Flashback: 16 juli 2004 - 2017

Bericht van: Hendrik (Londerzeel-B) , 16-07-2018 12:39 

Zaterdag, 16 juli 2005

Ondanks de invasie van koelere zeelucht was het voor een groot deel van de dag opnieuw puffen en zweten onder een loden zon. Vooral tijdens de voormiddag en een deel van de namiddag was dit het geval, maar er verschenen ook stapelwolken die aangename verkoeling brachten; op sommige momenten in de vroege avond was het zelfs bijna volledig betrokken al is de bewolking daarna weer stillaan gaan verdwijnen. Temperaturen tussen 14,5 en 28,graden konden uiteindelijk worden opgetekend terwijl de wind maximaal 19 km/h haalde uit het noordwesten. De buienlijn die over ons trok heeft uiteindelijk geen druppel gelost waardoor de Malderse vegetatie langzaam verder wegkwijnt in de stoffige aardbodem. De verkopers van cactussen en vetplanten kunnen alvast in hun handen wrijven want ook de onweders die maandagavond geprogrameerd staan zullen maar weinig om het lijf hebben terwijl de dagen erna eveneens in het teken van droge luchtstromingen uit oostelijke tot noordoostelijke richtingen zullen staan. Enkele aktieve regenzones zouden daarentegen net ten zuiden langstrekken op maandag terwijl Nederland verder in de week een flinke veeg uit de vochtige pan zal krijgen, maar voor ons zal het hooguit wat extra bewolking of een verdwaalde druppel opleveren. Op thermisch gebied hebben we zeker geen klagen met temperaturen die zich steeds rond of boven de 25 graden zullen handhaven met enkele uitschieters tot dertig gradenonderandere op zondag en maandag.

Zondag, 16 juli 2006

Terwijl het aandeel van frisse, groene kleuren langzaam maar zeker verder afneemt, vooral in de gazons en moestuintjes, keken we vanmorgen opnieuw aan tegen een azuurblauwe hemel waarin de zon reeds snel haar schroeiende krachten terugvond. De situatie veranderde nauwelijks buiten het feit dat het kwik weer aan een indrukwekkende klim begon, vertrekkende bij 13,graden en uiteindelijk bij 31,graden uitkomend. Er stond gelukkig aardig wat wind, tot 19,km/h uit oostelijke richtingen terwijl de lucht voldoende droog was om het niet te zwoel of plakkerig te laten aanvoelen. Tijdens de late namiddag kwam er plots animo in het weersbeeld toen er in de verte een plukje Cirrus voorbijdreef, maar voor de rest was er buiten een aantal vliegtuigen, muggen en vogeltjes niets anders te zien dan een arctisch blauwe lucht. Later op de avond dreef er nog wat meer Cirrus voorbij terwijl de warmte opnieuw lang bleef hangen.

Maandag, 16 juli 2007

Ondanks de heldere atmosfeer gisteren, is er in de loop van de nacht een vers onweersgebied dichterbij gekomen waardoor net als gisteren grote delen van West- Vlaanderen letterlijk en figuurlijk kopje onder gingen. Malderen hield het opnieuw bij enkele schaarse druppels en veel wolken die vooral in het westen erg dreigend oogden. Niettemin startte de dag ook hier op indrukwekkende wijze want in de ochtend was de lucht boven het weerstation getooid met een uitzonderlijk mooi patroon van Stratocumulus castellanus, net alsof een ijverige metselaar ze daar netjes heeft geplaveid op een 'ondergrond' van Altostratusbewolking. Het metselwerk werd echter opgeruimd terwijl er in de voormiddag nog af en toe lichte regenbuitjes op bezoek kwamen, en tegen de middag was het enkel de Altostratusbewolking die overbleef terwijl er op geringere hoogte wat stapelwolkjes gevormd werden. De Altostratusbewolking begon later opnieuw erg dik te worden aan de westelijke horizon, en dit resulteerde in wat gedruppel in de vooravond. Het koufront is immers boven onze streken beginnen te golven waarbij de aktiviteit geleidelijk toenam en er licht onweer in de buurt tot ontwikkeling kwam. Meer dan wat gerommel leverde dit hier niet op maar de bui aktiveerde snel bij haar noordwaartse trek zodat het in een mum van tijd transformeerde in een apocalyptisch monster dat in het noorden van het land en het westelijke deel van Nederland voor veel overlast zorgde met stortregens, hagel, hevige rukwinden en zelfs een paar hoosverschijnselen. Een heel contrast met het Malderse waar de neerslag beperkt bleef tot 3,4 mm. De eerste buien tijdens de ochtend brachten echter toch nog rukwinden tot 40,km/h voort uit zuidwestelijke richtingen. De warmte werd pas 's avonds verdreven waardoor de minima van 17,graden pas op het einde van het etmaal werden opgemeten en de temperatuur overdag nog vlot kon stijgen naar 27,km/h.

