Zondag, 11 juli 2004
Het eerste deel van vandaag verliep in erg sombere en kille omstandigheden dankzij de overheersende bewolking die slechts heel af en toe eens wat zon doorliet. Er vielen een aantal buien maar echt hevig waren deze niet zodat we vandaag niet verder kwamen dan 1,6 mm. De temperaturen waren weer eens ondermaats met 10,2 als minimum en 18,5 als maximum. Na de middag is het vrij droog gebleven op een paar spatjes na en kwam de zon er geregeld aan te pas. De bewolking is echter nog steeds prominent aanwezig. De wind deed het nog eens extra kil aanvoelen met een piek van 26 km/h uit het noordwesten, een hoek waaruit je maar weinig goeds kan verwachten. Ook de komende vijf dagen blijft dit weertype zich handhaven met naar volgend weekend toe een kleine kans op een heropleving van onze zomer.
Maandag, 11 juli 2005
Het weersbeeld werd tijdens de eerste uurtjes van de dag beheerst door uitgestrekte Altocumulusvelden en slechts weinig opklaringen. Hoewel dit de indruk wekte dat het de rest van de dag niet veel soeps meer ging zijn, wierp de zon zich kort daarop als een dappere held in de strijd tegen haar concurrenten en tegen de middag verkregen we uiteindelijk een erg fraai weersbeeld met enkele stapelwolken en voorts brede opklaringen. De temperatuur daalde door de bewolking niet verder dan een erg zwoele 17,1 graden terwijl het overdag alweer erg warm werd met 28,3 graden. De wind wakkerde met momenten echter flink aan tot 25,7 km/h in de namiddag. De stapelwolken die in de namiddag nog erg forse afmetingen aannamen zakten tegen de avond terug als kaartenhuisjes ineen waardoor we op dit moment alweer van een bijna heldere hemel kunnen genieten. Het weersbeeld van vandaag blijft ook morgen standhouden, maar de weermodellen geven steeds een neerslagsignaal boven de benelux waardoor het mogelijk is dat een van die stapelwolken die zich opnieuw zullen vormen een buitje kunnen lossen. De kansen op neerslag stijgen op zaterdagochtend wanneer er zo'n 50 mm wordt berekend bij de passage van een aktieve golf op het koufront dat inmiddels zal zijn genaderd. Of het werkelijk zo'n vaart zal lopen blijft echter nog even afwachten, maar het is wel bijna zeker dat het tijdelijk zwoeler en wisselvalliger wordt. Op lange termijn lijkt de zomer echter terug te komen.
Dinsdag, 11 juli 2006
Na een erg zwoele nacht, veroorzaakt door isolerende bewolking en een krachtige opstuw van subtropische lucht (Spanish Plume) , stonden we een paar uur na zonsopgang oog in oog met het aktieve koufront. Aktief is misschien veel gezegd want de timing van haar doortocht was erg ongunstig gekozen zodat de buien die erop zaten niet al teveel konden profiteren van insolatie later op de dag. Zo moest het Malderse groen zich tevreden stellen met een paar gezapige buitjes die in totaal niet meer dan 0,4 mm opleverden. Het grootste deel van dit toegevoegde vocht was tegen de middag reeds verdampt want al snel kwamen er brede opklaringen opzetten en kon de nog steeds krachtige zon het kwik doen oplopen naar 25,4 graden. Het uitdrogende effekt werd tevens nog wat vergroot door de naar het noorden gedraaide wind die snelheden tot 25,7 km/h haalde.Tegen de late namiddag leek de bewolking zich weer wat uit te breiden en vomden er zich vrij grote stapelwolkjes, maar deze leverde geen neerslag meer op: de enige buien die de radar nog toonde waren deze op het koufront dat op dat moment reeds boven Duitsland lag en daar wel voor pittige onweders zorgde. De stapelwolkjes zakten weer in elkaar en onder de bijna heldere hemel is het tijdens de avonduurtjes nog behoorlijk gaan afkoelen. Werd het vanochtend amper koeler dan 20 graden, tijdens de late avond was het kwik reeds weggezakt naar een verkwikkende 16,7 graden.
