Vanochtend werd de Malderse bevolking opnieuw vriendelijk begroet door een stralend lentezonnetje. Bewolking was er aanvankelijk nauwelijks, maar een band van sluierwolken en later ook middelhoge bewolking boven de noordelijke horizon bleef niet lang onopgemerkt en het ding schoof langzaam maar zeker dichterbij tot hij in de loop van de avond opeens in een ruk doorstootte en de zon buiten beeld duwde. Lang duurde het niet eer er regen begon te vallen al blijven de hoeveelheden vooralsnog beperkt tot wat gedruppel. De tendens naar een koelere, om niet te zeggen koude periode is hiermee gezet maar qua temperaturen hadden we vandaag nog niet veel te klagen. Zo liep het kwik vanmiddag op tot 20,4 graden onder begeleiding van een matige wind die maximaal 18 km/h haalde uit het zuidwesten. De minima waren echter andere kaas; met 3,8 graden was het vanmorgen weer bibberen al bleef de zaak vorstvrij. Hoewel de ijsheiligen ondertussen voorbij zijn is het niet uitgesloten dat we in de lucht die zich achter het opstomende koufront bevindt een paar nachten met vrieskou zullen moeten doorworstelen.
Aan bewolking was er opnieuw geen gebrek vanochtend. De positieve zijde hiervan is dat het zeer zacht bleef, met minima van 13,9 graden waanden we ons in het hartje van de zomer, maar al snel maakten we kennis met de keerzijde van de bewolking: namelijk dat hij niet meteen optrok en er dus een sombere, licht herfstachtig aandoende voormiddag op volgde. Het werd dan ook niet zo warm als gisteren met "slechts" 21,1 graden. Na de middag werde er echter toch nog werk gemaakt van het opruimen der laaghangende wolken zodat er nog een weinig zon aan te pas kwam. Er stond echter nog een niet te verwaarlozen westelijke wind met snelheden tot 29 km/h die tijdens de avonduurtjes op haar beurt weer is gaan liggen. De weergoden hadden echter nog een verrassing voor Malderen in petto: terwijl dit niet voorspeld werd, is er vanuit Frankrijk een sterk aktiverend onweersgebied komen opdagen welke tijdens het eerste deel van de nacht nog voor aardig wat vuurwerk zou kunnen zorgen. Misschien wel het einde van de droogte waar de omgeving door geteisterd wordt?
Niet meteen een glansrijke aanvang van de daglichtperiode; vochtig was hij daarentegen wel met een afwisseling van matige tot vrij intense regen met periodes van lichte motregen. De bewolking bleef de ganse voormiddag bepalen, maar de neerslag ging steeds meer over in stevige buien terwijl de luchten dreigender werden. Op verschillende plaatsen, voornamelijk in Nederland kwam er ook onweer voor bij neerslagtotalen van 30 mm en meer op enkele uren tijd. Het liep te Malderen zo'n vaard echter niet, al kregen we rond de middag ook een paar flinke buien te verwerken. Later stabiliseerde de atmosfeer zich door de nadering van een warmtefront en volgde een periode met opklaringen waarvan het kwik kon profiteren om op te klimmen van 10,9 naar 16,8 graden. Na de middag domineerden Cirrostratus en Cumulus mediocris het weersbeeld terwijl er een zwak zonnetje scheen. Dit bij een noordwestelijke wind die nog snelheden tot 30,6 km/h wist te halen. De bewolking ging tijdens de avond geleidelijk over in Altostratus en daaruit ging het omstreeks 22H weer druppelen. We konden om middernacht een neerslagtotaal van 6,0 mm wegschrijven.
Het verzwakte occlusiefront dat al dagen boven onze streken lijkt te zijn vastgeroest, heeft de voorbije nacht eindelijk wat progressie kunnen maken naar het noorden waardoor we in de vochtige maar koelere lucht aan de achterzijde terechtkwamen. Dit vertaalde zich tijdens de ochtend in rustig en droog weer met bewolking die uit Cirrostratus, Cumulus en Stratus fractus bestond, en dit bij temperaturen die naar 13,7 graden waren gedaald. Overdag ontstonden er in deze luchtmassa opnieuw buien met onweer, maar dit was vooral boven het noorden van Frankrijk het geval. Malderen bevond zich in een gebiedje tussen de eerdergenoemde buien en een lijn van onweders op het occlusiefront dat zich nu boven Nederland bevond. We konden dus de hele dag blijven genieten van het rustige, droge weer waarmee we gestart zijn, terwijl het beetje zon dat we tussendoor kregen, nog voldoende was om de temperaturen te laten stijgen van 13,7 naar 20,9 graden in de namiddag. De wind zocht nu het west- noordwesten op en haalde snelheden tot 22,5 km/h. Tegen de avond slaagden de Franse buien er alsnog in om dichterbij te krabbelen, maar ondertussen waren ze zodanig afgezwakt dat ze vooral uit gewone regen bestonden die ons omstreeks 22H bereikte, en werd voorafgegaan door opvallende oranje- rode tinten waarin de nevelig aandoende lucht boven Malderen kort voor zonsondergang oplichtte. Vermoedelijk waren dit de ijskappen van de onweersbuien die in het laatste zonlicht oplichtten. De neerslag werd vrij intens naar middernacht toe en zorgde ervoor dat we uitkwamen op een totaal van 0,6 (?) mm.