Woensdag, 16 juli 2008

Van een zomerse sfeer was er niet meteen sprake toen we onder een troosteloos grijze Stratuslucht vanochtend het daglicht zagen weerkeren. Toen daar even later een afwisseling van motregen en lichte regen begon uit te vallen, was het herfstplaatje helemaal compleet. Enkel de temperaturen deden het nog erg goed doordat de bewolking het niet verder dan 15,graden liet afkoelen. De neerslag (die goed was voor 0,6 mm) was een cadeautje van een zwak koufront en na een paar uur werd dit gevolgd door een nogal chaotische hemel waarin voornamelijk Stratocumulus, Altocumulus castellanus en Altostratus zichtbaar werden. Het oogde allemaal erg onstabiel, maar het vlakbijgelegen Azorenhoog hield de boel nauwgezet onder controle zodat een levendig klank- en lichtspektakel niet tot de mogelijkheden hoorde. Een waterig zonnetje kon het kwik nog doen stijgen naar 23,4graden terwijl de wind vandaag snelheden tot 20,km/h haalde uit het west- zuidwesten. Tijdens de avond kwamen er bredere opklaringen opzetten die fotogenieke uitzichten opleverden op diepblauwe luchten die sterk contrasteerden met zilverwitte Cirrostratus en golvende Altocumulusvelden. Een hoogtepunt van deze visuele verwennerij kwam er even later bij zonsondergang toen daar ook nog eens de klassieke schemeringskleuren werden aan toegevoegd. In het zuiden kreeg de lucht dan wel een dreigende en donker uitzicht, maar tijdens de rest van de avond bracht dit geen bijkomende gevolgen met zich mee. Ook de rest van de nacht zou droog en rustig verlopen.

Donderdag, 16 juli 2009

Bij zonsopgang waren er weer Stratocumulusvelden te zien die erg fraaie, geribbelde patronen hadden. De golfjes en afzonderlijke wolkenbankjes wekten de indruk dat de bewolking aan een zuid- zuidwestelijke stroming werd blootgesteld. Ze zorgde voor een weinig isolatie waardoor de minima vrij zacht bleven met 14,graden. In de loop van de voormiddag kregen we steeds meer Stratocumulusbewolking te zien die zich vanuit het westen ging uitbreiden. Dit resulteerde tegen de middag zelfs in een uitgestrekt, gesloten Stratocumulusdek dat gelukkig erg dun was zodat de zon er vrij vlot door kon priemen. Het wolkendek ging vervolgens weer openbreken vanuit het westen, en we kregen nu vooral Cumuluswolken te zien, met dichte Cirrostratusvelden en Cirrusplukken die vanuit het zuiden kwamen aanzetten. De temperatuur liep op tot 20,graden en er stond een zijdezacht briesje tot 20,km/h uit het westen. Niets wekte echter de indruk dat we in een potentieel vurige onweerssituatie zijn terechtgekomen, behalve dan natuurlijk de radar- en satellietanalyses. De warmte bleef 's avonds hangen waardoor het goed toeven was op de terrasjes (indien aanwezig), en we in comfortabele omstandigheden het neerslagtotaal van 0,0 mm konden aflezen. De eerdergenoemde Cirrostratusvelden en Cirrusplukken kleurden bij zonsondergang prachtig rood, en droegen zo hun steentje bij aan de zwoele hoogzomerse avond. De rest van het etmaal verliep rustig, al zullen ze daar net ten zuiden van de Franse grens heel anders over gedacht hebben...

