Donderdag, 9 september 2004
Net als gisteren was het vandaag weer een zeer geslaagde nazomerdag met volop zon, wat hoge sluierwolkjes die dienst deden als hemelversiering, maar tegelijk ook de voorlopers zijn van wat ons de komende dagen te wachten staat, en temperaturen die van een ochtendlijke 11,7 gezwind omhoog gingen richting 25,8 graden. De wind was best wel aktief te noemen vandaag, vanuit het zuidwesten konden we een rukwind optekenen van 26 km/h maar naar de avond toe is het weer windstil geworden. De luchtdruk is ondertussen al aan een vrije val begonnen, in vergelijking met gisteren is er al ruim 10 hPa afgegaan, en deze daling zal zich de komende uren doorzetten op nadering van een regenzone die ons vanaf morgen met zijn produkten zal bedienen, en ons met een heel ander weertype zal laten kennis maken. Komende zaterdag zou regenachtig beginnen, maar tegen de middag komen we in de opklaringen terecht die echter op hun beurt zullen gevolgd worden door buien die eventueel met wat klank en lichtspel kunnen gepaard gaan. Zeer hevige onweders vallen er evenwel niet te vrezen, maar de paraplu wordt vanaf morgen wel een handige gadget.
Vrijdag, 9 september 2005
Toen het zwakke schijnsel van de vroege ochtendschemering tot in het Malderse luchtruim doordrong bleek dat we voor het eerst sinds lang de heldere hemel moesten inruilen voor een zwaarbewolkte versie. Bij bewolking bleef het zelfs niet want met momenten viel er wat lichte neerslag en een korte check - up van de radarbeelden bracht zelfs aan het licht dat het op verschillende plaatsen, vooral in het oosten van het land, tot onweer was gekomen. We hadden te doen met zogenaamd 'tussenschuifonweer', welke veroorzaakt wordt door een warme vochtige luchtmassa die net onder een koudere bovenlucht wordt geadvekteerd en zo de nodige onstabiliteit veroorzaakte om het op verschillende plaatsen tot klank en lichtspel te laten komen. Op de begane grond zorgde de bewolking voor een vertraagde nachtelijke afkoeling waardoor het ronduit zwoel was vanochtend bij 17,2 graden, al zorgde dezelfde bewolking ervoor dat de maxima niet verder uitkwamen dan 26,5 graden, maar door de vochtige lucht voelde het zeer drukkend aan terwijl de tot 18 km/h uithalende zuidwestenwind daar maar weinig kon aan veranderen. De dag afsluiten deden we met hetzelfde weertype als vanochtend: zwaarbewolkt, wat lichte neerslag en erg zwoel. De buien hebben echter niet veel aandacht aan het Malderse weerstation geschonken waardoor we het met 0,6 mm moeten stellen. De kansen op een bijgevulde regenput zijn echter nog niet verkeken want de onstabiele configuratie houdt ons morgen nog steeds in haar greep en de buien zullen ook een algemener karakter hebben dan vandaag.
Zondag, 9 september 2007
Uitgestrekte Stratocumulusveklden en zeer kleine opklaringen ertussen die grotendeels werden opgevuld met Cumulusbewolking, maakten opnieuw de belangrijkste ingrediënten van deze ochtend en voormiddag uit. In deze zwaarbewolkte omstandigheden daalde het kwik niet verder dan 10,7 graden, maar de opwarming ging overdag door dezelfde oorzaken slechts met moeite vooruit. Na de middag leken de opklaringen wat breder te worden en werd het nog redelijk nazomerweer. De lucht oogde ook erg fraai door de diepblauwe luchten die zich tussen de wolkenvelden door ontvouwden, maar de opklaringen werden veroorzaakt door vertikale luchtbewegingen ten gevolge van een naderende regenzone. Heel veel redenen om de terugkeer van de zon tijdens de vroege avond op gejuich te onthalen was er dus niet, maar het was wel geraden om er voluit van te genieten. In de kort voor zonsondergang bijna helder geworden hemel verschenen immers steeds meer Cirrus en Altostratuswolken die het naderende onheil reeds aankondigden. De regenzone was echter nog ver genoeg van ons verwijderd om deze dag in rustige en droge omstandigheden, zij het met een langzaam weer toenemende bewolking te kunnen afsluiten. Verder werd deze dag begeleid door een briesje tot 19,3 km/h uit het noordwesten en met temperaturen die uiteindelijk 19,7 graden bereikten viel het ook op thermisch gebied nog enigzins mee.
