Maandag, 19 september 2004
Deze morgen hadden we de regenzone, die in totaal 2,2 mm achterliet, reeds lang achter de rug en konden we genieten van een blauwe lucht waarin hier en daar wat stapelwolkjes tevoorschijn kwamen. Het was wat frisser dan gisteren met temperaturen tussen 12,9 en 21,1 graden, maar al bij al zijn dit meer dan behoorlijke temperaturen voor de tweede helft van september. De wind was nu ook uitgeraasd en ging niet verder dan 23 km/h. Hoewel de zon vandaag de boel flink kon opvrolijken waren er vooral rond de middag en in de namiddag vrij veel stapelwolken waarachter ze af en toe schuilging, maar naar de avond toe is deze bewolking steeds meer plaats gaan maken voor hoge sluierbewolking waar de zon het duidelijk minder moeilijk mee heeft, maar daar zal ze zich duidelijk niets van aantrekken vermits ze ondertussen al bijna ondergegaan is. Morgen tot en met woensdag kunnen we ons weer aan mooi nazomerweer verwachten waarna de nattigheid vanaf donderdag weer onze contreien zou binnenstromen.
Maandag, 19 september 2005
(Thailand) Het tweede deel van de vlucht naar Bangkok verloopt rustig doch door de volslagen duisternis valt er van het weersgebeuren nauwelijks wat te merken op een paar lichte trillingen die de naam 'turbulentie' nauwelijks waard zijn na. Naarmate de vlucht in oostelijke richting verdergaat schuiven ook de tijdszones op en zo zien we het daglicht omstreeks halfdrie boven de Arabische Zee terugkeren. Op een paar toefjes Stratocumulus na is er echter niks te zien; pas vanaf Oost India beginnen er zich ook Stratocumulus castellanus en Cumuli congesti mee te moeien waarbij de eerste echte onweerswolken vanaf Rangoon de kop opsteken. Er is vanaf daar erg veel Cirrostratus aanwezig waardoor veel van het weersgebeuren versluierd blijft om nog maar te zwijgen van het zicht op het vasteland.In Bangkok zelf is het droog en zwoel terwijl een indrukwekkend onweerscomplex langs de zuidwestelijke horizon voorbijflaneert.Uit een paar korte interviews met de locals kan worden opgemaakt dat de overvloedige sluierbewolking afkomstig is van de landfall van een tyfoon in Vietnam. Gelukkig wordt deze door het vasteland wat afgezwakt waardoor het vluchtschema naar Krabi ongeschonden blijft. Het heuvelachtige vasteland van Cambodja en Vietnam kan echter niet verhinderen dat deze vlucht letterlijk de mist ingaat en er dus niks meer te zien is dan Cirrostratus en Altostratus. Kort voor de landing werd het saaie vliegen echter ruimschoots gecompenseerd door een gigantisch onweerscomplex dat indrukwekkende wolkenformaties liet zien waarbij zelfs de tussenlanding in Miami tijdens de reis naar Costa Rica in september 2001 aardig verbleekt. Het onweer arriveerde kort na de landing in Krabi waardoor het spektakel nog eens werd overgedaan vanop de begane grond. De buien werden daar voorafgegaan door een shelfcloud waar de inflow duidelijk zichtbaar was. De stortregens slaagden erin om het volledig opgedroogde wegennet in minder dan 45 seconden in een schuimend rivierenstelsel om te toveren. Een tweede buienlijn zorgde opnieuw voor een ware zondvloed waarbij de neerslagintensiteit kan geschat worden op minstens 250 tot 300 mm/h. Er kwam ook onweer aan te pas maar met één ontlading per 5 minuten was dit totaal niet in verhouding met de bijna apocalyptisch ogende stortvlagen. Later werd het droog al werd de half verzopen omgeving af en toe nog eens in het spookachtige licht van een bliksemflits gezet.
