Afbeeldingen:
12-02-2017: Zonsondergang in Cebu (Filipijnen) Zaterdag, 12 februari 2005 Vooral het eerste deel van de dag verliep erg turbulent met een flinke geut regen, goed voor 5,6 mm en veel wind met een maximumsnelheid van 58 km/h. Na de middag werd het echter rustiger en met de verwachte buien viel het te Malderen erg tegen, het bleef namelijk gewoon droog. Af en toe liet de zon zich zien, maar de bewolking was goed vertegenwoordigd waardoor het aantal zonneminuten erg beperkt bleef. Het werd ook uitermate zacht vandaag met temperaturen tot 13,4 graden, maar ondertussen is de polaire lucht reeds volop het land aan het binnenstromen en is het kwik reeds sinds deze middag op zijn retour. Momenteel is het nog 9,1 graden, maar doordat de luchtlagen nog goed gemengd worden, zal de afkoeling deze nacht nog binnen de perken vallen, vooral wat de grastemperatuur betreft toch. De luchtmassa's die op ons afstevenen, vertonen veel uitslag in de vorm van witte pukkeltjes, dus we kunnen ons vannacht en zeker morgen nog aan een portie buien verwachten, maar tussendoor ook uitgebreide zonnige perioden. De wil van deze buien is echter ondoorgrondelijk dus op sommige plaatsen zal het nauwelijks regenen terwijl het op andere plaatsen zelfs tot een fiks winteronweer kan komen. Naarmate de dag vordert, kan de neerslag ook vergezeld worden van de witte produkten. Vanaf maandag evolueren we echter terug naar een rustige periode met hogedrukweer. Zondag, 12 februari 2006 Ook vandaag begon grijs en somber, maar het hoefde ditmaal geen saaie winterdag te worden, integendeel zelfs: de verrassing was groot toen het kort voor de middag vanuit het westen opeens begon te sneeuwen. De regenzone die de overgang naar zacht en nat weer zou betekenen, kwam bijna tot stilstand boven onze streken en daardoor kon de neerslag zich voldoende met de nog koele landlucht vermengen om over te gaan in sneeuw. Vervolgens bleef het dan een ganse namiddag doorsneeuwen bij een temperatuur die eerst steeg van -1,4 naar 3,7 graden, maar vervolgens terugliep naar ongeveer een halve graad toen zich een sneeuwdekje begon te vormen, momenteel ongeveer een centimeter op beton en asvalt en enkele centimeters op het gras. Om de winterse beleving wat intenser te maken werd er ook wat gesleuteld aan de zuidenwind die met momenten vrij fors uit de hoek kwam met haar 27 km/h, in schril contrast tot het bijna windstille gisteren, en wellicht nog maar een begin want het is momenteel boven de oceaan een geduw en getrek van flink uitdiepende depressies die zich in tegenstelling tot hun voorgangers niet zomaar zullen laten terugdringen door de hogedrukblokkade boven het vaste land. De aanzet gebeurt nogthans aarzelend want de sneeuwzone wil voorlopig nog niet echt doorstoten waardoor het nog wel een tijdje zal duren vooraleer de sneeuw definitief overgaat in regen, maar als alles volgens schema loopt zal de dooi toch ten laatste morgen in de namiddag of avond ingezet worden. Hoewel we de sneeuw dan kwijt zijn, is er nog steeds meer dan bezigheid genoeg voor de op aktief weer beluste weerliefhebber want de rest van de week kondigt zich erg grillig en wisselvallig aan bij redelijk zachte temperaturen. Maandag, 12 februari 2007 De situatie heeft veel weg van gisteren met de doortocht van een regenzone in de voormiddag en de traditionelen buienparade in de namiddag. De actieve buien waren nu overal in de Benelux te vinden waarbij de activiteit naar de avond toe groter werd bij de zeer nabije passage van een depressiekern. De radarbeelden tonen de grootste activiteit echter opnieuw ten zuiden van ons waar enkele joekels van stortbuien zijn tot ontwikkeling gekomen. We zaten bij dit alles weer in zachte lucht met temperaturen die het nu tussen 7,7 en 12,2 graden zochten. Grote drukverschillen tussen de kern boven Nederland en zuidelijke hogedrukgebieden die met de moed der wanhoop trachten dichterbij te komen, zorgden voor aardig wat wind, namelijk tot 56,3 km/h uit het zuidwesten. Een ruiming naar meer noordwestelijke stromingen kan de komende uren verwacht worden wanneer de kern verder naar het oosten trekt. Zaten omstreeks 18H30 nog aan 3,6 mm, de komende uren zal dit totaal wellicht