Uit mijn dagboek:
Ik had me nooit voor kunnen stellen dat ik zo vre-se-lijk klaar zou zijn met winterweer. Het is vandaag 3 april en ja: vanmiddag heeft het even gedooid in de tuin: + 0,7 graden om precies te zijn. Maar nu vriest het weer. De sneeuw van vorige week ligt er nog, de Oude Rijn ligt weer dicht en de verwarming loeit weer. Ik ben er klaar mee. Ik wil lente. En dan niet voor even, maar gewoon: structureel warm weer. Iedereen is ook somber.
Ik ga die dag zwijgend boodschappen doen. De voorraden bij de Jumbo zijn nog steeds karig, maar iedereen is gewend aan een dieet van conserven aangevuld met vitaminepillen. Ik ben niet de enige die zwijgt. Het is doodstil in de supermarkt, hoewel er genoeg mensen rondscharrelen. Met een kilootje aardappelen, wat uien, wat smeltjus, een pak langhoudbare melk en een blik knakworsten (waarvoor ik in totaal €29 afreken) kom ik thuis. In bedrukte stilte schroef ik een maaltijd in elkaar, er het beste van makend. De knakworsten verdrink ik in de zachtchemische smaak van smeltjus, zodat ik die weerzinwekkende smaak van knakworsten niet meer hoef te ervaren. Ik kan die gewoon werkelijk niet meer hebben.
Er zij licht
Maar op 5 april lijkt er toch licht aan de horizon. Een volgende depressie zet de aanval in op het weer her-opnieuw bevroren Noordwest-Europa en dat zal ongetwijfeld weer gepaard gaan met de nodige overlast, maar daaráchter lijkt dan toch licht aan het eind van de tunnel. Het hogedruk-gedoe bokt eindelijk op. Er lijkt zich een klassieke westcirculatie af te tekenen. Ik ben bereid om wekenlang druipweer te ondergaan, alles liever dan dat bevroren gedoe. De media hijgen er alweer op los. VOLGENDE IJZELRAMP OP KOERS?, kopt De Telegraaf. “Als dit Global Warming is, doe ons dan maar wat Cooling” vindt GeenStijl. Maar als ik de modellen zo eens bekijk denk ik dat er weinig overlast zal zijn. De warme depressie zal misschien even voor wat overlast zorgen, maar daarna doorschuiven, waarna we ons in structureel andere lucht zullen bevinden: nat, maritiem. Graag.
En op 7 april gebeurt precies dat. Ik sta in de tuin de zwaarder aanvoelende atmosfeer te ervaren. De sneeuw kraakt minder, aan de gevel zie en hoor ik dooiwater. Een voor het gevoel lauwe wind trekt aan en ik hoor de A12: zuidenwind dus. Dan begint het even te sneeuwen, heel hard, vervolgens te regenen (bij -0,3) en binnen een kwartier regent het bij +1,3 graden, en stijgend. WinterWonderland, dat vervloekte WinterWonderland verandert in grijze, natte derrie en WAT HOU IK VAN DERRIE en tegen de avond zie ik in de tuin bruine plekken onder die prut vandaan komen. Het is dan + 4,3 en nog steeds stijgend. Dankbaar sta ik in de regen, de druppels op mijn gezicht. Ik bid dat dit dan het definitieve afscheid van deze bizarre continentale winter zal zijn. Het is verdorie 7 april! Het kan nu ook 24 graden zijn, met bloeiende seringen, uitlopende ooievaarsbekken, de pruimenboom in bruidstooi. Maar buiten is het grijsbruin, mijn pruimenboom al maanden geleden gejat, alles is nat en op wat sneeuwklokjes en een verdwaalde krokus na staat de natuur nog in winterstand.
Dagboek:
11 april. Zou de lente nu dan doorzetten? Zoals ik vroeger de langetermijnkaarten afspeurde naar eventueel winterse settings, doe ik dat nu ook. Alleen met omgekeerde hoop: ik wil het gewoon NIET meer zien. En het ziet ernaar uit dat het nu over is. Althans: voorlopig. Midden april mag dat ook wel. Vandaag was het 9,7 graden en de temperatuur zou in de komende week tot normale waardes moeten stijgen. We’ll see.
14 april. Heerlijk weer gehad vandaag! Tmax 14,3 graden. Vanochtend nog wat regen, daarna opklarend. Maar het belangrijkste nieuws: DE MEREL ZINGT!! Sneeuwbult vangt nu ook zon overdag en slinkt. Ik schat hem nu een centimeter of 50 hoog, maar neemt snel af.
17 april. Mooi om te zien hoe snel de natuur zich herstelt! Mijn natte steppe die ooit een grasveldje was begint groene plekken te vertonen. Er strekt zich allerlei groen uit de aarde. Ik word echt ZO VRESELIJK BLIJ van de kracht van de natuur, de wil om de draad weer op te pakken; dat inspireert!
23 april: vannacht stevige nachtvorst (-3,2) gehad in een zadelgebedje – maar dat is normaal in deze tijd van het jaar. Overdag gewoon +11,3 dus ach.
Op 24 april ga ik weer eens op Weerwoord kijken. Er is namelijk iets unieks aan de hand: in de pluimen van EC wordt al een aantal dagen de 20-gradengrens bereikt. 20 hele graden Celsius. Dat zou overmorgen moeten gebeuren, achter een doorgetrokken front.
“Gedver, ik háát hitte, kan het nou nooit eens normaal weer zijn? Is dat teveel gevraagd?” klinkt het uit Vlaanderen.
“Gaat nooit gebeuren” sombert Voorhout. “Althans: hier niet. Gewoon regen bij 12 graden, let maar op”
“Dit is pas het begin van een ongekend warmte-offensief” waarschuwt Seppie.
En zo lijkt alles dan zijn normale ritme te hervinden. En inderdaad: op 26 april wordt het in mijn tuin 20,7 graden. Ik ga met een glas koele witte wijn op de resten van mijn nog steeds volhoudende sneeuwbult(-je) zitten (ongeveer 30cm), de zon in het gezicht, de kont nat en ijskoud, dankbaar.