Vrijdag, 16 juli 2010

We ontwaakten onder brede opklaringen bij minima van 15,graden, doch in het westen hing reeds Altocumulusbewolking van het gisteren besproken koufront. Het ging om de Lenticularis veriant die erg fotogeniek oogde, maar de voorbode was van een minder fraai weertype. Er kwam immers steeds meer bewolking opzetten, en na een tijdje verschenen er Cirrus densus toppen boven de Altocumulusvelden die onmiskenbaar van de voorspelde buien afkomstig waren. Toen de storing over Malderen trok, bleek er echter niet veel fut meer in te zitten en was het vooral Cumulus en Stratus fractus bewolking die voor een domper op het zomergevoel zorgde. Vanuit het westen kwamen er gelukkig al snel weer opklaringen binnendrijven, maar kort voor de middag nam de bewolking opnieuw toe en zag het er tijdelijk herfstachtig uit met veel Cumulus, Stratus fractus en Altostratus. De zuid- zuidwestenwind was bovendien nog steeds erg vlagerig met haar snelheden tot 40,km/h en de maxima bleven hierdoor beperkt tot een desondanks nog vrij warme 24,graden. De bewolking nam daarna weer af, maar op het einde van de namiddag kwamen er dan alsnog een aantal buien aangezeild die bij een 'stabiele golf' hoorden welke op het koufront tot ontwikkeling kwam. Ook deze buien stelden weinig voor want ze brachten niet meer dan 1,6 mm in het bakje. Meer naar het oosten waren de omstandigheden gunstiger voor georganiseerde buien en werden er zelfs supercells gevormd waaronder de in onze streken zeldzame LP- variant die door verschillende chasers in Nederland werd onderschept. Deze buien hadden het natuurlijk volledig naar hun zin door de krachtige windschering die in de atmosfeer optrad en ook aan onweersactiviteit ontbrak het niet in de oostelijke helft van de Benelux. In Malderen bleef het er ondertussen vredig aan toegaan en zorgden Altostratusbanden in het oosten voor een sfeervolle zonsondergang toen ze vanuit het noordwesten door de ondergaande zon werden beschenen.

Zaterdag, 16 juli 2011

Wie er op tijd bij was, kon tijdens de ochtend nog wat zomersfeer opsnuiven voordat dikke wolkenpakken een voortijdig einde aan de nog prille zomerperiode maakten. Af en toe kregen we nog een zwak waterzonnetje te zien, maar dat werd al snel een watertonnetje want nog voor de middag kwam het reeds tot lichte regenbuitjes. Na de middag trok de wind aan, werd de bewolking nog dikker en dreven er flinke stortbuien over het weerstation, gevolgd door lichte of matige regen. Dit ging zo voor de rest van de namiddag en avond door waardoor de maxima al vroeg bereikt werden met 21,graden. De wind wakkerde aan tot 43,km/h uit het zuid- zuidwesten maar zwakte tijdens de avond wat af terwijl de nadruk op zware regenval kwam te liggen. Kennelijk ging het om langgerekte buienlijnen die in de regenzone verscholen zaten met matige regenval tussen deze lijnen in. Het neerslagtotaal was opgelopen tot 11,1 mm toen het scherp begrensde koufront wegtrok naar het oosten. Door de regen en de binnenstromende polaire lucht werden de minima nu pas bereikt met 14,graden.

Maandag, 16 juli 2012

Wie er op tijd bij was kon tijdens de voormiddag nog een straaltje zonneschijn meepikken. Het luchtruim was toen echter al volgesmeerd met Cirrostratus en Altostratus translucidus en bij momenten viel er regen of motregen. De wind trok flink aan en de zon liet het al snel afweten waarna een ruig herfstachtig weertype volgde met nagenoeg constante regenval. Zelfs op de momenten waarop het lichtjes regende kon je amper buitenkomen zonder doornat te worden en het voelde koud aan bij maxima van 17,graden. Halverwege de namiddag passeerde er een buienlijn die in de bewolking ingebed zat waardoor het tijdelijk ging stortregenen met dikke tropische druppels. Deze buienlijn werd dan weer gevolgd door een aanwakkerende stormwind die met snelheden tot 30,km/h uit het west- zuidwesten voor de dag kwam. De wolken dreven aan een hoog tempo voorbij en de neerslag bestond tijdens de avond vooral uit fijne druppeltjes die echter even nat waren door hun grote aantallen. Na zonsondergang was er een opvallende afwisseling van nagenoeg windstille perioden en krachtige rukwinden die elkaar met een interval van ongeveer 5 minuten afwisselden. Dankzij deze regelmaat was het gemakkelijk om een rustig moment te kiezen waarop het neerslagtotaal van 3,8 mm kon worden opgetekend. Door de bewolking koelde het nauwelijks af en wie enkel naar de minima van deze dag keek zou dan alsnog kunnen zeggen dat het hoogzomer was bij 12,graden.