Dinsdag, 9 september 2008
Vanochtend leek het alsof de (na) zomer verder weg dan ooit was, toen het kwik onder de heldere hemel een duik had gemaakt naar 7,5 graden: met een voorsprong van maarliefst 3,6 graden de koudste ochtend van de maand. Eens de zon even later goed en wel op kracht was gekomen, leek het alsof de (na) zomer dichterbij dan ooit was toen de temperatuur onder invloed van subtropische luchtaanvoer en een enthousiast zonnetje met duizelingwekkende snelheid de hoogte in schoot. Het bleef helder en in geen tijd zaten we reeds ruimschoots boven de twintig graden. Tegen en vooral na de middag werd het voorlopige einde van deze korte maar enthousiaste zomer- opstoot echter al aangekondigd toen het luchtruim geleidelijk werd volgestouwd met hoge sluierwolkjes die vanuit het zuiden werden aangevoerd. De bewolking was afkomstig van een afgestorven onweerscomplex dat gisteren boven Spanje het mooie weer maakte, maar uit de restanten ervan werd in de loop van de dag een nieuwe onweershaard in elkaar getimmerd die al snel een bedreiging ging vormen voor het Vlaamse binnenland. De aankomst werd tegen de avond ingeleid door donkere, dreigende Altocumulus castellanus en Altostratuswolken die meteen ook een halt toeriepen aan het kwik dat ondertussen op 26,5 graden had gepiekt. Alsof er magische krachten in het spel waren, verzwakte de onweershaard echter eens ze de grens overstak en uiteindelijk was het slechts gewone regen dat we te zien kregen uit een niettemin vrij indrukwekkend en onstabiel ogende hemel. De regen was buiig van karakter en werd afgewisseld met een aantal droge perioden. Naast dit alles viel ook op dat het erg rustig en windstil bleef. De zuidelijke wind heeft overigens op geen enkel moment harder geblazen dan 22,5 km/h, iets dat we ook al dagenlang niet meer hebben meegemaakt. Ook na zonsondergang waren er nog verschillende buitjes te gast in het Malderse weerstation die het neerslagtotaal uiteindelijk op 1,2 mm brachten. Door de wolken en de nog niet volledig verdreven hitte bleef het tot diep in de nacht erg zwoel en drukkend aanvoelen.
Woensdag, 9 september 2009
Het was vanmorgen opvallend zacht met minima van 15,4 graden. Wie ontwaakte met uitzicht op het oosten kreeg al meteen de indruk dat het fraaie zomersweer vandaag zou herhaald worden, maar de naar het westen gerichte zieners wisten al meteen het tegendeel te bekennen. Daar bevonden zich immers uitgestrekte Altocumulusvelden die ongeveer loodrecht boven ons scherp begrensd waren door de kraakheldere, diepblauwe lucht. Gelukkig was hun opmars slechts langzaam doordat een oostelijke stroming in de hogere luchtlagen tegengas kon geven, maar uiteindelijk viel er aan de algemene ontruiming van onze nazomer niet te ontkomen. De bewolking kwam dus langzaam maar zeker opzetten, al kon de zon nog geruime tijd het beste van zichzelf geven dankzij de opklaringen die nog een hele poos bleven hangen in het oosten. Tegen de middag was het volledig betrokken doordat er ook nog eens Altostratus bij kwam kijken, maar het bleef droog onder het verzwakte koufront. De temperatuur kon ondanks de bewolking nog uitlopen naar een zomers aanvoelende 21,7 graden. Op het einde van de namiddag kregen we dan alsnog wat regen te verwerken, maar de intensiteit was erg laag en meer dan 0,0 mm heeft het dan ook niet opgeleverd. Tijdelijk waren er mammatusvelden te zien aan het begin van de avond, en kort daarop trok de wind een beetje aan om uiteindelijk snelheden tot 17,7 km/h uit het noorden te halen. Na zonsondergang bleef het zwaarbewolkt en kregen we hooguit wat schuchtere opklaringen te zien terwijl de regen ophield en we de dag in droge omstandigheden konden afsluiten.
