Afbeeldingen:
niet beschikbaar
Maandag, 14 maart 2005
Hoewel het reeds een flink stuk zachter werd vandaag en het vrolijke gekweel van de vogeltjes het gevoel gaf dat de lente dichterbij was dan ooit tevoren dit jaar, kregen we vandaag nog een erg sombere dag waarbij wolkenvelden de zon grotendeels buiten beeld hielden. Tegen de middag liet ze zich al schuchtertjes zien, maar het was slechts een waterzonnetje waar weinigen wat aan gehad hebben. Het duurde nog tot laat in de namiddag eer ze er pas goed doorbrak waardoor we in extremis nog een beetje zonneschijn konden meepikken. Vervolgens was het de maan die haar funktie overnam en zij speelde haasje over met verschillende wolkenvelden die nog voorbijdreven in de loop van de avond. Toch bleven we van neerslag gespaard en was het zeker niet koud bij temperaturen tussen 3,0 en 9,2 graden al was het aan de grond nog afgekoeld tot 0,0 graden. De wind haalde maximaal nog 23 km/h uit het noordwesten.
Dinsdag, 14 maart 2006
Met de bewolking viel het uiteindelijk nog flink mee, zo hadden we tijdens de voormiddag slechts wat hoge wolkensluiers te vrezen die er tevens voor zorgden dat de ochtendhemel tot een waar kunstwerk werd omgetoverd. Later op de dag, en vooral na de middag kwamen er uitgestrekte Altocumulusvelden opdraven, maar ondanks het feit dat deze de zon aardig belemmerden in haar krachten, zorgden ze ervoor dat we nog een hele namiddag konden genieten van erg fraaie wolkenluchten. Het kwik was door dit alles wat minder diep weggezakt dan we de voorbije twee dagen gewend zijn, maar met minima van -3,9 graden was de vorst zeker niet te verwaarlozen en troffen we het landschap vanochtend opnieuw in enigzins berijpte toestand aan. Overdag sijpelde er dan zachtere lucht binnen waardoor we maxima tot 7,7 graden haalden, en dit bij een zuidoostelijk briesje tot 19 km/h. De komende nacht zal het opnieuw tot vorst komen maar de aanwezige bewolking zal dit enigzins beperken. De wolkenband wordt morgen opnieuw teruggedrongen naar het westen waardoor we weer volop van de zon zullen kunnen genieten, zij het bij niet al te hoge maxima vermits we terug in de koude landlucht terechtkomen. Bovendien zitten hierin ook wolkenvelden die vanaf donderdagochtend ons weersbeeld behoorlijk zullen beïnvloeden in negatieve zin. Neerslag van betekenis lijkt er echter nog steeds niet in te zitten.
Woensdag, 14 maart 2007
We bleven door de wolkenvelden afgelopen nacht inderdaad van vorst gespaard, zowel aan de grond als in de hut. de aangevoerde lucht was echter beduidend koeler, en dat was vooral voelbaar voor degenen die het waagden om zich op schaduwrijke plaatsen te begeven of zich aan de (gelukkig slechts) tot 12,9 km/h halende noordenwind blootstelden. De lucht was duidelijk ook vochtiger want naar de middag toe ontwikkelden zich stapelwolkjes (Cumulus humilis) die tijdens het grootste deel van de namiddag het weersbeeld bepaalden. Verder dan deze stapelwolkjes kwam het gelukkig niet en naarmate de zon naar de avond toe haar krachten verloor, verdwenen deze wolkjes weer zodat we de dag met een heldere hemel konden eindigen. Nu is de afkoeling echter een stuk sneller en vooral aan de grond zullen we de komende nacht wellicht onder het vriespunt duiken. De temperaturen haalden vandaag overigens nog 0,5 tot 16,1 graden, maar er viel geen neerslag.
