Afbeeldingen:
niet beschikbaar
Maandag, 11 oktober 2004
Net als de voorbije twee dagen kregen we weer een erg zonnige maar schrale herfstdag op het menu. De oostelijke to zuidoostelijke wind beet weer flink van zich af met snelheden die tot 32 km/h opliepen terwijl de temperaturen opliepen van 5,6 tot 15,1 graden. Het voelde echter bijlange niet zo 'warm' aan. De zon wist het echter voor een stuk goed te maken en vooral achter glas was het best aangenaam weer. De hoge wolkensluiers deden op hun beurt ook hun best om het schrale weer te compenseren door de lucht mooie kleurentinten te geven, dit was vooral rond zonsopgang en bij zonsondergang het geval. Na de middag kwamen er middelhoge wolkenbanken binnendrijven (Altocumuli) die met hun golvende patronen eveneens voor geslaagde hemeldecoratie zorgden. Ondertussen is de wind weer uitgeraasd maar warmer zal het hierdoor niet aanvoelen want we gaan weer een erg frisse nacht tegenmoet onder de heldere tot halfbewolkte hemel. Ondertussen ziet het er echter naar uit dat de regenzone die nu al dagenlang ten zuiden van ons werd opgehouden zal kunnen doorbreken zodat we morgen vanuit het zuidwesten weer zullen 'gedoopt' worden. De regenzone vormt echter ook de overgang naar een warmere luchtsoort zodat we als compensatie voor de bewolking hogere temperaturen krijgen. Maar of dit een aangenamer weertype oplevert...?
Dinsdag, 11 oktober 2005
Voor het eerst sinds lang konden we reeds in de vroege uurtjes genieten van een heldere sterrenhemel waarbij het kwik weliswaar wat dieper was weggezakt (7,9 graden) maar eens de zon opkwam werd er meteen een thermische sprint uitgeperst waarbij de temperaturen opliepen tot een ronduit warme 24,8 graden, een temperatuur die zelfs in het putje van de zomer niet zou misstaan. De zon had hierbij nauwelijks concurrentie te vrezen, er waren slechts wat sluierwolkjes aanwezig die overigens voor een mooie zonsopgang zorgden en hetzelfde deden bij zonsondergang. De subtropische lucht werd aangevoerd door een westelijk briesje dat 18 km/h haalde en de motor van dit alles is een vrij omvangrijk lagedruksysteem dat zich ten noordwesten van ons bevindt. Daar dit ook de komende twee dagen het geval zal zijn kunnen we ons nog tot woensdag koesteren in het warme nazomerweer maar vanaf donderdag krijgen we de rekening gepresenteerd onder vorm van een vrij aktieve regenzone waarna de temperaturen heel wat zullen inleveren. Nadien krijgen we terug sterke hogedrukopbouw boven onze streken, maar hiermee neemt ook het risico op mist en grijs najaarsweer flink toe. Profiteren is dus zeker de boodschap voor de zonnekloppers onder ons...
Woensdag, 11 oktober 2006
Hoewel het steeds later op het seizoen wordt slaagde de nazomer erin om weer een meer dan puike prestatie neer te zetten. Zowel zonne als warmteliefhebbers werden hierbij flink in de watten gelegd, maar ook de wolkenliefhebber kon zijn hartje ophalen aan de ragfijne vederwolkjes die het blauwe uitspansel extra schoonheid verleenden. De bewolking was vooral tijdens de ochtenduurtjes schaars (hoewel er in het begin van de ochtend nog neerslag moet zijn gevallen; getuige hiervan de 0,2 mm die zich in de pluvio heeft verzameld.) waardoor de temperatuur een flink stuk daalde, maar zachtere luchtaanvoer zorgde ervoor dat het alsnog niet kouder werd dan 11,5 graden. Dezelfde aanvoer kon tevens zeer hoge maximumtemperaturen bewerkstelligen voor midden oktober. Zo werd het in de late namiddag maarliefst 23,4 graden bij een zuidelijk briesje tot 17,7 km/h. De bewolking, die bij het reeds dagenlang in onze buurt golvende koufront hoort, nam geleidelijk toe en kreeg gezelschap van de middelhoge Altocumuli. Er volgde dan ook een erg fraaie zonsondergang toen beide wolkensoorten in het warme licht van de ondergaande zon een rijk boeket aan oranje/rode kleuren gingen uitstralen. De afkoeling werd flink afgeremd door de bewolking waardoor we van een zachte avond en wellicht ook nacht kunnen spreken.
