Zaterdag, 12 juni 2004
Na een erg zonnige en mooie start kregen we vrij snel af te rekenen met toenemende bewolking. Niettemin bleef de zon regelmatig terugkomen, en bleef het te Malderen zo goed als droog op een paar verdwaalde druppels na. Dat we hier op dit gebied geluk hadden was duidelijk want ten zuiden van ons was het een bijna voortdurend komen en gaan van goed ontwikkelde buienwolken. Pas om 16.25 wist één van hen ons nog in de vlucht mee te pikken wat net voldoende was voor 0,4 mm neerslag. Rond 18.30 kwam vanuit het noordwesten een nieuwe buienlijn opzetten maar de neerslag die eruit voortkwam was niet eens meetbaar. De temperaturen deden het bij dit wisselvallige vertoon nog zo slecht niet met 20,2°C max en 12,4 min, maar we moesten er wel een flinke noordwester bijnemen met uitschieters tot 32 km/h die het een stuk frisser deed aanvoelen. De komende uren zal de buienmolen (voor zover we dat hier zo kunnen noemen) weer tot rust komen en staat ons vanaf morgen een aangename periode met mooi weer te wachten die in elk geval tot dinsdagavond zou moeten standhouden.
Zondag, 12 juni 2005
Van het slechte weer dat voor vandaag voorspeld was, was vanochtend nog niet veel te merken. We ontwaakten onder een heldere en diepblauwe hemel, althans wat de vroege(re) vogels betreft want zodra de zon goed op krachten was gekomen, ondstond er onmiddellijk een leger van kleine stapelwolkjes die naarmate de voormiddag vorderde in afmetingen toenamen. Doch het 'gevaar' kwam niet uit die hoek want ettelijke honderden meters hogerop in de atmosfeer schoven Stratocumulusvelden binnen die aanvankelijk flinterdun waren en fotogeniek oogden met hun felwitte patronen, maar geleidelijk dikker werden en in de loop van de namiddag niets meer van de blauwe hemel overlieten. Gelukkig was het opnieuw maar een tijdelijke bedoening want de bewolking is in de loop van de avond weer gaan breken waardoor we ons op het ogenblik (19H40) weer koesteren in een stralend zonnetje. De dagmaxima waren daarnet pas bereikt met 18,5 graden en als de zon het nog wat volhoudt komen er misschien nog een paar tientjes bij, terwijl het vanochtend weer fris was bij 5,9 graden. De naar het zuidwesten gedraaide wind zorgde met haar snelheden tot 27 km/h voor enige verkoeling en deze werd door velen ongetwijfeld niet op prijs gesteld. Wat wel gewaardeerd zal worden zijn de vooruitzichten die toch wel erg zomers ogen voor het tweede deel van de week. Sommige modellen maken zelfs gewag van een hittegolf met temperaturen tot 38 graden, maar we moeten bij dit weer het hoofd koel houden en ook met de andere modellen rekening houden. Hieruit kunnen we afleiden dat het waarschijnlijk gematigd zomers weer wordt met temperaturen rond 25 graden. Het blijft wel wisselvallig en zo zouden we op donderdag bijvoorbeeld bezoek krijgen van een regenzone. De kansen op zomers onweer blijven echter voorlopig zeer bescheiden.
Maandag, 12 juni 2006
Een lokale hittegolf lijkt steeds meer binnen handbereik te komen voor de Malderse bevolking (en tot ver in omstreken) want de eerste ochtendschemering onthulde meteen een diepblauwe, wolkenloze hemel. Even later verscheen dan de zon die het kwik meteen weer wakker wist te schudden met de gekende gevolgen: de temperatuur steeg razendsnel van 14,7 naar 32,3 graden. Er verscheen net als gisteren hoge sluierbewolking maar deze vormde geen enkele bedreiging en was ook minder georganiseerd dan gisteren. Enige verkoeling konden we putten uit de tot 19 km/h halende zuidoostenwind (hoogste snelheid echter uit het noorden), voorzover een luchtstroom ons bij deze temperaturen nog kan afkoelen tenminste. De bewolking (nog steeds Cirrus) is tijdens de avond weer wat komen opzetten, vooral boven de noordwestelijke horizon, maar zoals de meeste weermodellen berekenen, lijkt er niet meteen grootschalig onweer in te zitten voor morgen en ook de verwachte temperatuursdaling op woensdag en donderdag werd weer ingetrokken. De hitte van overdag blijft trouwens tot lang in de avond nazinderen...