dat van gisteren overstijgen gezien de vrij intense regen die tijdens de avonduurtjes met momenten naar beneden gutst. Dinsdag, 12 februari 2008 Na een ijzige ochtend bij temperaturen die tot -1,0 graden waren gedaald en er 0,2 mm ochtenddauw werd afgeleverd in de pluviometer, konden we weer genieten van een zonovergoten dagje waarbij er de hele dag door geen enkel teken van bewolking of condensatiesporen te zien was. Wel was het op de begane grond een beetje nevelig terwijl er aan de horizon een bruine smoglaag te zien was wat erop lijkt te wijzen dat dit weertype niet al te gezond is voor de buitensporter. In de aan kracht winnende februarizon steeg het kwik snel naar 15,9 graden waardoor de trend van koude nachten en warme dagen ongestoord wordt verdergezet. Dit geldt ook voor de oost- noordoostenwind die met snelheden tot 11,3 km/h nog steeds een stuk zwakker was dan we een week terug nog gewend waren. Het zonnige weertype lijkt echter haar einde te naderen want uitgestrekte velden van mist en laaghangende bewolking (op de satellietbeelden opvallend scherp begrensd) hebben ondertussen reeds het noordoosten van Nederland verzwolgen en komen nu langzaam maar zeker afgezakt in onze richting.Of we daar de komende nacht al iets van gaan merken lijkt onwaarschijnlijk vermits dit proces erg langzaam gaat, maar dat we morgen en wellicht ook overmorgen weinig van de zon zullen zien, is nu al met grote zekerheid te zeggen. Wat dit etmaal betreft, eindigen we nog met helder weer en temperaturen die snel richting het vriespunt dalen. Donderdag, 12 februari 2009 Afgelopen nacht zijn er opnieuw een aantal buien op bezoek geweest, en doordat de trogpassage van gisterenavond nog koudere luctmassa's voorafging, bestonden ze deze keer uit sneeuw. Deze bleef ook nog eens liggen bij ochtendtemperaturen van -0,7 graden. Tijdens de eerste helft van de voormiddag kregen we nog een paar erg pittige sneeuwbuien over de vloer, die te Malderen voor een dekje van ongeveer een centimeter zorgden. Vervolgens kwam de zon erdoor, en was het genieten van diepblauwe luchten en prachtige wolkenlandschappen, voor zover we de 27,4 wind met haar snelheden tot 27,4 km/h konden wegdenken tenminste. Een weerbeeld dat veel weg heeft van de typische voorjaarsbuien in maart en april waar we nu stilaan voor in aanmerking komen. Vanuit het westen kwam er geleidelijk echter hoge sluierbewolking opzetten, maar de buien leken er zich weinig van aan te trekken, en kort na de middag was het dan opnieuw prijs. Voorafgegaan door dreigende stapelwolken kregen we terug een reeks buien op bezoek, die door de stijgende temperatuur echter terug uit smeltende sneeuw en stofhagel bestonden. Van het sneeuwdekje van vanochtend schoot overigens niet veel meer over. De rust keerde daarna definitief weer. Althans wat de voorjaars buien betreft, want de sluierbewolking heeft zich ondertussen flink uitgebreid terwijl hij in het westen reeds was overgegaan in Altostratus. Dit kon op haar beurt niet verhinderen dat we nog een poosje van de zon konden genieten en de temperatuur verder steeg naar 5,3 graden. De sluierwolken die ondertussen gezelschap kregen van Altocumulusbankjes, zorgden voor een sfeervolle zonsondergang, maar zorgden later op de avond voor verse neerslag. Deze keer ging het om smeltende sneeuw die aan een eerder lichte intensiteit op Malderen werd gedropt, maar een aanhoudend karakter had. Het neerslagtotaal bleef echter beperkt met 0,8 mm tegen middernacht. Vrijdag, 12 februari 2010 Het was even schrikken toen het kwik onder een nog steeds heldere hemel plotseling verder is weggezakt naar een huiveringwekkende -8,7 graden. Wie rekende op een vrolijk lentezonnetje om ons nadien op te warmen, had het lelijk mis want er waren wel degelijk wolkenvelden in de buurt. Deze hebben alles duidelijk goed getimed want ze vielen vlak voor zonsondergang binnen zodat de ijskoude nacht door een onaangenaam kille winterdag werd gevolgd. Wel bleef het droog, al zouden er in het oosten van de Benelux wat lichte sneeuwbuitjes zijn gevallen. Na de middag leek de bewolking wat dunner te worden en verschenen er opklaringen, maar het was allemaal niet erg overtuigend te noemen. De zon