Zondag, 11 september 2004
Toen we vanochtend wakker werden zag het er nog niet naar uit dat de nazomer aan zijn laatste uurtjes bezig was. We keken aan tegen een heldere hemel waarin talloze sterren naast de maan fonkelden. Even later kregen we dan de 'grote ster' te zien en deze liet het kwik dat ondertussen gezakt was naar 11,9 graden nog een laatste keer flink oplopen tot 27,9 graden. Na de middag werd het uiteindelijk bewolkt dog al snel beterde het weer en konden we weer genieten van brede opklaringen. Omstreeks 17h30 hielden dreigende stapelwolken echter een groepsbijeenkomst ten zuidwesten van ons en vervolgens werd, voorafgegaan door luid 'tromgeroffel' de aanval op de na omer ingezet. Een onweer trok over Malderen, in aktiviteit toenemend waarbij we 2,8 mm te slikken kregen bij een piekintensiteit van 41,2 mm/h. De wind spande tijdelijk aan tot 40 km/h aan het begin van het onweer en omstreeks 18h05 kwam de zon er weer door waarbij het tijdelijk nog drukkend warm aanvoelde, maar ondertussen begint het weer wat af te koelen waarbij de hemel melkachtig begint te kleuren op nadering van een regenzone die vannacht en morgenvoormiddag bij ons te gast zal zijn. Na de middag krijgen we dan een mengelmoes van opklaringen en buien te verwerken waarmee de tendens voor de komende dagen is gezet.
Zondag, 11 september 2005
Tijdens de ochtend en voormiddag werden we terug geconfronteerd met een rustige en grijze herfstsfeer, zij het dat de zachte minima van 16,1 graden er nog een zomerse tint kon aan geven. De bewolking bleef deze keer erg lang hangen waardoor we nauwelijks de zon konden zien vandaag. De temperaturen liepen dan ook niet verder op dan 22,4 graden al voelde het door de hoge luchtvochtigheid nog steeds warmer en vooral zwoeler aan. De wind was bovendien erg zwak met hooguit 11 km/h waardoor deze nauwelijks voor afkoeling zorgde. Tegen de avond kwam er plots leven in de brouwerij toen het ging regenen met dikke tropische druppels waarna regelmatig de donder hoorbaar was in de verte. Op de radar is duidelijk de onweershaard zichtbaar die zich momenteel over een deel van Oost Vlaanderen consentreert maar geleidelijk afzakt richting Malderen in de noordwestelijke stroming. Het is dus zeker niet uitgesloten dat we de komende uren nog een flink aantal litertjes kunnen bijeensprokkele, zij het dat dit de laatste zullen zijn voor een tijdje want de eerste helft van de werkweek kunnen we opnieuw profiteren van hogedrukinvloeden en een stabieler weertype. Doordat de hogedruk vooral ten westen van ons blijft wordt er echter minder warme lucht aangevoerd en lijkt het echte zomerweer nu voor onbepaalde tijd voorbij te zijn.
Maandag, 11 september 2006
Dat de zomer ondertussen weer in het land is zal voor iedereen nu wel duidelijk zijn. Voor eventuele mensen die het nog steeds niet door hebben, besloten de weergoden om er nog eens een zomerdag van formaat aan te breien waarbij we de hele dag door konden genieten van een felle zon aan een heldere hemel waarin enkel rond de middag een minuscuul Cumuluswolkje verscheen. Het kwik, dat 's ochtends nog redelijk gezakt was naar 11,7 graden, had geen enkele moeite om maxima van 28,8 graden in de wacht te slepen, hierbij geholpen door een zwak oostelijk briesje tot 9,7 km/h dat de subtropische lucht netjes aan onze voordeur afleverde. Veel meer valt er over deze eerder monotome dag echter niet te vertellen: tegen de avond was er weer de voor de late zomer/ vroege herfst typische klamme vochtigheid die over Malderen neerdaalde maar de afkoeling die hiermee samenging was niet overdreven. De zonsondergang was mooi, maar zeker niet overweldigend, doch de zeer heldere lucht en dito sterrenhemel was 's avonds en 's nachts daarentegen wel de moeite voor degenen die ze in ogenschouw namen.