Woensdag, 11 juli 2007
Ondanks het zomerse tijdstip waarin we ons nu bevinden, kregen we vandaag af te rekenen met herfstweer van het zuiverste soort. Dikke, laaghangende wolken beheersten voordurend het luchtruim en geregeld vielen hier buien uit. Deze waren te licht om interessant te zijn maar zwaar genoeg om voor hinder te zorgen. Bovendien was de luchtaanvoer niet meteen tropisch van oorsprong waardoor we met temperaturen tussen 11,5 en 18,1 graden vrede moesten nemen terwijl de wind met haar snelheden tot 33,8 km/h uit het west- noordwesten het er niet gezelliger op maakte. De zon kregen we niet te zien, op uitzondering van een zwak waterzonnetje dat in de vooravond nog gebruik kon maken van een vluchtige opklaring om er eventjes door te kunnen prikken. De avond verliep vervolgens eveneens grijs en somber met nog wat lichte regen of motregen tussendoor. Tegen middernacht was dit alles goed voor een neerslagtotaal van 0,4 mm.
Vrijdag, 11 juli 2008
Met een mengsel van opklaringen, Cumulus en Stratocumulusvelden leek dit aanvankelijk een rustige en droge dag te gaan worden. Dat was voor het grootste deel van de tijd ook het geval, maar terwijl de zon de temperatuur deed oplopen van 13,5 naar 21,5 graden, bleek de thermiek voldoende krachtig om na de middag forse stapelwolken te vormen en op het einde van de namiddag ontstond hieruit een erg krachtige buienlijn waar even later de statige, aambeeldvormige toppen van onweerswolken boven verschenen. Vermoedelijk door valwinden uit de eerste buien, ontstond daaruit een tweede buienlijn en deze gaf even later de Malderse bevolking de volle laag. Hoewel deze onweersvrij bleef, was de neerslag voldoende krachtig omsommige straten en wegen in ondiepe riviertjes te doen veranderen, maar de bui was van korte duur waardoor de neerslag alsnog beperkt bleef tot 0,2 mm, wat later ook het dagtotaal zou worden. De buienlijn bleef vervolgens nog lange tijd ten oosten van ons hangen, waardoor we een mooi uitzicht kregen op de vezelachtige toppen van de buienwolken die later op de avond voor een geslaagd kleurenspel zorgden bij zonsondergang. Dit werd overigens nog aangevuld met stapelwolkjes en verspreide Altocumulus en Stratocumuluspartijtjes die vanuit het zuidwesten kwamen aangedreven. Uiteindelijk eindigt de dag even rustig als hij begonnen is en gaat de wind die overdag nog snelheden tot 32,2 km/h haalde uit het zuidwesten, eveneens geruime tijd voor zonsondergang helemaal liggen.
Zaterdag, 11 juli 2009
Wie vandaag aan de herfst dacht, zou niet meteen zeggen dat het zomer was met het kille en grijze weer dat we voorgeschoteld kregen. Tijdens de voormiddag was het een tijdlang droog, al is er tijdens de nacht reeds aardig wat regen gevallen. Naar de middag toe begon de mix van Stratus, Stratus fractus en Stratocumulus dreigender te ogen en begon er met regelmaat wat motregen te vallen. Deze neerslag had een buiig karakter en werd tijdens de namiddag opgevolgd door perioden van matige regenval, welke het neerslagtotaal op 3,2 mm brachten. Tegen de avond kregen we dan alsnog een weersverbetering te zien, waarbij de bewolking overging in vredig ogende Stratocumulusveldjes onder de blauwe lucht. Geen diepblauwe lucht echter, want vanuit het westen kwam er steeds meer Cirrostratus en Altostratus opzetten als aanloop naar een volgende regenzone die ons dadelijk weer in nattigheid zal onderdompelen. Het meest opvallende weerselement is echter de zachte lucht die over ons is gaan uitstromen, waardoor het tijdens de avond niet koud aanvoelde en een terrasje zonder thermisch ondergoed tot de mogelijkheden hoorde. Overdag was het echter niet zo best gesteld met het kwik, dat met waarden tussen 12,5 en 20,3 graden erg magertjes presteerde. Door het wegvallen van de tot 25,7 km/h uithalende west- zuidwestenwind straalde de omgeving tijdens de late avond een opvallend rustige sfeer uit.