Dinsdag, 12 juni 2007
De laaghangende bewolking die gisteren kwam binnendrijven, heeft haar greep op de lage landen goed volgehouden waardoor we ook vanochtend ontwaakten onder een winters ogende grijze hemel. Als klap op de vuurpijl ging het hier enige tijd uit motregenen, maar de neerslag was niet meetbaar. De rest van de voormiddag verliep onder gelijkaardige omstandigheden, al hield het wel op met motregenen. Na de middag kregen we nog steeds af te rekenen met dit sombere weerstype en het duurde tot in de vroege avond vooraleer de zon heel aarzelend en bescheiden wat gaatjes in de laaghangende bewolking begon te peuteren, niet meteen een indrukwekkende doorbraak dus vermits de hoofdkleur grijs bleef, en de temperaturen die vanochtend op een zachte 13,8 graden uitkwamen zijn dan ook niet veel hoger dan 23,0 graden geraakt, waarbij we deze waarden nog te danken hebben aan opklaringen die tegen de avond toch nog voor een noemenswaardige weersverbetering met aardig wat zon hebben gezorgd. Zoals gewoonlijk ging dit gepaard met een destabilisatie van de atmosfeer en schoten de stapelwolken dus prompt de lucht in, maar onweer was net als de voorbije dagen iets teveel gevraagd. Later op de avond werd de atmosfeer terug veel stabieler en kregen we vooral Cirrostratus en Stratocumulus te zien welken beiden langzaam verdwenen en dus een helder weertype tegen zonsondergang toelieten. Voorts stond deze dag in het teken van een overwegend zwakke zuidwestelijke bries met snelheden tot 21 km/h. Het uiteindelijke neerslagtotaal bedroeg ondanks de motregen nog steeds 0,0 mm.
Donderdag, 12 juni 2008
Bij de bewolking die gisteren erg plots het Malderse luchtruim binnenviel is het afgelopen nacht niet gebleven, want vanochtend lag de omgeving er nat bij terwijl er nog wat druilerige motregen viel. De minima bereikten hierbij een erg frisse 7,6 graden. De bewolking bestond uit Altostratus en Stratus fractus waarbij de eerste overging in Nimbostratus, terwijl de neerslag geleidelijk intenser werd. Dit weersbeeld bleef vervolgens de ganse voormiddag aanhouden waarbij het op sommige momenten leek op te klaren, maar telkens werd dit gevolgd door het opnieuw aandikken van de bewolking terwijl de regen er zich weinig van leek aan te trekken. Tegen de middag was het dan eindelijk zover en werd het droger terwijl er een aantal opklaringen opdoken en de bewolking overging in Altostratus translucidus en Cirrus. De temperatuur bereikte hierbij een herfstachtig aandoende 13,1 graden onder toezicht van een noordwestelijk briesje met snelheden tot 19,3 km/h. De opklaringen werden na korte tijd gevolgd door buien die voortdurend werden gegenereerd waardoor de hemel al vlug dichtgesmeerd raakte met 'aambeeldbewolking'. Een eerste buitje bereikte Brussel kort na de middag en in Malderen zijn wellicht ook nog een aantal exemplaartjes de revue gepasseerd. Tegen de avond werd het weer droger en verdween de sluierbewoking tot er uitsluitend Cumulus en Stratocumulus overbleef. Deze zorgden later voor erg sfeervolle tafereeltjes bij zonsondergang terwijl de bovenlucht een mooie diepblauwe kleur aannam. De rest van de avond verliep in dezelfde omstandigheden zodat er geen verandering meer kwam in het neerslagtotaal dat ondertussen 1,4 mm heeft bereikt.