Dinsdag, 19 september 2006
Een tweede regenzone slaagde er in de voormiddag in om de pluviometer weer in beweging te zetten. Ze werd vooraf gegaan door erg veel bewolking tijdens de nachtelijke uurtjes waardoor het kwik zich nog kon vastklampen aan een niet al te frisse 11,7 graden. De regen zelf had een eerder buiig karakter en duurde niet zo lang: reeds ruim voor de middag hadden de meeste paraplu's en regenjassen hun diensturen reeds geklopt, al wist de bewolking nog niet meteen van ophouden. Zo rond de middag kwamen we echter eensklaps in de heldere zeelucht terecht achter de regenzone. Mooie zonnige perioden lagen hierin op ons te wachten en het kwik wist zich hierdoor nog over de twintig gradengrens heen te werken om uiteindelijk uit te komen op 21,6 graden. Een vrij strakke zuidwestenwind met snelheden tot 25,7 km/h moesten we hierbij wel voor lief nemen. De opklaringen werden vrij snel opgevuld door rafelig gevormde stapelwolkjes maar deze waren nog zo vriendelijk om een deel van het luchtruim vrij te laten terwijl ze naar de avond toe weer in aantal en volume moesten prijsgeven. Het waren daarna vooral hoge sluierwolken die de hemel een beetje melkachtig deden kleuren en deel uitmaken van een warmtefront waarachter subtropische luchtmassa's zitten die snel onze kant lijken op te komen. Ondanks dit gegeven werden we tijdens de avonduurtjes en vooral na zonsondergang echter geconfronteerd met een vrij snelle en onaangename afkoeling. Het neerslagtotaal, dat reeds in de voormiddag bereikt werd, bedroeg 1,4 mm.
Woensdag, 19 september 2007
Na de buien volgden de opklaringen en deze zorgden ervoor dat het vanochtend weer erg fris werd met minima die tot 7,8 graden terugvielen. Na het opkomen van de zon volgde een periode met vrij fraai nazomerweer waarbij Stratocumulusvelden en lichte Cirrus of Cirrostratusbewolking elkaar afwisselden. De bewolking was net iets te talrijk om het flink te laten opwermen waardoor we tegenover gisteren slechts een graadje winst boekten met 17,6 graden. Vanuit het westen kwam er tegen de avond meer laaghangende bewolking opzetten die na zonsondergang wat lichte regen veroorzaakte (0,2 mm) terwijl de krachtige zuidwestenwind er met haar snelheden tot 29 km/h opnieuw voor een onvervalst herfstgevoel zorgde. Het etmaal wordt in zwaarbewolkte omstandigheden en sporadische lichte regen afgesloten.
Vrijdag, 19 september 2008
Het leek vanmorgen mij minimumtemperaturen van 2,0 graden en een stel witgevroren auto's alsof de weergoden ineens een seizoen hadden overgeslagen, wat met de winters die de voorbije jaren in ons geheugen gegrift stonden, zelfs nog 'zacht' uitgedrukt is. Enkel de maan en een beetje Cirrostratusbewolking waren er getuige van hoe de Malderse plantjes een wanhopige strijd op leven en dood voerden tegen de bijtende kou. Gelukkig kwam er al snel versterking van de zon die aan de lichtbewolkte hemel weinig weerstand te vrezen had en het onderkoelde landschap al meteen kon ontdooien. Tijdens de voormiddag kregen we af en toe Altocumulus te zien terwijl er op grotere hoogte Cirrus spissatus voorbijdreef. Het aandeel cirrus nam hierbij geleidelijk af terwijl Altocumulus steeds talrijker werd. Halverwege de namiddag was er alleen maar Altocumulus te zien die ongeveer de helft van de hemel bedekte terwijl er in de resterende opklaringen af en toe neigingen waren om Cumulus humilis te vormen, maar dit stelde nauwelijks wat voor. De temperaturen deden het erg goed ondanks de thermische mokerslag die ze deze ochtend hebben geïncasserd, we haalden zelfs nog net 20,0 graden. Hierbij stond een noordoostenwind met snelheden tot 16,1 km/h. Tijdens de late namiddag losten de Altocumuluswolkjes weer op met als uiteindelijk resultaat een heldere hemel vermits er van eerdergenoemde Cumulus humilis ook al niet veel meer overbleef. Toch was de atmosfeer niet helemaal zuiver want na zonsondergang leek alles plots in vuur en vlam te staan door een soort van nevel die zich op ongewoon grote hoogte leek te bevinden (vliegtuigsporen waren immers reeds in de schaduw). Hoewel het erg warme kleurentinten waren, voelde het in de buitenlucht erg kil aan eens de zon goed en wel verdwenen was. Opnieuw bleven we vandaag van neerslag gevrijwaard (0,0 mm).
