Gisteren werd er gevraagd of het vaak waait in de woestijn. Ja vaak wel maar niet erg dominant en dan spreek ik over de Libische woestijn, het westelijk woestijngebied van Egypte. Zolang het zand niet opwaait heb je er geen last van. Soms is het ook bijna windstil. Dat zijn de prettigste dagen. Maar soms ook staat er een forse wind en dat is vooral 's nachts storend vanwege het niet kunnen slapen, tenminste dat geldt voor mij. Een enkele keer heb je te maken met een zandstorm, meestal in het voorjaar.
De Sahara is een plaats waar het erg heet kan worden maar anders dan in de woestijngebieden dicht bij de evenaar, bijvoorbeeld in Peru, toch comfortabeler omdat de zon niet zo hoog aan de hemel staat. De temperatuur van de lucht is wel warm maar de zon iets minder gevaarlijk, dit geldt vooral in najaar, winter, en voorjaar. In de zomer zul je er geen voordeel meer van hebben.
In de droge woestijngebieden langs de kust van Peru is het helemaal niet zo warm, vanwege de nabijheid van de Humboldstroom of Perustroom. Deze voert koud zeewater vanuit het zuiden aan en stroomt langs de kust van Chili en Peru naar het noorden. Als de wind uit het westen waait, en dat doet hij ook vaak, voelt het onaangenaam aan. De zon is echter wel zeer fel en dat maakt het verblijf in de woestijn daar minder prettig. De nachten zijn ook een stuk kouder dan in de Sahara. Bovendien steekt er in de loop van de dag een wind op die steeds sterker wordt. Rond 8 a 9 uur in de avond is het bijna storm, daarna luwt deze en in de morgen is het praktisch windstil. Tegen de middag begint het hele spel opnieuw, bijzonder irritant.
Hieronder een paar foto's van de wind, de BBQ is aangestoken voor de chauffeur en onze gids (wij eten geen vlees).
Ook zie je 2 tentjes die praktisch nieuw waren, in iedere hoek een grote zware steen. De 2e dag bij terugkomst van het werk waren de tentstokken gebroken en de tenten 1 meter verschoven door de wind.
Wat voor werk deden we daar? Zoeken naar (resten van) onbekende soorten walvissen, maar dat is natuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg.
Je ziet hieronder een Baleinwalvis met grote schedel en kaak (baleinen), deze komen uit het plioceen/mioceen, wij waren vooral in het eoceen geinteresseerd. Walvissen uit het eoceen vind je veel in Egypte. In de Qattara depressie, waar ik het gisteren over had, hebben wij een geheel onontdekte plek gevonden met walvissen, zeekoeien, krokodillen, haaien, Nautilussen. Een etage hoger, zo'n 35 meter, zelfs landzoogdieren, waaronder een kleine primitieve olifantensoort.
In de Pisco-Ica woestijn, Peru, zijn enkele exemplaren van walvissen bekend uit het eoceen. Oerwalvissen van het eoceen waren tanddragend die later evolueerden naar Baleinwalvissen. Daaronder zie je een foto van een skelet van een kleiner soort walvis. Je ziet heel mooi de altlas en draaier, de halswervels en de ribben, schouderblad en als je heel goed kijkt een aantal haaientanden.
Op de laatste foto zie je een schedel waarvan de hersenen als endocast zijn overgebleven. De hersenen vergaan snel, de overgebleven holte wordt opgevuld door sediment en vervolgens versteent dit sediment. Nog later vergaat het bot van de schedel ook. Wat overblijft zijn de "versteende hersenen". Er zijn redelijk veel van deze endocasts gevonden. Je kunt er soms fantastische details op terugvinden, zoals de loop van de bloedvaten.
Tenslotte foto's van de wind, de kooltjes raken snel op.
