Vrijdag, 10 september 2004
Toen we vanochtend wakker werden zag het er nog niet naar uit dat de nazomer aan zijn laatste uurtjes bezig was. We keken aan tegen een heldere hemel waarin talloze sterren naast de maan fonkelden. Even later kregen we dan de 'grote ster' te zien en deze liet het kwik dat ondertussen gezakt was naar 11,9 graden nog een laatste keer flink oplopen tot 27,9 graden. Na de middag werd het uiteindelijk bewolkt dog al snel beterde het weer en konden we weer genieten van brede opklaringen. Omstreeks 17h30 hielden dreigende stapelwolken echter een groepsbijeenkomst ten zuidwesten van ons en vervolgens werd, voorafgegaan door luid 'tromgeroffel' de aanval op de na omer ingezet. Een onweer trok over Malderen, in aktiviteit toenemend waarbij we 2,8 mm te slikken kregen bij een piekintensiteit van 41,2 mm/h. De wind spande tijdelijk aan tot 40 km/h aan het begin van het onweer en omstreeks 18h05 kwam de zon er weer door waarbij het tijdelijk nog drukkend warm aanvoelde, maar ondertussen begint het weer wat af te koelen waarbij de hemel melkachtig begint te kleuren op nadering van een regenzone die vannacht en morgenvoormiddag bij ons te gast zal zijn. Na de middag krijgen we dan een mengelmoes van opklaringen en buien te verwerken waarmee de tendens voor de komende dagen is gezet.
Zaterdag, 10 september 2005
In de serene sfeer van de met nevel en lage bewolking omlijste ochtend zou je niet meteen verwachten wat de weergoden vandaag voor ons in petto hadden. In de loop van de voormiddag begon de lage bewolking langzaam op te lossen waarna hij plaats maakte voor wat losse stapelwolkjes onder een lichtblauwe hemel. De temperatuur was in elk geval al goed gelanceerd na de erg zachte ochtendminima van 16,7 graden en de zon deed daar nog een thermisch schepje bovenop zodat we uiteindelijk op 27,2 graden uitkwamen. Naarmate de dag vorderde kwamen er ook wat Altocumuluswolkjes binnengedreven, maar het bleef er allemaal heel vredig en onschuldig uitzien tot halverwege de namiddag een aantal indrukwekkende stapelwolken ten oosten van Malderen oprezen en deze deden het al even flink stortregenen in oa Kapelle op-den-bos. Even later waren we omsingeld door een aantal majestueuze Cumulonbimbi die nog steeds ongeremd bleven doorgroeien. Sommige plaatsen werden de uren daarop al flink getrakteerd op het hemelse vocht terwijl Malderen pas omstreeks 22H aan de beurt kwam, maar het spektakelwas er daarom niet minder om; voorafgegaan door een tot 32,2 km/h aanspannende ZZO - wind (welke ook de maximumsnelheid voor vandaag werd) kwam het water aan een tempo van ruim 128,0 mm/h naar beneden terwijl het luchtruim regelmatig oplichtte door wolk - wolk ontladingen. De lol was er echter al snel af toen het wassende water de terugweg naar huis afsneed maar gelukkig begon het water na een tijd weer te zakken waardoor we terug verbonden waren met de buitenwereld. Uiteindelijk is er niet minder dan 29,0 mm gevallen en daar zo morgen nog aardig wat kunnen bijkomen al zou het door drukstijgingen vanuit het westen niet zo extreem meer worden. tember 2006
Maandag, 10 september 2007
Afgelopen nacht heeft het Malderse luchtruim zich gestaag verder gevuld met hoge en middelhoge wolkenvelden op nadering van de regenzone. We zagen het daglicht dan ook terugkeren onder een grijze wolkendeken waarbij het echter nog droog was en dit bij temperaturen die naar 12,5 graden waren gedaald. Tijdens de voormiddag bleef het eveneens droog maar er stond behoorlijk wat wind met snelheden tot 30,6 km/h uit het noordwesten . De bewolking bleef ondanks dit alles echter volledig intakt en op de radarbeelden tekeneden zich reeds de blauwe contouren van de regenzone af die langzaam maar zeker de Lage Landen veroverde vanuit het noordwesten. Even na de middag was het dan ook in malderen prijs en kregen we perioden van soms wel erg pittige regen waarbij het kwik slechts met veel moeite de 19,6 graden kon aantikken. Later in de namiddag kregen we gelukkig een aangename weersomslag waarbij er terug mooie opklaringen kwamen binnendrijven vanuit het noorden. We kregen aldus de zon te zien maar veel extra warmte kon deze ons niet meer brengen. De opklaringen kregen naar de avond toe een afkoelend effekt op de atmosfeer, maar dit werd later tegengewerkt door het binnendrijven van nieuwe bewolking waarin tevens een paar buitjes zaten die het neerslagtotaal tegen de late avond uiteindelijk op 1,2 mm wisten te brengen.
