbers) bij minima van -7,0 graden. Dit gebeurde bij een heldere hemel, en door het terugtrekken van de depressie die gisteren voor zoveel sluierbewolking zorgde konden we nu ook van diepblauwe luchten genieten. Dit was hetgene dat de afkoeling vrij spel heeft gegeven, maar achter glas was het een ander verhaal want de zon kon nu ongehinderd schijnen waardoor het wel lente of zelfs zomer leek. Aan de verkeerde kant van dat glas (juiste kant voor de schaatsers) was het bibberen geblazen bij maxima van 2,7 graden en bij dauwpunten die ver onder het vriespunt bleven kon het ijs gestaag verder groeien. Maar toch was er verzachting op komst, want een zwakke storing met bewolking, sneeuw en ijzel kwam langzaam dichterbij vanuit het noorden waardoor de noordwestelijke helft van Nederland naar de avond toe met ruim positieve temperaturen te maken kreeg. Ook in Malderen dreven er af en toe bandjes Stratocumulus bewolking binnen vanuit het noorden, maar de opklaringen waren breed genoeg om het kwik koel te houden, en in de onderste luchtlagen stond nog steeds een zwak oostelijk briesje dat voor koude aflandige luchtaanvoer zorgde. Kort na zonsondergang werd het een stuk zachter doordat er dikkere Stratocumulus bewolking voorbijdreef, maar al snel volgden weer opklaringen zodat het kwik terug een duik nam naar waarden rond -3 graden. Veel lager als dat zullen we waarschijnlijk niet meer gaan daar er nog meer wolkenvelden in de aanvoerrichting liggen. Geen van deze slaagde erin om voor middernacht neerslag te brengen waardoor het dagtotaal van 0,0 mm gevrijwaard bleef.
Het is tijdens het tweede deel van de nacht verder opgeklaard waardoor het kwik in vrije val was bij een open hemel en in windstille condities. Deze keer was de strengste vorst voor het zuiden van de Benelux weggelegd daar de as van het hogedrukgebied net ten noorden van ons lag en men in Nederland dus meer met aanlandige luchtaanvoer te maken kreeg. Niettemin was de vorst vrijwel algemeen en kon er bij het krieken van de dag al hier en daar geschaatst worden terwijl het in Malderen afgekoeld is tot -4,8 graden. Het percentage schaatsers dat met een nat pak (zieken)huiswaarts keerde lag echter nog vrij hoog. In Vlaanderen was er weinig of geen bewolking te zien, maar net ten noorden van ons dreven soms Stratocumulusvelden voorbij en in sommige delen van Nederland moest men daarmee rekening houden. Desondanks verliep de dag ginder op de meeste plaatsen zonniger en vriendelijker dan gisteren. Overdag bleef het erg koud met maxima van 4,0 graden, maar gelukkig was de noordoostenwind aan de zwakke kant waardoor het niet schraal of guur aanvoelde. Na zonsondergang deden de aaneengesloten Stratocumulus en Stratusvelden een poging om via Nederland het vasteland in te trekken, maar de bewolkingsgrens bleef een stuk noordelijker dan voorspeld was, en daardoor ziet het ernaar uit dat de nacht eveneens een stuk kouder zal verlopen dan voorspeld was. De ijsaangroei was weer flink op dreef gekomen eens het volledig donker was, en zeker met de weggevallen wind zijn de omstandigheden ideaal voor stevige stralingsvorst. Zonder bewolking kan er natuurlijk ook moeilijk neerslag vallen dus de 0,0 mm droog ijs in de pluviometer liet zich al gemakkelijk raden.