Woensdag, 14 juli 2004
Vanmorgen zag het eruit of we een schitterende zomerdag tegenmoetgingen, maar niets was minder waar, want vanuit het westen kwamen steeds meer wolken opzetten en rond de middag begon een regenzone het land in te palmen waarbij ook Malderen niet ontzien werd. Dit resulteerde uiteindelijk in 1,4 mm neerslag, die eerst begon als gewone regen maar nadien geleidelijk overging in miezerige motregen zodat we de dag in herfstachtige omstandigheden zullen eindigen. Nogthans waren de temperaturen zo slecht niet want we haalden 21,4°C terwijl de wind aanwakkerde tot 32 km/h uit het zuidwesten. De ochtend was daarentegen wel erg frisjes met slechts 8,7 graden. De komende dagen zal het steeds zachter worden, maar de onweerskansen zullen hiermee ook weer in het leven geroepen worden.
Donderdag, 14 juli 2005
Opnieuw ging het weersbeeld vanochtend letterlijk de mist in onder dezelfde rustige en windstille condities als de nacht voordien. De mist werd echter sneller opgeruimd doordat hij niet overging in laaghangende bewolking. De zon kreeg met andere woorden ruime kansen om het kwik tot tropische waarden van 31,5 graden op te jagen en dat terwijl het vanochtend nog afgekoeld was tot een vrij frisse 13,4 graden. Een ander opmerkelijk gegeven was dan weer de vochtigheidsgraad die overdag daalde tot een voor de tijd van het jaar erg ongebruikelijke 28%, wat zich vertaalde in diepblauwe luchten, een felle zon en diverse klachten van hooikoortspatiënten en contaktlenzendragers die her en der weerklonken. Dat we volgens de weerkaarten middenin een afgesplitste hogedrukgebied vertoeven was vooral te merken aan de wind die er met een maximale snelheid van 10 km/h uit veranderlijke richtingen erg futloos bijlag. Aan de lage windsnelheid wordt in elk geval gewerkt want de hogedrukkern zal zich strategisch terugtrekken en hierbij een aanvoer van zwoele subtropische lucht uit het zuidoosten op gang trekken waardoor de kansen op onweer gaan toenemen, doch de kansen op neerslag van betekenis slinken steeds verder weg en het is zeker niet ondenkbaar dat we de rest van de week geen neerslag zullen zien. Op maandag lijkt de warmte een tweede doorbraak te willen forceren met 'savonds terug verhoogde onweersaktiviteit maar ook dit lijkt erg binnen de perken te zullen blijven.
Vrijdag, 14 juli 2006
Voor de verandering kregen we bij zonsopgang deze keer wolkjes te zien naast de opkomende zon. Het ging om wat verspreide Stratus fractus dat, gedreven door een vrij sterke noordoostelijke stroming, in ijltempo langsheen het Malderse luchtruim joeg. Hun aanwezigheid was echter geen lang leven beschoren want de dichte Stratocumulusbewolking die 's nachts over het weerstation moet zijn geschoven, had zich reeds teruggetrokken tot aan het Brusselse waar ze de zon een paar uur later eveneens zagen verschijnen in steeds breder wordende opklaringen. De bewolking bestond nadien nog een paar uur uit Cumulus dat zich groepeerde in fraaie "wolkenstraten" maar al snel was hiervan niets meer te merken en was het al blauw wat de klok sloeg. De temperatuur die door toedoen van de bewolking redelijk zacht bleef met 14,3 graden liep op naar een aangename 25,9 graden maar de noordoostelijke wind zorgde met haar snelheden tot 27,4 km/h niet alleen voor verkoeling maar ook de nodige hinder voor al deze zomerliefhebbers die in deze omstandigheden een barbecue met succes wilden voltooien. En natuurlijk de half verschrompelde Malderse vegetatie die in sneltempo verder uitdroogde. Onder de avondlijke, heldere hemel koelde het snel weer af terwijl de wind wat kalmeerde. Bewolking, laat staan regen is in de verste verte nog niet te bespeuren, integendeel: het lijkt erop dat er eind volgende week weer een hittegolf in de maak is met temperaturen dichtbij 35 graden...