Donderdag, 11 oktober 2007
De vrij zachte temperaturen (7,6 graden) waarbij we vanochtend ontwaakten, lieten al meteen vermoeden dat we de dag niet zonder de nodige bewolking zouden starten. En inderdaad: het eerste daglicht maakte haar intrede in een grijze hemel terwijl de omgeving schulging achter dichte mistlagen. In tegenstelling tot wat we de voorbije dagen gewend zijn, bleef de mist nu een stuk langer hangen voor deze overging in laaghangende bewolking. Het bleef wel nog erg nevelig terwijl er op sommige plaatsen nog wat mist overbleef, maar wie genoeg geduld oefende, werd alsnog beloond met een paar opklaringen die helemaal op het einde van de namiddag nog een vaal waterzonnetje tevoorschijn konden toveren. Veel baat had het kwik hier niet bij want de maxima raakten niet hoger dan 13,2 graden, en dit bij een zuid- zuidwestelijk briesje met snelheden tot 9,7 km/h. De opklaringen bleken naar zonsondergang toe een ideale voedingsbodem te zijn voor nieuwe mistvorming in combinatie met snel dalende temperaturen, dus of ze voor iedereen een welkome verschijning waren, is nog maar de vraag. Vorstige toestanden lijken er echter niet in te zitten want de hogere luchtlagen vullen zich reeds met hoge sluierbewolking op nadering van een (zwak) warmtefront dat zich de komende nacht en vooral morgen over ons zal ontfermen, en hierbij voor de nodige bewolking en eventueel wat motregen zal zorgen. Vandaag hielden we het echter nog helemaal droog.
Zaterdag, 11 oktober 2008
Een enorme hoeveelheid vocht en dauwdruppels zorgde vanochtend terug voor 0,2 mm 'virtuele regen' terwijl de atmosfeer niet meer dan wat verdwaalde hoge sluierwolkjes vertoonde. Het was redelijk zacht met minima van 9,1 graden, en de zon deed er alles aan om de thermische vooruitgang nog wat te versnellen zodat we kort na de middag op een aangename 18,9 graden uitkwamen. Doch de aanvankelijk onschuldig ogende stapelwolkjes die ondertussen gevormd werden, gingen plots over in een zeer onheilspellend ogende Stratus undulatus, en het nazomerlied was daarmee ook meteen uitgezongen. Echt saai en triestig herfstweer werd het gelukkig niet want onder de kleine opklarinkjes die overbleven waren ondertussen indrukwekkende optische effekten tezien zoals Crespulaire stralenkransen terwijl de donkere wolkenlichamen voor bijzonder dramatische, bijna buitenaards ogende uitzichten zorgden. Bij dit alles stak echter een flinke bries op die met snelheden tot 22,5 km/h uit het zuid- zuidwesten en in combinatie met koelere luchtaanvoer voor een heel wat minder aangenaam weertype zorgde. Toen de wolken zich kort voor zonsondergang aaneen sloten tot een egaal grijze massa, was de pret er helemaal af, en waanden we ons meteen een paar maand verder in het herfstseizoen. Veel veranderde er vanaf dan niet meer, al zorgden de wolken ervoor dat het tijdens de avond nauwelijks afkoelde en de minima morgenvroeg welicht terug aan de zomer zullen doen denken.
Zondag, 11 oktober 2009
Hoe veelbelovend de steeds breder wordende opklaringen er gisterenavond ook mochten uit zien, vanochtend was het weer helemaal om zeep en ontwaakten we onder een betrokken hemel. Een uitgestrekt Stratusdek zorgde voor een onvervalst herfstgevoel, en was bovendien niet van plan om meteen weer haar biezen te pakken. De egaal grijze lucht kreeg af en toe wat structuur toen er met veel verbeelding wat losse wolkenflarden in zichtbaar werden, maar de zon kregen we de eerste uren niet te zien. Pas in de tweede helfst van de namiddag klaarde het op en kregen we weer afzonderlijke wolkenflarden te zien die snel over het glooiende landschap van de Hoge Venen scheerden. Deze zorgden voor scherpe kleurencontrasten die voor een dramatisch uitzicht zorgden toen de zon ze langs achter bescheen. Een vette kluif voor de natuurfotografen onder ons, doch de opklaringen werden veroorzaakt door stijgbewegingen in een naderende regenzone. We zagen dan ook al snel Cirrostratusbewolking verschijnen die meteen over ging in Altostratus en gevolgd werd door verse regen. Deze was aanvankelijk licht of matig en werd afgewisseld door motregen, maar op het einde van de avond kregen we buien te verwerken die steeds intenser werden en voor een vochtig slot van de dag zorgden.