Dinsdag, 16 juli 2013

Tijdens de ochtend werd er minder dauw gevormd dan gisteren maar er hingen nog steeds sfeervolle nevelbanken terwijl het licht van de opkomende zon mooi en zacht was. Het is afgekoeld naar 13,graden. Er dreef sluierbewolking binnen die geleidelijk dikker werd, maar de zon kon nog een flink stuk van haar krachten behouden. Enkel in het westen van België en Nederland was de bewolking dikker en was bij momenten slechts een waterzonnetje te zien. Samen met de sluierwolken kregen we tijdens de namiddag ook Altocumulusvelden te zien die begonnen met dunne ribbeltjes en golfpatronen maar geleidelijk dikker en eveneens talrijker werden. Na verloop van tijd gingen daaronder valstrepen ontstaan: neerslag die de grond niet bereikte. Het werd wel wat vochtiger waardoor er een drukkend gevoel ontstond bij temperaturen die naar 29,graden stegen en slechts een zwakke noordelijke wind. Tijdens de avond wakkerde die wind een beetje aan waardoor het een stuk koeler ging aanvoelen, maar tegen zonsondergang ging hij weer liggen en werd het terug aangenaam warm. De Altocumuluswolken met hun valstrepen eronder en de Cirruswolken zorgden voor fraaie plaatjes tijdens de avondschemering terwijl het neerslagtotaal van 0,0 mm voor minder fraaie plantjes zorgde.

Woensdag, 16 juli 2014

De dag begon met een mengeling van Cumulus en Cumulus fractus terwijl er vanuit het westen wat Cirrus kwam binnendrijven. Dit alles konden we aanschouwen na de minima van 13,graden te hebben opgetekend. De stapelwolken waren kleiner en meer afgeplat naarmate de dag vorderde. Dit stond natuurlijk garant voor aangenaam en zonnig zomerweer waarbij we maxima van 28,graden konden optekenen bij een luchtig briesje uit westelijke richtingen. Tegen de avond losten de stappelwolkjes weer op maar in het westen verschenen opeens Altocumulus castellanus wolken die toch een beginnende onstabiliteit begonnen te verraden ondanks de nog maar net op gang gekomen zomeropstoot. Deze wolken begonnen later op de avond weer op te lossen waardoor het weer grotendeels hellder werd. Ondanks hun onstabiele karakter hebben de Castellanus wolken geen onweer met zich meegebracht en konden we de dag weerf afsluiten met 0,0 mm als neerslagtotaal.