Dinsdag, 11 september 2007
Vandaag begonnen we de dag bij een eerder wisselvallig weertype met buien die reeds/nog tijdens de nachtelijke uurtjes aktief waren, getuige hiervan het kleddernatte wegdek waarmee de Malderse ochtendspits werd geconfronteerd. De temperaturen waren hierbij teruggelopen naar een eerder frisse 7,2 graden. De bewolking was nog steeds overvloedig aanwezig, maar heel af en toe slaagde de zon er in om zich een weg naar de begane grond te boren via minuscule opklaringen die voorbijdreven. De opklaringen openbaarden zeer mooie diepblauwe luchten wat erop lijkt te wijzen dat de meeste bewolking zich vooral in de onderste lagen van de atmosfeer voordeed. Naarmate de voormiddag verstreek dreven er nieuwe buien voorbij die door het voorgenoemde feit niet zo heel aktief waren. De temperaturen liepen na de middag op tot 20,7 graden terwijl een briesje tot 25,7 km/h uit noordwestelijke richtingen voor wat (extra) afkoeling zorgde. De buienaktiviteit ging eruit naarmate het plafond van de Stratocumulusvelden daalde en de stapelwolken daaronder dus letterlijk platgedrukt werden. De opklaringen werden breder terwijl het steeds rustiger werd. Tegen de avond waren de Stratocumulusvelden reeds flink afgenomen en zorgde hetgene dat er nog van overbleef voor een fraaie zonsondergang. Het kwik was echter duidelijk niet onder de indruk en ging pijlsnel verder de dieperik in, zeker na zonsondergang toen de opklaringen nog breder begonnen te worden. Het etmaal wordt vervolgens in rustige en frisse omstandigheden afgesloten. Ondanks de buiige schermutselingen bleef het neerslagtotaal op 0,0 mm steken, wellicht zijn de meeste buien dus voor middernacht gisteren nog gevallen.
Donderdag, 11 september 2008
Tijdens de nachtelijke uurtjes hebben we opnieuw de overgang naar tropische luchtmassa's meegemaakt, die echter vochtig en onstabiel waren. Dit was vanochtend reeds merkbaar aan een nogal klamme atmosfeer en een groot aantal Stratocumulus castellanus en Stratocumulus floccus- wolkjes. Deze zorgden op hun beurt echter voor een mooie zonsopgang die we bij ochtendminima van 15,3 graden konden aanschouwen. Tijdens de daaropvolgende uren werden de kanteeltjes van de Stratocumulus castellanus steeds groter en breder en al snel ontpopten zich hieruit de eerste Cumulus congestuswolken. Ze hadden opvallend hoge basissen en waren in zowat alle groottes en ontwikkelingsstadia te bezichtigen, maar voorlopig kwam het nog niet (overal) tot buien, laat staan onweer. Naar de middag toe leek alles zich weer te stabiliseren toen voorgenoemde wolken schaarser werden en er meer ruimte voor de zon kwam. Het 'gevaar' was echter nog niet geweken, getuige hiervan de resterende Stratocumulus castellanus die nog steeds goed zichtbaar bleef. Na de middag leek de bewolking zich geleidelijk aan te willen consentreren in het westen waarbij we in die hoek een aardige hoeveelheid Cirrostratus, Altostratus en Altocumulus zagen verschijnen. In de late namiddag zag dit er behoorlijk donker en dreigend uit, maar ondertussen scheen de zon nog in Malderen, en heeft het kwik haar kans schoon gezien om alsnog naar een zomers warme 28,9 graden te sluipen. Hoewel we al laat in het seizoen zijn, vertoonde de naderende onweerszone nog steeds alle typische kenmerken van een zomers onweer zoals we deze al zo vaak hebben gezien: de dreigende bewolking werd in het zuidwesten opeens lichter, na een tijdje ontstond ten noordwesten van ons onweer en vervolgens trok het onweer met matige aktiviteit ten noorden van ons langs terwijl het op deze locatie droog bleef. Ook de typische windvlagen na de passage van de 'buienlijn' ontbraken niet: de wind zwol tijdelijk aan tot 25,7 km/h uit het zuid- zuidwesten terwijl het tijdens de uren daarop langzaam koeler (lees: minder zwoel) werd. De bewolking oogde ondanks dit alles behoorlijk indrukwekkend met forse stapelwolken die vooral in het noordoosten en oosten verschenen. Sommigen groeiden zeer snel aan door de outflow van het onweer vlakbij en tekenden zich haarscherp af in de diepblauwe lucht errond. De rest van de avond werd nog steeds gekenmerkt door onstabiel ogende bewolking waarbij vooral Altocumulus en Altostratus goed vertegenwoordigd waren, maar het bleef droog zodat het neerslagtotaal van deze dag beperkt bleef tot 0,0 mm.