Woensdag, 10 september 2008
Na middernacht hebben we geen (meetbare) neerslag meer ontvangen van het pseudo- onweerscomplex dat ons gisterenavond aandeed. Wel was het luchtruim vergeven van de laaghangende Stratus fractus wolken en flink wat Stratocumulus erboven. De warmte was nog steeds niet verdreven zodat we na de laagste minima van de maand gisterenochtend, vandaag net de hoogste minima konden optekenen met 16,4 graden. Tijdens de daaropvolgende uren kwamen er wat stukjes blauwe lucht tevoorschijn tussen de Stratus fractus, terwijl de Stratocumulusbewolking geleidelijk werd uitgedund. Nog wat later werden uit de Stratus fractus mooiweerswolkjes gevormd (Cumulus mediocris) en kregen we daartussen flink wat zon waardoor het geleidelijk weer opwarmde naar een aangename 24,0 graden. De helder blauwe lucht werd na verloop van tijd weer melkachtig door dunne Cirrus en Cirrostratusbewolking terwijl de wind aardig aantrok tot snelheden van 32,2 km/h uit het zuidwesten. Na de middag kregen de mooiweerswolken ambitie om het hogerop te gaan zoeken, maar uiteindelijk hebben ze het toch niet kunnen waarmaken en bleef het de hele dag droog. 's Avonds waren de stapelwolkjes weer erg bescheiden terwijl de laatste flinterdunne restjes Stratocumulus en de Cirrostratusbewolking voor een mooi kleurenspel zorgden in het geelachtige avondlicht. Een ondergaande zon en stabiliserende atmosfeer werden voor de stapelwolkjes al snel fataal, maar de sluierwolkjes werden op hun beurt weer wat dikker zodat we tijdens de rest van de avond en nacht niet van bewolking gevrijwaard bleven. Wel zorgde dit voor fraaie schemeringskleuren en werd de afkoeling er een beetje door afgeremd. Qua neerslag laat de teller op het einde van de dag nog steeds een mooi rond getalletje zien.
Donderdag, 10 september 2009
Het koufront maakte door de oostelijke tegenstroming maar nauwelijks vooruitgang, waardoor het vanochtend nog steeds zwaarbewolkt was. Er viel af en toe wat lichte regen, maar door de bewolking zijn de minima erg hoog gebleven met 13,9 graden. Overdag trok de wolkenband tergend langzaam verder naar het zuidoosten, en kregen we in het noordwesten een blauwe lucht te zien waarin wat Stratus fractus en Cumulus mediocris te zien was. Dit schoof allemaal zo langzaam op dat we reeds halverwege de namiddag waren voordat de opklaringen het grootste deel van het luchtruim veroverd hadden. Het uitzicht werd bepaald door de eerder genoemde Cumulus en Cirrostratusbewolking in het oosten. De opklaringen brachten koelere zeelucht met zich mee, maar dankzij de zonnige perioden kon het nog opwarmen tot 22,4 graden. Er stak ook een koele bries op die het met snelheden tot 32,2 km/h alsnog kouder deed aanvoelen dan gisteren. Naar de avond toe kregen de Cumuluswolkjes de neiging om zich uit te spreiden tot Stratocumulus, maar dit gebeurde slechts op zeer beperkte schaal, en werd even later ongedaan gemaakt toen de bewolking door het wegvallen van de thermiek weer oploste. De avond verliep erg kil maar rustig en droog zodat het neerslagtotaal van 0,0 mm niet meer veranderde.