Vrijdag, 12 juni 2009
(Amerika) Na het tomeloze natuurgeweld van gisteren werden we vandaag weer met een downday geconfronteerd, zonder actief weer. Er volgde een lange rit naar Texas waar op de laatste chasedag nog een moderate risk is gegeven dat voor een mooie apotheose zou kunnen zorgen. Maar in afwachting dus rustig weer met Stratus fractus waarmee we de dag zijn begonnen in Colorado. De bewolking ging over in Cumulus (mooiweerswolkjes) die mooi afstaken tegen de azuurblauwe lucht en deden denken aan een typische voorjaarsdag in de Benelux. Halverwege Kansas kregen we met een wolkenbandje te maken dat uit Cirrocumulus en Cirrus bestond met nog steeds Cumuluswolkjes eronder. Vermoedelijk ging het om een zwak warmtefrontje dat verder geen gevolgen had. Zodra we in de buurt van Oklahoma City kwamen, losten de Cumuluswolkjes op en eindigden we de dag met een helder wordende hemel in Amarillo (Texas).
Zaterdag, 12 juni 2010
Diepblauwe luchten en uitbundige zonneschijn zorgden voor een zomerse start van deze dag. De temperaturen bleven echter wat achter, want onder de heldere hemel is het kunnen afkoelen naar een niet al te zachte 8,6 graden. De aangevoerde lucht kwam bovendien vanover zee zodat er snel stapelwolken ontstonden die in de kustgebieden voor buien zorgden, maar daar in Malderen net niet sterk genoeg voor waren. Ze spreidden zich uit tot Stratocumulus waardoor we de zon regelmatig moesten missen. Toch waren er nog brede opklaringen tussendoor en kon het aldus nog opwarmen tot 22,0 graden. Tijdens de tweede helft van de namiddag zag het er opeens heel anders uit met een azuurblauwe lucht waar Cumulus onder hing. De Stratocumulusvelden waren opeens verdwenen en het deed een beetje zuiders aan. De noordelijke bries deed het echter wat noorders aanvoelen met haar snelheden tot 30,6 km/h. Tijdens de avond losten de wolken op, op een aantal wolkenstraten na die zich in het westen ophielden. Het koelde echter snel af onder de open hemel. De laatste wolkenresten hadden de neiging om over te gaan in undulatusvormen die zich van noordwest naar zuidoost leken te schikken. Deze wolken losten bij zonsondergang echter eveneens op. We eindigden in kille omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 12 juni 2011
We ontwaakten onder een heldere, azuurblauwe lucht die veel weg had van zuiderse oorden ondanks de minima van 7,2 graden. Maar in het zuidwesten verschenen al snel Cirruswolken die later gezelschap kregen van Cumulus. Er doemden vervolgens dichte Cirrostratusvelden op die opvallend scherp begrensd waren en snel overgingen in Altostratus. Toch viel het vervolg erg mee: verder dan Altostratus translucidus kwam het niet en na een tijdje werd de bewolking iets dunner. De Cumuluswolkjes waren er nog steeds wat op voldoende sterke instraling voor convectie wees. Ook de temperaturen wezen daarop want met maxima van 19,4 graden was het nog vrij aangenaam toeven in de buitenlucht. De wind draaide naar het zuid- zuidwesten en haalde snelheden tot 38,6 km/h terwijl de bewolking geleidelijk een golvende structuur aannam. Hierdoor zag het er aan de horizon afwisselend dreigend of lichter uit terwijl dit bij zonsondergang voor een oranje kleurenband bij de horizon zorgde. Neerslag is er uiteindelijk niet meer gevallen zodat we niet verder dan 0,0 mm raakten.
