Precies zo is het. Transpireren doe ik nauwelijk. Slapen lukt veel beter dan in de winter.
Vorig jaar ging ik (48 graden onderin) de Grand Canyon in en weer naar boven. Een geweldig gevoel natuurlijk is dat extreem maar ik vind het een mooie uitdaging en vind het heerlijk die warmte. Natuurlijk moet je oppassen voor oververhitting en uitdroging.
In dat licht is 35 graden voor mij totaal geen probleem, gewoon lekker. Zeker om en nabij mijn huis waar alle gemakken voorhanden zijn. En dan bedoel ik niet de airco want die heb ik niet.
Even serieus... 48°C en dan zo'n inspanning doen is niet gezond. Vraag het aan (mijn) of eender welke cardioloog of aan eender welke inspanningsfysioloog... Een WK organiseren in Qatar is dan ook helemaal ok... 48°C. Eitje joh. Jup. Dacht 't niet. Een absolute aanslag op bloedvaten en hart. Met dit weer een winterjas aandoen is dan weer helemaal het tegenovergestelde 
. Het is nu 11.7°C, vandaag een maximumtemperatuur van 16°C en toch met de venster helemaal open gepoetst. Koud? Nee. Fris? Ja. Het hoort gewoon bij ons, nederig zeeklimaat. Wat we nu weer gaan meemaken is een copy/paste van de beginjaren 2000. Ok, het zal de nieuwe norm worden, op termijn, maar 'normaal' is het niet. Het gaat aan zo'n rotvaart dat ik er duizelig van word. Of ik het 'lekker' vind? Nee (wellicht een overbodige vraag). Ik ben hartpatiënt en weet dat ik de volgende weken op een zuiders tempo zal moeten leven. Gelukkig heb ik de eerste week van (bak)juli verlof (en een afspraak bij de cardioloog). Voor we het gezever weer gaan krijgen van 'daar hebben ze weer' . Graag even dit. Zolang je lijf en leden mee wil, is het allemaal leuk. Tot je lichaam een keiharde 'stop!' roept. Vanaf dat moment sta je eventjes helemaal anders in het leven en denk je een beetje na over de consequenties voor andere mensen die er nog slechter aan toe zijn. Dààrover gaat het.