Maandag, 11 oktober 2010
Onder de staalblauwe hemel was het vanochtend reeds afgekoeld naar een erg frisse 4,1 graden. Gelukkig was de zon nog steeds erg krachtig en konden er alsnog maxima van 18,2 graden worden gehaald. Deze werden dan voor een deel teniet gedaan door de schrale noordoostenwind met snelheden tot 25,7 km/h, maar in de zon en uit de wind was het nog steeds aangenaam toeven. Er verschenen sluierwolkjes (Cirrus) die geleidelijk talrijker werden terwijl de condensatiesporen van vliegtuigen naar de avond toe steeds moeilijker oplosten. Duidelijke aanwijzingen dat de bovenste luchtlagen vochtiger werden, maar er ontstond geen isolerend wolkendek waardoor het na zonsondergang razendsnel afkoelde en het kwik omstreeks 21H reeds onder 10 graden dook. Het vriespunt zou dus wel eens erg dichtbij konden komen morgenochtend, wat we dan weer niet van de regen kunnen zeggen met 0,0 mm als dagtotaal.
Dinsdag, 11 oktober 2011
Nog steeds vertoefden we in zachte luchtmassa's en tijdens de vroege ochtend is er wat lichte regen gevallen die echter niet meetbaar was. De temperaturen zijn niet beneden 15,4 graden gezakt, maar de bewolking was nu nadrukkelijker aanwezig dan gisteren. We keken het grootste deel van de dag tegen dichte Stratocumulus aan waar wat Stratus fractus onder hing terwijl er kort na de middag een kleine opklaring zichtbaar was in het zuiden. De temperatuur steeg naar 18,0 graden en de wind ging er opnieuw flink tegenaan met snelheden tot 35,4 km/h uit het westen. Tijdens de avond veranderde er weinig aan het winderige, zachte en sombere weertype. We sloten af met een dagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 11 oktober 2012
Op één of andere manier heeft Malderen het klaargespeeld om aan de nachtvorst te ontsnappen, hoe 'slecht' het er gisterenavond ook mocht uitzien voor de plantjes. Ondanks de met ijskristallen bedekte auto's en dakramen, was het omstreeks 6H nog steeds een ruime vijf graden in thermometerhut en is het op geen enkel moment kouder geweest dan 4,8 graden. Bloesems, exoten die niet in de serre of binnen konden en planten die bij de eerste vorst in winterslaap gaan: ze stonden er bij zonsopgang nog steeds. In het westen was een scherp begrensde laag van Cirrus en Cirrostratus te zien met daaronder Altocumulus lenticularis en verderop een nog scherper begrensd Stratopcumulusveld. Dit was mogelijk de reddingsboei die de weergoden de planten toewierp, en op de satellietbeelden was duidelijk te zien dat het om een warmtefront ging. De wolkenband kwam snel opzetten, maar er zat geen activiteit op en voor we het wisten zaten we in de warme sector erachter. Daar troffen we een lichtbewolkt weertype aan dat gekenmerkt werd door Cirrus en Cirrostratus bewolking, een beetje Stratocumulus en een paar Altocumulusbanken. De subtropische lucht gaf het kwik een warmtepulsje waardoor het opwarmde tot 17,8 graden terwijl de wind aanwakkerde tot 17,7 km/h uit het oost- zuidoosten. Tijdens de avond werd de bewolking snel dikker vanuit het zuidwesten met Altostratus, Stratocumulus castellanus, Cumulus en Stratocumulus. Dit was onmiskenbaar bewolking uit het koufront verderop en een eerste lading buien werd omstreeks 20H op ons afgevuurd. Maar ook hier zat niet veel activiteit op, en de neerslag was maar net meetbaar met 0,6 als uiteindelijk totaal. Langzaam maar zeker werd er zachtere lucht aangevoerd doordat de tropische luchtaanvoer vlakbij het koufront het sterkst was. We eindigden de dag in betrokken en zachte omstandigheden terwijl er af en toe wat lichte regen of motregen viel.
