Schitterend voorbeeld van een goed ontwikkelde, geisoleerde en lang levende (toch zeker 3-4u) supercell. De Donau vallei in het grensgebied Roemenie-Bulgarije is naar mijn ervaring een ideaal gebied voor sterke voorjaarsbuien; omringd door bergen met een opening naar de Zwarte Zee aan de oostkant en behoorlijk zuidelijk. De situatie zat al behoorlijk lang in de modellen, ik dacht even nog dat het de eerste Estofex lvl3 kon worden maar daarvoor bleek uiteindelijk de overlap toch wat te mager en werd het (terecht) een lvl2.
Bijgevoegd nog de sounding van Boekarest 12z, met daarin ongeveer 1250 J/kg aan CAPE en 35kt aan diepe schering. Zeker niet extreem, maar goed zat voor wat moois en nog een eindje NO van waar die supercell zich ontwikkelde; waarschijnlijk zat er in die omgeving toch eerder 1.5kJ/kg en een dikke 40kt diepe schering. Wat vooral helpt is dat deze cel het rijk urenlang voor zichzelf had en daardoor zo krachtig kon worden. Het deed me een beetje denken aan de situatie in NO Colorado op 26/05/2017, waarbij ook 1 cel 6-7u lang doorging met niks in een straal van 300km eromheen. Zonder overdreven onstabiliteit (1.5-2kJ/kg) werd dat echt een monster dat vervolgens het grootste deel van de nacht door Kansas bleef gaan. Naar mijn mening zegt enkel CAPE zeker niet alles en wordt er te vaak blind gestaard op absurde SB waarden die zelden door buien werkelijk benut worden. Een MLCAPE van >1kJ/kg is goed zat in een dynamisch gunstige omgeving, wanneer die bui per seconde 5x zoveel lucht 'verwerkt' dan een pulse bui bij 2.5kJ/kg heeft die nog steeds dubbel zoveel energie ter beschikking. Supercells blijven enorm fascinerend, vooral in dit soort gevallen 
Nog een foto die hier volgens mij nog niet was langs gekomen, via SWE, van Cristi Doncea - Meteo Balkans. Ik vermoed in een nog wat jonger stadium, gezien de transparante structuur.
Wanneer kunnen we weer?