Zondag, 11 juli 2010
Ondanks het onweersgeweld van gisterenavond was de warmte nog steeds niet verdreven en was het weer zweten geblazen bij minima van 18,7 graden. Geen wolkje viel er te bespeuren, maar gelukkig stond er nu aardig wat wind die de hele dag door voor wat verkoeling zorgde met haar snelheden tot 29,0 km/h uit het zuid- zuidwesten. Naar de middag toe werden er dan alsnog wolken gevormd, en deze keer waren het Cumuluswolken die flink gingen opbollen en het luchtruim een dreigend uiterlijk gaven. De Pileus kapjes die zich boven sommige stapelwolken vormden, wezen op explosieve convectiestromingen, en de ontwikkeling van buien met onweer was dan ook onvermijdelijk. Behalve in onderandere Malderen dan, want de buien kwamen vooral in het oosten van Nederland tot ontwikkeling terwijl de stapelwolken in België geleidelijk weer inzakten. Het kon hierdoor probleemloos opwarmen tot een zwoele 32,0 graden en er voltrok zich een weersveranding waarbij er tussen de stapelwolken door veldjes Stratocumulus castellanus verschenen. Deze werden steeds talrijker en op een gegeven moment was dit de enige wolkensoort die overbleef. De kanteelvormige wolkenstructuren gingen echter steeds meer uitgroeien waardoor er opnieuw stapelwolken werden gevormd met een opvallend hoge basis. Deze bereikten kort na zonsondergang het buienstadium, en de eerste buien die de Benelux te zien kreeg ontstonden zelfs pal boven Malderen. Deze buien zouden later op de nacht uitgroeien tot flinke onweerscellen, maar op deze locatie bleef het bij twee zeer korte stortbuien met opvallend dikke druppels. Het neerslagtotaal werd door hun korte optreden echter niet verder dan 0,2 mm aangevuld.
Maandag, 11 juli 2011
Ondanks de zomerse voorspellingen moesten we vanmorgen rekening houden met flinke stapelwolken die samen met wat Stratocumulus voor sunblock gingen spelen. Wel was het aangenaam zacht bij temperaturen die niet beneden 13,6 graden zijn gedaald en zag het er zeker niet grijs en somber uit. Sterker nog, de stapelwolken werden slapper en kleiner zodat de zon steeds meer kansen kreeg naar de middag toe. Na de middag schoten er slechts wat mooiweerswolkjes over en konden we voor de verandering nog eens zomerse maxima van 27,1 graden optekenen terwijl er erg weinig wind stond met snelheden tot 19,3 km/h uit het noorden. Tijdens de avond was het dan weer de beurt aan de sluierwolken om het van de stapelwolken over te nemen, maar deze hadden slechts een mooi kleurenpalet bij zonsondergang als gevolg terwijl het een tamelijk zwoele nacht werd bij temperaturen die pas laat onder 20 graden doken. Neerslag is er ondanks het dreigende uiterlijk van de stapelwolken vanmorgen niet meer gevallen waardoor we de dag konden afsluiten met 0,0 mm als totaal.
