Volgens mij zijn tradities deel van je zijn, wezen opgebouwd en gevormd uit/door allerlei tradities.
Het zit in je opvoeding, in de maatschappij enz enz.
Of nu in de familie is, regio, landelijk of werelddeel waar je leeft.
En als je aan tradities komt kom je aan wie/wat ze zijn, waar we ons mee identificeren, cultuur...
Paasvuren zijn er al van voor Christus en maken vooral in dorpen onderdeel uit van het sociale gebeuren, iets van de gemeenschap.
De betekenis/oorsprong van zal voor velen tegenwoordig onduidelijk zijn en van sommige activiteiten zeggen we in hier en nu, kan dat eigenlijk wel?
En mens een raar wezen in deze?
Dat veronderstelt in eerste instantie dat iedereen hetzelfde denkt, das om te beginnen natuurlijk al niet zo.
Dat veronderstelt dat iedereen even gemakkelijk accepteert dat iets wat ze doen, wat een plaats heeft in de lokale gebruiken/cultuur iets slechts is. Dat is ook niet zo, en dat gaat ook niet van de één op andere dag.
En er is al veel verandert wat dat betreft.
Van iedereen die overal waar het hen bliefde een vuur, naar gereguleerd op een aantal plekken in een gemeente. En hier in Groningen ook niet lang niet in alle gemeenten/plaatsen.
Van mik alles er maar op, van autobanden tot huisraad, naar hout. En vaak is dat ook nog gespecificeerd.
Dus als je zo bekijkt zijn er als om vervuiling en aantal best al wel stappen gemaakt.
Zal ik het missen als niet meer mocht, nee, hier in de stad Groningen is een paasvuur niet echt een ding, maar in dorp waar ik vandaan kom was dat wel zo...
Quote selectie