Allereerst is elk bos, elk bos gevarieerder qua soortensamenstelling dan heide. Ander punt is dat heide altijd bos wordt in landen waar deze door spontane processen wordt geregeerd. Je maakt de natuur afhankelijk van de geld kraan. Wat me nou net niet natuurlijk lijkt en al helemaal niet duurzaam.
Ook productiebossen zijn niet per definitie soortenarm. Een sparrenbos is bijvoorbeeld extreem rijk aan voor NL zeer zeldzame paddenstoelen. Bepaalde bossen van sparren kennen een extreem gevarieerde rijkdom aan varens die in Nl volstrekt zijn gelijke niet kent. Maar het grappige is: dat telt allemaal niet. Dat bos werd getroffen door een storm en men liet het teloorgaan. Ik vind dat op zich prima, want zo gaat dat maar het staat wel haaks op wat er geclaimed wordt: dat biodiversiteit het uitgangspunt is.
Verder punt is dat er (ik denk niet bewust) een dichotomie is. Een punt is dat de lokale biodiversiteit in de wereld om diverse redenen vrijwel overal sterk is toegenomen.
Redenen:
- Antropogene dispersie
- Door deze dispersie lokale hybridisatie die tot nieuwe soorten leidt. Boheemse Duizendknoop is een combi van de Japanse en Sachalinse Duizendknoop en zo zijn er alleen in Engeland al 70 nieuwe soorten ontstaan. Hybridisatie is een mechanisme dat door de millennia heen voor nieuwe soorten heeft gezorgd
- Lokale ontwikkeling van soorten die door ook antropogene dispersie elders terecht zijn gekomen leidt soms zelfs tot razendenslle evolutie. HEt meest extreme voorbeeld is van een slakken soort die na (ik meen ) 100 jaar niet meer met zijn voorouders kan voortplanten omdat deze teveel is veranderd.
Alleen: dit soort biodiversiteit telt men al evenmin niet mee. Nu wil men de Rosse Stekelstaart afknallen. Om de Witte Stekelstaart (vertaalt uit het Engels) wil "redden". Alleen is het verschil tussen beiden niet anders als het verschil tussen een blanke mens en een zwarte mens. Het is echt skindeep. De nakomelingen van de kruisingen zijn dan ook vruchtbaar. Er is niks dat duid op ongelukkige eendjes. Dus je verliest geen soort. Je verliest een uiterlijk kenmerk maar krijgt er een ander uniek kenmerk voor terug. We doden dus puur op basis van voorkeur, de wereld wordt door de hybridie er niet minder op.
Bovendien is er een enorme hybridisatie gaande tussen diverse soorten mussen op het Europese en aangrenzende Afrikaanse continent. Hier kraait geen haan naar...
Niet om wetenschappelijke redenen want een soort is een soort en hoe meer soorten op een plaats aanwezig is, hoe biodiverser die wordt. Dit is dus een ideologische aanpak: deze diversiteit voldoet niet aan de voorkeur van een dominante groep mensen.
Maar goed: lokale diversiteit telt niet mee, dat is steeds het argument dat ik te horen krijg. De mondiale wel. Goed: stel dat je die wil redden. Dan ga je je geld dus niet uitgeven aan een landschap dat geen enkele bijdrage gaat leveren aan de mondiale diversiteit omdat geen enkele soort die op de heide leeft endemisch is noch met uitsterven bedreigd. Hij is dat wel als je nu ineens WEL lokaal gaat kijken. Dat is dus een dubbele standaard die gehanteerd wordt waarbij voor mij duidelijk is dat persoonlijke voorkeuren de werkelijke redenen zijn en dat dit soort gedrag ten koste gaat van de wereldwijde biodiversiteit. Het beste zou je het geld uitgeven aan bedreigde biologisch diverse hotspots die vrijwel zonder uitzondering in de tropen te vinden zijn.