scheen af en toe een halve minuut en de hoofdkleur bleef nog steeds grijs. Geen wonder dat het kwik niet kon bekomen van haar koude douche en de maxima waren dan ook navenant met 2,4 graden. Voeg daar nog eens een snijdende noord- noordoostenwind met snelheden tot 22,5 km/h en het was een koud kunstje om het wintergevoel in stand te houden. Wie van zonneschijn houdt, hoefde echter geen lange vliegtuigreizen te maken, want de wolkenband reikte niet verder dan het westen van het land en zowat de ganse Belgische en Nederlande kust kreeg nauwelijks bewolking te zien. Gewoon in Malderen blijven bleek trouwens ook een optie, want tijdens het tweede deel van de namiddag trok de bewolking zich alsnog terug. We konden nu genieten van een paar uurtjes aangename zonneschijn terwijl het uitspansel werd gedomineerd door Cirrostratus en Stratus fractus in een nevelig aandoende atmosfeer. De opklaringen bleven ook na zonsondergang stand houden waardoor er opnieuw gevaar dreigde voor een strenge vriesnacht, doch later op de avond kwam er vanuit het noorden opnieuw bewolking opzetten. Het ging om Altocumulus en Stratocumulusbewolking die netjes bleef hangen en voor een lichte temperatuursstijging zorgde naar middernacht toe. Het bleef echter lichtjes vriezen terwijl de bewolking ondanks haar banden met een sneeuwzone geen neerslag meer voortbracht. Het neerslagtotaal bleef dan ook beperkt tot 0,0 mm. Zaterdag, 12 februari 2011 We bevonden ons vanochtend nog steeds netjes in de warme sector terwijl de regenzones van het koufront met een galante bocht rond België werden geslingerd. Dit zorgde voor temperaturen die op een aangenaam zachte 13,3 graden piekten terwijl het in het noordoosten van Nederland nog steeds ijzig koud was met zelfs een onderbroken sneeuwdekje van enkele millimeters aldus de meldingen die van daar binnensijpelden/dwarrelden. In de loop van de voormiddag kreeg het koufront echter ook Malderen in het vizier en ging de bewolking snel toenemen vanuit het westen. We konden nog een uurtje van de zon genieten alvorens het luchtruim werd ingenomen door Stratus en Stratus fractus terwijl de hogere luchtlagen volliepen met Altostratus en Altocumulus. Uit deze wolkensmurrie ging het tegen de middag weer motregenen wat na een tijdje overging in lichte tot matige regenval. De namiddag verliep op haar beurt in sombere en druilerige omstandigheden terwijl het wolkendek gesloten bleef. Er stak een west- zuidwestelijke bries op die geleidelijk koelere lucht aanvoerde met haar snelheden tot 29,0 het werd opnieuw droger met hooguit nog een verdwaalde druppel motregen. na zonsondergang dreven er weer wat schuchtere opklaringen binnen en werd de temperatuursdaling een versnelling hoger gezet waardoor we tegen middernacht reeds op 4,3 graden waren uitgekomen. Dankzij het 'luchtige' karakter van de motregenvlagen is het neerslagtotaal beperkt gebleven tot 0,6 mm. Zondag, 12 februari 2012 Het luchtruim zat vol Altostratus en Cirrostratus bij het aanbreken van de dag. We kregen slechts een waterig zonnetje te zien en de nachtelijke opwarming ging zo langzaam dat het ondanks de dooiaanval nog streng vroor bij zonsopgang. De minima werden kort na zonsopgang bereikt met -10,7 graden. De wind zat duidelijk in de zuidwesthoek mat een maximale snelheid tot 12,9 km/h uit het zuidwesten. Kortom, zachtere zeelucht stroomde nu definitief het land in. Na de middag bereikte de neerslag ons wat eerst als motsneeuw gebeurde en daarna een vijf minuten durende vlaag met dikke vlokken. Dan werd het weer droog maar op het einde van de namiddag kwam het tot een intens salvo van motsneeuwvlokjes die goed was voor een poederlaag van een millimeter. Het kwik klom naar -1,1 graden en bleef daar vervolgens rond steken waardoor we nog steeds van een ijsdag moeten spreken. Bij zonsondergang ontstond er dooimist en de temperatuur daalde weer wat tot ongeveer anderhalve graad onder het vriespunt. Het neerslagtotaal kan gezien het zwakke vertoon van de sneeuwbuitjes op 0,2 mm geschat worden. Dinsdag, 12 februari 2013 Tijdens het tweede deel van de nacht heeft de afkoeling zich versneld ingezet waardoor we vanochtend op -3,1 graden zijn uitgekomen. Het was helder en er was