Dinsdag, 12 juni 2012
Een combinatie van zon, nevel en een hoge vochtigheidsgraad zorgde ervoor dat alles vannochtend in een gouden gloed werd gezet. Een zonsopgang om in te kaderen bij minima van 12,9 graden, en voor de actief weer- liefhebber hadden de weergoden nog meer lekkers in petto. De lucht was immers uitermate onstabiel en in de loop van de voormiddag werden er stapelwolken gevormd die uitgroeiden tot buien. Stroming was er nauwelijks dus wie met een bui te maken kreeg, raakte er niet snel vanaf en door de wolkbreukachtige regens stond dit natuurlijk garant voor wateroverlast en maandtotalen die op enkele uren naar beneden kwamen. De meeste buien organiseerden zich langs een convergentielijn die het grootste deel van haar tijd in België doorbracht en tergend langzaam naar het noorden opschoof. Malderen kreeg vooral tijdens de voormiddag onweerachtige buien die voor de convergentlijn uit werden gevormd en goed waren voor 9,6 mm neerslag. Wolken en buien zorgden ervoor dat het niet warmer werd dan 21,3 graden maar door de vochtige lucht en de windstille omstandigheden (op uitzondering van een zuchtje tot 22,5 km/h uit het noorden) voelde het zeker niet koud aan. Op deze locatie bleef het na de middag niettemin rustig en droog terwijl de buien via Brussel naar het westen van het land leken te trekken. Ook op deze lokaties waren wolkbreuken, wateroverlast en blikseminslagen schering en inslag. Tegen de avond ging het interessante eruit en werd de atmosfeer snel nevelig en flets zodat de camera's weer de doos in mochten. Vervolgens dreef er Stratus fractus bewolking binnen die snel overging in Stratus en aldus de dag op zijn novemberiaans ten einde liet lopen.
Woensdag, 12 juni 2013
Het was vanochtend even schrikken toen we 16,3 graden op de thermometer aflazen en er een flinke portie zachte lucht over ons heen walmde. Samen met die zachte lucht is er ook veel bewolking binnengestroomd die vooral uit Cirrostratus en Altocumulus bestond met wat Stratocumulusvelden ertussen. De vochtige, subtropische lucht zorgde voor geelachtige en roodachtige kleurentinten waardoor dit alles tot een schilderachtig tafereel werd omgetoverd. De bewolking nam tijdens de voormiddag echter toe en er dreven laaghangende, vormeloze wolkenflarden binnen die al snel voor een sombere, triestige sfeer gingen zorgen. Het kwam ook tot regen maar de hoeveelheden waren niet overdreven. Dit weertype hield aan tot omstreeks 14H toen het weer ging opklaren en tijdelijk zomers werd met een stekende zon, diepblauwe luchten en thermometers die doorschoten naar 24,9 graden. Dit zonnige weertype was echter van korte duur want er werd massaal Stratus fractus gevormd en binnen de kortste keren bleef er niet meer over dan een schaarse blauwe vlek middenin een eindeloze grijze wolkensoep. Het bleef wel zwoel en drukkend aanvoelen en je kon het vocht bijna met de blote hand uit de klamme atmosfeer wringen. De bewolking werd nu afwisselend dik en donker en dan weer lichtgrijs (undulatus vorm) waarbij we verschillende keren dachten dat het meteen zou gaan regenen. Na enkele 'cyclussen' verwachtten we geen regen meer en begon het opeens flink te gieten. Deze bui was echter van korte duur en de bewolking werd weer dunner vanuit het zuidwesten. Er verschenen zelfs opklaringen die een prachtig uitzicht gaven op donzige Altocumuluswolkjes met daaronder losse wolkenflarden en daarboven wat Cirrus bewolking. Het deed erg rustgevend aan in het zachte avondlicht, maar de wind werd er schijnbaar onrustiger door en trok weer aan tegen zonsondergang. De maximale snelheden werden echter overdag al geregistreerd met 38,6 km/h uit zuid- zuidwestelijke richting. Er viel geen nieuwe regen meer en het neerslagtotaal bleef steken op 0,8 mm.