Vrijdag, 11 oktober 2013
De buien zijn tijdens het tweede deel van de nacht verder weggezakt naar Frankrijk terwijl Malderen in een smalle gordel van opklaringen terecht kwam aan de voorzijde van een warmtefront. Dit front hoorde bij een retrograads trekkende depressie en kwam dus vanuit het noordoosten aanzetten in plaats van het gebruikelijke zuidwesten. Het leek hierdoor net alsof de weerkaarten op hun kop stonden want we vonden de warmere luchtmassa's nu in het noorden terug. Natuurlijk hoorde daar ook bewolking en regen bij en doordat het front min of meer in haar lengte voorbijtrok, werden de regio's in het noorden van Nederland dan ook op enorme hoeveelheden regen getrakteerd waar dat gisteren over het westen van het land het geval was. De bewolking had ons tegen zonsopgang bereikt waardoor de fonkelende sterrenhemel alweer werd vervangen door Altostratusbewolking waaruit het lichtjes ging regenen in de loop van de voormiddag. veel stelde het niet voor en na de middag werd het terug droger terwijl we de zon eventjes te zien kregen in een melkachtige laag van Cirrostratusbewolking. Maar ook dit kon weinig veranderen aan het 'omgekeerde' temperatuursbeeld' van de Benelux en we haalden in het zonnetje amper ... graden terwijl het kletsnatte en bewolkte noorden zich kon koesteren in lentezachte temperaturen van 15 graden en meer. Daar kregen ze echter met een venijnig windveld te maken dat de gevoeltemperaturen er onderuit haalde terwijl het in het zuiden en in Malderen dus vrij rustig bleef met slechts een zwak briesje uit veranderlijke richtingen. Ondertussen zakte de regenzone af naar het zuiden en zagen we de bewolking overgaan in Altostratus met wat losse wolkenflarden eronder en de zon liet het dan ook al snel weer afweten. De bewolking werd later gevolgd door een afwisseling van regen en motregen die na een paar uur werd gevolgd door droger weer. Kort voor middernacht gingen de hemelsluizen echter weer open en sloten we de dag dus af in kletsnatte omstandigheden. Het neerslagtotaal liep op tot ... mm. gen.
Zaterdag, 11 oktober 2014
Vanuit het zuiden is er na een vrij zachte nacht (minima van 8,1 graden) een buiencomplex binnengedreven dat pal over Londerzeel trok. De vroege vogels kwamen er met lichte regen vanaf bij het ontwaken maar al snel gingen de hemelsluizen wagenwijd open en kwam het water met bakken naar beneden. De gezapige zondvloed zou plaatselijk ook een donderslag hebben opgeleverd maar in Malderen was daar op het eerste zicht niets van te merken. Het duurde tot een eindje in de namiddag vooraleer het weer droger werd maar er volgden nog wat buitjes van lichte regen of motregen. Daarna klaarde het definitief op vanuit het westen en kregen we een luchtige blauwe hemel met laaghangende wolkenflarden te zien. De zon kwam er nog even flink door waardoor er terug een soort van nazomergevoel werd opgewekt. Er volgde een rustige en vrij zachte avond waarin we onder een verder uitklarende hemel het indrukwekkende neerslagtotaal van 17,8 mm konden optekenen.
Zondag, 11 oktober 2015
Deze keer heeft zich geen bewolking meer kunnen vormen tijdens de nachtelijke uurtjes, dankzij het op gang komen van een oostelijke tot noordoostelijke stroming die droge landlucht aanvoerde. De zon maakte al snel haar opwachting, doch hoe veelbelovend dit er ook mocht uitzien, het werd alles behalve nazomerweer. Om te beginnen was het al flink afgekoeld onder de open hemel met minima van 3,9 graden tot gevolg, en hadden we dus een thermische achterstand in te halen. Overdag werd de noordoostelijke stroming sterker en werd er bijzonder schrale en koude lucht aangevoerd zodat het kwik er amper op vooruitging. Enkel achter glas was het nog zomerachtig, voor zover dat glas voldoende winddicht was gemaakt. Hogere maxima dan 14,6 graden zaten er niet in tijdens de namiddag en we moesten ook rekening houden met een paar Cumulus fractus wolkjes en Altocumulusveldjes in de hogere luchtlagen door de resten van de tropische storm die nog steeds in de buurt hingen. Veel tropisch was er echter niet aan op deze locatie, want we moesten de hele tijd rekening houden met de schrale wind die door merg en been sneed. Pas tegen de avond zwakte deze af al ging ze niet helemaal liggen. Maar dat is misschien wel beter zo, want door luchtmenging nemen hierdoor de kansen op nachtvorst wat af, al zal het aan de grond wellicht toch tot negatieve temperaturen komen. Het was letterlijk en figuurlijk bibberen en beven geblazen toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden, maar gelukkig moesten we daar niet meer voor buiten komen.