Ondertussen zijn we weer in frisse (7,4 graden als ochtendminima), polaire luchtmassa's terecht gekomen waardoor er vanmorgen niet veel meer overbleef van ons moeizaam opgespaarde zomergevoel. Gelukkig konden de diepblauwe opklaringen tussen de Cumulus, Cumulus fractus en Stratocumuluswolken ons nog wat verlichting brengen. Tijdens de namiddag kregen we een gelijkaardig weerbeeld voorgeschoteld, waarbij de temperatuur geleidelijk opliep naar een gematigde 18,6 graden. De weergoden lieten dit echter niet zomaar gebeuren, en kwamen ons in de tweede helft van de namiddag afstraffen met regenbuien die behoorlijk pittig uitpakten. De buien hadden het vooral op west- Vlaanderen gemunt, terwijl het in Maderen waarschijnlijk hooguit wat schampschoten waren die ons 0,2 mm opleverden. De wind wakkerde bij dit alles aan tot 38,6 km/h uit zuid- zuidwestelijke richtingen. Helemaal op het einde van de avond kwamen er behoorlijk pittige onweersbuien opzetten die de dag in het westen met een indrukwekkende lightshow wisten af te sluiten. In Malderen was hier echter niets van te merken, en gingen we aldus in stille en vredige omstandigheden de nacht in.
Een dikke laag Altostratusbewolking heeft zich afgelopen nacht van Malderen meester gemaakt, en zorgde ervoor dat het erg somber en kil was tijdens de eerste helft van de voormiddag. De bewolking was echter scherp begrensd en in het oosten was de lucht nog helemaal blauw. Wie er tijdig bij was kon vanochtend vroeg dus nog wat zonnestralen meepikken toen de zon laag genoeg stond om onder de wolkenrand te blijven. Lagere kwikstanden dan 6,2 graden en vorstige toestanden hoefden we onder het wolkendek uiteraard niet te vrezen al kon het in het oosten van het land nog aardig afkoelen. Naar de middag toe werd de bewolking geleidelijk dunner en konden we alsnog van een vriendelijk lenteweertje met aardig wat zonneschijn genieten. Tijdens de namiddag werden er echter stapelwolken gevormd waardoor de zon het dikwijls zwaar te verduren kreeg. Er stak bovendien een erg krachtige westenwind op die met snelheden tot 29,0 km/h voor enige hinder zorgde. Tijdens de zonnige perioden kon het opwarmen tot 19,2 graden terwijl het uit de wind aangenaam toeven was. De bewolking zag er op sommige momenten erg dik en dreigend uit maar het bleef droog op deze locatie. Tijdens de late namiddag en avond nam ze weer af, maar bleef er nog erg veel sluierbewolking over. Toch ziet het ernaar uit dat we een zwaarbewolkte nacht tegemoet gaan, want tijdens de avond is er vanuit het noordwesten Stratocumulusbewolking komen opzetten welke bij een naderend koufront hoort. De bewolking organiseerde zich in een van zuidwest naar noordoost lopende band die werd vooraf gegaan door Stratocumulus lenticularis formaties. Deze remden de afkoeling opnieuw af zodat het een (relatief) zachte nacht zal worden. Veel neerslag lijkt er echter niet in te zitten, en als er al wat zal vallen zal dit niets meer veranderen aan het dagtotaal dat opnieuw op 0,0 mm is blijven steken.
Het warmtefront zorgde ook afgelopen nacht en vanochtend voor veel bewolking waardoor de temperatuur niet beneden 10,8 graden is gezakt. Het weersbeeld bleef echter somber en kil terwijl er af en toe wat motregen viel. Broodnodig water voor de dorstige natuur, maar de neerslag was niet meetbaar terwijl de grond er 's avonds nog steeds droog en stoffig bijlag. We kwamen in zachtere lucht terecht, maar de maxima bleven door de bewolking ver achter waardoor we met 17,8 graden vrede moesten nemen. Naast dit alles stond er veel wind, en deze kwam uit het west- zuidwesten met snelheden tot 30,6 km/h. 's Avonds waren we reeds in de warme sector beland waardoor het opvallend zachter was dan gisteren en vanochtend terwijl er opklaringen binnen dreven vanuit het zuidwesten. De bewolking deed een beetje onstabiel aan doordat het koufront niet ver ten noordwesten van ons lag, en dit vertaalde zich in veel Altocumulus undulatus die zich aftekende tegen een opvallend diepblauw gekleurde hemel. Deze bewolking nam op het einde van de avond opnieuw toe al volgden er kort voor middernacht weer wat opklaringen die een mooi uitzicht op de volle maan toelieten. Wel bleef het droog en is het neerslagtotaal dus andermaal blijven steken op 0,0 mm.
