Dinsdag, 19 oktober 2004
Dankzij de gratie van de geplande regenzone om langer ten zuiden van ons te blijven dan gepland konden we vandaag genieten van een erg mooie herfstdag waarbij de opklaringen vrijwel de hele dag door op een korte doorbraak in het begin van de avond na, in de meerderheid bleven. De temperaturen reageerden enthousiast op deze weersverbetering door van een erg frisse 4,1 graden naar een erg behoorlijke 16,8 graden omhoog te klauteren. De wind deed het hierbij wat kalmer aan dan gisteren en eergisteren en haalde nog maximaal 19 km/h. Toch moeten we vaststellen dat het niet de hele dag droog gebleven is want een tijdelijke opmars van de bewolking waarvan op dit moment de restanten via het noorden wegtrekken heeft voor neerslag gezorgd en zo kunnen we alsnog een dagtotaal van 0,2 mm neerpennen. De komende uurtjes lijken we opnieuw naar een helder tot lichtbewolkt weertype te evolueren maar in het tweede deel van de nacht zouden we dan toch het bezoek krijgen van een regenzone die echter de overgang betekent naar een erg zachte luchtsoort zodat de temperaturen morgen (vrij) hoge toppen zullen scheren voor de tijd van het jaar
Woensdag, 19 oktober 2005
De regenzone heeft zich duidelijk netjes aan het afgesproken schema gehouden. In het tweede deel van de nacht trok hij geleidelijk het Vlaamse binnenland in en in de vroege ochtenduurtjes kwam uiteindelijk Malderen aan de beurt. De neerslag viel met momenten aan een gezapig tempo naar beneden maar echt veel stelde ht niet voor, de pluviometer had haar dagtaak er al opzitten na 0,8 mm. De bewolking bleef langer hangen maar ook hier werd tegen de middag een mouw aan gepast onder vorm van opklaringen vanuit het westen die de namiddag een heel wat vriendelijker weersbeeld gaven dan vanmorgen, de zon had het het grootste deel van de tijd voor het zeggen terwijl er wat kleine stapelwolkjes voorbijdreven die echter op hun beurt ook schaarser werden naar de avond toe. Hun opvolgers stonden echter al te trappelen om bij zonsondergang binnen te vallen en zo zien we in het zachte licht van de laatste schemering de hele zaak weer geleidelijk dichttrekken met dichte paketten Stratocumulus. Voordeel van de bewolking was wel dat het in de ochtenduurtjes niet meer zo sterk afkoelde en we bij 8,8 graden de daglichtperiode konden aanvatten; de maxima waren overigens ook wel voortreffelijk te noemen met 19,4 graden maar het hieraan ontspruitende nazomergevoel werd deels teniet gedaan door de naar het zuidwesten geruimde wind die een paar tandjes bijstak en 31 km/h haalde. Ondertussen is hij min of meer uitgeraasd maar onder de bewolking zou er de komende uren mogelijk nog lichte regen kunnen vallen, vooral in het westen, een weersbeeld dat tot vrijdag zou domineren alvorens de heroplevende buienaktiviteit terug voor wat aktie in het weersgebeuren zal zorgen.