Vrijdag, 10 september 2010
De laatste dag op Belgische bodem begint alvast erg somber door toedoen van Altostratus bewolking met grote hoeveelheden Stratus fractus eronder. Regen kon in deze omstandigheden nooit ver uit de buurt zijn, en dat werd meteen bevestigd toen er motregen en lichte regen over Malderen neerdaalde. Bij het vertrek richting Schiphol kreeg de regen een erg buiig karakter maar het bleef droog en de intensiteit van de buien was op sommige momenten erg hoog. Bij het opstijgen was er net een bui met opvallend dichte motregen bezig, en daar het toen reeds donker was bleef het weersgebeuren voor het begin van de vlucht onzichtbaar. Toch was het wolkendek niet volledig gesloten, want een enkele natriumlamp die eventjes door de wolken priemde wees op de aanwezigheid van minstens één opklaring(kje) bij Groningen. Meer opklaringen vertoonden zich in het noorden van Duitsland, en voor wat meer actie was het wachten tot de oversteek van het Oeral gebergte dat turbulentie met zich meebracht. Boven China waren bij zonsopgang buienwolken te zien die een lange rij vormden aan de zuidelijke horizon. Vermoedelijk zaten de restanten van tyfoon Meranti hier voor iets tussen, maar korte tijd later kregen we met een doodgewone regenzone af te rekenen die het zicht op de Japanse zee voor een groot deel onttrok. Het begon met Cirrus spissatus en werd gevolgd door een kluwen van Cirrus en Cirrostratus waar wellicht een kilometers dik wolkenpak onder hing. Pas boven Japan (noordelijk Honshu) kwamen er weer opklaringen maar nu werd de bewolking bijzonder chaotisch met een mengelmoes van Cumulus, Cirrostratus, Altocumulus en Altostratus. Hier keken we bij de landing in Tokyo tegenaan en bij de vlucht naar Fukuoka werd het geleidelijk weer helder. Tot er onweer onstond dat zich aankondigde met bliksemschichten in het westen, maar op veilige afstand bleef. De buien bevonden zicht wellicht bij de kust van zuid Korea daar ze zich op erg grote afstand leken te bevinden. Op de eindbestemming Fukuoka was er niets meer van onweer of bliksemflitsen te merken en sloten we er de dag af met lichte bewolking (Cumulus fractus).
Zaterdag, 10 september 2011
We begonnen de dag met fraaie opklaringen, en het was zwoel bij minima van 18,1 graden. Er verscheen echter sluierbewolking die geleidelijk dikker werd door het naderende koufront, en we hoefden ons dan ook niet aan een brandende zomerzon te verwachten. Het enige dat brandde, waren de thermometers die erg enthousiast waren en maxima van maarliefst 27,9 graden toonden. Af en toe dreef er Stratocumulus castellanus voorbij, en de bewolking werd tijdens de late namiddag eventjes wat dunner. Dit kwam door advectiestromingen aan de voorzijde van een buienlijntje dat in de vroege avond het westen van het land bereikte. We kregen banden van Cirrus spissatus virga bewolking te zien en in de verte ontstonden plots stapelwolken die als raketten de lucht in schoten en in een mum van tijd uitgroeiden tot onweer. Hierin waren zelfs bij klaarlichte dag felle lichtflitsen te zien en het onweer trok net ten noordwesten van ons voorbij met een verbazingwekkende bliksemshow die tot 22H doorging. Het bleef ook zeer warm tot rond dat tijdstip en toen het onweer wegtrok, stak er een warme zuidelijke bries op die na een paar minuten veranderde in een koude west-noordwestenwind. Op dat moment hing er een band van Cumulus congestus boven ons die wellicht de convergentielijn markeerde. De hoogste windsnelheid werd uit het zuiden gemeten met 27,4 km/h. De bliksemactiviteit met iets meer dan 30 flitsen per minuut verdween vrij plots en daarna waren er enkel net boven de noordelijke horizon nog af en toe flitsen te zien. Het onweer leverde op geen enkel moment neerslag op en donderslagen waren ook maar nauwelijks hoorbaar doordat de bui de lucht en daarmee ook geluidstrillingen naar zich toe zoog door haar positie ten noorden van ons. We sloten dus af met een dagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 10 september 2012
Het leek alsof de zomer een dag vroeger uit het land was vertrokken dan voorzien. Het luchtruim was met sombere Stratusbewolking gevuld en er waren zelfs al een aantal regendruppels gevallen terwijl het door de bewolking weliswaar nog zacht bleef met minima van 14,9 graden. Erg dikke druppels die je niet uit het bijna egale en rustgevende wolkendek zou verwachten, maar spoedig zou blijken dat het ook de laatste druppels voor vandaag waren. In Nederland was het uiteraard een ander verhaal want daar werden plaatselijk onweersbuitjes gesignaleerd die wel meer dan een paar dikke druppels moeten gelost hebben. De bewolking ging weer over in Stratocumulus en er ontstonden opklaringen. Nog voor de middag verscheen er in het westen een ononderbroken blauwe lucht en spoedig zagen we de wolkenband wegtrekken naar het zuidoosten. Hierbij viel op dat hij zeer scherp begrensd was. Wie zich verwachtte aan helder zomerweer kwam bedrogen uit want de aangevoerde lucht was wat vochtiger en er werden al snel rafelig gevormde stapelwolken gevormd. Deze werden talrijker en gingen zowat de helft van het luchtruim bedekken. Daarnaast ging ook de wind een belangrijke rol spelen, deze ging op sommige momenten als een furie tekeer en haalde snelheden tot 27,4 km/h uit het west- zuidwesten. Gelukkig voerde ze zachte lucht aan want ondanks de bewolking tussendoor werd het nog vlot 26,1 graden. De stapelwolken verdwenen weer naar de avond toe en maakten plaats voor Altocumulus en Stratocumulusvelden die echter maar 1/8 van het luchtruim bedekten. De lucht werd ook dieper blauw want overdag had deze een melkachtig uiterlijk en leek er Cirrostratus en dunne Altostratus in te zitten. De avond verliep bijzonder zwoel naar septembernormen met temperaturen die pas laat onder 20 graden doken. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm + de 7 regendruppels van vanochtend.