Vrijdag, 14 maart 2008
Tijdens de ochtend was het opvallend zacht, maar op de zon moesten we nog even wachten door toedoen van een slepend warmtefront dat slechts langzaam progressie maakte naar het noordoosten. De neerslag die nu viel was beperkt tot hooguit wat lichte motregen uit een mengsel van Stratus fractus en Altostratus. Naar de middag toe werd de bewolking uiteindelijk wat dunner zodat er een aarzelend waterzonnetje zichtbaar werd. Na de middag werd er onvermoeibaar verdergewerkt aan deze weersverbetering en zagen we steeds meer stukjes blauwe lucht te voorschijn komen terwijl de bewolking overging in Cumulus, Altocumulus en Cirrus. Echt doorzetten deed de weersverbetering echter niet na de middag want de laatstgenoemde wolkentypen bleven prominent aanwezig. Naar de avond toe was er zelfs weer sprake van een bewolkingstoename maar dit kon gelukkig niet voorkomen dat best wel een aangenaam lentedagje is geweest met temperaturen die zich tussen 7,0 en 14,1 graden ophielden. De wind was echter nog goed voelbaar met haar snelheden die 33,8 km/h bereikten uit het west- noordwesten. Het neerslagtotaal dat uitkwam op 2,2 mm was afkomstig van het warmtefront vanmorgen vermits het tijdens de avond rustig en droog bleef.
Zaterdag, 14 maart 2009
Met overvloedige zonneschijn en aangenaam zachte temperaturen leek dit een lentedag van topniveau te worden. Niets was echter minder waar, want de massale aanwezigheid van Cirrostratusbewolking gaf reeds aan dat er iets niet helemaal juist zat. De Stratus fractus wolkjes die steeds vaker opdoken, waren eveneens verdacht te noemen. Lang hoefden we niet te wachten voor hier gevolg werd aan gegeven. Vanuit het westen kwam immers plotseling een dikke, gesloten laag van Stratusbewolking opzetten, en deze vaagde het veelbelovende lenteweer in één beweging van tafel. De bewolking trok met grote snelheid het binnenland in, want het zonnige weer sloeg zowel in Malderen als in het uiterste westen van het land tussen 9H en 11H om in de sombere herfstvariant. Om aan te tonen dat het allemaal nóg erger had gekund, werd er korte tijd later voor motregen gezorgd, die overging in gewone regen bij een in Nimbostratus overgaande wolkenlucht. Halverwege de namiddag leken we het slechte weer echter achter de rug te hebben, en verschenen er weer opklaringen vanuit het zuidwesten. De bewolking ging nu over in Stratocumulus en Stratus fractus, terwijl de zon zich weer aarzelend liet zien. Een echte hoogvlieger werd het ondanks deze wending niet, maar de zachte temperaturen die zich tussen 7,9 en 12,9 graden ophielden, wisten al veel goed te maken. Er stond ook niet al teveel wind, al was er vanochtend nog een piek van 30,6 km/h uit het west- noordwesten. Tijdens de avond bleef het rustig en droog, maar nog steeds zwaarbewolkt. Het neerslagtotaal van 0,2 mm werd aldus niet meer verder aangevuld.
Zondag, 14 maart 2010
Overvloedige bewolking en zachte zeelucht zorgden ervoor dat we ook vandaag van nachtvorst gespaard bleven met minima van 4,8 graden. Er waren tevens een aantal buitjes actief terwijl er overdag wat meer ruimte was voor opklaringen en een vleugje zonneschijn. De temperatuursinversie was er echter nog steeds zodat er aan Stratocumulus en Stratusbewolking geen gebrek was. Klassieke voorjaarsluchten zaten er dus nog steeds niet in, en de buien bleven eerder bescheiden met wat lichte regen of motregen. Dit was vooral tijdens de voormiddag het geval, terwijl het in de namiddag droger werd en er met een west- noordwestelijk briesje tot 27,4 km/h opklaringen binnendreven. Tegen zonsondergang hadden de opklaringen reeds de helft van het luchtruim veroverd, waardoor het echter aardig afkoelde. Nachtvorst lijkt niettemin geen dreiging te vormen, al waren de temperaturen overdag nog steeds aan de lage kant met 9,1 graden als maximum. De buitjes die voor en rond de middag vielen, hebben het neerslagtotaal op 0,4 gebracht.