Zaterdag, 14 juli 2007
De warme luchtmassa's die gisteren over het land uitvloeiden, trokken zich vandaag geleidelijk terug naar het oosten waardoor we moesten inleveren op gebied van temperatuur, zonneschijn en opklaringen. De enige parameter die niet inleverde was de wind die er met snelheden tot 31 km/h uit het zuidwesten weer vrolijk op los sloeg, maar of de mensen daar even vrolijk van werden, is een andere zaak. De bewolking (eerste veel Altocumulus, dan Stratus en naar de middag toe een paar toefjes Cirrus) zorgde wel voor superzachte minima: het werd niet kouder dan 19,7 graden, en onze zomer sloeg na de middag overigens snel weer de juiste weg in: de opklaringen werden toen snel breder, de zon begon weer flink te branden en uiteindelijk konden we in de late namiddag alsnog zomerse maxima van 26,3 graden optekenen. Hoewel de terugkeer van de warme lucht voorzien werd met onweer en plaatselijk veel neerslag, bleven we hiervan duidelijk gespaard en de ondertussen vrijwel heldere hemel in combinatie met te verwaarlozen buienaktiviteit op de radarbeelden laten reeds vermoeden dat we hier ook komende nacht niet meer voor hoeven te vrezen. We kunnen dus afsluiten met een neerslagtotaal van 0,0 mm in heldere tot lichtbewolkte omstandigheden.
Maandag, 14 juli 2008
Met diepblauwe luchten, heel wat zon en ochtendtemperaturen van 8,2 graden is deze dag van start gegaan. Opnieuw werden er al vrij snel stapelwolken gevormd, maar deze werden sterk onderdrukt door dalende luchtbewegingen waardoor het bij klassieke mooiweerswolkjes bleef. Er vond het grootste deel van de tijd ook geen uitspreiding tot Stratocumulus plaats, al werden de stapelwolken na de middag erg talrijk. De temperatuur was ondertussen gestegen naar 24,1 graden terwijl er een west- noordwestelijk briesje opstak met snelheden tot 19,3 km/h. Tijdens het tweede deel van de namiddag werd er alsnog Stratocumulus gevormd, maar door het vrij late tijdstip nam de thermiek reeds af en begon de bewolking al snel weer op te lossen. Het resultaat was een rustige, droge en lichtbewolkte avond waarbij het opvallend zacht bleef. Door de afwezigheid van buien of regenzones hielden we het vandaag bij 0,0 mm neerslag.
Dinsdag, 14 juli 2009
De golvende wolkenband is afgelopen nacht weer een weinig onze richting uitgekomen, zodat we meer Cirrus en Cirrostratusbewolking zagen. Deze bevonden zich in het oosten en zuidoosten, en vormden een fraaie aanvulling op de reeds erg sfeervolle zonsopgang. In het noordoosten waren de donkere silhouetten van forse Cumulus congestus te zien, en deze gingen samen met een aantal buienmeldingen die vanuit Nederland binnendruppelden. Er zou ook onweer hebben tussen gezeten, maar in Malderen hoefden we er in elk geval niet van wakker te liggen. Eens de zon goed en wel op krachten was gekomen, werden er stapelwolken gevormd terwijl er voortdurend Cirrusbewolking was te zien in het oosten. Rond en na de middag spreidden de mooiweerswolkjes zich uit onder een temperatuursinversie, maar de Stratocumulus die hieruit ontstond sprong gelukkig niet al te gulzig met het luchtruim om. We konden dus nog steeds van fraai zomerweer genieten, waarbij de temperaturen best meevielen met 16,2 tot 27,1 graden. De wind zocht het zuidwesten op tegen 29,0 km/h en vanuit die richting zagen we meer Stratocumulusvelden binnendrijven. Deze vertoonden onstabiele trekjes (castellanus en floccus), maar in combinatie met de Cirrusstreepjes ertussen oogde het allemaal heel rustgevend en oogstrelend. Het onstabiele werd later op de avond bevestigd met een regenbuitje, maar het stelde nauwelijks wat voor. Niettemin bracht het opvallend dikke druppels voort die werden afgewisseld met wat fijnere regen. Het was reeds zonsondergang toen we dit alles achter de kiezen hadden, en we konden nog even genieten van de fraaie schemeringskleuren die de opklaringen in het westen warm deden oplichten. De bewolking bestond toen uit Cumulus en Stratocumulus. Dat het regenbuitje weinig voorstelde was ook merkbaar aan het neerslagtotaal dat met 0,0 mm al evenmin indrukwekkend was te noemen.