Woensdag, 11 juli 2012
We kwamen vandaag in polaire lucht terecht, wat resulteerde in een luchtig weertype met mooie opklaringen en dito wolkenlandschappen. Op grote hoogte stroomde er koele lucht binnen en na een tochtje over het relatief zachte zeewater zorgde dit voor een onstabiele atmosfeer. Het duurde dan ook niet lang voordat er buien werden gevormd die na de middag hun hoogtepunt bereikten met hagel en onweer. Het waren echter zeer lokale fenomenen en op de meeste plaatsen was er dan ook niets te merken van buien en onstabiliteit. Dankzij de heldere lucht kon de zon ons extra warmte toesturen maar de wind hield de zomerliefhebbers met beide voeten op de grond waardoor ze massaal naar zuiderse bestemmingen vlogen terwijl het weerstation werd gegeseld door vlagen tot 43,5 km/h uit het west- zuidwesten. De maxima stelden uiteraard weinig voor met 20,3 graden. Welke buien in welke vorm Malderen aandeden, is niet duidelijk maar omstreeks 17H20 kwam het er tot zware stortbuien met zeer dikke druppels en tijdelijk zelfs hagel. Deze bui ging over in onweer toen het net gepasseerd was en een tweede bui schampte ons nog net vanuit het zuidoosten met terug een kort salvo van zeer dikke regendruppels. Door de krachtige stroming en de wind waren de buien snel weer weg en de omgeving opgedroogd waardoor het nog geen half uur later leek alsof het hier nooit heeft geregend. We kwamen terug in een stabiele zone terecht en er passeerden twee 'spookbuien' waarvan de moederwolk was opgelost maar de regen nog bezig was met vallen. Het gevolg was matige tot vrij zware regenval uit een lichtbewolkte tot heldere hemel. Uiteraard leverde dit een aantal flinke regenbogen op en daarna volgde terug een droge en stabiele periode. Deze werd wellicht veroorzaakt door advectiestromingen aan de voorzijde van een troglijn die de buiigheid later vanavond en komende nacht weer flink zal doen opleven. Vooral de kustgebieden lijken hier gevoelig voor te zijn met daar de grootste kansen op onweer. In Malderen zal het ding wellicht niet voor middernacht arriveren al zagen we tegen zonsondergang wel de bewolking al toenemen met Cumulus congestus, Stratocumulus en Stratus fractus vanuit het westen. Het neerslagtotaal voor vandaag was reeds bereikt met 3,6 mm.
Donderdag, 11 juli 2013
Tijdens de nachtelijke uurtjes is de aanvoer van vochtige zeelucht vanuit het noorden onverminderd blijven aanhouden. Doordat het binnenland nu ook afgekoeld was, kon het gesloten gedeelte van het wolkendek nu veel zuidelijker doordringen waardoor we ook in Malderen onder een grijze, novemberiaanse hemel ontwaakten. De afkoeling werd door het wolkendek wat afgeremd waardoor we er met minima van 12,9 graden zijn vanaf gekomen. De motregen heeft ons echter ook in deze omstandigheden niet kunnen bereiken waardoor de omgeving er nog steeds poederdroog bijlag. Omstreeks 8H werd er in Brussel een klein gaatje in het Stratusdek gespot dat ondertussen in Stratocumulus was overgaan, maar daarna gebeurde het omgekeerde en zaten we weer onder een ononderbroken grijze wolkenmassa gevangen. Het was wachten tot na de middag eer het structureel ging opklaren en de bewolking overging in dunner wordende gebroken Stratocumulus. Daartussen werden later Cumuluswolken gevormd die met een noordelijke stroming over Malderen dreven. Het werd aangenaam zomerweer bij maxima van 22,7 graden terwijl er maar weinig wind was. Tijdens de avond maakte de hemel een nevelige indruk en was er ook wat Cirrostratusbewolking te zien in het noordwesten maar het deed geen afbreuk aan het fraaie weertype. Na zonsondergang was het wel tamelijk kil, maar om een neerslagtotaal van 0,0 mm op te kunnen tekenen hoefden we ons niet in deze koele luchtmassa te wagen.
Vrijdag, 11 juli 2014
De Londerzeelse bevolking werd afgelopen nacht door verstomming geslagen toen het grijze en egale wolkendek waar we al dagen onder gevangen zitten, plots ging oplichten door felle bliksemflitsen. De onweerslijn die de overgang naar warme lucht markeerde is dan toch nog tot bij ons kunnen doordringen zodat het leek alsof het de afsluiter van een zomerse warmtegolf was die er nooit is geweest. De Stratus hing er echter nog en hoewel dit door verstrooing van het licht de bliksemflitsen feller leek te maken, werd al de rest aan het oog onttrokken. Heel even begon het met dikke druppels te regenen maar toen het wijzertje op 0,3 mm stond werd het weer rustig en het onweer trok langs het oosten weg. Toen het weer dag was leek het alsof er nooit of te nimmer iets is gebeurd of veranderd en gaf een ander wijzertje 15,0 graden aan als minimumtemperatuur. Weer dezelfde Stratusbewolking en een vaste slaper zou nog gezegd hebben dat die 0,3 mm gewoon van de fijne motregen kwam die af en toe uit het mist(t)roostige wolkendek viel. Overdag veranderde er niets en net als gisteren was er weer zo'n moment van valse hoop waarbij de bewolking even dunner werd om dan gevolgd te worden door een koelbloedige ontnuchtering met dikkere bewolking en motregen. Wel was de wind iets zwakker dan gisteren en kwam ze nu uit het west-zuidwesten. Hierbij werd het net 19,0 graden, alweer een graad of tien lager dan wat onze Nederlandse hobbygenoten mochten optekenen. Er volgde een kille en sombere afsluiter van een zomerdag waarvan we alleen de nacht niet willen vergeten als onweersliefhebber.