Donderdag, 19 oktober 2006
Ondanks de onheilspellende weerberichten voor deze dag bleek het uiteindelijk nog een vrij behoorlijke nazomerdag te worden. De dag begon weliswaar met een overvloed aan Altostratusbewolking waar de zon het er lastig mee had, maar deze trok geleidelijk weg naar het oosten terwijl hij dunner werd. Kort voor de middag verschenen de eerste stukken diepblauwe lucht in het oosten en het kwik gaf daar meteen gevolg aan door van de reeds erg zachte 13,3 graden op te klimmen naar 20,3 graden in de loop van de namiddag. Het werd echter niet helemaal wolkenloos: geregeld trokken er lagere Stratus fractus wolkenflarden langs de zon en er was tevens veel Altocumulus te zien. Beiden verleenden het luchtruim echter extra schoonheid wat zeker heeft bijgedragen aan de weerskwaliteit vandaag. Bovendien bleef het de hele tijd droog, doch in de loop van voorbije nacht is er duidelijk nog neerslag gevallen, getuigen hiervan de 1,0 mm in de pluvio die meteen ook het dagtotaal vormt.Wat enerzijds bijdroeg aan de hoge maxima (luchttransport vanuit het warme zuiden) en anderzijds wat voor hinder zorgde, was de zuid-zuidwestelijke wind die met haar snelheden tot 35,4 km/h toch wel voor de hoofdrol leek te willen gaan. Ook na zonsondergang was deze duidelijk niet van plan om met de kippen op stok te gaan, en leek hij zelfs nog wat in kracht toe te nemen. Vanuit het zuidwesten kwamen er tevens in de loop van de avond meer dreigende wolkensoorten opzetten, al hadden ook deze (nog) geen neerslag van betekenis aan boord.
Vrijdag, 19 oktober 2007
De middelhoge en hoge bewolking die gisterenavond reeds in beperkte hoeveelheden beschikbaar was, heeft zich tijdens de nachtelijke uurtjes verder uitgebreid. Het gevolg was dat de buienaktiviteit in de onderste regionen van de atmosfeer afnam terwijl de temperatuursdaling eveneens werd afgeremd; We ontwaakten bijgevolg bij redelijke(re) minima van 7,4 graden onder een betrokken hemel terwijl het droog was. De bewolking eiste de hele voormiddag voor zich op en bestond uit een mengelmoes van Altostratus, Altocumulus en Stratocumulus. Heel af en toe zat daar nog een opklaring in miniatuurversie tussen verweven, maar deze bleven voor de zon onvindbaar. Na de middag nam de aanwezige bewolking sterk af, maar veel beter werd het hierdoor niet want enkele kilometers lager in de atmosfeer kregen enkele stapelwolken dat al snel in het snuitje waardoor deze zich meteen gingen uitbreiden en de ontstane opklaringen weer opvulden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ook de namiddag niet meteen fraai weer bracht, maar gelukkig bleef het nog steeds droog terwijl de zon zich toch iets vaker leek te vertonen dan voor de middag. De aangevoerde lucht was nog steeds van polaire oorsprong waardoor hoge maximumtemperaturen niet voor vandaag waren weggelegd. We kwamen uiteindelijk uit op 14,1 graden in de late namiddag. Tegen de avond gingen de stapelwolken overin Stratocumulus waardoor we nog niet meteen van de bewolking verlost waren wanneer die eersten volledig waren opgelost. De Stratocumulus was echter niet zo dik en langzaam maar zeker verschenen daar dan toch nog gaatjes in die steeds groter en talrijker werden. De zon was tegen die tijd echter al lang verdwenen achter de horizon waardoor enkel de maan daarvan kon profiteren om ons vooral verlichting te brengen. Verwarming is een andere zaak want de temperaturen doken al vlug beneden de tien graden, en minima in de buurt van het vriespunt lijken morgenvroeg dan ook niet ondenkbaar. Het etmaal dat door de dit jaar extreem aktieve spinnen erg rustig verliep met 0,0 km/h als maximale windsnelheid uit onbekende richtingen, werd droog en erg fris afgesloten.