Woensdag, 14 juli 2010
Er waren nog steeds Altocumulus undulatus velden aanwezig bij zonsopgang waardoor we opnieuw van fraaie uitzichten konden genieten bij warme ochtendminima van 16,6 graden. De wolkenvelden losten geleidelijk op waardoor het halverwege de voormiddag enige tijd volledig helder werd, maar vervolgens verscheen er Altocumulus lenticularis en een beetje Cumulus. Dit zorgde terug voor erg mooie uitzichten, maar de bewolking loste terug op waardoor het opnieuw zo goed als helder werd. Dit werd uiteindelijk gevolgd door Cumuluswolkjes die vanuit het zuiden kwamen binnen gedreven, maar op de satellietbeelden was ondertussen te zien hoe de voorspelde onweerszone reeds dicht was genaderd. De eerste buien trokken ten westen van ons langs, maar de andere buien organiseerden zich tot een MCS dat uiteindelijk vanuit het zuiden Malderen binnentrok. De westelijke zijde van dit complex bestond uit gewone regen terwijl de oostelijke zijde flinke onweerscellen bevatte die heel wat schade berokkenden door voornamelijk valwinden. De grote activiteit van deze onweersbuien was natuurlijk niet verwonderlijk aangezien de temperatuursverschillen opliepen tot bijna twintig graden over een afstand van amper een tiental kilometer. Malderen bevond zich in het overgangsgebied waardoor we alsnog enkele bliksemflitsen konden meepikken waarvan er eentje zelfs erg dichtbij insloeg. De rukwinden bleven beperkt tot 45,1 km/h uit het zuid- zuidwesten terwijl de maxima niet hoger dan 28,9 graden uitkwamen tegenover een 33 tal graden in het oosten van de Benelux. Naarmate het complex naar het noordoosten trok, ging de activiteit er weer uit al doken er plaatselijk nog erg venijnige buien op die eveneens voor krachtige rukwinden zorgden. Malderen bevond zich ondertussen aan de achterzijde van het MCS waar het nu alleen nog maar regende terwijl er vanuit het zuidwesten opklaringen binnendreven. Hierbij viel de windschering op die de onderste Stratus fractus bewolking vanuit het oosten liet binnendrijven terwijl de Stratocumulus, Altocumulus en Cirrus densus erboven duidelijk in een zuidwestelijke stroming zaten. Maar ook aan de grond ruimde de wind snel waardoor de wind nog geen uur later uit het westen kwam. De Stratus fractus werd talrijker en groter terwijl hij subtiel overging in Cumulus congestus die zich zeer snel voortbewoog in de krachtige stroming. De wolken losten daarna weer grotendeels op en het was korte tijd zo goed als helder. De diepblauwe lucht werd even onderbroken door een band van Cumulus en Stratus fractus die vanuit het zuiden binnendreef, waarna het vanuit het zuiden terug helder werd. Toch sloten we de dag af met bliksemflitsen in de verte door een naderende troglijn die terug een muur van Cumulonimbuswolken had opgetrokken aan de westelijke horizon. Deze lieten het neerslagtotaal verder oplopen tot 8,2 mm later op de nacht.
Donderdag, 14 juli 2011
Het was vanochtend nog steeds betrokken maar droog bij temperaturen die rond 14 graden schommelden. De regen was echter niet veraf en zorgde in het uiterste noordwesten van het land en vooral het zuidwesten van Nederland reeds voor flinke wateroverlast. Malderen kreeg hiervan af en toe wat schampschoten mee waardoor de neerslag zelfs op het einde van de namiddag nog te verwaarlozen was met 8,2 mm. In vergelijking met de dagtotalen die in Nederland opliepen tot 120 mm en meer stelde dit inderdaad niets voor. Samen met de regen stak er ook een koele noordwestenwind op waardoor de temperaturen overdag daalden tot dichtbij de minima van afgelopen nacht met 12,7 graden. Niet dat de afkoeling indruk maakte, want het temperatuursverloop was erg vlak doordat de maxima ook maar 14,7 graden bedroegen. Niettemin werd er vandaag geschiedenis geschreven en werd het op veel plaatsten de koudste julidag van de afgelopen 80 jaar. Op het einde van de namiddag bereikte een buienlijn Malderen waardoor de neerslag enige tijd erg zwaar was, maar het dagtotaal bleef desondanks beperkt doordat de neerslag daarna meestal licht of matig was. Veel indruk maakte deze buienlijn overigens niet daar hij grotendeels gecamoufleerd was door laaghangende bewolking en we dus geen uitzicht hadden op statige Cumulonimbi die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenen. Pas laat op de avond besloot de regenzone dat het welletjes geweest is en konden we in het laatste schemerlicht de bewolking zien dunner worden terwijl de neerslag steeds lichter werd.