Dinsdag, 10 september 2013
Tijdens het tweede deel van de nacht kwam het tot erg pittige regenval waardoor we reeds met een neerslagtotaal van 11,5 mm zaten tijdens de ochtend. Het was fris bij minima van 9,7 graden. We kwamen in onstabiele buienlucht terecht wat zich vertaalde in mooie blauwe luchten en fraaie buienwolken. Lang konden we van deze opklaringen niet genieten voordat een nieuwe reeks buien ons overspoelde en het neerslagtotaal verder aanvulde. Daarna volgden weer opklaringen en vervolgens volgde een nieuwe buienreeks. Langzaam maar zeker begonnen de opklaringen en buien steeds geleidelijker in elkaar over te vloeien en er was uiteindelijk geen sprake meer van opklaringen. Op de satellietbeelden was te zien hoe een occlusiefront vanuit het noordwesten over ons indraaide en voor het betrokken weertype zorgde. De buien gingen over in continue regen en het koelde flink af. Daar waar we overdag nog 17,1 graden haalden was het omstreeks 20H nog maar een ruime 12 graden en bovendien stak er een stormachtige noordwestenwind op die voor een pure herfstsfeer ging zorgen.
Woensdag, 10 september 2014
Tijdens het tweede deel van de nacht heeft de Stratocumulusbewolking zich verder uitgebreid over Malderen waardoor we het daglicht in een grijze hemel zagen weerkeren. Dit zorgde wel voor hogere minima van 12,3 graden al moesten we de somberheid er dus bijnemen. Na verloop van tijd begon de bewolking weer uiteen te brokkelen en kort voor de middag zagen we in het noordwesten opeens een blauwe leegte verschijnen. Deze breidde zich snel uit en binnen de kortste keren zaten we weer volop in de zon waardoor het terug aangenaam nazomerweer werd bij maxima van 20,7 graden. Het duurde echter niet lang of er werden weer stapelwolken gevrormd die zich tot Stratocumulus uitspreidden. Dit leidde tot een bewolkingsgraad van 7/8 die in combinatie met de nog steeds kille noordenwind voor wat minder aangename momenten zorgden. Op het einde van de namiddag werden de opklaringen weer een stuk breder doch vanuit het noorden dreef er vervolgens opnieuw meer Stratocumulusbewolking binnen. Deze loste pas later op de avond op waardoor het terug snel afkoelde en er van terrasjesweer in de verste verte geen sprake was, en al zeker niet toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden op het einde van de avond.
Donderdag, 10 september 2015
Terwijl de hemel in het oosten helder was, hing er elders veel Cirrus bewolking en condensatiesporen van vliegtuigen. Het was erg fris bij minima van 7,6 graden, en we kregen terug een opvallend oranje licht te zien eens de zon op was. Het duurde tot laat in de middag eer het zonlicht weer een normale witte kleur had, en toen werden er wat stapelwolkjes gevormd terwijl er in het noorden Cirrostratusbewolking verscheen. Deze was scherp begrensd, maar rukte niet verder op waardoor we niet (onmiddellijk) voor een weersverandering hoefden te vrezen. De stapelwolken wareen veel kleiner en minder talrijk dan gisteren, waardoor het enkel de straffe oostenwind was die een domper zette op onze beleving van de nazomerwarmte die ons naar maxima van 21,7 graden bracht. De stapelwolken verdwenen weer tegen de avond waardoor enkel de Cirrostratus in die richting overbleef. De wind bleef erg lang aanhouden waardoor de afkoeling wat werd afgeremd, maar het koudegevoel liet ons toch afvragen of er geen modieuze uitvoeringen van wetsuits en andere thermische kledij bestaan voor op de terrasjes. Neerslag is er terug niet aan te pas gekomen waardoor we andermaal met 0,0 mm.