Zondag, 19 oktober 2008
De opklaringen die we gisterenavond zagen binnendrijven, hebben afgelopen nacht alweer het loodje moeten leggen voor oprukkende Stratocumulusvelden die deze dag erg somber en grijs van start lieten gaan. Als troostprijs kregen we echter veel zachtere minimumtemperaturen van 8,6 graden cadeau. De wolken bleken niet in staat om (meetbare) neerslag te produceren, en besloten hun bezetting kort voor de middag op te geven toen brede opklaringen vanuit het zuidwesten kwamen opgestoomd. Dit was meteen het startsein voor een aangenaam, nazomers weertype waarbij brede opklaringen en overvloedige zonneschijn de dienst uitmaakten bij kwikstanden tot 16,8 graden. Enkel vlak boven de noordoostelijke horizon waren nog wat Stratocumulusvelden te zien; de rest van het luchtruim werd slechts hier en daar onderbroken door enkele rudimentaire mooiweerswolkjes. Op grote hoogte was er wel flink wat Cirrusbewolking aanwezig, maar deze hield het zonlicht amper tegen terwijl er over de tot 32,2 km/h uithalende zuidwestenwind al evenmin kwaad kan gesproken worden, want deze was juist nodig om al die zachtheid tot bij ons te krijgen. De late namiddag en avond werden gekenmerkt door het verdwijnen van de mooiweerswolkjes en de opvallende aanwezigheid van de wind die haar gewoonte om tijdens de avond geleidelijk weg te vallen, voor een keertje niet volgde. De luchtlagen bleven er goed door gemengd zodat de afkoeling werd afgeremd, maar toen het kwik later op de avond beneden de tien graden dook, begon het alsnog vrij kil aan te voelen in de buitenlucht.
Maandag, 19 oktober 2009
Afgelopen nacht werd het grootste deel van de Benelux toegedekt door uitgestrekte Stratocumulusvelden die voor een grijze start zorgden. Onder het isolerende wolkendek koelde het niet verder af dan 5,0 graden maar in de Ardennen, waar brede opklaringen voorkwamen, vroor het nog bijna vijf graden. Deze opklaringen waren ook vanuit Malderen zichtbaar boven de zuidelijke en zuidoostelijke horizon. Het wolkendek was aan slijtage onderhevig en zo zagen we in de loop van de voormiddag gaatjes verschijnen in de grijze massa. Grijs was tegen de middag nog steeds de hoofdkleur, maar er waren nu overal kleine opklaringen zichtbaar terwijl de resterende bewolking overging in een erg fraai ogende undulatus vorm. Tijdens de namiddag maakte de bewolking plaats voor Altostratus en Cirrostratus terwijl er nog verspreide Stratocumulus en Altocumulusbanken overbleven. Vanuit het westen werd de doorschijnende Altostratus abrupt begrensd door diepblauwe luchten, wat op een overtrekkende hoogtefront leek te wijzen. De zon kwam er tijdens de tweede helft van de namiddag dan ook ruimschoots aan te pas, en deed het kwik oplopen naar ... graden. Hierbij stond een zuidwestelijk briesje dat ondanks het vriendelijk ogende weerbeeld nog erg kil aanvoelde. Later zorgden onregelmatig verspreidde Cirrostratus, Altostratus en Altocumuluswolken voor een zonsondergang om in te kaderen dankzij de warme kleurentinten die eraan te pas kwamen. Dat warme bleef echter beperkt tot de kleurentinten, want het kwik was duidelijk minder onder de indruk en viel als een baksteen de dieperik in zodra de zon hetzelfde deed. Vooral aan de grond zou het komende nacht weer tot lichte vorst kunnen komen. We sloten de dag af in rustige omstandigheden, en met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Dinsdag, 19 oktober 2010
Het was vanochtend bewolkt, rustig en vrij zacht bij minima die na al die koelte weer zomers aanvoelden met 7,5 graden. Maar die rust bleek bedrieglijk te zijn toen er in het noordwesten regelmatig verdachte lichtflitsen zichtbaar waren. Langzaam maar zeker doemde in de verte het dreigende silhouet van een onweerswolk op, maar uiteindelijk trok hij ten noorden van ons weg. Er volgden desondanks een aantal pittige buitjes die ook zonder onweer voor een erg guur weertype zorgden. Nog lang voordat het middag was, liet de schaduw van Engeland haar invloed gelden en kregen we een droog, zonnig maar vrij winderig (43,5 km/h uit het west- zuidwesten) weersbeeld te zien. Nederland kreeg ondertussen de volle lading over zich heen wat onweer, hagel, rukwinden, slagregens en wolken betrof. Door al dat natuurgeweld werd het kwik er goed in bedwang gehouden zodat het er nauwelijks warmer dan 8 graden werd. Het zonnige Malderen kon ondertussen op veel warmere maxima van 14,7 graden rekenen. Bij valavond kwamen we in de linkeruitgang van een jet terecht waardoor de lucht verder desabiliseerde en ook Malderen aan het buiengeweld ten prooi viel. De omslag kondigde zich aan door forse stapelwolken met hun karakteristieke vezelachtige toppen, en werd gevolgd door buien die elkaar steeds sneller opvolgden. Opklaringen werden schaarser en de buien gingen uiteindelijk over in continue regen die op sommige momenten hevig was en dan ook reeds 10,0 mm in het bakje wist te brengen tegen middernacht. Door de bewolking zal het terug een vorstvrije nacht worden, maar toch was het reeds merkbaar koeler dan gisterenavond rond dezelfde tijd.