nauwelijks wind terwijl er een doodse stilte leek te hangen. Tegen zonsopgang werden er alsnog wolken gevormd waardoor de dag niet overal even zonnig is gestart. Zo hing er in Brussel dunne Stratocumulusbewolking die opvallend snel voorbijdreef op een noordoostelijke stroming. Wie zich hierdoor aan een boeiende dag met snel wisselende en gevarieerde weersbeelden verwachtte, kwam echter flink bedrogen uit want opeens dook er een muur van Stratusbewolking op en al even snel als deze het luchtruim bedekte, was alles over deze dag al gezegd. Het werd somber, grijs en kil bij temperaturen die niet boven 0,8 graden uitstegen. Het was ook tamelijk rustig al stond er vooral tijdens de voormiddag nog een schrale noordoostenwind die snelheden tot 17,7 km/h haalde. Op de satellietbeelden was te zien hoe de opklaringen wegtrokken naar het noordwesten van frankrijk terwijl er boven Nederland een tweede band van opklaringen ontstond. Deze was eveneens scherp begrensd maar trok weg naar het west-zuidwesten waardoor Malderen er niets meer kon van meepikken. Misschien was het uiteindelijk maar beter zo want de bewolking wist ons van een stevige nachtelijke afkoeling te behoeden waardoor de temperatuur ongeveer een halve graad onder het vriespunt bleef steken. Hoe hardnekkig de bewolking ook was, neerslag heeft ze niet gelost waardoor we met een dagtotaal van 0,2 mm konden afsluiten (gesmolten rijp). Woensdag, 12 februari 2014 Net als gisteren bevonden we ons terug aan de voorzijde van een actief regengebied en was het vanochtend weer helder bij minima van 3,5 graden. Dan wakkerde de wind aan en begon de volgende portie Cirrostratus binnen te drijven welke overging in Altostratus. Deze keer maakte de depressie echter een flauw bochtje naar links waardoor we terug in de opklaringen terecht kwamen nadat een eerste veld Cirrus bewolking over ons was getrokken. Het kwik veerde op tot 10,4 graden en we keken tegen staalblauwe, zuiders aandoende luchten aan. Het leek alsof we er deze keer zouden aan ontsnappen en aan de vooravond van een mooie periode van lenteweer stonden. Maar halverwege de namiddag verscheen er terug Cirrostratus die snel overging in Altostratus en deze keer ging de depressie rechtdoor zodat we binnen de kortste keren met haar producten te maken kregen. De neerslag nam verbazend snel in intensiteit toe en het leek binnen de kortste keren alsof we ons onder een zomerse stortbui bevonden. Ook de wind kwam pittig uit de hoek en we moesten rekening houden met verraderlijke windvlagen die plaatselijk snelheden tot 125 km/h haalden. Omstreeks 20H werd het weer droog maar later op de avond kwamen we in de buien achter de regenzone terecht en kregen we te maken met stortvlagen die gepaard gingen met hagel, nog zwaardere rukwinden, wolkbreuken en plaatselijk zelfs een bliksemflits uit onweersbuien die zich langs de kust bevonden. De buiigheid ging na middernacht door zodat het neerslagtotaal niet volledig duidelijk is voor deze dag. Tegen de volgende ochtend zou er reeds 5,3 mm zijn gevallen. Donderdag, 12 februari 2015 We bevonden ons vanochtend net op de rand van een uitgestrekt Stratusveld dat met een scherpe begrenzing van zuid-zuidwest naar oost-noordoost liep. Eigenlijk zaten we nog een paar kilometer te noordelijk want de zon verdween net achter de wolken zodat de dag toch een sombere start nam. De bewolking liet een opvallend temperatuursprofiel achter waarbij het in de opklaringsgebieden enkele graden vroor en onder de wolken bijna vijf graden boven nul was. In Malderen kwamen we op -2,6 graden uit en zaten we net op de wip tussen berijpte winterlandschappen en een klassiek groene (bruine) omgeving. Deze toestand moet zowat de ganse nacht hetzelfde zijn gebleven en de vrees dat de weergoden liters bloed vanonder onze nagels zouden halen door de schaduwrand van de bewolking net voorbij Malderen te parkeren was dan ook te begrijpen. Gelukkig kwam het zover niet en brokkelde de bewolking uiteen tot Stratus fractus en mistvelden die oplosten. De zon kwam in een echte fantasysfeer tevoorschijn tussen de mistsluiers en daarna volgde een schitterende voorjaarsdag waarbij het volledig helder bleef tot in de late namiddag. Dan