Ik kwam deze foto van een natuurlijke "ijspendule" tegen in mijn

archief van 18 maart jl. Time is ticking zullen we maar zeggen

Aan de andere kant als t in maart nog kan "winteren" is "time is on our side" wellicht meer van toepassing?

Enfin ik merk een lichte ongerustheid met het verstrijken van de tijd, met de winter nog steeds op afstand. Ik heb het gevoel alsof t meteorologisch nog november is (was het maar zo) en dat de winter op een rare afstand blijft, zoals in een nare droom waarin je het gevoel hebt dat je nooit dichterbij kan komen. Sommigen noemen dat een nachtmerrie.

Aan de andere kant is er de nuchterheid, Het kan nog, geduld is een schone zaak.

Ik mis wel de beleving van de winter, de noordwestelijke vegen, de sneeuw, de zonnige vorstdagen, het net wel of net niet op het ijs kunnen staan.  De droge, zonnige dagen, de uitbijtende witte wegen. Het is het tot nu toe allemaal net niet en het loopt al naar de tweede decade van januari. 

Ik hoop op schaats ijs zoals ik ik elk jaar hoop. Net als afgelopen winter, kon het even, maar het kon. 

Time is ticking.....

gr

Peter