Afbeeldingen:
niet beschikbaar
Vrijdag, 18 februari 2005
Net als gisteren moesten we het weer stellen met een erg sombere winterdag. Tijdens de voormiddag waren er wat opklaringen die stelselmatig uit beeld geduwd werden door een oprukkend Stratocumulus wolkendek vanuit het noorden waarna de somberheid pas écht begon. Doch plots, halverwege de namiddag gooiden de weergoden het roer helemaal om en kregen we, te Brussel althans, een lading smeltende sneeuw over ons uitgekieperd. Volgens getrouwe bronnen heeft het in Malderen ook gesneeuwd, maar bleef het er bij een paar verdwaalde vlokjes. Hoe dan ook, na een uurtje werd het op beide lokaties weer droog tot er rond zonsondergang gewone regendruppels de Malderse bodem raakten. Niet zo verwonderlijk in de wetenschap dat de temperatuur is beginnen stijgen van 0,3 tot 4,2 graden (aan de grond nog net vorstig met -0,6). In de loop van de dag is ook de wind een rol van betekenis gaan spelen met maximaal 31 km/h uit het zuidwesten. Aan de opwarming komt spoedig een einde en zo komen we dan de komende uren terug in smeltende sneeuw terecht. Jammer misschien voor de doorwinterde winterliefhebber, maar de weermodellen lijken steeds meer terug te krabbelen en zo zien we het voor zondag voorziene sneeuwdek al enkele dagen langzaam wegsmelten. Tegen dat het zover is zullen we het wellicht moeten doen met een centimeter of twee sneeuwpap die met moeite de middag zal halen. Vanaf maandag lijkt het sneeuwoffensief reeds voorbij te zijn en moeten we het hebben van een Siberische koude - inval die ons de dagen erna in zijn greep zal houden. Extreme vrieskou en schaatspartijen zitten er evenwel nog niet aan te komen...
Zaterdag, 18 februari 2006
Van opklaringen was er ook vandaag nauwelijks sprake: de dag ving aan onder een grijze hemel, voornamelijk bestaande uit Altostratus, gevormd door nabijgelegen regenzones, en deze wolkenlaag werd tijdelijk iets dunner zodat de zon wel even te zien was met een matglas - effekt. Later werd het matglas echter dikker en verdween de zon weer uit beeld terwijl er enkele kilometers lager meer Stratusbewolking kwam opzetten. Ondanks het feit dat de wind uit zuidelijke richtingen kwam, met een maximumsnelheid van 35 km/h, heeft het kwik weer verlies gemaakt en kwamen we deze keer niet boven 5,9 graden uit, maar met minima van 2,2 graden bleef de vorstgrens nog net uit de buurt. De nabijheid van de regenzone (een verzwakte occlusie) leverde geen neerslag op, doch een ijverige spin die van de eerste voorjaarswarmte gebruik maakte om haar nestje te maken in de trechteropening van de pluviometer heeft de waarnemingen danig in de war gestuurd waardoor de neerslagmetingen van de voorbije 96 uur niet kloppen. Wanneer we de satellietbeelden erbijnemen (met of zonder spinnen) komt duidelijk naar voor dat vanop de oceaan een erg aktieve depressie dichterbijkomt die de soring boven ons zal wegduwen zodat we morgen meer opklaringen moeten krijgen, maar natuurlijk zal dit niet lang duren want kort daarop zal de depressie zelf boven ons komen te liggen en daarmee voor nieuwe bewolking en regen zorgen.
Zondag, 18 februari 2007
Net als gisteren kregen we weer veel wolken te zien bij aanvang van de dag, doch deze keer ging het om laaghangende Stratus en Stratocumulusvelden waar de zon zich niet zo makkelijk kon doorheenploeteren als bij hun middelhoge soortgenoten van gisteren. Uiteindelijk lukte dit dan toch met mondjesmaat waarbij de zonnestralen die de vochtige en nevelige lucht eronder doorboorden, nog voor erg fraaie effekten zorgden (crespular rays). De bewolking liet dit echter niet zomaar gebeuren en sloot zich vervolgens weer prompt boven onze hoofden. Over de rest van de dag valt aldus weinig te vertellen. De temperaturen schommelden tussen 4,2 en 9,2 graden terwijl de zwakke noordwestenwind 17,7 km/h haalde. Het neerslagtotaal bedroeg ondanks het wolkenoffensief 0,0 mm.
