Er kunnen een aantal oorzaken voor zijn, ik denk dat die de meest voor de hand liggende verklaring is momenteel.
Zeeclutter.
De zeeclutter ontstaat als de radarstralen zo door de atmosfeer worden afgebogen dat ze weer op het zeeoppervlak terecht komen. Onder die omstandigheden kunnen zeegolven reflecties veroorzaken, die weer door de ontvangstapparatuur van de radar worden waargenomen. Dit effect, ook bekend als 'abnormale propagatie' of kortweg 'anaprop', treedt bijvoorbeeld op als er een temperatuurinversie aanwezig is.
Met name in het voorjaar en de zomer als warme lucht over relatief koud zeewater strijkt, vormt zich een sterke temperatuursinversie die zelfs overdag boven zee niet meer verdwijnt. Boven land is er sprake van een grote dagelijkse gang in de temperatuur en zie je overdag alle clutter verdwijnen, boven zee blijft dan in het radarbeeld een ruis aan zwakke echo's aanwezig. In de herfst en winter hebben we minder last van zeeclutter omdat het zeewater dan meest warmer is dan het land. Hierdoor ontbreekt er een inversie boven zee en is het cluttersignaal minimaal.
De filtering die nu toegepast wordt op het KNMI werkt wel goed voor het verwijderen van clutter boven land maar nog niet boven zee.
Eventueel ook nog.
‘Ruis’ bij droge omstandigheden
Verder zie je bij een landelijk droge situatie dat er nog zogenaamde ‘ruis’ overblijft: verspreid over de kaart zien we dan een paar pixeltjes neerslagsignalen weergeven, terwijl het op die plekken helemaal niet regent, of, sterker nog, er soms zelfs helemaal geen bewolking aanwezig is.
Deze ruis wordt gevormd door ‘valse reflecties’. Vaak zijn ze te herkennen aan een sterk ‘verbrokkelde’ structuur. Valse reflecties worden in veel gevallen veroorzaakt door een ‘inversie’. Bij een inversie is er sprake van een laag warme lucht op enige hoogte in de atmosfeer. Zo’n inversie weerkaatst ook radarstraling, net zoals bij buien en neerslaggebieden, zodat het voor de radar lijkt alsof er neerslag valt.