Zaterdag, 19 september 2009
Ons nazomertje bleek ook vandaag stevig in het zadel te zitten, waarbij een nagenoeg wolkeloze hemel vanochtend reeds de dienst uitmaakte. De temperatuur daalde hierbij naar een zachte 13,3 graden, zodat we meteen gelanceerd waren voor een erg warme nazomerdag. De wind draaide nu naar het oosten en voerde met haar snelheden tot 16,1 km/h iets vochtigere lucht aan. Dit werd al snel merkbaar toen er stapelwolkjes werden gevormd die langzaam maar zeker uitgroeiden tot flinke afmetingen. De uitgedroogde Malderse vegetatie hoefde zich echter geen illusies te maken, want ook deze keer bleef het droog en raakten de buien niet verder dan het uiterste zuidoosten van het land. Wie zich daar bevond kon echter rekenen op een flinke portie klank en lichtspel die vooral in Luxemburg voor een ware apotheose van het onweersseizoen zorgde. Enkel het kwik raakte verder, en wist met maxima van 28,2 graden zelfs behoorlijk wat indruk te maken. Te Malderen gingen de stapelwolkjes over in enkele Stratocumulusvelden, en toen deze tijdens de avond weer oplosten was alle hoop op het broodnodige regenwater weer verdwenen. De resterende bewolking bestond uit Altocumulusveldjes die voor een schilderachtig uitzicht zorgden bij zonsondergang, terwijl het ook daarna erg zacht bleef met temperaturen die rond 20 graden bleven schommelen. Omstreeks 22H was het echter uit met de pret toen er vanuit het noorden opeens een kille bries opstak die het snel deed afkoelen.
Zondag, 19 september 2010
Er hing vanochtend meer bewolking dan de voorbije ochtenden, maar we hoefden hier als zonneklopper of warmteliefhebber niet voor te vrezen. Het ging om Altocumulus floccus die overging in Altocumulus lenticularis. Later werden er Cumuluswolken gevormd die het luchtruim met de lenti's deelden terwijl de bovenlucht opvallend diepblauw kleurde. Soms hadden de Altocumuluswolken een zeer fijne structuur terwijl er bij zonsondergang terug Cirrostratus en Cirrus uncinus bewolking binnendreef. Deze was nog steeds van de tyfoon afkomstig, die zeer langzaam verder naar het westen trok. De zeer warme dag waarbij de maxima vlot de 34 graden bereikten, werd afgesloten met een zwoele en rustige avond.