Zaterdag, 11 juli 2015
Dankzij de aanvoer van subtropische lucht was het vanochtend weer een heel stuk minder koud bij minima van 12,6 graden. De bewolking bestond uit wat verspreide streepjes Cirrus waardoor de zon het beste van zichzelf kon geven om er weer een hoogzomerse dag van te maken. Terwijl er visueel niets veranderde aan het weersbeeld, zagen we het snel opwarmen tot we na de middag hoge maxima van 30,3 graden bereikten. De aangevoerde lucht was droog en er stond een goed voelbare zuidelijke wind waardoor het niet drukkend of benauwd ging aanvoelen. Ondertussen naderde de koele zeelucht echter snel vanuit het westen en aan de kust was het nog maar amper middag of een voorbijtrekkende vore deed de wind er al ruimen naar het westen met een forse temperatuursdaling tot gevolg. In Malderen duurde het nog verrassend lang eer ook daar de wind om ging, en bleef het tot omstreeks 20H erg warm. De vore werd hier gemarkeerd met een veld van Cumulus en Cumulus fractus bewolking. De lucht erachter en ervoor was helder waardoor velen in de waan verkeerden dat het na de passage van deze wolkenband weer aangenaam warm zou worden. En toen weerklonk opnieuw dat aanzwellende geruis waarop krachtige windvlagen volgden voordat de meesten doorhadden wat er gebeurde. Het koelde flink af en de terugkerende zon veranderde daar maar weinig aan. Pas na zonsondergang zwakte de wind weer af, maar de koelte bleef al zullen de meesten daar niet rauwig om zijn daar het op deze manier geen zwoele plaknacht zal worden. De passage van de windvore werd niet door iedereen gewaardeerd, want zowel de planten als eenieder die er mee te maken heeft voelde de moed weer in zijn/haar tenen zakken bij het noteren van het neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 11 juli 2016
Na het zwoele maar winderige zomerweer van het voorbije weekend werden we weer met Belgische realiteit overspoeld toen ijzige windvlagen de warmte genadeloos verjoegen en we weer ons vertrouwde kippenvel zagen tevoorschijn komen. Dat overspoelen was overigens slechts figuurlijk want tot neerslag is het nog niet gekomen, en de zomerliefhebbers konden nog nagenieten van de warmte die in de meeste huizen nog is blijven plakken. De bewolking zag er nog een beetje zomers uit met Altocumulus floccus en castellanus al zagen we ook weer veel herfstachtige Stratus en Stratus fractus flarden voorbij komen die zich door de krachtige wind snel verplaatsten. De minima waren ondanks ons gevoel van kilte nog aan de hoge kant met 16,4 graden. Tijdens de voormiddag dreef er aaneengesloten Altocumulus binnen vanuit het westen al bevonden zich verderop weer opklaringen. Toen deze ons bereikten volgde er een afwisseling van Altocumulus floccus veldjes, diepblauwe luchten en Cumulus fractus wolken, welke voor fraaie uitzichten zorgden in de transparante lucht waarin de zichtbaarheid in horizontale richting overigens spektaculair was toegenomen. Kort voor de middag zagen we dan weer prachtige wolkenformaties voor reisbureau's en handelaars in Prozac binnendrijven, en dat was Stratus en Stratus fractus die zowat het ganse luchtruim bedekten. Samen met de doorstaande westenwind en de dalende temperaturen zorgde dit terug voor een kille en sombere herfstsfeer. Maar voornoemde partijen zouden dan misschien te voorbarig geweest zijn want een volgende reeks opklaringen kon na de middag dan toch nog een beetje licht in de duisternis brengen. In ieder geval genoeg licht om de teleurstellende maxima van 23,3 graden af te lezen. Her en der moesten we er ook buien bijnemen, al was dit in Malderen lang niet het geval. De avond verliep eveneens in kille omstandigheden al begon de zon er nu steeds meer door te komen terwijl de brutale wind lichtjes afzwakte. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 11 juli 2017