Dinsdag, 11 oktober 2016
Zoals verwacht is het op verschillende plaatsen tot nachtvorst gekomen, en kon er weer volop gekrabt worden voor zowel autobezitters als degenen die nog een paar muggenbeten overhebben van het afgelopen zomerseizoen. In Malderen bleek het allemaal mee te vallen, het is er niet kouder dan 3,9 graden geworden waarbij het enkel aan de grond waarschijnlijk nog lichtjes heeft gevroren. Toch was er hier en daar wat schade te zien aan de buiten gebleven exotische plantjes. Bij dit alles hoorde natuurlijk een helder weertype en we konden dan ook meteen rekenen op een uitbundig herfstzonnetje om de eventueel gevormde ijskristallen weer in waterdruppeltjes om te zetten. Maar dit was zeker geen vanzelfsprekendheid, want er bevond zich een immens Stratus veld over een groot deel van West Europa, en grote delen van Nederland werden erdoor verzwolgen terwijl de grijze massa zich uitstrekte tot het midden van Scandinavië en honderden kilometers in het Europese binnenland. Malderen bevond zich net ten zuiden van deze smurrie, en we zagen in het noorden al snel een scherp afgebakende lijn van Stratocumulus naderen die aan een flink tempo onze richting uitkwam. Net op het moment dat velen op het punt stonden om naar de websites van online reisbureaus te surfen, leek de Stratocumulus op een onzichtbare muur te botsen waardoor we alsnog van sombere kilte gered werden. Wel ontstonden er nogal wat Cumulus fractus wolkjes die met een koele oostelijke bries over ons gejaagd werden. Dit alles bleef gelukkig wel binnen de perken en vooral tijdens de namiddag was het in de zon aangenaam toeven bij temperaturen die opliepen naar 15,2 graden. Tijdens de late namiddag begon er dan toch nog Stratocumulus binnen te sijpelen terwijl de stapelwolken overgingen in Stratus fractus die uiteindelijk samenklitte tot een sombere grijze massa. Hierdoor koelde het tijdens de avond nauwelijks af en daar de zon reeds onder was, konden ze ons deze mooie najaarsdag dan toch niet meer afpakken. Met andere woorden, we konden het beste van beide werelden meepikken, namelijk de verzachtende werking der Stratuswolken tijdens de nacht en de warme zonnestralen van de opklaringen overdag. Neerslag is er ondanks de bewolking niet meer aan te pas gekomen waardoor het dagtotaal zich al liet raden met 0,0 mm.
Woensdag, 11 oktober 2017
We bevonden ons vandaag weer in drogere en stabiele lucht maar er werd nog steeds veel bewolking aangevoerd. Dit hield de minima op peil met 12,8 graden, maar de zonneliefhebbers waren hier natuurlijk niet mee opgezet. Overdag warmde het slechts langzaam op en er bleef veel Stratocumulus bewolking binnendrijven waardoor we de zon niet of nauwelijks te zien kregen. Het was erg rustig met slechts een zwak briesje uit west- zuidwestelijke richtingen. Tegen het einde van de namiddag voltrok zich een plotse weersverandering, en in een nauwelijks voor het menselijk oog waarneembare flits was de bewolking verdwenen. Enkel in de verte waren Stratocumulusvelden te zien terwijl het boven ons enkel Cirrus fibratus en uncinus was die overbleef. De zon kon nog even het beste van zichzelf geven, en het kwik probeerde dat ook te doen door nog snel even de 15,7 graden aan te tikken. De opklaringen bleven tijdens de avond in stand en het koelde daardoor wat sneller af al was het nog steeds aan de zachte kant. We sloten de dag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.