Vrijdag, 11 september 2009
Net als gisterenavond hadden de stapelwolken die zich vandaag ontwikkelden, de neiging om zich uit te spreiden tot Stratocumulus. Dat leek zelfs bijzonder goed te lukken want zowat het ganse luchtruim was ermee volgesmeerd. Het is niet duidelijk of alle Stratocumulus op deze manier gevormd werd aangezien dit reeds erg vroeg in de voormiddag het geval was. De bewolking was in elk geval niet in staat om neerslag voort te brengen, en er zaten nog wat gaatjes tussen die ons af en toe een streepje zonneschijn opleverden. De temperaturen die vanochtend op een eerder frisse 11,3 graden zijn uitgekomen, konden zo nog stijgen naar 21,6 graden terwijl een noordoostelijk briesje tot 27,4 km/h er toezicht op hield. De lucht kleurde boven de Stratocumulusbewolking diepblauw, maar werd geleidelijk wat bleker en melkachtiger, wat waarschijnlijk het werk is van een zwak warmtefrontje. Tijdens de avond werden de opklaringen langzaam breder, maar er bleven nog uitgestrekte wolkenvelden over die op hun beurd echter voor een fraai kleurenpalet zorgden tegen zonsondergang. Het warmtefrontje was vooral merkbaar door de iets zachtere lucht die binnenstroomde en op deze manier de avondlijke afkoeling wat wist af te remmen. Aan het neerslagtotaal viel er dan weer weinig af te remmen, want we kwamen opnieuw op een voor de planten bedroevende 0,0 mm uit.
Zaterdag, 11 september 2010
Net als gisteren in België begint deze dag in erg sombere omstandigheden en was de zon ver te zoeken. De bewolking zag er bijna hetzelfde uit met Altostratus, Cumulus en Altocumulus, maar wie zich buiten waagde of de airco aflegde werd meteen herinnerd aan de hittegolf die Japan na een warme zomer nog steeds in haar greep had. Het was drukkend warm, het overschrijden van de 30 graden grens was voor het kwik kinderspel en de warmte van de zon was dwars door het wolkendek heen voelbaar. Na de middag bekenden de weergoden alsnog kleur en zagen we een zwak waterzonnetje doorbreken terwijl de bewolking over een klein stukje van de hemel overging in Cirrostratus. De zon die eventjes kon doorbreken, liet het opwarmen tot ongeveer 33 graden en maakte de vochtige atmosfeer extra onstabiel. Dit werd snel merkbaar toen de bewolking dikker werd en er felle bliksemflitsen zichtbaar werden. Even later waren ook de donderslagen hoorbaar die erg luid waren aangezien ze het drukke stadsverkeer en rumoer zonder enig probleem overstemden. Het regenbuitje dat hierop volgde stelde opvallend weinig voor en het werd terug droog. Het grote werk moest echter nog komen en werd ingeleid met plotse slagregens die de stad onder begeleiding van luide donderslagen, bliksemflitsen en redelijk wat wind overspoelden. Door de gebouwen was het erg moeilijk om uit te maken waar de buien zich precies bevonden, maar het leek erop dat alles vanuit het zuidwesten werd aangevoerd. Veel contrast of details waren er overigens niet te zien door de grote hoeveelheden middelhoge bewolking. Na zonsondergang werd het terug wat rustiger, maar tot het einde van de avond waren er regelmatig bliksemflitsen te zien die de stad in een spookachtig licht onderdompelden.
Zondag, 11 september 2011
Afgelopen nacht zijn er alsnog een aantal buitjes tot in Malderen kunnen doordringen, maar veel stelde het niet voor en het was slechts voldoende om de grond wat nat te maken. Overdag werd het droger en rustiger, maar moesten we de zon prijsgeven in ruil voor een somber Stratus fractus wolkendek. Het kwik bleef steken op 19,4 graden al is het door de bewolking niet kouder dan een ruime 15 graden geweest. Na de middag verschenen er wat opklaringen, maar dit werd meteen afgestraft met een pittige buienlijn die opeens ten westen van ons opdoemde en tijdelijk voor flink wat regen met dikke druppels zorgde. Dit bleek uiteindelijk goed te zijn voor 2,8 mm samen met de buitjes vanochtend, en er volgden terug opklaringen. Deze keer werden ze erg breed en zag het er nog zo slecht niet uit met die diepblauwe luchten boven ons. Wel koelde het hierdoor wat af zonder dat het echt koud werd met 13,8 graden als uiteidenlijke minima voor vandaag. De rest van de avond verliep in droge, lichtbewolkte en rustige omstandigheden terwijl de wind die overdag nog 29,0 km/h haalde, weer is gaan liggen. Na omstreeks 22H dreef er sluierbewolking binnen afkomstig van een stormachtige regenzone die morgen niet onopgemerkt door de Benelux zal zwiepen.