Woensdag, 19 oktober 2011
Dankzij de afwisseling van opklaringen en wolkenvelden werd het vanochtend niet kouder dan 4,6 graden. Bij het doorbreken van de ochtendschemering was het opnieuw helder, maar al snel verschenen er stapelwolken in het noordwesten. Deze breidden zich vervolgens uit over de lage landen en groeiden binnen de kortste keren uit tot flinke buien. Her en der werd onweer waargenomen terwijl er op sommige plaatsen enorme hoeveelheden hagel naar beneden kwamen. Zo werd onderandere Mechelen tijdens de namiddag omgetoverd in een winters landschap door het centimeters dikke hageltapijt. Welke vormen de neerslag in Malderen aannam en of het onder muzikale begeleiding was is niet duidelijk, maar er zat duidelijk grote hagel tussen getuige het volledig verpulverde loof van sommige planten ondanks het eerder beperkte neerslagtotaal van 2,0 mm. In Brussel kreeg men een aantal korte maar pittige buien over de vloer al leek het hier ook mee te vallen qua hoeveelheid. De weeliefhebber moest het verder hebben van de wolkenlandschappen die vooral tijdens de namiddag bloedstollend mooi waren met diepblauwe luchten en statige Cumulonimbus wolken die zich tegen het uitspansel aftekenden. Naar de avond toe ging de buienactiviteit er een beetje uit terwijl de hemel in het westen een melkachtige indruk kreeg. Er ontstonden brede opklaringen waardoor het flink afkoelde. Omstreeks 20H30 was het nog maar 4,2 graden, en dit bleken meteen ook de minima te zijn voor vandaag. Daarna warmde het immers op door de nadering van een nieuw buiengebied en bijhorende bewolking vanuit het westen. Veel stelde dit niet voor al werden er in de verte wat bliksemflitsen waargenomen uit actievere buienpitten die zich boven Zeeland bevonden. We kregen vooral met lichte regen te maken waar wat smeltende zachte hagel/natte sneeuw leek tussen te zitten. Daarna werd het definitief rustig en droog terwijl het opklaarde en de weergoden dus een nieuwe moordpoging op ons gevoelige plantjes konden voorbereiden. De minima van eerder op de avond werden voor middernacht echter niet meer scherpgesteld.