Maandag, 19 september 2011
De onstabiele polaire lucht stroomde vanochtend nog steeds over Malderen uit, en dit resulteerde in flinke stapelwolken, af en toe wat lichte regen en mooie opklaringen tussendoor. Het waren vooral deopklaringen die in combinatie met de polaire lucht het kwik flink onderuit gehaald hebben met 8,8 graden als minimum tot gevolg. Tijdens de voormiddag bleef de buienmolen nog een paar rondjes draaien, maar door warmte advectie vanuit het westen raakte deze vastgeroest en was het afgelopen met de neerslag. We konden nu toezien hoe de stapelwolken zich uitspreidden tot Stratocumulus waarbij de ontstane wolkenschermen steeds lager gingen hangen. Het brein achter dit alles was een naderend warmtefront dat naar de avond toe zichtbaar werd als sluierbewolking die binnendreef in combinatie met melkachtige luchten. De diepblauwe kleur van de opklaringen ging er dus uit al bleven we van neerslag gespaard. De warme lucht stroomde aanvankelijk enkel in de hogere luchtlagen binnen dus overdag werd het niet veel warmer dan 19,4 graden terwijl het 's avonds nog flink kon afkoelen. Gelukkig was het wel vrij rustig met dat westelijk briesje tot 25,7 km/h erbij. De buien bleken uiteindelijk goed te zijn voor een eerder beperkt neerslagtotaal van 0,2 mm.
Woensdag, 19 september 2012
We bevonden ons bij zonsopgang reeds een flink eind in de polaire luchtmassa en dit ging gepaard met een heldere, transparante hemel waarin nauwelijks bewolking hing. Er was enkel een toefje Cumulus fractus te zien en ver in het noorden een paar Cumulonimbuswolken. Er stond al redelijk wat wind waardoor de lucht gemengd werd en de minima ondanks de erg koude luchtsoort niet beneden ... graden zakten. Overdag werden er meer stapelwolken gevormd en kwam het her en der tot buien. Naar goede gewoonte ging de welbekende schaduw van Engeland er zich mee bemoeien waardoor we de meeste en actiefste buien alweer Nederland zagen intrekken terwijl vooral het uiterste noorden en oosten van België nog een stukje van het natuurgeweld kon vangen. In Malderen was het een stuk rustiger en bleef het bij een half bewolkt weertype waarin een paar gewone regenbuitjes opdoken. De zon kwam ruimschoots aan bod maar de temperaturen bleven aan de lage kant met ... graden als maximumwaarde. Bovendien is de wind die vanochtend reeds nadrukkelijk aanwezig was, flink aangezwollen en zorgde ze met haar snelheden tot ... km/h uit het ... voor een guur herfstgevoel. na verloop van tijd ... ...
Donderdag, 19 september 2013
Tijdens de nacht is het niet meer tot buien gekomen en de opklaringen zorgden er samen met de polaire lucht voor dat het nog tot 7,7 graden is kunnen afkoelen. In de loop van de dag kregen we een afwisseling van Stratocumulus en Altocumulus veldjes te zien terwijl er in de bovenste regionen van de atmosfeer steeds meer sluierbewolking binnendreef. Halverwege de namiddag was er reeds sprake van flinke Altostratuslagen die het de zon moeilijk maakten en warmer dan 15,7 graden werd het niet bij een kille westelijke tot noordwestelijke wind. De regen bereikte ons aan het begin van de avond, maar echt uitblinken in activiteit deed ze zeker niet. Meestal viel er fijne motregen die af en toe eens werd afgewisseld met dikke druppels of een droge periode. Door de bewolking koelde het maar nauwelijks af en tegen het einde van de avond hadden we niet meer dan 1,0 mm bijeen gesprokkeld toen het terug droger werd.