Na een vrij koele en lichtbewolkte nacht met minima van 14,2 graden ging de dag in zonnige omstandigheden van start. Doch er verschenen dunne Stratus fractus flardjes die in een mum van tijd uitgroeiden tot een dik pak Stratus bewolking dat samen met een aantrekkende westenwind voor de nodige kilte zorgde. Na een korte episode van betrokken weer klaarde het weer gedeeltelijk op maar vanuit het westen dreef er Cirrostratus bewolking binnen die geleidelijk overging in Altostratus. Deze laatste was niet egaal en er waren dus nog blauwe stukken te zien, maar het was in ieder geval duidelijk dat het voor de zon zeker niet de gemakkelijkste dag was om ons te verwarmen. Een deel van de stapelwolken groeide uit tot flinke afmetingen en vooral in Nederland zorgde dit voor een aantal buien waar plaatselijk ook onweer bij kwam kijken. In Malderen was het natuurlijk niets van dit alles en de boel leek zich zelfs te stabiliseren toen we de buienwolken tegen een inversie zagen aanknallen waar ze zich uitspreidden tot Stratocumulus. Dit zorgde opnieuw voor een aantal sopmbere episodes en warmer dan 23,2 graden werd het in deze omstandigheden dan ook niet. Wel was het opvallend rustig, de west- zuidwestelijke wind was nauwelijks voelbaar waardoor het ondanks de bescheiden temperaturen nog een beetje broeierig ging aanvoelen. Tijdens de vroege avond slaagde een van de stapelwolken er nog in om alsnog een kortdurend buitje te droppen in Malderen al was de neerslag niet meetbaar en werd het al snel weer droog met nieuwe opklaringen. Het leek alsof alle hoop op bijkomende neerslag nu wel definitief verzwonden was, doch later op de avond pakte de bewolking zich weer samen in het westen en deze keer leek er dan toch geen ontkomen meer aan te zijn. Het ging tijdelijk flink plenzen en daarna volgde een periode met matige regenval waarna er terug zware regen volgde met dikke druppels. Deze neerslag hield tot na middernacht aan waardoor het neerslagtotaal voor vandaag niet duidelijk is, maar voor de natuur was de verlossing dan weer wel duidelijk. We zagen de bewolking aan een hoger tempo binnendrijven vanuit het zuiden, maar aan de grond was daar nauwelijks wat van te merken met nog steeds weinig of geen wind. Hierdoor eindigde de dag ondanks de regen in tamelijk broeierige omstandigheden waardoor deze een zekere tropische uitstraling leek te hebben.
Woensdag, 11 juli 2018
Het is tijdens de nacht verder opgeklaard en het kon hierdoor afkoelen tot 12,9 graden in de noordelijke stroming. Maar de aangevoerde lucht was vochtig en zodra de zon er haar schouders onder zette, werden er stapelwolken gevormd. Deze spreidden zich uit tot Stratocumulus waardoor het met momenten somber was en het er dreigend ging uitzien. Doch het bleef droog en tussendoor ontstonden er nog opklaringen die het nog tot 21,9 graden lieten opwarmen. In de hogere luchtlagen dreef er Cirrus en Cirrostratus binnen waardoor de blauwe kleur in de opklaringen fletser werd en de atmosfeer werd ook neveliger waardoor we soms mooie stralenkransen langs de wolken zagen. Tijdens de avond loste de bewolking weer op en dreef er af en toe nog een Stratocumulusveld voorbij terwijl het invallende licht zacht en rustgevend was. Maar dat zou je niet meteen zeggen als je de hyperactieve waterdragers door de tuinen zagen rennen alsof ze de plantjes met hun leven wilden verdedigen tegen het andermaal op 0,0 mm uitgekomen neerslagtotaal.