Maandag, 18 februari 2008
De heldere hemel stond opnieuw garant voor een flinke nachtelijke afkoeling en de daarbij horende vriestemperaturen die op -5,1 graden uitkwamen. Overdag warmde het slechts moeizaam op ondanks de felle zon, maar door de zwakke wind en het daarbij horende tuineffekt kwamen we toch nog uit op 12,7 graden. Hoewel er geen bewolking aanwezig was, was het niet een strakblauwe lucht waar we konden van genieten, want door toedoen van grote hoeveelheden smog en fijn stof in de atmosfeer was er aan de horizon voortdurend een bruine 'rand' te zien. De rest van de hemel deed een beetje nevelig aan al bleven zowel de zon als de maan daar erg vlot doorschijnen. Dit gebeurde dan bij een oost- zuidoostelijk briesje met snelheden tot 8,0 km/h. Op grote hoogte in de Stratosfeer zijn er ondertussen zeldzame wolkensoorten komen binnenschuiven die sterk verwant zijn met parelmoerwolken en lichtende nachtwolken. Deze zorgden voor een zeer ongewone zonsondergang waarbij de hemel eerst naar oker verkleurde, vervolgens helemaal bruin werd om dan later over te gaan in purper in het westen terwijl er een groenachtige band boven de horizon werd gevormd. Bovendien was er in het westen een dunne stroperig aandoende laag te zien die het geheel de aanblik gaven van een soort van cocktail met caramelsiroop, sinaasapelsap, Pisang en Blue Curaçao. In tegenstelling tot wat velen zouden denken heeft dit ongewone kleurenspel weinig te maken met de luchtvervuiling, maar kwam het door de eerdergenoemde Stratosferische wolken. Heel opvallend hierbij was dat de maan ondanks dit alles gewoon spierwit en zeer helder bleef. Tijdens de rest van de avond was hier niets meer van te merken, al leek de buitenlucht op één of andere manier kouder aan te voelen bij dezelfde temperaturen.
Woensdag, 18 februari 2009
Na een erg vorstige nacht die in minima van -2,4 resulteerde, kwamen er vanuit het noorden weer wolkenvelden binnengedreven. Ze bestonden aanvankelijk uit Stratocumulus die ruimte liet voor mooie opklaringen, maar vervolgens overging in een mistroostig Stratusdek. Kort voor deze overgang kregen we echter een prachtig uitzicht op duizenden kleine wolkentoefjes die zich over het volledige luchtruim hadden verspreid, met daartussen nog blauwe lucht. Rond de middag ging de Stratusbewolking opnieuw over in Stratocumulus, maar het werd nu erg nevelig waardoor de wolken veel minder contrast vertoonden. Deze nevel organiseerde zich vervolgens opnieuw tot een gesloten Stratus dek waardoor de rest van de namiddag terug somber en troosteloos verliep. Soms viel er wat fijne motregen, maar veel stelde het niet voor zodat het neerslagtotaal beperkt bleef tot 0,0 mm. Samen met de wolken werd er iets zachtere lucht aangevoerd waardoor het kwik weer op 4,7 graden kon uitkomen. Tijdens de avond veranderde er weinig aan het herfstachtige weerbeeld. De rustige atmosfeer werd nogmaals bevestigd door erg lage windsnelheden die hooguit 8,0 km/h haalden uit het oosten.