Maandag, 14 maart 2011
Het was erg nevelig tijdens de ochtend terwijl er op sommige plaatsen zelfs dichte mist werd waargenomen. Langzaam maar zeker trok het ochtendgrijs echter op en kregen we een waterig zonnetje te zien in een melkachtige hemel. Hierin werden tegen de middag stapelwolken gevormd die na een tijdje dreigende afmetingen kregen maar zich vervolgens gingen uitspreiden tot Stratocumulus. Geen stortbuien dus maar een droog en rustig maar nogal somber weertype waarbij het al snel kil ging aanvoelen. Niet dat we veel reden tot klagen hadden, want bij temperaturen tussen 6,1 en 16,2 graden leefden we nog ruim boven onze stand en ook de wind konden we maar moeilijk storend noemen met haar bescheiden optreden van 12,9 km/h uit het zuid- zuidwesten. De bewolking werd bij het vallen van de avond opnieuw wat dunner en op de satellietbeelden zagen we inderdaad een gebied met brede opklaringen vanuit het zuiden dichterbij komen. De avond verliep dankzij de resterende bewolking erg zacht bij temperaturen die rond 10 graden bleven schommelen. We sloten (alweer) af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Woensdag, 14 maart 2012
Nog steeds was het grijs en somber vanochtend, maar wel boterzacht bij temperaturen die rond 7,5 graden schommelden. De Stratusbewolking ging in de loop van de namiddag over in Stratocumulus en we konden ons dus aan opklaringen verwachten die inderdaad verschenen en steeds breder werden. Dit proces voltrok zich vanuit het zuiden in noordelijke richting, met andere woorden de Nederlanders moesten wat langer op hun tanden bijten dan de Belgen. Uiteindelijk raakte het op de meeste plaatsen opgeklaard en bleef er enkel wat sluierbewolking over met condensatiestrepen erin. De temperatuur steeg snel naar de maxima van 12,1 graden en door thermiek kwam er een oostelijk briesje tot 11,3 km/h op gang. Tegen de avond begon het door de heldere hemel versneld af te koelen, maar toch was de lentesfeer zeer intens. Daar waar het vrolijke gekweel van de vogels niet hoorbaar was, was het wel de typische gloed van de ondergaande zon en de reeds flink toegenomen daglengte die ons eraan herinnerde. Toen de duisternis intrad was die sfeer weer weg en zagen we de thermometers winters gedrag vertonen door meteen naar minima van 4,1 graden te duiken op het einde van de avond: algemene nachtvorst lijkt dus onvermijdelijk. Gelukkig was er geen neerslag om te bevriezen met een dagtotaal van 0,0 mm, al zou aanvriezende nevel in de windstille atmosfeer nog voor schuivende verrassingen kunnen zorgen...
Donderdag, 14 maart 2013
Na een erg fraaie met oranje kleurentinten ingeklede zonsopgang, kregen we een afwisseling van Stratocumuluswolken en Cumuluswolken te zien. Nachtelijke buien hebben hier en daar voor een dun (extra) sneeuwdekje gezorgd al bleef het in Malderen bij wat restanten van vlokken die enkel op pas aangevroren plassen te herkennen waren als verse sneeuw. Het is verrassend 'zacht' gebleven en met minima van -4,0graden kwam het zelfs niet eens tot matige vorst. De stapelwolken groeiden geleidelijk uit tot flinke kolossen en het duurde dan ook niet lang vooraleer er buien opdoken die vanuit het noorden binnendreven. De eerste buien bereikten ons kort na de middag en gingen gepaard met sterk uitrafelende valstrepen die duidelijk op sneeuwval wezen. Op een gegeven moment zat het luchtruim vol met valstrepen en was het bijna niet mogelijk om de buien van de rest van de lucht te onderscheiden. Dikwijls sneeuwde het uit een blauwe lucht al werden de buien tijdens de tweede helft van de namiddag zo actief dat het toch nog tot dreigende wolkenmuren kwam waaruit de sneeuw met bakken naar beneden kwam. Bij maxima van 5,7 graden bleef de sneeuw niet liggen en het oude sneeuwdek werd verder aangetast. De kille noorden wind wist het wintergevoel er wel nog goed in te houden met haar snelheden tot 22,5 km/h. Op het einde van de namiddag bestonden de steeds zwakker wordende buien vooral uit korrelhagel waarna het droog werd met tegen zonsondergang enkel nog wat Cumulus en Stratocumulus in het zuiden. Het sneeuwdek was voor 80% verdwenen en het afkoeleffect was dus minder groot waardoor het al donker was voordat het kwik in thermometerhut onder nul dook. Er volgde een heldere en rustige avond en we sloten af met een neerslagtotaal van 0,4 mm.