dreven er weer wat wolkenflarden voorbij maar deze hinderden de zon nauwelijks. Het warmde op tot 7,8 graden en de wind ruimde naar zuidelijke en later zuid- zuidwestelijke richtingen. De zwakke zuchtjes zorgden nauwelijks voor hinder onder de koudbloedigen onder ons al moesten die het na zonsondergang wel ontgelden toen het kwik onder de open hemel snel naar beneden dook. Maar sowieso hoefden ze niet meer buiten te komen want het neerslagtotaal van 0,0 mm liet zich al vanuit een warme sofa aan het haardvuur raden. Vrijdag, 12 februari 2016 De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en de dag begon in sombere en kille omstandigheden bij minima van 1,8 graden. Temeer daar de wind nu naar het zuidoosten is geruimd en er koele aflandige lucht werd aangevoerd. De depressies en regenzones doken onder ons door ten zuidwesten van Malderen. Wel kwamen ze langzaam dichterbij waardoor de Stratus bewolking in beroering werd gebracht en in kleinere flarden werd gescheurd. De zon kwam er weer door en we zagen nu een fraaie hemel met banden van Cirrostratus en Altocumulus die van zuidoost naar noordwest liepen boven de zuidwestelijke horizon en de eerdergenoemde Stratus fractus die nu spierwit kleurde. Deze had de neiging over te gaan in Cumulus al loste ze geleidelijk op zodat uiteindelijk alleen de eerdergenoemde wolkenbanden overbleven. Het licht was nu veel witter dan anders door de hogere zonnestand in deze tijd van het jaar. Achter glas voelde dit heerlijk aan en voor dat glas was het eigenlijk ook nog zo slecht niet zolang je beschut zat bij maxima van 8,1 graden. Tegen zonsondergang maakte het spierwitte licht plaats voor bloedrode tinten op de wolkenbanden die zowat ter plaatse bleven hangen al werden er af en toe veldjes Virrus bewolking naar ons gezonden. Dit leverde een schitterende zonsondergang op, zeker toen er nog een paar wolkenflarden ontstonden die hun schaduw op de Altocumulus erboven wierpen. Er volgde een rustige avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. Ondanks de opklaringen zal het waarschijnlijk niet meer tot vorst komen door de luchtmenging en langzaam dichterbij komende neerslagzone. Zondag, 12 februari 2017 (Filipijnen) Het tweede deel van de nacht verliep eveneens winderig in Singapore met af en toe Cumulus fractus, soms Cumulus congestus en later opkomende Stratocumulus velden die vrij hoog hingen. De bewolkingsgraad kwam echter niet veel verder dan 1/8. Bij de aansluitende vlucht naar Cebu kwam het tot flinke Cumulus congestus die vaak uitgroeide tot onweersbuien met daartussen echter verrassend stabiele Stratocumulusvelden. In Cebu was het dan weer droog met enkel Cumulus congestus die tegen zonsondergang wel nog een lichte regenbui opleverde. De rest van de avond verliep in rustige, ietwat winderige omstandigheden waarbij een schitterende oranje zonsondergang ongetwijfeld het hoogtepunt was. Maandag, 12 februari 2018 Er zijn nog enkele nieuwe buien gepasseerd maar erg veel stelde het niet meer voor en met het deel dat gisterennamiddag en avond viel erbij geteld was dit opnieuw goed voor 3,7 mm. Daarna dreven er opklaringen binnen en deze lieten het afkoelen tot -0,1 graden waarbij er hier en daar een ijskristal op plassen en beken werd gevormd. Op hoopjes gewaaide/gegleden sneeuw of korrelhagel heeft de nacht overleefd en deze resten bleven de hele dag zelfs liggen waardoor er ondanks het zeer felle zonlicht nog een zekere wintersfeer bleef hangen/liggen. Niet verwonderlijk bij maxima van 5,2 graden en een dagje in het water plonzen met een cocktail en strandstoel erbij was dan ook nog steeds alleen voor de stoersten onder ons weggelegd. Tijdens de namiddag wisten enkele schampschotjes van de buien die in Nederland nog aktief waren, Malderen te treffen, maar de neerslag was niet meetbaar (0,0 mm). Ze bestond uit regen en smeltende hagelbolletjes. Naar zonsondergang toe werd de boel weer stabieler maar vanuit het westen zagen we nu Cirrusbewolking verschijnen tussen de Stratocumulusresten die toen nog overbleven
Virtueel ontmoetingsplatform Weerwoord: voor alle officiële en onofficiële activiteiten. Bezoek https://hub.link/Hc9qwig geen account of software nodig en coronaproof :