Afgelopen juli ben ik op veldcursus/-expeditie/-werk geweest op Spitsbergen geweest. Er deden studenten en onderzoekers uit o.a. Mexico, Brazilië, Peru, Zweden, Noorwegen, het VK en de VS mee. Het doel van onze campagne was het verzamelen van data over vegetatie in drie experimenten:
- Een gradient in hoogte: hoe past vegetatie zich aan aan temperatuur?
- Een gradient in bodemnutriënten onder een vogelkolonie: hoe verandert vegetatie bij meer voedingstoffen (verwacht in een opwarmend klimaat)?
- Vinden we dezelfde patronen terug in experimentele klimaatopwarming? Met kleine broeikasjes (zogenaamde Open Top Chambers) wordt al sinds begin jaren 2000 klimaatopwarming (ongeveer 1.5 graad) nagebootst, zien we hier dezelfde patronen als in de gradienten?
De campagne is onderdeel van een groter geheel met vergelijkbare inspanningen in China, de VS, Peru, en in de toekomst ook Chili. Spitsbergen is een van de regio's op Aarde waar het klimaat het snelst verandert, met name in de winter.
Het meeste werk deden we in de nabijheid van Longyearbyen, de Noorse hoofdstad op Spitsbergen. Juli verliep meest grijs en ongewoon regenachtig. Bij dezen een paar foto's die hopelijk een beeld geven.
Oja, het was natuurlijk 24 uur dag.
De weg vanuit Longyearbyen Adventdalen in 
De kliffen waar de vogels (kleine alk) nestelen 
Silene acaulis groeit in kussentjes, daardoor is de temperatuur die de plant ervaart veel hoger dan de omgeving 
Regen in Mälardalen 
Het Svalbard-rendier 
De Open Top Chambers in het klimaatexperiment 
Alle vegetatie is miniem op Spitsbergen, zoals ook deze Silene uralensis. De kleine blaadjes eronder zijn van Salix polaris, een wilg!
Het zicht op Isfjorden vanaf de veldwerklocatie. Tegenwoordig vriest dit fjord niet meer dicht 
De buren
Voor geologen ongetwijfeld interessant 
De Nordenskiöldgletsjer - met beluga op de voorgrond
Dezelfde gletsjer gezien vanuit Pyramiden, een verlaten Russische mijnstad 