Donderdag, 16 juli 2015

Er hing vanochtend opnieuw Stratus, Stratocumulus en Stratus fractus bewolking die voor een betrokken weertype zorgden terwijl het niet kouder dan 15,graden werd. De bewolking loste deze keer geen neerslag meer, ook al zag hij er dreigend uit en bleef hij tot kort voor de middag hangen. Daarna ontstonden er opklaringen, eerst heel voorzichting en bescheiden maar daarna ging het snel en zagen we weer grote stukken blauwe lucht opzetten vanuit het zuidwesten. Zodra de zon erdoor kwam ging het broeierig warm aanvoelen terwijl er van bewolking niets meer te zien was buiten wat Cirrus in het zuidwesten en een paar Cumulus fractus wolkjes in het noorden. Niets deed vermoeden dat er onweer dreigde, en het bleef helder tot in de late namiddag waarbij we maxima van 29,graden optekenden. Op dat moment zagen we een paar Altocumulus castellanus wolkjes verschijnen onder de opkomende Cirrus en door de heiige lucht konden we de forse buienwolken die wat verderop hingen pas op het laatste moment opmerken. Toen de zon erachter verdween ging het er op zeer korte tijd zeer dreigend uitzien en er klonk ook een donderslag in de verte. Wat daarop volgde bleek echter opnieuw een teleurstelling te zijn voor de Londerzeels plantjes en hun eigenaars. Het kwam niet verder dan wat gedruppel dat niet meetbaar bleek te zijn. De buien bleken ook geen onweer meer met zich mee te brengen en de actief weerliefhebber moest het hebben van de dreigende Stratocumulus castellanus, Cumulus congestus, Cirrus densus en Altocumulus castellanus of floccus wolken die nu overal te zien waren in de helderder geworden lucht. Uit een van de dreigende stapelwolken ging het later op de avond een munuutje zeer intens stortregenen aan wolkbreukintensiteit met zeer dikke druppels, maar door de korte duur van dit natuurgeweld kwamen we niet verder dan 0,2 mm. De bui werd afgesloten met een daverende donderslag en vervolgens doemde er een volledig wolkeloze lucht op vanuit het zuidwesten die weinig goeds beloofde voor de reeds veelbesproken planten. De oostelijke tot noordoostelijke zwakke wind die voor de buien heerste maakte plaats voor een zuidwestenwind die enigzins aanwakkerde na zonsondergang.

Zaterdag, 16 juli 2016

Nog steeds hing er veel bewolking die uit Stratocumulus en Stratus fractus bestond, maar het was erg zacht met minima van 14,graden. De westelijke wind was zwak en ondanks de afwezigheid van zon was het heerlijk toeven in de buitenlucht. Rond en na de middag werden de luchtlagen wat meer dooreen gewoeld en ontstonden er opklaringen in het Stratiforme wolkendek. Deze werden geleidelijk breder tot er enkel Cirruswolken overbleven in de hogere luchtlagen alsook fijn geribbelde Altocumulusvelden. Het voelde warm aan bij weinig wind, veel vocht en een stekende zon terwijl we maxima van 26,graden optekenden. Tijdens de avond was het dan weer puur genieten bij een zeer aangename warmte die niet meer te drukkend was zonder dat het daarbij echter kil aanvoelde. Het hoogtepunt van dat genot kwam er toen de Altocumulusvelden en Cirrusplukken (uncinus, spissatus, floccus) in fel oranje kleuren oplichtten. Ondanks de comfortabele warmte zouden we ons zo nog in het zweet lopen klikken met onze camera, en daarbij het neerslagtotaal van 0,0 mm vergeten op te tekenen.

Zondag, 16 juli 2017

Ondanks de fraaie wolkenlandschappen gisteren was het vandaag weer overtrokken met een egale laag Stratus bewolking. De bewolking hield ons wel zacht met minima van 16,graden. Tijdens de voormiddag verscheen er wat meer structuur in de bewolking en ontstonden er stapelwolken tussen maar dit zorgde ook voor perioden van fijne regen of motregen die echter niet meetbaar was. Er stond ondanks de voor rustige omstandigheden typerende bewolking nog opvallend veel wind en deze kwam uit zuidwestelijke richtingen. De hele dag door kregen we een afwisseling van dunnere en dikkere bewolking met tussendoor wat gemiezer. Pas tijdens de avond klaarde het plotseling op en bij een beetje zonneschijn warmde het op tot 24,graden. De zeer vochtige atmosfeer zorgde voor jacobsladders tussen de resterende Stratus fractus bewolking en door het vreemde okerkleurige licht had alles een buitenaardse sfeer. Daar waar opklaringen verschenen zagen we in de hogere luchtlagen ook Stratocumulus en Cirrus met veel condensatiesporen ertussen. Ten westen van ons waren dreigende stapelwolken te zien maar verdere gevolgen bleven uit en we konden van een rustige, droge en opvallend zachte avond blijven genieten waarin we met een neerslagtotaal van 0,0 mm afsloten. 

Virtueel ontmoetingsplatform Weerwoord: voor alle officiƫle en onofficiƫle activiteiten. Bezoek https://hub.link/Hc9qwig geen account of software nodig en coronaproof :

Flashback: 16 juli 2004 - 2017   ( 151)
Hendrik (Londerzeel-B) ( 7m) -- 16-07-2018 12:39