Donderdag, 9 september 2010
Het was vanochtend erg zacht bij temperaturen die niet beneden 13,6 graden zakten. De bewolking zat (en hing) daar natuurlijk voor iets tussen want het was bij zonsopgang maar een grauwe bedoening te Malderen. Tussendoor motregende het lichtjes en door de zwakke wind was het erg nevelig. Het werd gaandeweg droger en kort voor de middag verschenen er opklaringen die voor een aangenaam en vriendelijk weertype gingen zorgen. De bewolking ging over in Cumulus die zich tegen een erg diepblauwe hemel aftekende. Hoewel dit de enige wolkensoort was die overbleef, moesten we rekening houden met haar forse afmetingen waardoor er terug gevaar dreigde voor nieuwe stortbuien. Voor het zover was, kon het kwik de zonnige episodes optimaal benutten om zich omhoog te werken naar een acceptabele 21,2 graden. De wind zat ondertussen in de west- zuidwestelijke hoek en bracht met haar snelheden tot 32,2 km/h wat verkoeling voor zover deze wenselijk was. Tijdens de avond bleek het dreigende uiterlijk van de stapelwolken inderdaad niet zonder gevolgen te blijven: vooral in Nederland kwam het weer tot flinke stortbuien terwijl Malderen af en toe een veegje van deze buien meekreeg. Dit bracht het neerslagtotaal uiteindelijk op een bescheiden 0,6 mm.
Vrijdag, 9 september 2011
De warme luchtmassa's die gisteren reeds voor een zwoele zomeravond op de Britse Eilanden zorgden, bereikten vanochtend uiteindelijk ook Malderen. We waanden ons opeens in de nevelige bergwouden van Borneo terwijl het nevelig en grijs was met af en toe lichte regen of motregen. De minima werden reeds kort na middernacht bereikt met 15,4 graden terwijl het bij zonsopgang al enkele graden warmer was. Vanuit het zuiden werd het geleidelijk droger terwijl de bewolking overging in Stratocumulus, maar een doorbraak van de opklaringen die men daarna zou verwachten is er niet gekomen. Er dreef immers weer Stratus fractus binnen tijdens de namiddag waaruit het af en toe zelfs nog lichtjes motregende. Wel bleef het overwegend rustig met een zwakke(re) west- zuidwestenwind tot 20,9 km/h en was het al iets warmer overdag bij maxima van 22,7 graden. Naar de avond toe werd het weer droog en kort na zonsondergang klaarde het dan alsnog uit vanuit het westen. We kregen nu bewolking te zien die het midden tussen Stratocumulus castellanus en Stratus fractus hield en de vochtige warme lucht zorgde voor een oogverblindend kleurenspel. Er volgde een bijzonder zwoele avond en nacht op waarbij het kwik nauwelijks onder 20 graden kwam ondanks de heldere sterrenhemel. Het laatste restje daglicht gaf uitzicht op sluierbewolking die net boven de westelijke horizon verscheen. We sloten af met een dagtotaal van 0,8 mm.
Zondag, 9 september 2012
Dankzij de open hemel was het vanochtend heerlijk koel bij minima van 10,1 graden. Ze mag dan misschien al wat later opkomen maar zodra het zover was deed de zon het bliksemsnel opwarmen en binnen de kortste keren konden we weer genieten van tropische temperaturen. Het voelde zeker niet plakkerig aan want de aangevoerde lucht was droog en er stond een luchtig briesje dat met snelheden tot 22,5 km/h uit het zuidwestenvoor wat verkoeling zorgde. Toch was de hemel niet strakblauw want tijdens de voormiddag was er veel Cirrusbewolking te zien en vooral boven Nederland nam deze bizarre vormen aan (dichte plukken Cirrus spissatus die op de satellietbeelden op onweersplukken leken maar dat in werkelijkheid niet waren). De vederige wolken verdwenen tegen de middag terug en toen werd het toch nog helder en strakblauw, een echte zuiderse hemel die aan mediterrane vakantiebestemmingen deed denken. Op het einde van de namiddag verschenen er terug sluierwolken, en deze keer zaten ze verpakt in een scherpbegrensde laag die zich in het westen ophield. Deze zou het begin van het einde van ons zomerweer moeten voorstellen, maar aan de voorzijde van de regenzones werd steeds warmere lucht aangevoerd waardoor het kwik in de late namiddag piekte op 30,3 graden. Daarna volgde een zwoele avond terwijl de bewolking zich langzaam over de rest van het luchtruim ging uitbreiden. Zonder veel erg voorlopig want de pluviometer stond nog steeds op 0 (sommige planten ook al) en de sterrenhemel werd op geen enkel moment aan het zicht onttrokken.
