Op het moment van schrijven lijkt het inmiddels lang en breed lente, en dat midden Februari!
Het is dan lastig om te bedenken dat (Jordi Huirne en ik) precies twee weken geleden in een diepwinterse wereld stonden.
Als er de behoefte was aan ‘echt winterweer’ werd in de afgelopen jaren regelmatig de Kahler Asten opgezocht.
Maar door het veranderende klimaat moet je hier ook steeds meer geluk hebben wil je er extreme condities aantreffen!
Om ons te ‘verzekeren’ van een extremer klimaat zijn wij uitgeweken naar een andere boeiende locatie.
Op ca. 4.5u rijden vanuit de Achterhoek sta je aan de voet van Noord-Duitslands hoogste berg.
Een uitstapje naar de Kahler Asten is normaal goed in een dag te doen.
De Brocken is daarentegen het dubbele qua reisduur dus beter te doen in minimaal 2 dagen.
Het dorpje Schierke wat aan de voet van deze berg ligt vormde onze uitvalsbasis voor deze 2 dagen.
Jordi en ik vertrokken 6 Februari rond de klok van half 10.
Na een voorspoedige reis kwam ons doel letterlijk in zicht.
Al van geruime afstand was de wit besneeuwde bergtop prachtig zichtbaar!
De condities waren goed en we willen dan ook zo snel mogelijk naar boven.
Bij aankomst van ons hotel gunnen wij onszelf niet de tijd om rustig in te checken.
Achter het hotel steken we gelijk het bos in om te beginnen aan een pittige wandeltocht.
De afstand naar de top is ongeveer 7 kilometer.
Het dorpje zelf ligt op ongeveer 600 meter en ons einddoel ligt op 1141 meter!
Het bleek al gauw een ware kunst om op de been te blijven op de verijsde en besneeuwden paden.
Naarmate we steeds hoger komen werd de lucht merkbaar kouder.
Ook is op den duur van dooi geen enkele sprake als er een steeds een dikkere laag ijs/sneeuw op de bomen blijft liggen.
De condities zijn goed vandaag het is helder en de zon breekt ook zo nu en dan door.
Daar waar de zon schijnt lijkt het te vriezen en op de voorgrond lijkt het te dooien.
We zijn dan de vorstgrens gepasseerd en het aanzicht is ineens een stuk winterser!
Op dat moment verruilen we de glibberige paden van het bos voor het laatste ‘stukje’ verharde weg die ons naar de top zal leiden.
Naarmate we hoger komen groeit het pak sneeuw zienderogen tot uiteindelijk meer dan 150 cm!
De zon die op dat moment al bijna ondergaat zorgt voor een adembenemend sprookjeslandschap.
De glibberige bospaden worden verruild voor het laatste stukje verharde weg
Inmiddels zitten we al bijna boven de boomgrens waardoor er een prachtig uitzicht ontstaat
De ondergaande zon zorgt er voor dat het landschap een sprookjesachtig aanblik krijgt
De laatste meters worden verslonden terwijl achter ons de zon langzaam ondergaat
Als we eenmaal de top hebben bereikt worden we al gauw geconfronteerd met het bizarre klimaat wat er heerst.
De temperatuur is inmiddels gezakt tot iets onder het vriespunt en op de top heeft de wind vrij spel!
Het klimaat is er op de top zo extreem dat er maar weinig bomen te bekennen zijn.
De bomen die er stand houden gaan gebukt onder een dikke deken van sneeuw en ijs.
Op dat moment ligt er 165 cm sneeuw waar je gemakkelijk over heen kon lopen doordat de bovenste laag was opgevroren.
Het aanzicht richting de ‘weertoren’ met bijbehorend meetveld onder bij de toren.
De zon is inmiddels onder en er blijft dan ook niet veel tijd meer over om dit prachtige landschap te vereeuwigen.
Maar al gauw blijkt het ook dat we onze lichamen niet te lang moeten blootstellen aan deze extreme condities.
Geregeld wordt er dan ook in de handen geblazen om er maar enigszins gevoel in te behouden.
Bomen zijn veranderd in kunstweken terwijl op de achtergrond de zon inmiddels al is verdwenen achter de horizon
Net op het moment als wij naar binnen willen gaan ontstaat er in rap tempo laaghangende bewolking in het dal!
Ondanks dat het gevoel uit mijn vingers ontsnapte kon ik het niet weerstaan toch nog wat laatste foto’s te schieten.
Gauw daarna vluchtte we naar binnen om ons op te warmen en te voorzien van een warme maaltijd.
Nadat we ons tegoed hadden gedaan aan een typisch Duitse maaltijd restte ons de weg terug.
Omdat we ons redelijk impulsief naar boven hadden gesneld was er niet gedacht aan enige verlichting.
We hebben het geluk dat we enkele vriendelijke Duitsers troffen die ons een klein orientatielampje aanboden.
De terugweg lopen we wat langer over de verharde weg om vervolgens opnieuw onze weg via het bos te vervolgen
De gehele weg zijn de paden opgevroren waardoor het dan ook onmogelijk blijkt te zijn om niet onderuit te gaan
Uiteindelijk komen we tegen half 10 die avond waar wij moe en voldaan kunnen inchecken bij ons hotel.
De volgende dag biedt ons een compleet ander weerbeeld namelijk bewolkt en regenachtig.
Maar op de Brocken zou dit hoogstwaarschijnlijk als sneeuw en ijzel vallen.
Na een stevig ontbijt trekken wij onze winterkledij weer aan om opnieuw naar ‘boven’ te gaan!
Ons lichaam heeft er aanzienlijk meer moeite mee en is aardig verzuurd van het avontuur van gisteren.
Dit keer hebben we ook een klein mobiel weerstation bij ons om zelf metingen te verrichten.
Als wij naar boven lopen ligt de temperatuur ‘beneden’ rond de 3 graden en miezert het.
Eenmaal rond de 1000 meter transformeert de regen voorzichtig in wat natte sneeuw!
In het verdere verloop van onze tocht komen we diverse neerslagvormen tegen.
Maar eenmaal dicht bij de top gaat het uitsluitend nog om sneeuw.
Wanneer we de top bereiken ligt de temperatuur al 2 graden onder het vriespunt en waait het stevig.
Het is een hele kunst om op de been te blijven en we meten zelf een windkracht 7!
Heel lang valt het buiten ook niet uit te houden of we veranderen langzaam in een sneeuwpop …
Daarnaast is het ook een ware kunst om elkaar niet kwijt te raken aangezien het zicht minder dan 100 meter bedraagt.
Deze foto behoeft geen onderschrijft 
Na deze foto zijn wij ons gauw binnen in het restaurant gaan opwarmen.
Om ons vervolgens nog eenmaal te wagen aan het extreme klimaat van deze geweldige plek!
De tweede dag is het weerbeeld compleet anders en hult de berg zich in de wolken …
Jordi waant zich in een witte en kleine wereld tussen prachtige kunststukjes van moeder natuur
Aangezien de verplichtingen weer riepen besloten wij dit keer wel bijtijds voor het donker naar beneden te lopen.
Bij de start van onze wandeling lag de temperatuur nog 3 graden onder het vriespunt.
Wanneer wij na 1.5 uur wandelen weer aankomen bij de auto is de temperatuur gestegen naar waardes rond het vriespunt.
Moe maar voldaan zoeken wij een restaurant op voordat we aan onze terugreis naar Nederland beginnen!