Vrijdag, 14 maart 2014
(Nepal) De sluierwolken waren er nog steeds waarbij het vooral om Cirrus en Cirrostratus ging. Het was relatief zacht bij temperaturen die ergens tussen 10 en 15 graden zaten. Overdag begon de zon weer flink te branden en het voelde erg drukkend aan rond en kort na de middag. De vorming van convectieve bewolking bleef hierbij niet uit en het duurde niet lang voor we weer Cumulus congestus te zien kregen. Toch bleef het allemaal erg bescheiden en waren er in de onmiddellijke omgeving van kathmandu geen wolken die tot buien konden uitgroeien. Naar de avond toe losten ze weer over en was het enkel de Cirrus en Cirrostratus bewolking waarmee we de dag begonnen die overbleef. De avond verliep in relatief zachte omstandigheden al lagen de temperaturen een stuk lager dan tijdens de namiddag met waarden tussen 15 en 20 graden waar het overdag ruim 25 graden moet zijn geweest.
Zaterdag, 14 maart 2015
(Nepal) het was vanochtend zo goed als helder en bij het opstijgen richting Istanboel kwamen we in Virrus en Cirrostratus bewolking terecht die in zuidwestelijke richting steeds dikker werd. Van India was nauwelijks wat te zien door deze wolken en enkel in Islamabad waren nog vaag wat dorpen en rivieren door de bewolking te zien. Daarna raakte het weerf bewolkt tot voorbij Pakistan. Vervolgens was het helder boven de woestijn achter de besneeuwde bergketens, maar eens we de Kaspische zee naderden was er veel Stratocumulus en Stratus bewolking. Aan de overkant bij Baku was het weer helder, waarna Cumulus, Cirrostratus en Altostratus verscheen boven de Kaukasus. Deze laatste ging in Istanboel over in Nimbostratus die er lichte regen bracht bij het vertrek naar Brussel. Nagenoeg de volledige vlucht verliep in bewolking die meestal tot het Cirrus niveau reikte maar boven Duitsland en een deel van de Alpen eerder uit Stratus en Stratocumulus bestond. In België kregen we met Altostratus te maken waaronder Stratus en Stratocumulus hing, en de eerste avond in Malderen was er dan ook een in sombere omstandigheden waarbij het na zonsondergang ook nog eens licht ging regenen vanuit het oosten.
Maandag, 14 maart 2016
Door de schrale en droge noordoostenwind was er nauwelijks rijp te zien maar bij minima van -0,9 graden waren er hier en daar toch ijskorstjes op vijvers en plassen te zien. De dag begon helder maar ten oosten van Brussel bevond zich een cirkelvormig gebied mat Stratusbewolking dat een diameter van een 60 tal kilometer had. Deze cirkel dreef met de wind onze richting uit al bleef het grootste deel ervan zuidelijk van ons waardoor het vooral gebroken Stratus en Stratocumulus was dat we te zien kregen. Het was lang zo zonnig niet meer als gisteren en met de nog steeds doorstaande wind was het ook alles behalve aangenaam in de buitenlucht. Gelukkig had de bewolking steeds meer de neiging om op te lossen waardoor de zon er geleidelijk toch weer doorheen begon te breken en we zo nog aan maxima van 9,9 graden kwamen. Een doorstaande, schrale noordoostenwind joeg ons echter achter de windschermen of andere vormen van beschutting. Daarna werd het volledig helder maar tegen de avond moesten we daarvoor een prijs betalen (in ontvangst nemen indien winterliefhebber) in de vorm van een fikse afkoeling die ons waarschijnlijk weer nachtvorst zal opleveren. Neerslag is er ondanks het wolkenveldje deze middag niet meer aan te pas gekomen waardoor we terug met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.