Donderdag, 18 februari 2010
Het was vanochtend nog steeds betrokken, maar de buien waren er ondertussen uitgegaan. De combinatie van dooi en vochtige lucht zorgde ervoor dat het grootste deel van Vlaanderen in de loop van de voormiddag langzaam maar zeker werd opgeslokt door een gordijn van mist en nevel. Deze maakten tijdelijk plaats voor een paar korte opklaringen die ongeveer een kwartier stand hielden, maar de in Stratus fractus overgegane bewolking ging daarna al snel weer over in Stratus met de bijhorende somberheid als gevolg. Rond de middag ondernam de zon nieuwe pogingen om door te breken, en deze keer was het een stuk overtuigender want de opklaringen bleven er voor de rest van de dag. De nadering van een depressiekern zorgde er echter voor dat we niet op droog weer hoefden te rekenen. Gelukkig bestond ze voor een groot deel uit buienwolken zodat een klassieke frontenstructuur ontbrak en we steeds opklaringen te zien kregen. Een bui(t)enkansje voor de weersfotografen onder ons, en als toetje kregen we bij zonsondergang zelfs uitzicht op fraaie aambeeldvormige toppen van flinke Cumulonimbi. Te Malderen waren er vooral omstreeks 22H vrij pittige buien waarbij de opvallend dikke regendruppels opvielen, en in Nederland werd er op een enkele plaats zelfs onweer gemeld. Het lagedrukgebied was niet rechtstreeks verbonden met de straalstroom (die overigens nog steeds een absurd zuidelijke positie heeft ingenomen) en werd volledig omringd door polaire luchtmassa's, wat wellicht haar opvallende opbouw uit losse buienwolken verklaart. Niettemin slaagde ze erin om zachte lucht aan te voeren, en konden we ons vandaag koesteren in lentezachte temperaturen die zich tussen 1,8 en 7,7 graden ophielden. De wind draaide bij het naderen van de kern naar het zuid- zuidwesten en haalde snelheden tot 38,6km/h. We eindigden het etmaal opnieuw met brede opklaringen en het neerslagtotaal van 0,4 mm werd niet meer verder aangevuld.
Vrijdag, 18 februari 2011
We ontwaakten vanochtend onder een heldere hemel bij minima van 1,6 graden, doch bij het aanbreken van de dag(lichtperiode) bleek deze opeens een grijze kleur te hebben. Laaghangende Stratuswolken hebben kennelijk in een mum van tijd het volledige luchtruim veroverd en er volgde een erg sombere en kille voormiddag om even snel te vergeten als dat de Stratusbewolking is opgekomen. Na de middag veranderde er overigens weinig aan het novemberiaanse weersbeeld waardoor we deze eveneens aan onze vergeetlijst kunnen toevoegen. Met een zwakke oost- zuidoostenwind tot 17,7 km/h werd geleidelijk koelere landlucht aangevoerd wat het kwik samen met de bewolking weinig goeds deed. De temperaturen bleven dan ook steken op 3,3 graden al zorgde dezelfde bewolking 's avonds voor een slechts langzame afkoeling die ons wellicht van nachtvorst zal sparen. Het bleef de hele tijd droog waardoor het neerslagtotaal voor deze dag beperkt bleef tot 0,0 mm.
Zaterdag, 18 februari 2012
We bevonden ons vandaag aan de voorzijde van een koufront, en dat vertaalde zich aanvankelijk in erg hoge temperaturen die na de middag opliepen tot 9,8 graden. Het was zwaarbewolkt met Stratocumulus en Stratus fractus al kon er af en toe nog iets zonnestraal- achtigs doorheen het wolkendek glippen. Tijdens de voormiddag kwam het ook even tot lichte regen en motregen terwijl er rond en na de middag een droog maar vrij winderig weertype heerste (snelheden tot 45,1 km/h uit het west- zuidwesten). Kort na zonsondergang tuimelde er een buienlijntje het land in welke meteen een einde maakte aan de droge periode, maar nauwelijks wat voorstelde in vergelijking met het waterballet dat spoedig zou opgevoerd worden. De radarbeelden sloegen immers blauw uit ten westen van ons en in het massieve neerslaggebied waren twee afzonderlijke lijnen met een zeer krachtig neerslagsignaal te zien wat op een split koufront leek te wijzen. Toen deze lijnen later op de avond boven Malderen werden ingetekend, ging dit niet onopgemerkt voorbij en zagen we inderdaad het water met bakken naar beneden komen terwijl de temperatuur snel daalde. De neerslag ging daarna over in natte sneeuw en kort voor middernacht werd het geleidelijk weer droger bij een gestaag dalende temperatuur. Terwijl het neerslagtotaal was uitgekomen op 5,2 mm, zorgde de polaire lucht ervoor dat de minima nu pas bereikt werden, en dat was een stuk minder dan we de voorbije twee dagen gewend waren met 3,8 graden.