Vrijdag, 19 september 2014
Ook vanochtend oogde het allemaal nog erg onstabiel en was het erg zwoel bij temperaturen die niet beneden 13,6 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit een chaotische mix van Stratocumulus, Altocumulus castellanus, Cirrus en Altocumulus lenticularis. In de loop van de voormiddag loste echter alles op vanuit het zuiden behalve de ijle Cirrus bewolking waardoor het terug erg zonnig en zwoel werd bij temperaturen die opliepen naar 28,1 graden bij een zwakke zuid- zuidwestelijke wind. Dit kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven en op het einde van de namiddag zagen we her en der forse stapelwolken verschijnen die zich vooral ten zuiden van ons leken te consentreren. Doch ten noorden van ons ontwikkelde één van die stapelwolken zich opeens tot een onweersbui die het weerstation met een aantal daverende dreunen op haar grondvesten lieten trillen. Opvallend hierbij was dat de donderslagen meer op ontploffingen dan op gerommel leken. Daarna zagen we ten westen van ons aambeeldvormige buientoppen voorbijtrekken en leken we de dans volgens de radar te ontspringen. Doch tegen zonsondergang ontstonden er op de outflow van deze onweders nieuwe exemplaren waardoor het natuurgeweld opeens een stuk dichter op onze neus zat. Niet voldoende voor neerslag en dergelijke, maar wel voor een fantastische bliksemshow zoals we ze hier sinds september 2011 niet meer hebben meegemaakt. Af en toe zorgde een uitloper van de buien voor een licht windvlaagje dat erg koel aanvoelde, en ondertussen leken de buien steeds aan hun zuidwestelijke zijde aan te groeien waardoor de bliksemactiviteit slechts heel langzaam opschoof naar het noordoosten. Met andere woorden de onweersliefhebbers in Londerzeel konden van een zeer lange avond pure verwennerij genieten al hadden ze uiteraard niet genoeg ervaring om er ook nog eens indrukwekkende foto's uit te destilleren. Pas kort voor middernacht keerde de rust weer en er volgde een erg zachte, droge en windstille nacht waarin wat nevel en mist werd gevormd.
Zaterdag, 19 september 2015
De dag begon in uitermate sombere omstandigheden, met een egaal gesloten en dik Stratus wolkendek dat weinig licht doorliet en ook voor wat mist zorgde. Het was afgekoeld tot 12,0 graden terwijl het droog bleef. Het leek alsof er geen einde zou komen aan het sombere weer maar na een tijdje begon de bewolking zich te roeren en ging het lichtjes regenen uit de donkere stukken die ontstonden. Nog wat later kwam er meer contrast in de lucht en konden we Stratocumulus en Cumulus congestus onderscheiden. Deze laatste wist het tot een paar pittige buitjes te schoppen met een erg plaatselijk karakter. Zo bleef het in Londerzeel bij wat licht gedruppel terwijl enkele honderden meters naar het westen in Malderen de wegen vol plassen lagen. De buien werden gevolgd door brede opklaringen en door een zwakke wind en felle zon leek het opeens weer volop zomer. Tot de volgende buienlijn eraan kwam en het opeens weer een stuk kouder en herfstachtiger aanvoelde. Nu bleef het ook in Malderen bij wat licht gedruppel. Dan was de zomer er weer en warmde het op tot 18,2 graden bij een felle zon waaronder het nog warmer aanvoelde dan het was. Er volgden weer wat wolkenbanden maar regen kwam er niet aan te pas. We zagen vooral Cumulus die zich tot Stratocumumus uitspreidde. Tijdens de avond loste de bewolking weer op al hield de Stratocumulus het nog lang vol en kwam er Cirrus en Cirrostratus bewolking tevoorschijn. Na zonsondergang koelde het snel af terwijl we een neerslagtotaal van 0,2 mm optekenden
Maandag, 19 september 2016