Donderdag, 12 juni 2014
Het was vanochtend lichtbewolkt bij minima van 9,6 graden. De bewolking bestond uit Cirrus en Altocumulus floccus waarbij laatstgenoemde een onstabiele atmosfeer verraadde. Toch bleven verdere gevolgen uit en later verdwenen deze onweersverklikkers weer terwijl er slechts Cumulus humilis werd gevormd. Het enige wat in de hogere luchtlagen overbleef was de Cirrusbewolking die vanochtend reeds te zien was. De wind draaide naar noordelijke richtingen (hij is dus niet gedraaid) en was niet al te krachtig, terwijl het kwik een aangenaam en 'normaler' niveau bereikte met 23,3 graden. De stapelwolkjes verdwenen naar de avond toe weer en er volgde een zonovergoten avond. Zodra de zon wat lager ging staan werd echter de polaire oorsprong van de luchtsoort voelbaar en ging het tamelijk snel afkoelen. Tot ijzige bibbertoestanden kwam het echter niet, net zomin als tot neerslag want zelfs met de onweersverklikkers die we vanochtend nog zagen hebben we het weer kunnen redden met 0,0 mm als dagtotaal.
Vrijdag, 12 juni 2015
De Franse onweerscomplexen zijn tijdens het tweede deel van de nacht België in getrokken en het was vooral de bewolking die in Malderen overheerste. Ten zuiden van ons waren ijskappen van buienwolken te zien en de radar toonde een eerste zwakke buienlijn die op ons afstevende maar korte tijd daarna oploste. Kouder dan 11,7 graden is het niet geworden, maar het warmde slechts langzaam op zonder zonneschijn. De van noordoostelijke naar zuidoostelijke richtingen geruimde wind is flink aangetrokken waardoor het bij momenten ronduit kil aanvoelde. Je zou dus totaal niet denken dat er dikke dertigers voor vandaag voorspeld waren, en al zeker niet toen we in het zuiden steeds nieuwe bewolking zagen ontstaan. Dit was vooral Altocumulus en Stratocumulus bewolking die duidelijk door golfbewegingen werd gevormd en daardoor steeds op dezelfde plaats leek te blijven hangen. Voor de zomerliefhebbers was dit natuurlijk frustrerend daar en verder naar het zuiden een volledige heldere, blauwe lucht te zien was. Gelukkig gingen de compartimentjes van de Altocumulus undulatus (waar ook nog castellanus en floccus tussen zat en enkele stapelwolken) kort voor de middag verder uiteen liggen waardoor de zon er doorheen raakte, waarna de bewolking oploste. Het werd nu drukkend warm en de zuidoostenwind zwakte af waardoor de voorspellingen van een plakkerige, zwoele zomerdag dan toch nog gestalte hebben gekregen (eentje van 30,6 graden). Op het einde van de namiddag trok een nieuwe onweerslijn over, maar deze brak in twee waarbij de ene helft ten oosten van ons bleef en de andere helft ten westen van ons. Tijdens de avond plopten hier en daar afzonderlijke onweersbuien tevoorschijn, maar dit waren meestal pulse storms waardoor het op de meeste plaatsen droog bleef. Eén van die buien lag pal in onze aanvoerrichting maar was net afgestorven toen ze boven Malderen arriveerde waar uiteindelijk enkel de aambeeldbewolking voorbijdreef. Op de warmte had dit alles nauwelijks invloed, het bleef gewoon zwoel en plakkerig al begon het na zonsondergang toch nog een beetje af te koelen bij een naar zuidelijke richtingen verder geruimde wind. Dat we deze dag met een totaal van 0,0 mm afsloten was natuurlijk niet verwonderlijk na alle schertsvertoningen die we van de onweersbuien gezien hebben.
Zondag, 12 juni 2016
Het was broeierig en klam bij temperaturen die naar 15,4 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit Altostratus en Altocumulus castellanus waardoor de onweersliefhebbers zich weer in de handen konden wrijven. Maar echt veel wrijving leverde dat niet op want de onweersbuien die ontstonden organiseerden zich in een lijn die zich al ver ten noordoosten van ons bevond voordat we doorhadden dat er zo een lijn aanwezig was. Er stroomde reeds koelere lucht binnen en we zagen de oersaaie buienvariant met stapelwolken die zich uitspreidden tot Stratus en Stratocumulus onder een gesloten Altostratus dek. Dus de zonneliefhebbers hebben ook niet al te veel in hun handen gewreven. Om nog maar te zwijgen van de warmteliefhebbers die waarschijnlijk wel de nodige steun aan de reissector hebben verleend toen die koele zuidwestenwind er in begon te beuken, voorafgegaan door een paar regenbuien en maxima die kort daarvoor wel nog eventjes op 23,2 graden uitkwamen. Tijdens de avond kregen we dan toch nog diepblauwe luchten te zien, al waren ze amper een speldenprik groot in het met Stratocumulus en Altocumulus castellanus bewolking volgelopen luchtruim. Ze gaven wel aan dat er nog hoop was voor de buienliefhebbers want omstreeks 20H kregen we dan toch nog een reeks stevige hoosbuien te verwerken die uiteindelijk goed waren voor een dagtotaal van ongeveer 0,5 mm. De buienmolen bleef nog tot laat in de avond toertjes draaien waarbij het meestal zo goed als betrokken was.
