'PSSSTT, wakker worden! Het is onbewolkt en ik zie al sterren door het dakraam! ' Ik zie een schemerig, glunderend hoofdje naast mijn bed, die daarna aangeeft de hele nacht al om het uur wakker te zien zijn geweest.
Ik kijk op de wekker en zie dat het half zes is en nodig mijn dochter uit om eerst even te kijken op de satellietbeelden op de tablet om te checken hoe lang het onbewolkt zou blijven.
'Chips, kan je opschieten ?' vraag ik en als ze ja knikt besluiten we om tot actie te komen, want het is maar een kleine opklaring boven zuid-Drenthe. Mama krijgt nog net even een kus en daarna worden er thermobroeken aangetrokken, bollen gesmeerd en toch nog snel een kop koffie achterovergeslagen.
Op de Whats-app zien we dat Mark er al is en dat hij ook al de eerste vallende sterren heeft gespot. Dik een half uur laten zijn wij er ook en de eerste testfoto's worden gemaakt.
Alinda legt zich neer op een kleedje en met een neksteun achter haar hoofd rapporteert ze de ene vallende ster na de andere.
Ik ben druk met pijpenstro afbreken, mijn statief door het ijs heen te duwen, te zorgen dat ik niet het water in val, sluitertijden en ISO waardes te bepalen en ik zie vanuit mijn ooghoeken zo nu en dan een enkele felle vallende ster door de lucht schieten.
Na een kwartier komen de wolken binnendrijven en wordt de lichtvervuiling boven de Noordoostpolder en de kassen bij Schoonebeek steeds beter zichtbaar.
Inmiddels is het al zeven uur geweest en gaan we koud maar voldaan op huis aan om even later Alinda naar school te brengen.
Haar eerste les van de dag heeft ze dan al al lang en breed achter de rug. Met een prachtige herinnering aan deze dag en een waardevol lesje in de pocket, die ze denk ik voor altijd zal onthouden en ik nog vaak ga horen..
De les van, "beter 30 vallende sterren gezien dan geen één op de foto. 
En ja, inderdaad jammer weer met