Maandag, 9 september 2013
Een combinatie van opklaringen en polaire lucht zorgde ervoor dat het vanochtend fris was bij minima van 9,7 graden. De bewolking bestond uit Altocumulus en Stratocumulusvelden die zich tegen een azuurblauwe lucht aftekenden, en waaronder zich na verloop van tijd stapelwolken gingen ontwikkelen. Dankzij de heldere lucht voelde het in de zon al snel aangenaam aan als ze scheen, en dit ondanks de lage maxima van 19,2 graden. Vanuit het westen werden ondertussen steeds meer Stratocumulusvelden aangevoerd en de stapelwolken gingen zich tot dezelfde wolkensoort uitspreiden. Het zag er soms dreigend uit en het raakte volledig betrokken. Na een tijdje begon het dan te regenen met zeer dikke druppels doch de regen hield niet zo lang aan en we evolueerden naar een droog en somber weertype waarbij de zon echter los door de wolken voelbaar was. Af en toe vielen er wat druppels maar het was wachten tot omstreeks 18H toen het ging motregenen en de bewolking weer dikker werd. De wind wakkerde aan en het kwik maakte een flinke duik waardoor we omstreeks 19H nog maar rond 13 graden zaten. Toch was de neerslag weinig overtuigend te noemen en ondanks de toenemende intensiteit naar middernacht toe kwamen we niet verder dan ongeveer 5 mm (exact dagtotaal onduidelijk).
Dinsdag, 9 september 2014
Ook vandaag was het helder met wat fletse kleuren terwijl het kwik op 8,6 graden is uitgekomen. Het zag er veel belovend uit en wie op de satellietbeelden keek zag dat we enorm veel geluk hadden, want Nederland was volledig bewolkt terwijl het in België helder was. De Nederlandse bewolking verscheen echter al snel in het noorden en later werden er overal stapelwolken gevormd die zich tot Stratocumulus uitspreidden. Er stak een ijzige noordenwind op en weg was de nazomersfeer. Gelukkig nam de bewolking na de middag weer wat af en volgde er een wat aangenamere episode waarin het opwarmde tot 21,3 graden. Dan nam de bewolking weer toe en ging de noordenwind weer onaangenaam kil aanvoelen. Tijdens de avond klaarde het weer op, maar daalde er al snel een bloedstollende kilte over ons heen die ons aan de polaire oorsprong van deze luchtmassa's herinnerde. Deze kilte trotseerden we dan nog een keer om het neerslagtotaal van 0,0 mm op te kunnen tekenen. Ondertussen konden we in de laatste schemering ten noorden van ons de rand van een uitgestrekt Stratocumulusveld ontwaren dat wellicht voor het sombere weer in Nederland verantwoordelijk was maar ons nog net miste.
Woensdag, 9 september 2015
Het was vanochtend slechts lichtbewolkt met in het oosten Altocumulusvelden en elders wat losse Stratus fractus wolken. De zon kwam in oranje tinten op en zorgde daarbij voor een typisch herfstlicht. De Altocumuluswolken verdwenen snel naar het oosten en er dreven geleidelijk meer Stratus fractus wolken binnen. Tegen de middag gingen deze over in Cumulus fractus wolken die een rafelig uiterlijk hadden en veel lager hingen dan meestal het geval is met Cumulusbewolking. De wolken werden vrij talrijk waardoor het zeker geen zonovergoten namiddag was, en de oostelijke wind voelde ook tamelijk schraal aan bij maxima die vrij bescheiden bleven met 21,9 graden. De stapelwolken losten tegen de avond weer op waarna enkel nog wat Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien was. Net als deze voormiddag had het zonlicht weer een typische, oranje 'herfstkleur'. Na zonsondergang koelde het erg snel af toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden, en het voelde ook erg koud aan daar het een tijd duurde eer de schrale wind weer ging liggen.