Maandag, 18 februari 2013
Het is afgelopen nacht gestaag verder afgekoeld onder een heldere hemel waardoor we omstreeks 5H uitkwamen op -2,6 graden. Daarna werd er plots mist gevormd en was het weerstation in een mum van tijd van de aardbodem verdwenen. Er dreigde weer een sombere, grijze winterdag doch in de grote steden viel op dat er veel moeilijker mist werd gevormd. Tijdens de voormiddag breidden de mistvrije gebieden rond de steden zich snel uit over de rest van Vlaanderen waardoor het alsnog zonnig werd. Er hing enkel wat sluierbewolking en er stond ook niet al te veel wind op een uitschieter tot 12,9 km/h uit het oost- zuidoosten na zodat het wat aan lente deed denken. De temperaturen stegen tot 8,8 graden maar op het einde van de namiddag ging het snel afkoelen onder de open hemel. De minima van vanochtend werden voor middernacht niet meer scherpgesteld en ook aan het neerslagtotaal van 0,0 mm werd niet meer gesleuteld.
Dinsdag, 18 februari 2014
Nadat het tijdens de vroege ochtend al wat gedruppeld heeft, volgde er een grijze en sombere voormiddag waarbij de bewolking uit Altostratus en Altocumulus bestond. We kwamen in zeer zachte lucht terecht waarin we maxima van 8,1 graden konden optekenen terwijl de minima al vroeg in de afgelopen nacht werden opgetekend met 5,4 graden. Het was rustig met een zwak zuidelijk briesje en door de dag heen veranderde er weinig aan het matgrijze maar droge weertype. Pas tijdens de late namiddag leek de bewolking dunner te worden en kwam de zon er af en toe door, maar tijdens de vroege avond dreef er opnieuw dikkere Altostratus bewolking binnen vanuit het westen waaruit het lichtjes ging regenen. De wind draaide hierbij naar meer zuidoostelijke richtingen, en tijdens de late avond kregen we er nog enkele buien achteraan die het neerslagtotaal aanvulden tot 0,2 mm. Echt veel stelde het dus niet voor en heel boeiend konden we het weertype niet noemen. Desondanks zorgde de massale vorming van hoge bewolking door de bijhorende depressie ervoor dat dit lagedruksysteem er op de satellietbeelden buitengewoon indrukwekkend uit zag en daarmee zelfs het meest opvallende weersysteem werd dat op onze planeet te zien was.
Woensdag, 18 februari 2015
Daar waar we gisterenavond nog onder kraakheldere condities de dag konden afsluiten, was het vanochtend weer een nevelige en fletse bedoening. Wel zorgde de mist en laaghangende Stratusbewolking voor een aparte sfeer en was het een ideale setting voor natuurfoto's. De mist ging over in laaghangende bewolking en daar was voortdurend een zwak zonnetje in te zien waarin je meestal zonder gevolgen met het blote oog kon in kijken. De bewolking is er overigens maar pas 's ochtends gekomen want het koelde nog af tot een huiveringwekkende -3,3 graden. Overdag veranderde er niet veel meer en zagen we voortdurend dat zwakke zonneschijfje terwijl de bewolking afwisselend dikker en dunner werd. Boven ons was de hemel dan weer gewoon blauw en voor de onderkoelde zonneliefhebber die op warme zonnestralen hoopte moet dit best frustrerend aangevoeld hebben. Hoe dan ook, in de late namiddag werd deze dan toch beloond toen de bewolking eindelijk overging in Cumulusachtige Stratus fractus plakken waartussen de hemel overtuigender blauw werd en de zon aangename lentewarmte begon af te geven. Vooral achter glas was het heerlijk toeven maar ook aan de andere kant was het niet slecht dankzij de slechts zwakke wind en ondanks de bescheiden maxima van 8,1 graden. Tegen zonsondergang dreef er vanuit het ziden en zuidwesten Cirrus bewolking binnen die vuurrood oplichtte en voor een fraai avonddecor zorgde. Alle andere bewolking was toen verdwenen al begon het tijdens de avond opnieuw erg nevelig te worden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Donderdag, 18 februari 2016