Het was bloedstollend koud vanochtend, maar gelukkig waren er geen ijskristallen en tot pudding verworden plantjes te vinden bij minima van 4,8 graden. Boven Malderen was de hemel helder bij zonsopgang, en in de verte waren flinke stapelwolken te zien, ingebed in Stratocumulusvelden die door uitspreiding werden gevormd. Hieronder hingen al valstrepen maar meestal bereikten ze de grond niet. De zeer brede opklaringen werden tijdens de voormiddag opgevuld door mooiweerswolkjes die na de middag slechtweerswolken werden met de nodige buiigheid tot gevolg. In Brussel kwam het bijvoorbeeld tijdelijk tot flinke regenval met wat hagel ertussen gemengd. In vergelijking met gisteren was het niettemin vriendelijker: de opklaringen waren breder en de buien groeiden niet uit tot zware onweders. Voor de actief- weerliefhebber geen goede zaak, maar de weerfotografen kwamen wel beter aan hun trekken. Het kwik presteerde ondanks die opklaringen ondermaats met 15,4 graden als maximum en er stond een kille noordwestenwind die gelukkig niet te hevig was met snelheden tot 27,4 km/h. Naar de avond toe stierven de buien uit en werd het rustig maar erg koel. We sloten uiteindelijk af met een neerslagtotaal van 0,2 mm.
Na een niet eens zo koude nacht (maar ook geen warme bij minima van 8,1 graden) zag de atmosfeer er zowaar zomers uit met onstabiel ogende Stratocumulus castellanus, Cumulus congestus en Altostratus erin. Voor wie nog maar een beginner is in de kennis der wolkensoorten zag ze er echter even grijs en somber uit als een herfstlucht. Want grijs was ze zeker met een volledige bedekking van het luchtruim en zelfs in onze fantasie slaagde de zon er niet in om er doorheen te schijnen. Er viel lichte regen maar het waren wel dikke druppels en je kon gemakkelijk aanvoelen dat deze druppels de voorbode waren van nog meer druppels. Die kwamen er in de loop van de voormiddag en tijdens de namiddag waarbij het op sommige momenten flink doorregende uit een klassieke Nimbostratus lucht met behoorlijk wat losse en donkere wolkenflarden eronder. De hoge activiteit was te wijten aan de grote temperatuurscontrasten met maxima dichtbij 20 graden in het oosten van Nederland terwijl het in het westen meestal 8 of 9 graden was. Deze temperatuursverschillen werkten natuurlijk als een rode lap op een stier die pas op het einde van de namiddag door haar poten zakte met droge perioden en hooguit wat fijne motregen tussendoor als gevolg. Warmer dan 11,3 graden is het niet geworden in Malderen en een koelbloedige zeebries met snelheden tot 20,9 km/h uit het noordwesten zorgde voor bijkomend herfstgevoel. De laatste ogenblikken voor zonsondergang was er een grijze Altostratuslucht te zien waaronder zeer laaghangende wolkenflarden te zien waren die erg snel voorbijdreven. De motregen was niet meer meetbaar zodat het neerslagtotaal constant bleef met 7,6 mm als dagtoaal.
Afgelopen nacht is het op grote schaal tot grondvorst gekomen waarbij vooral Nederland geviseerd werd door deze vinnige stuiptrekking van de Ijsheiligen. In Malderen leek het allemaal mee te vallen, de minima kwamen er uit op 4,5 graden en er was geen ijs of rijp te zien in de onmiddellijke omgeving van het weerstation. We begonnen de dag in bijna heldere omstandigheden waarbij enkel wat dunne sluierwolkjes en enkele condensatiestrepen van vliegtuigen te zien waren. Daarna werden er weer stpelwolken gevormd, maar het ging om onschuldige, afgeplatte exemplaren die nauwelijks een hindernis betekenden voor de zon. Het warmde op tot 21,1 graden bij een zwakke, nauwelijks voelbare noordenwind. Tegen de avond losten ze weer op en vervolgens viel op dat het een stuk zachter was dan de voorbije avonden rond het zelfde tijdstip ondanks de open hemel. Aangenaam warm was het echter nog lang niet toen we op het einde van de avond het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.