Zaterdag, 14 juli 2012
Het geduld van de zomerliefhebbers werd nog steeds op de proef gesteld door striemende regenvlagen, veel wind en bewolkte perioden die ons vandaag tebeurt vielen. Toch was er ook ruimte voor een aantal opklaringen en vooral na de middag waren er mooie wolkenlandschappen te zien die zich tegen de blauwe hemel aftekenden. Echt genieten was er niet bij met de nog steeds hyperkinetische west- zuidwestenwind die met snelheden tot 38,6 km/h over de fragiele zomerbloesems donderde. Volgens de radar zat er onweer op de buien, maar in Malderen was hier weinig van te merken ondanks een tamelijk krachtige stortbui die ons omstreeks 16H aandeed. Later volgden nog een aantal buien maar tegen de avond keerde de rust langzaam weer met een afwisseling van opklaringen, Cumuluswolken en Stratocumulusvelden. De opklaringen tussendoor deden het nog opwarmen tot 21,1 graden en de laatste bui die in de vooravond viel vulde het neerslagtotaal verder aan tot 2,8 mm. De minima werden in de ondertussen weer windstille atmosfeer op het einde van de avond opgetekend met 13,6 graden.
Zondag, 14 juli 2013
Er was vanochtend geen enkele bewolking meer te zien maar onder de open hemel was het een beetje koel bij minima van 11,7 graden. Ook deden de kleuren erg flets aan in de nogal nevelig aandoende lucht, maar het warmde snel op zodat het andermaal prachtig zomerweer werd. De kleuren werden in de loop van de voormiddag en namiddag steeds fletser en er kwam Cirrostratus bnewolking binnendrijvan terwijl er zich Stratocumulus castellanus bewolking ontwikkelde. Het deed allemaal denken aan een onstabiele zomerdag met onweersvoorboden, maar de wind kwam nog steeds uit het noorden tot noordoosten en dat zorgde allerminst voor een geschikte voedingsbodem voor onweersbuien. Het bleef dus droog (0,0 mm) en ondanks de afzwakkende zon haalden we weer hoge maxima van 27,7 graden. Doordat de aangevoerde lucht erg droog was voelde het zeker niet drukkend of plakkerig aan, iets dat we in onze streken bij deze temperaturen zeker niet gewoon zijn. Tijdens de avond koelde het langzaam af, maar omstreeks 20H stroomde er opeens warmere lucht binnen en zagen we de thermometers weer de hoogte in gaan. Een uitstekend geschenk voor de terrasjesgangers terwijl een nieuwe afkoeling na 22H dan weer een goede zaak was voor degenen die verloren nachtrust wilden inhalen.
Maandag, 14 juli 2014
De dag begon met minima van 15,7 graden en veel Cumulus en Cumulus fractus bewolking maar naar onze recente normen ook heel veel opklaringen. En dat werden er zelfs nog meer want de stapelwolkjes werden kleiner en minder talrijk. In de plaats daarvan moesten we wel wat Cirrus incasseren maar na de sombere toestanden van afgelopen week zal ons dat een (barbecue)worst wezen. De temperaturen waren al heel aangenaam met 24,3 graden als maximum en het west- zuidwestelijke briesje was niet al te krachtig. Er kwam geleidelijk warmte advectie op gang in de hogere luchtlagen en de hemel kleurde hierdoor melkachtig terwijl er ook 'jacobsladders' te zien waren. Toch verdween de sluierbewolking en de nevel die voor die lichtbundels zorgde, en kleurde de hemel naar de avond toe weer dieper blauw. In plaats daarvan verscheen er nu Altocumulus floccus en lenticularis die ondanks de veelbelovende vrij zachte zomeravond terug een bewolkte en natte episode lijkt in te leiden. Voor vandaag konden we echter nog met een neerslagtotaal van 0,0 mm en een kleurtje afsluiten
Dinsdag, 14 juli 2015
Het weersbeeld vertoonde veel gelijkenis met gisteren toen het vanochtend opnieuw motregende en we terug tegen een Stratuslucht aankeken. Het bleef ook de hele dag door druilerig en grijs, al was de neerslag nu minder intens dan gisteren, voor zover het toen al wat voorstelde. Na de middag werd de grijze hemel eventjes onderbroken door een paar opklaringen waarna we terug opeengepakte Stratus en Stratocumulus te zien kregen waarin hier en daar donkere stukken met valstrepen van intensere neerslag te zien kregen. In Malderen leverde dit andermaal niets op buiten de druilerige motregendruppels, en tegen de avond werd het definitief droog toen er bredere opklaringen binnendreven vanuit het westen. De luchten zagen er nochtans het dreigendst uit al was dit voornamelijk aan het tegenlicht te wijten. Dankzij de bewolking die de hele dag door overheerste en de hoge vochtigheidsgraad kende deze dag opnieuw een beperkt temperatuursverloop waarbij de maxima niet hoger dan 21,6 graden kwamen terwijl de minima zacht waren met 16,8 graden. Het neerslagtotaal kende uiteraard nog minder verloop met 0,0 mm, al is de verdamping door de vochtige lucht beperkt gebleven. Hierdoor moesten we vandaag het kleinste aantal uitgedroogde planten bijeengharken sinds weken, voor zover we hiervan vrolijk konden worden als land- of tuinbouwer. Na zonsondergang leek de bewolking opnieuw wat toe te nemen zonder verdere gevolgen.