Bij een wegvallende wind, een volledig uitgeklaarde hemel en een nog steeds noordelijke luchtaanvoer is het vanochtend vooral in het binnenland erg fris geworden (toch in vergelijking met de voorbije dagen). Daar Malderen zich daar toevallig ook bevond was het ook daar aan de koele kant met minima van 13,8 graden. Gelukkig kon de zon van diezelfde open hemel gebruik maken om ons weer wat op te warmen, al had ze daar in tweede-helft-van-september-versie al behoorlijk wat moeite mee. Er bleef dus nog een zekere kilte in de lucht hangen, al was het tijdens de namiddag dan toch nog aangenaam toeven in de buitenlucht bij temperaturen die opliepen tot 23,1 graden. Bij een zwak noord- noordwestelijk briesje was het erg rustig en het zachte, invallende herfstlicht droeg aan dit rustgevoel bij. In het noorden was er Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien terwijl er in het zuiden een diepblauwe hemel te bewonderen viel. Daar ontwikkelden zich na de middag nogal wat stapelwolken in al hoefden we ons in Malderen niet teveel zorgen te maken over uitspreidende wolkentroep. Af en toe dreven er wel Stratocumulusvelden voorbij die waarschijnlijk wel door uitspreidende stapelwolken gevormd werden. Tegen de avond waren er ook jacobsladders te zien in een melkachtig kleurende, nevelachtig wordende lucht terwijl er nu overal dunner Cirrostratus begon binnen te lopen op grote hoogte. Na zonsondergang ging het opnieuw erg kil aanvoelen in de buitenlucht, al is dit voor deze tijd (en eigenlijk op elk moment) van het jaar normaal maar toch even wennen na de vele warme zomeravonden die we achter de rug hebben. Toch mochten we een aantal vertrouwde elementen van afgelopen zomer houden, en het neerslagtotaal van 0,0 was daar eentje van al zou je met de aanblik van vele planten niet echt zeggen dat ze daar gewend aan geworden zijn.
Dinsdag, 19 september 2017
Ook vanochtend was de lucht onstabiel en zagen we weer een tropisch uitzicht met vele stapelwolken en Cumulonimbi in alle richtingen. Het was iets minder koud met minima van 9,9 graden. Een bui net ten westen van ons schampte ons bij zonsopgang en liet mooie valstrepen zien. Voor de rest was het vooral Cirrus densus en hier en daar een veldje Altocumulus castellanus dat we te zien kregen. Tijdens de voormiddag zorgde de zon voor bijkomende thermiek waardoor er naast de op dynamische wijze gevormde buien ook nog eens stapelwolken ontstonden door zonne- instraling. Deze groeiden eveneens flink uit waardoor we weer heel wat buien zagen ontstaan. In Malderen bleef het echter vrij rustig en droog met weinig wind, regelmatig zonnige perioden en geen neerslag van betekenis meer. We haalden maxima van 17,6 graden en tijdens de avond nam het aandeel convectieve bewolking weer af. In de hogere luchtlagen zat alles echter nog goed vol met Cirrus densus bewolking en ook waren alle buien nog lang niet uitgestorven, want omstreeks 23H liet een verdwaald exemplaar het nog eens goed plenzen in Malderen. Dit leverde uiteindelijk een neerslagtotaal van 1,8 mm op waarna het terug droog werd voor de rest van de nacht onder halfbewolkte omstandigheden.
Woensdag, 19 september 2018
De ochtendschemering was nog maar net doorgebroken of we werden opnieuw de speelbal van krachtige windvlagen die weer voor een herfstachtig tintje zorgden. Wel was het zacht met minima van 13,4 graden. In het westen waren Altocumulusvelden te zien maar nadat deze over ons heen waren getrokken was de hemel weer blauw op de stapelwolken na die zich inmiddels hadden gevormd. De wind werd overdag nog krachtiger dan gisteren waardoor de hoge maxima van 26,1 graden zeker geen zomersfeer opriepen. Alles kraakte en piepte uit alle voegen en de lucht was gevuld met stof, bladeren, opwaaiend straatafval en ander puin terwijl werken, fietsen of wandelen in de buitenlucht nagenoeg onmogelijk was zonder stofmasker. Omstreeks 19h ging de wind vrij snel liggen en konden we weer beginnen met het ruimen van vuil voor zover dit zin heeft met de twee stormen die voor vrijdag en zondag in de weermodellen staan getekend. Het bleef zacht en de stapelwolken losten traditiegetrouw op zodat we met een heldere hemel eindigden. Na het centrifugeren van de stof- en zandkolom in de pluviometer bleek hier geen water in te zitten wat we kunnen omrekenen naar een neerslagtotaal van 0,0 mm.