Zaterdag, 10 september 2016
We kwamen vandaag geleidelijk onder de invloed van een naderend koufront en daarbij zagen we in het oosten nog zuiderse, diepblauwe luchten terwijl er vanuit het westen Cirrus en Cirrostratus bewolking binnendreef. Hoewel er al een tijdje een dip werd voorspeld in het warme nazomerweer, was het ook vandaag erg warm met overvloedige zonneschijn en temperaturen die snel stegen van 14,4 graden in de ochtend naar 27,0 graden in de late namiddag. Toen was reeds het volledige uitspansel bedekt met Cirrostratus fibratus bewolking, maar op de zonneschijn had dit weinig invloed. Aan het einde van de namiddag dreven er dan Altocumulusvelden binnen vanuit het westen terwijl het nogal drukkend ging aanvoelen bij een erg zwak zuidelijk briesje. De zon liet het hierdoor af en toe afweten, al bleef de warmte wel veel beter hangen dan gisteren en eergisteren zodat we weer een erg zwoele nazomeravond beleefden. Ondertussen straalden de Altocumulus floccus en castellanus wolken een en al onstabiliteit uit, al had dit verder geen gevolgen (neerslagtotaal bedoeg andermaal 0,0 mm) buiten het bijdragen aan een fraaie, fotogenieke zonsondergang. Door het overvloedige vocht in de lucht lichtte alles immers weer op in gouden en later vurig oranje en rode tinten bij zonsondergang. Ook na het vallen van de duisternis bleef de warmte hangen waarbij het praktisch niet afkoelde.
Zondag, 10 september 2017
De buiigheid is tijdens de nacht verdwenen en we ontwaakten onder een diepblauwe, zuiderse hemel bij noorderse minima van 9,4 graden. Helemaal helder was het overigens niet want er hing Stratus fractus bewolking die geleidelijk toenam tijdens de voormiddag. Deze bewolking hing erg laag en was in zuidwest- noordoost lopende banden geschikt. Tegen de middag was deze overgegaan in Stratus en brak er een sombere en kille periode aan waarbij het een geluk was dat de zuidwestenwind niet overdreven krachtig was. Halverwege de namiddag klaarde het weer op vanuit het westen en brak er een zonnige periode aan waarbij het kwik kon stijgen naar 16,8 graden. De bewolking ging nu over in Cirrus die op haar beurt plaats maakte voor Cirrostratus en Altostratus uit een naderende regenzone. In de onderste luchtlagen was het nu vooral Cumulus en Stratocumulus welke we te zien kregen en helemaal zonovergoten werd het dus zeker niet. Tijdens de avond raakte het met de laatstgenoemde wolkensoorten meer en meer overtrokken al bleef het wel nog rustig en droog. We sloten de dag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 10 september 2018
Het is tijdens de nacht erg zacht gebleven met minima van 13,6 graden al voelde het tijdens de ochtend luchtig aan met een zuidwestelijk briesje en veel bewolking. Deze bestond vooral uit Altocumulus en Cirrostratus al nam ze geleidelijk af naar de middag toe zodat de zon er weer kon doorkomen. Het warmde snel op en we haalden maxima van 24,0 graden, al stond er erg veel wind uit zest- zuidwestelijke richtingen waardoor de warmte niet ondraaglijk of drukkend was. Niettemin was het opvallend gemakkelijk om in het zweet te geraken. Tijdens de avond zagen we Cirrostratus en Stratocumulus opzetten vanuit het noorden en bleef er van het zomergevoel al snel niet veel meer over. Hoewel de bewolking niet aaneengesloten was, zorgde de aanwakkerende wind die soms bijna stormachtig uit de hoek kwam voor herfstgevoel. Bij zonsondergang konden we eventjes van mooie oranje kleuren genieten toen de dunne Stratocumulusveldjes die er toen hingen langs onder werden aangeschenen wat even later met de Cirrostratusvelden gebeurde. Er volgde een opvallend winderige avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.