De gisterenavond opkomende sluierbewolking is snel dikker geworden waardoor het reeds vroeg in de nacht volop aan het plenzen was. De neerslag had een buiig karakter, doch tegen het krieken van de dag was deze overgegaan in druilerige motregen die werd afgewisseld door lichte regen. Het donkere, kille en druilerige weertype hield aan tot na de middag waarbij de bewolking uit Stratus en Stratus fractus bestond. Na een tijdje werd het echter zachter en ging het in combinatie met het overvloedige vocht broeierig aanvoelen. Dit gevoel werd versterkt door de bijna afwezige wind die uit west- zuidwestelijke richting kwam. De bewolking brak en ging over in een mengvorm tussen Cumulus en Stratus fractus die aanvankelijk forse afmetingen had en er dus dreigend uitzag. Dit zorgde al snel voor nieuwe buien al bleef het in Malderen beperkt tot enkele weliswaar zeer dikke, tropisch aandoende regendruppels. Het smaakte naar meer voor de onweers- en actief weerliefhebbers, doch ze bleven op hun honger zitten want de atmosfeer werd verbazend snel stabieler vanuit het westen en voor we het doorhadden was er niet meer dan wat mooiweerswolkjes en dunne, gebroken Stratocumulus te zien. De opklaringen werden snel breder en de laatste uren van de dag verliepen in aangename, zonnige omstandigheden. Na zonsondergang werd echter duidelijk dat we weer in koelere lucht waren terechtgekomen en gingen de thermometers in sneltempo naar beneden. Kouder dan 5,3 graden is het echter op geen enkel moment geweest. De regenzone en de buien bleken uiteindelijk goed te zijn voor een dagtotaal van 0,7 m
Onder een open hemel is het op sommige plaatsen tot matige grondvorst gekomen. In Malderen was gelukkig geen schade aan de planten merkbaar. De minima in thermometerhut zijn op 7,8 graden uitgekomen. Tijdens de voormiddag werden er erg snel Cumulus wolkjes gevormd maar er was veel minder uitspreiding waardoor we de zon terug meer te zien kregen. Dit was overigens maar in een smalle band van enkele kilometers zo, daar waar de lucht over de ganse afstand over het Scandinavische schiereiland was gestroomd met Malderen net in het midden van de as op het verlengde van deze Scandinavische glijbaan. Resterende bewolking betond uit Cirrostratus, Cumulus mediocris en gebroken Stratocumulus die zich op verschillende hoogtes en met verschillende diktes ophield. De stapelwolken waren tijdelijk erg talrijk en het was dan ook maar een geluk dat de koude noordenwind wat is afgezwakt. Je zal er bij maxima van slechts 17,1 graden maar moeten tegenin fietsen of wandelen. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en waren er vooral flinterdunne Stratocumulusvelden en Cirrostratus te zien. Met in het westen een dikke laag Stratus en Stratocumulus waar het waarschijnlijk niet zo gezellig onder was. Neerslag is er opnieuw niet aan te pas gekomen met een dagtotaal van 0,0 mm, het begint zelfs behoorlijk naar een droogteperiode te evolueren.
De bewolking is tijdens de nacht weer helemaal opgelost waardoor we de dag in vriendelijke en zonnige omstandigheden begonnen bij minima van 17,1 graden. De resterende bewolking bestond uit Cirrus, Cirrostratus en Altocumulus. We kwamen in onstabiele en warme, subtropische lucht terecht waardoor het snel opwarmde en zwoel ging aanvoelen in de zon. Hier en daar waren onweersverklikkers te zien zoals Floccus en Castellanus bewolking maar voorlopig hoefden we ons daar nog geen zorgen over te maken / erop te hopen en de hele dag verliep dus in droge omstandigheden. Met maxima van 28,7 graden werd het voorlopig de warmste dag van het jaar terwijlde zon enkel concurrentie kreeg van Cumuluswolken (mooiweersvariant), Cirrostratus en vooral naar de avond toe ook Altocumulusvelden. De wind was meestal aan de zwakke kant en kwam uit zuid-zuidwestelijke richtingen terwijl het zeer drukkend ging aanvoelen, zeker in de warmere binnensteden. Tijdens de avond kregen we meer met dreigende wolkenvelden te maken die zich vooral in het westen samenpakten, maar ook dit leverde nog geen regen of buien op zodat de terrasjesgangers konden genieten van een warme zomerse avond zoals we ze in onze streken maar zelden mogen meemaken. Aangezien zweetdruppels niet mogen worden meegeteld, konden we ook vandaag weer een neerslagtotaal van 0,0 mm in de boeken schrijven. We gingen de nacht in in rustige omstandigheden waarbij het tot laat in de nacht duurde voordat de temperatuur onder de twintig graden daalde.