Vrijdag, 9 september 2016
Het was vanochtend opnieuw helder met een diepblauwe lucht, en de wind is tijdens de nacht weer gaan liggen waardoor er zich weer nevel en dauw heeft kunnen vormen. Ondanks de met dauwdruppels beklede omgeving was de aangevoerde lucht nog steeds aan de droge kant waardoor deze gemakkelijk kon opwarmen eens de zon er haar schouders onder zette. De omgeving droogde dan ook snel op en onder een strakblauwe lucht warmde het op tot 24,4 graden. Rond de middag moesten we wel rekening houden met enkele stapelwolkjes (Cumulus mediocris) die gevormd werden, al bleef de zon op de meeste plaatsen ononderbroken schijnen. De wind was meestal aan de zwakke kant en kwam uit zuidelijke richtingen. De stapelwolkjes losten naar de avond toe weer grotendeels op waarbij enkel de Cirrus wolkjes overbleven die ondertussen waren binnen gedreven op nadering van een koufront vanuit het westen. In tegenstelling tot gisteren bleef de warmte erg lang hangen en waren het vooral de muggen die nog een uitdaging vormden voor de terrasjesgangers. Neerslag is er opnieuw niet aan te pas gekomen waardoor de nazomer steeds meer in een late droogteperiode lijkt te verzanden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 9 september 2017
Na een droog intermezzo tijdens de nacht draaide de buienmolen vanochtend weer op volle toeren. Het voelde herbij herfstachtig aan en de minima van 10,4 graden hielpen niet bepaald mee om daar verandering in te brengen. De ene bui na de andere trok voorbij waardoor we het nooit lang droog hielden, al stelden de buien niet zo heel veel voor qua neerslag. Tijdens de namiddag waren er een aantal drogere perioden met brede opklaringen en kon de zon veel warmte geven in de heldere poollucht. Het voelde aan als een typische voorjaarsbuiendag en wanneer de zuidwestenwind tijdens zo'n opklaring eventjes ging liggen deed het zelfs een beetje aan nazomer denken, al was daar toch een flinke dosis verbeeldingskracht bij nodig met de heersende maximumtemperatuur van 15,4 graden. En we moesten ons schrap zetten voor nieuwe buien ook al was er nu meer tijd om op te drogen tussen elke bui door. Tijdens de avond konden we genieten van een fraaie zonsondergang toen de flinke buienwolken in warme kleuren opgloeiden. Dit was overigens niet alleen zonlicht, want sommige buien hebben hun eigen lichtbron meegebracht, en dat bleken bliksemschichten te zijn. Vooral bij de buien langs de kust was dit systeem erg populair, en het viel zeker in de smaak bij de onweersliefhebbers onder ons. In de hogere luchtlagen zagen we ondertussen ragfijne Cirrostratus binnendrijven met een ribbeltjes patroon erin. Hoewel deze bewolking nauwelijks zichtbaar was, was ze wel degelijk de voorbode van een weersverandering die ons het komende etmaal vooral meer stabiliteit zou brengen. Maar voorlopig was het nog zo ver niet want ook lang na het intreden van de duisternis kreeg Malderen nog een aantal buien over zich heen. Het neerslagtotaal is hierbij opgelopen tot 3,3 mm terwijl het onder de opklaringen snel afkoelde
Zondag, 9 september 2018
De dag begon met veel bewolking en er stond ook nogal wat wind uit zuidwestelijke richtingen. Maar het was zacht met minima van 12,5 graden en de wind voelde ook nogal zwoel aan. De bewolking oogde onstabiel met Altocumulus lenticularis, castellanus en hier en daar Altostratus. Er zouden ook buien zijn voorgekomen in het noorden van de Benelux maar we lagen in Malderen nog net onder de beschermende vleugels van een hogedrukgebied meer naar het zuiden en tot neerslag is het hier dan ook niet kunnen komen. Kort na de middag zagen we opeens een diepblauwe lucht opzetten vanuit het westen en eens deze ons bereikte ging het snel de hoogte in met de temperaturen. De wind zorgde voor een beetje verkoeling maar het werd drukkend warm met maxima van 26,1 graden. De resterende bewolking bestond uit Altocumulus lenticularis en in het zuiden nog wat Cirrostratus en Altostratus. Dit zorgde voor nogal wat contrast in de verder diepblauwe hemel. De warmte bleef lang hangen tijdens de avond en de terrasjes konden gouden zaken doen. Pas na zonsondergang begon er weer wat kilte in te komen en ging de bewolking ook weer toenemen vanuit het westen met dezelfde soorten die we tijdens de ochtend zagen. Ondanks het feit dat we al de hele dag tegen voorboden van onweer en buien aankeken is het droog gebleven in Malderen en sloten we af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.