Maandag, 12 juni 2017
Na een aangenaam koele nacht met minima van 13,3 graden zagen we vanochtend weer een diepblauwe lucht waarin echter talloze vormeloze wolkenflarden te zien waren die de neiging hadden om zich in west- oost geörienteerde rijen te schikken. Er verschenen later ook wat Altocumulus en Stratocumulusvelden tussen en in de loop van de voormiddag talrijker werden en een onaangenaam sombere en kille episode inluidden. In combinatie met een gure noordwestenwind was het zomergevoel hioerdoor ver te zoeken vandaag, en de thermometers hadden inderdaad niet veel succes in die zoektocht want meer dan 23,1 graden kwam er niet meer uit. De bewolking zag er op sommige momenten donker en dreigend uit, maar telkens er een schaarse opklaring passeerde konden we duidelijk zien dat de onstabiliteitsdiepte erg gering was en we dus voor buien niet hoefden te vrezen/hopen. Het hoogst haalbare was een verdwaald spatje motregen, maar het kon evengoed een verdwaald druppeltje uit een sproei- of druppelinstallatie geweest zijn. Tijdens de namiddag veranderde er niet viel al zorgde thermiek van de hoogstaande zomerzon ervoor dat er meer Cumulus en Stratus fractus werd gevormd die de regelmatige patronen van het Stratocumulusdek verborgen of afbraken. Naar de avond toe verdween dit effect en begonnen deze Cumuliforme wolkensoorten weer op te lossen waardoor de nadruk op Stratocumulus kwam te liggen. Deze bewolking bleef echter zonder de eerdergenoemde stapelwolken als voedingsbron stand houden, want ze was van frontale oorsprong en markeerde de overgang tussen zachte tropenlucht net ten zuiden van ons en polaire lucht boven Nederland. En het was dus een warmtefront dat enerzijds min of meer stationair bleef en anderzijds nauwelijks actief was. We sloten de dag dan ook af met een neerslagtotaal van 0,0 mm al verschenen er tegen zonsondergang wel weer wat spaarzame opklaringen vanuit het westen.
Dinsdag, 12 juni 2018
Het was koel en luchtig bij minima van 11,6 graden en de bewolking bestond uit Cirrostratus en Stratus fractus. Deze pakte zich steeds meer samen en in het zuidoosten ging het er al snel weer dreigend uit zien. Maar in plaats van een zondvloed volgde er gewoon een kille zomerdag met Stratusbewolking waarbij er een koele bries uit het noorden stond. Het sombere en tamelijk gure weer hield de hele dag aan waarbij de maxima bleven steken op 18,5 graden. Op de satellietbeelden was een dikkere wolkenband van een tiental kilometer breed te zien die van zuidwest naar noordoost liep en net ten zuidoosten van Malderen leek te liggen. Waarzchijnlijk was dit een front met koele lucht erachter aangezien we daar omstreeks 16h net noordelijk kwamen van te liggen en het toen een heel stuk frisser ging aanvoelen dan het overdag al was. De verkleumde weerliefhebbers kregen tegen zonsondergang echter mooie wolkenlandschappen cadeau als troostprijs toen de bewolking dan toch nog ging breken en overging in Stratus fractus en Stratocumulus. Het laatste licht ebde weg in zachte kleurentinten maar de tuinierders konden dit alleen maar waarnemen in de weerspiegeling van hun emmers waarmee ze bij het neerslagtotaal van 0,0 mm mochten blijven verder sleuren.