Dinsdag, 11 september 2012
Dreigende wolkenmassa's maakten vanochtend hun opwachting, maar het was nog steeds poederdroog. Nochtans zijn er reeds diverse buien gevallen en een vijftal kilometer ten oosten van het weerstation lag de omgeving er al druipnat bij met flinke plassen. Door de bewolking was het erg zacht met temperaturen die nog rond 16 graden schommelden bij zonsopgang. In deze wolkenvelden zaten nog talloze buien verscholen en deze wisten in de loop van de dag alsnog Malderen te bereiken. Voor zover bekend zat er geen onweer bij al was de neerslag in Brussel wel pittig op sommige momenten. Voor klank en lichtspel moesten we vooral in Limburg zijn waar het wel tot onweer kwam terwijl er later ook in Nederland een aantal ontadingen plaatsvonden. De wind ruimde naar westelijke richtingen met een uitschieter tot 27,4 km/h uit het west- zuidwesten en er werd veel koelere zeelucht aangevoerd. We moesten het doen met maxima van 19,8 graden terwijl de zon er nauwelijks aan te pas kwam. Tijdens de namiddag kwamen we aan de achterzijde van het koufront terecht waar we de karakteristieke blauwe lucht met stapelwolken erin zagen verschijnen. Hierin ontstonden weer wat buien al viel er op deze locatie geen noemenswaardige neerslag meer. De stapelwolken lieten het geleidelijk afweten naar de avond toe om plaats te maken voor wat sluierwolkjes en Stratocumulus veldjes. Het koelde stevig af waardoor we nu pas de minima bereikten die 12,2 graden bedroegen. Het neerslagtotaal is op 3,2 mm uitgekomen.
Woensdag, 11 september 2013
Na een kletsnatte nacht waarbij het neerslagtotaal opliep tot 18,8 mm konden we tijdens de voormiddag genieten van mooie opklaringen en de bijhorende zonneschijn. Bij minima van 11,8 graden was het weer een stuk zachter dan de voorbije ochtenden en daar zat de bewolking en zachtere luchtaanvoer voor iets tussen. De opklaringen waren ook deze keer echter maar een kort leven beschoren want vanuit het noordwesten kwamen velden van Stratocumulusbewolking binnendrijven. Daarboven ontstond Cirrostratus en Altostratus en na de middag ging het hieruit af en toe motregenen. Na een tijdje begon het intenser te regenen met dikke druppels doch voor we het wisten zaten we alweer in de opklaringen achter deze buienlijn. Een nieuwe buienlijn maakte echter haar opwachting en dan nog een en nog een waardoor de rest van de dag kletsnat verliep. De opklaringen tussen de buien door waren vluchtig en kort en naar de avond toe leek de bewolking steeds meer de overhand te krijgen. De buienparade bleef onverminderd doorgaan al werd het ondanks al de regen merkbaar zachter bij maxima van 18,8 graden. Er was ook weinig wind (noordwesten) waardoor het tijdens zo'n opkaring best wel zomers aanvoelde. We sloten de dag af in sombere en nog steeds natte omstandigheden en bij een naar 20,8 mm oplopend neerslagtotaal.
Donderdag, 11 september 2014
De dag begint met Stratocumulusvelden die ruimte lieten voor opklaringen en zonneschijn. Bij dit alles is het kwik op 7,8 graden uitgekomen. Er werden al snel Cumuluswolken gevormd naarmate de zon aan kracht won, en die was vooral in de namiddag het geval. perioden met aaneengesloten bewolking werden afgewisseld door brede opklaringen terwijl er een noordelijk briesje stond en het kwik naar 21,6 graden steeg. Eén van de stapelwolken slaagde erin om een drietal regendruppels te lossen in Malderen, maar deze wolken spreidden zich uit tot nieuwe Stratocumulusvelden waardoor ze niet verder dan losse spetterbuitjes konden uitgroeien. Deze bui werd gevolgd door een nieuwe reeks opklaringen en korte tijd later zaten we alweer onder een Stratocumulusveld. Op grotere hoogte was ondertussen ook Cirrus en Cirrostratus bewolking binnengelopen, en dit zorgde in de vochtige atmosfeer voor een fraaie gouden herfstgloed. Dit schouwspel bereikte een hoogtepunt toen de zon onder de donkere bewolking doorscheen en er een surrealistisch licht op het weerstation werd geworpen, waarin we een pluviometer zagen glinsteren die 0,0 mm aanwees als dagtotaal. Er volgde een tamelijk kille, volledig windstille en zwaar bewolkte avond.