De laaghangende Stratus fractus heeft geleidelijk plaats gemaakt voor Cirrostratus en Altostratus bewolking zodat de dag met een matglaslucht en een waterzonnetje van start ging. De bovenste luchtlagen warmden op, en aan de grond wist de kou nog een tijdlang te blijven plakken waardoor we toch nog ijzige minima van -0,8 graden optekenden. Tijdens de voormiddag werd de Altostratusbewolking tijdelijk wat dunner, en pas na de middag begon deze bewolking zich in het westen weer samen te pakken om vergezeld met Stratus fractus en Stratocumulus te komen opzetten. Er stond ook een kille zuidelijke tot zuidoostelijke wind die de maxima van 5,1 graden nog kouder liet aanvoelen dan ze al waren. Daar waar het westen van het land met tijdelijke sneeuwval te maken kreeg deze voormiddag, was de lucht door de dagelijkse gang reeds voldoende opgewarmd om het al vanaf de eerste neerslag gewoon te laten regenen in Malderen. Toch verraadde een opvallend tikkend geluid tijdens het vallen van de druppels dat het maar kantje boortje was en dat er dus toch nog wat ijsresten in de neerslag zaten. Tijdens de namiddag normaliseerde dit zich al snel en kregen we lichte regen en motregen. Veel stelde het allemaal niet voor (magere troost voor degenen die hoopten dat de neerslag als sneeuw zou vallen) en het neerslagtotaal bleef beperkt tot 0,2 mm. Tijdens de avond werd het weer droger maar omstreeks 22H begon het terug te druppelen vanuit het westen. Tegen de verwachtingen in bleek daar toch weer wat natte sneeuw tussen te zitten en begon het naar middernacht toe zelfs steeds meer te vlokken in plaats van te druppelen.
Zaterdag, 18 februari 2017
(Filipijnen) Tijdens de nacht zijn er nog een paar regenbuien de revue gepasseerd maar de dag maakte een veelbelovende start met veel zonneschijn, wat Cirrus densus bewolking, Stratocumulus en enkele Cumulus congestussen. Het voelde al snel broeierig en drukkend aan en kort voor de middag resulteerde dit dan toch in een korte maar hevige bui waarna we langs alle kanten Cumulonimbuswolken de lucht zagen inschieten. Deze konden ons echter niet deren en de rest van de dag verliep droog bij een matige, verkoelende oostenwind. Tijdens de namiddag kregen we meer Altocumulusbanken te zien in allerlei vormen en maten en dreven er ook talloze Cumulus fractus wolken over de zee. Dit zorgde voor schitterende wolkenluchten en later een fraaie zonsondergang. De dreiging van de flinke Cumulonimbuswolken verdween en de avond verliep in rustige omstandigheden met een zacht briesje.
Zondag, 18 februari 2018
Het was erg koud met minima van -1,2 graden en de omgeving lag er stijfbevroren bij. Niet verwonderlijk met de kraakheldere hemel, maar wie op een warme lentedag zoals gisteren rekende kwam bedrogen uit. Er is immers een schrale noordoostenwind opgestoken en deze liet het verlammend koud aanvoelen. Terwijl het achter glas te warm was, bleef het buiten te koud waardoor we bijna nergens in comfort van het daglicht konden genieten. Maar toch was het prima wandel-en doe weer en de vogels floten er vrolijk op los waardoor het lentegevoel er nog steeds was. Na de middag dreef er Stratus fractus bewolking binnen en kreeg de zon het even moeilijk al was het na een uur weer grotendeels opgeklaard. Het kwik kwam uit op 8,0 graden en tegen zonsondergang was er vrijwel geen bewolking meer te zien buiten een laag Cirrostratus die in het westen opdoemde op nadering van een zwakke regenzone die zich morgen met ons zal bezig houden. Voor vandaag bleef dit echter zonder gevolgen en we sloten dus weer met 0,0 mm af. De snelle afkoeling zal door deze bewolking waarschijnlijk niet door stevige vorst gevolgd worden, ook al lag alles er tegen 20h reeds flink berijpt bij.