Donderdag, 14 juli 2016
Er hing terug veel Stratus fractus en Cumulus bewolking al was er ook ruimte voor wat opklaringen. Er zijn reeds enkele lichte buitjes gevallen terwijl we op minima van 12,2 graden zijn uitgekomen. Maar net als gisteren kwam er opeens een zwaardere buienlijn opzetten die plaatselijk voor de nodige stortvloeden zorgde. Deze werd gevolgd door een afwisseling van opklaringen en fraaie buienwolken die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. Om daarvan te kunnen genieten moesten we wel een venijnige west- noordwestenwind trotseren die de maxima laag hield met 20,1 graden. Naar de avond toe stroomde er warmere lucht binnen op hoogte waardoor het blauw wat fletser werd en de buienwolken kleiner. Kort daarna zagen we ook weer Stratocumulus verschijnen die door uitspreiding van de stapelwolken gevormd werd. Tijdens de avond loste alle bewolking op en werd de blauwe lucht opnieuw helderder. Dit was echter alles behalve een aanloop naar een terrasjesavond want het koelde razendsnel af en we mochten daarbij van geluk spreken dat de wind wegviel in de ijzig koude nacht die erop volgde. We sloten af met een neerslagtotaal van 5,6 mm.
Vrijdag, 14 juli 2017
Er hing nog steeds Stratocumulus en Altocumulus floccus of castellanus bewolking waar hier en daar virgastrepen onder te zien waren en dit bij minima van 10,7 graden. De atmosfeer was dus nog steeds onstabiel, en deze keer werd het wel verzilverd, want vanuit het noordwesten drong er een gebied met actieve buien de Lage Landen binnen. Vooral Nederland kreeg er flink van langs met plaatselijk zelfs onweer, maar toen de buien Vlaanderen introkken was het zilver al grotendeels opgebruikt want de buien waren hier slechts nietszeggende schaduwen tegenover de exemplaren die onze noorderburen over de vloer kregen. Toch ging het ook in Vlaanderen plaatselijk nog flink plenzen, en er stond ook meer wind dan gisteren wat in combinatie met de bewolking en aanvoer van koele zeelucht voor vrij lage maxima zorgde met 22,9 graden. Tussendoor was er gelukkig nog steeds ruimte voor een streep zon om ons weer wat op te warmen, al raakte het een uurtje overtrokken toen het koufront tijdens de vroege namiddag passeerde. Daarna klaarde het weer op en zagen we een mengeling van Cumulus en Stratocumulus die zich tegen een diepblauwe hemel aftekende. Deze opklaringen werden tijdens de avond steeds breder en de resterende bewolking bestond nu meestal uit Cumulus mediocris en Cumulus congestus. De avond verliep in erg zonnige omstandigheden, maar het koelde snel af waardoor de zomerse terrasjessfeer alleen voor de stoere binken onder ons was weggelegd. Neerslag is er in Malderen uiteindelijk niet (meetbaar) gevallen waardoor we de dag afsloten met 0,0 mm.
Zaterdag, 14 juli 2018
Na een heldere en zachte nacht met minima van 14,9 graden werden er weer stapelwolken gevormd. Hoewel sommigen in het oosten nog flink uitgroeiden zag het er stabieler uit dan gisteren en was de regenhoop dus verder weg dan ooit. Boven Malderen bleef het bij mooiweerswolkjes en bij een noordwestelijk briesje haalden we maxima van 27,5 graden. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en konden we weer genieten van diepblauwe zuiderse luchten bij erg aangename temperaturen. Voor sommige bevolkingsgroepen was het neerslagtotaal van 0,0 mm echter een stuk minder aangenaam.