Vrij recent heb ik een kringloopwinkel het Geheim Dagboek van Hans Warren 1942-1948 gekocht. Ik kende hem niet maar ik was vooraf vooral geboeid door de periode in de titel. Al bladerend kwam ik er achter dat hij en over de natuur schrijft en regelmatig over het weer. Kijk, dan heb je mij al behoorlijk te pakken. Daarnaast beschrijft hij zijn problemen met zijn ouders en ontluikende seksualiteit. Ook interessant.
Maar goed, het is weer forum, dus ik deel met jullie een citaat:
20 augustus 1947
De hitte houdt aan.Er is een tijd geweest, zo'n jaar of zes, zeven terug, dat ik er een genoegen in vond, naatuurexcessen te beleven: koudste winters, droogste zomers, sneeuw in mei, het bracht me allemaal in verrukking. Die tijd is voorbij. Na de langdurigste, koudste en strengste winter sinds eeuwen beleven we nu de heetste en droogste zomer van onze eeuw, en ik vind het niets leuk. Is dit afstomping of groei? Die hitte belet te werken. Het vee sterft in de weiden en in de huizen is het lauw. Na weken van deze hitte voel je je slap, is alle energie uit je weggevloeid. De enige heerlijke uren zijn bij het zwemmen in de Schelphoek. Dagelijks ga ik er heen. Er is een ogenlust aan mooie jongens en meisjes.
Ik vind het boek een aanrader, maar goed, smaken verschillen 
Wie meer wil lezen over Hans Warren, kijk hieronder: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Warren
Hans Warren werd geboren in Zeeland als enig kind van een water- en wegenbouwkundig ingenieur (Pieter Warren, 1890 - 1959) en een onderwijzeres (Albertina Temmetje Mennes, 1894 - 1951). Het gezin bewoonde een huis aan het eind van de Borsselse Zeedijk (afgebroken na de watersnoodramp van 1953), waardoor Warren als kind weinig contact had met leeftijdgenoten. Hij bezocht de Openbare Lagere School in Borssele, waar hoofdonderwijzer Hubert de Priester hem enthousiast maakte voor de natuur. Als leerling van het Goese lyceum wakkerde zijn docent Ernst Jacobi, de latere directeur van Artis, zijn liefde voor de biologie verder aan. Als jongen trok hij er dagelijks met verrekijker en tekenpen op uit om vogels te spotten. Ook ontwikkelde hij zich al jong tot een verdienstelijk amateurfotograaf.
Na zijn eindexamen in 1941 (hij was in de vierde klas blijven zitten) begon Warren artikelen te schrijven voor de natuurtijdschriften In weer en wind, De Levende Natuur en De wandelaar, vooral over vogels. Jac. P. Thijsse, met wie hij correspondeerde en die Warren in de oorlog een keer bezocht, was zijn grote voorbeeld als natuuronderzoeker. Andersom zag Thijsse in Warren een mogelijke opvolger.
Hans Warren werkte korte tijd als vrijwilliger op het Bureau voor Dialectologie van P.J. Meertens. Nog vóór het begin van de oorlog begon hij een dagboek bij te houden, waarin hij aanvankelijk vooral over zijn natuurobservaties schreef. Maar al snel werd het dagboek ook een uitlaatklep voor de spanningen in zijn ouderlijk huis: zijn ouders waren pro-Duits (hoewel geen lid van de NSB) wat tot heftige ruzies met hun zoon leidde, die niets van de Duitse sympathieën van zijn ouders moest hebben. Na de oorlog zou de vader van Warren enige tijd geïnterneerd worden in Fort Ellewoutsdijk op verdenking van collaboratie. Warren sr. raakte zijn baan als waterbouwkundige kwijt en het gezin moest vertrekken uit het mooi gelegen dijkhuis.