Dinsdag, 14 maart 2017
Tijdens de nacht is de sluierbewolking dunner geworden waardoor de dag een stuk zonniger begon dan gisteren. Het was hierdoor wel erg koel met minima van 4,4 graden en er werd ook opvallend veel dauw gevormd waardoor de omgeving er kleddernat bijlag. Daarna was het dan aan de zon om de thermische achterstand weer ongedaan te maken en het werd terug schitterend lenteweer waarbij het opwarmde tot voor de tijd van het jaar erg hoge maxima van 12,8 graden. Na de middag moesten we daar net als gisteren weer ontwikkelende stapelwolken bij incasseren, maar gelukkig werd het geen alles overheersende wolkeninvasie waardoor de zon de hoofdrol voor zich bleef opeisen. De wind was daarbij erg zwak uit veranderlijke richtingen met een voorkeur voor het zuidwesten. Tijdens het tweede deel van de namiddag raakte dat geluk in verband met die stapelwolken echter uitgeput en zagen we ze dan komen vanuit het zuidwesten, gevolgd door aaneengesloten Stratocumulusvelden. De zon liet het al snel afweten en het werd tijdelijk zelfs helemaal somber met egale Stratus bewolking. Hoe westelijker men woonde, hoe vroeger men deze ellende over zich heen kreeg terwijl men in het oosten van het land nog tot in de late namiddag of vroege avond van de zon kon genieten. Kort voor zonsondergang brak de bewolking weer een beetje en zagen we Stratocumulusvelden met Cirrostratus en Altostratus die tussen de compartimentjes zichtbaar werd. Verder uitklaren deed het echter niet waardoor we voor de rest van de avond met Stratocumulusvelden moesten rekening houden. De letterlijk positieve zijde van dit alles was dat het maar langzaam afkoelde deze keer, en de zuidwestelijke wind hielp daar ook aan mee door zachte zeelucht aan te voeren, ook al was het maar een heel zwak, nauwelijks voelbaar briesje. Ondanks al dat gewolk is neerslag er ook vandaag niet meer aan te pas gekomen, al is het niet uitgesloten dat er hier en daar wel wat motregen is uit gekomen. In Malderen sloten we de dag in ieder geval weer af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Woensdag, 14 maart 2018
De wind is tijdens de nacht helemaal weggevallen en in de vochtige atmosfeer stond dit garant voor nevelvorming. Gelukkig geen mist of sombere Stratus maar fraaie satijnen slierten die het platteland tooiden en schitterend oranje opgloeiden bij de opkomende zon. Het leek wel alsof we in een vliegtuig net boven de wolken vlogen en velen zullen zich dan ook ver een RSI - vinger geklikt of getapt hebben in deze prachtige, fotogenieke setting. Ze moesten daarvoor wel minima van 4,4 graden trotseren en hier en daar lagen de daken er berijpt bij. Dan volgde een fraaie, rustige en aangename lentedag met in de loop van de voormiddag vorming van Cumulus humilis wolkjes die de diepblauwe lucht sierden. Na de middag zorgden oprukkende regenzones voor Cirrostratusbewolking vanuit het zuidwesten waardoor de kleuren fletser werden. De stapelwolkjes losten echter op waardoor de zon meer ruimte kreeg om het kwik naar 13,4 graden te tillen bij een zwakke, veranderlijke wind. Tegen de avond zorgden de Cirrus en Cirrostratus structuren voor mooie uitzichten wat bij de warme kleuren van de ondergaande zon nog een zwaardere beproeving werd voor die RSI- vingers. De opkomende bewolking remde de afkoeling af en we sloten de dag in rustige en zachte omstandigheden af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.