Vrijdag, 11 september 2015
Het was iets minder koud dan gisteren met minima van 7,8 graden, en deze keer was er niet het minste teken van bewolking te zien. Wel heeft er zich flink wat dauw gevormd en was de lucht tamelijk vochtig, wat zich andermaal in een oranje zonsopgang vertaalde. Tijdens de voormiddag was er geen enkel teken van wolkenvorming in tegenstelling tot gisteren, al zorgde een storing boven het noorden van nederland daar voor regen en waren de tegenstellingen tussen noord en zuid weer zeer groot. Na de middag verscheen er in het noorden een donkere waas waaruit zich stapelwolkjes ontwikkelden. Deze hinderden de zon echter nauwelijks en we haalden maxima van 22,6 graden bij een nog steeds goed voelbare oostenwind. Naar de avond toe kregen we te maken met een warmtefront dat mooi zichtbaar was als een band van Cirrus uncinus en Alttocumulus lenticularis bewolking in het zuidwesten. Veel hinder bracht deze niet met zich mee en we konden tot kort voor zonsondergang nog blijven genieten van aangenaam zacht en zonnig nazomerweer. De eerdergenoemde bewolking zorgde voor erg fraaie uitzichten in het warme licht van de laagstaande zon. Het was nog steeds niet meer dan 2/8 bewolkt toen we op het einde van de avond het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.
Maandag, 11 september 2017
We zijn terug in onstabiele buienlucht terecht gekomen, maar de meeste buien hingen langs de kust en boven Nederland waardoor we er in Malderen weinig van merkten. Wat we dan weer wel merkten was de gure zuidwestenwind die flink aanwakkerde en bijna aan een uitbrekende herfststorm deed denken. Bij minima van 12,1 graden was dit overigens niet zo moeilijk op te merken. De eerste uren bleef het droog en dreven er vooral veel Stratus fractus wolken voorbij die talrijker werden naar de middag toe. Daarna ontstonden er ook Cumuluswolken in en tussen, en vanuit het westen kwam er ook Cirrus densus opzetten. Dit alles kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven want het ging tijdelijk flink plenzen en voor we het wisten zaten we in een buiengebied dat zodanig geclusterd was, dat het bijna een Stratiforme regenzone was geworden. Het werd dan ook zeer kil en guur door de nog steeds stormachtige west- zuidwestelijke wind. Dan kwamen we opeens achter de buienlijn terecht en zagen we overal statige aambeelden die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. In de onderste luchtlagen dreven Cumulus en Stratus fractus wolken aan een enorme snelheid voorbij al zwakte de wind aan de grond geleidelijk af waardoor we de zonnestralen nu veel beter konden voelen. Het was toen dat we de maxima van 16,8 graden optekenden tussen het foto's schieten van de prachtige wolkenluchten door. Af en toe kregen we nog een licht schampschotje mee van de buien in Malderen al was het nu toch een duidelijk vriendelijkere periode. Naar de avond toe pakte de bewoilking zich weer samen in het westen en kort voor middernacht kwam het terug tot een reeks flinke buien die een stuk felleer uitpakten dan degenen die we overdag over de vloer kregen en ook met veel dikkere druppels. Doordat de regen na middernacht bleef aanhouden is het neerslagtotaal voor dit etmaal niet duidelijk.
Dinsdag, 11 september 2018
Na een lichtbewolkte en winderige nacht waarbij het door luchtmenging niet kouder dan 14,5 graden werd, ging de dag van start met diepblauwe luchten. De wind kwam nu uit het westen en was erg vlagerig waardoor de mooie zuiderse luchten zeker geen zomergevoel opwekten, of er moest al een flinke glasplaat tussen zitten. Maar die konden we wel meteen aan diggelen gooien want het kwik vlamde meteen door naar een zomerse 26,6 graden en de stapelwolkjes die werden gevormd hadden geen verdere gevolgen. Integendeel, ze losten weer op en het werd volledig helder op wat dunne Cirrus en Cirrostratus na. Maar er stond nog steeds een erg krachtige wind die nu vooral voor praktische hinder zorgde (bij het uitvoeren van diverse klussen in openlucht) maar voor de rest wel aangenaam was bij de heersende temperaturen. Pas tegen zonsondergang werd het wat rustiger en nu zagen we af en toe Stratocumulusbankjes voorbijdrijven die een onheilspellend donkere kleur hadden maar voor de rest weinig afbreuk deden aan het zomerse weer. Door luchtmenging werd de afkoeling wat afgeremd ondanks de heldere hemel zodat het een zachte avond werd. We sloten ze af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.