Vrijdag, 19 oktober 2012
Het was opnieuw bijna tropisch warm vanochtend bij minima van 14,1 graden. Deze warmte bereikte ons samen met een reeks krachtige onweersbuien die in het begin van de nacht reeds voor het nodige klank- en lichtspectakel hebben gezorgd. Bij het doorbreken van de eerste schemering was het terug rustig en droog met vredige Stratocumulusveldjes die met hun mooie geribbelde structuur in het westen hingen. Niets deed vermoeden welk inferno zich afgelopen nacht boven Malderen heeft afgespeeld. De Stratocumulusvelden werden vanuit het zuidoosten aangevreten door opklaringen. Daar hing dan weer Cirrostratusbewolking in die moeilijk verteerbaar bleek te zijn, maar gelukkig nauwelijks een hindernis vormde voor de zon. Geholpen door een subtropisch luchttransport dat door een zuid- zuidwestelijk briesje tot 30,6 km/h verzorgd werd, warmde het op tot 22,6 graden. De Cirrostratuswolken werden ondertussen langzaam dikker en na de middag was in de verte reeds Altostratusbewolking te zien. Dit leidde ons uiteindelijk naar een betrokken weertype met Altostratus en Altocumulusbewolking. Veel verder dan wat verdwaalde regendruppels kwam het echter niet. Misschien was zanddruppels wel een beter woord geweest want de lucht werd aangevoerd vanuit de woestijnen van Tunesië en Lybië waardoor er een flinke hoeveelheid woestijnstof in vermengd zat. Alles wat ermee in aanraking kwam werd onder een dunne laag modder bedekt waardoor de eerste vaste neerslag van het aanstaande winterseizoen een feit is. Gelukkig bleef het in Malderen bij die paar druppelen er volgde een zeer zachte en zo goed als droge maar betrokken avond. De neerslag van de onweersbuien viel vlak voor middernacht waardoor we er toch nog met een dagtotaal van 0,0 mm zijn vanafgekomen.
Zaterdag, 19 oktober 2013
Het was vanochtend zomers warm bij minima van ... graden en we begonnen de dag onder een mengeling van opklaringen, stapelwolken, Altocumulusvelden en sluierbewolking. Op de satellietbeelden zagen we een regenzone naderen die de bewolking geleidelijk deed toenemen nar de middag toe. De storing kwam echter niet veel verder dan het westen van het land waardoor Malderen er grotendeels aan ontsnapte, op een bui na die er nog 0,2 mm neerslag wist af te leveren. In de omgeving Brugge en Roeselare kwam het wel tot tamelijk pittige regenval waarbij het hoogtepunt omstreeks 17H werd bereikt met stevige plensregens uit dreigende wolkenluchten. Er trad ook een 'Egyptische duisternis op onder het zeer dikke wolkenpakket. Daarna wer het weer rustig en droog terwijl het een beetje nevelig werd in de met vocht bezwangerde en windstille atmosfeer. Ondanks de bewolking hebben we er uiteindelijk nog een erg zachte najaarsdag opzitten bij maxima van ... graden en een op de zonnige momenten aangenaam zuidelijk tot zuidwestelijk briesje. na zonsondergang klaarde het in Malderen weer op waarna we de laatste schemering zagen wegebben in een mix van Stratus fractus, Stratocumulus en Stratus fractus.
Zondag, 19 oktober 2014
Na een zeer zachte nacht waarbij het kwik niet beneden 15,6 graden uitkwam, konden we vanochtend weer van een erg zomerse sfeer genieten. De opklaringen waren breed, de lucht diepblauw en er stond een aangenaam warme bries uit zuidelijke richtingen. Maar er lagen kapers op de kust want vanuit het noordwesten dreven de eerste banden Altocumulus floccus al snel binnen. Ze werden weliswaar gevolgd door nieuwe opklaringen, maar de wolken kwamen steeds dichter opeen te zitten met ook Altocumulus castellanus ertussen terwijl de wind flink aanspande en geleidelijk naar het zuidwesten draaide. Opeens werden er langs alle kanten Cumulus fractus wolken gevormd waardoor de zon nu erg vaak verdween. De Cumulusachtige flarden gingen zich na verloop van tijd in banden schikken waarbij ze verder uitgroeiden tot buienwolken die er inktzwart uitzagen in het tegenlicht. op dat moment hadden we zowat de maxima bereikt met 23,5 graden en kregen we te maken met een aantal buitjes. Veel stelden deze niet voor in verhouding tot de apocalyptisch donkere wolkenmassa's die hun kleur wellicht eerder aan tegenlicht te danken hadden. Nadat we zo'n viertal van deze buitjes over ons hoofd hadden gekregen, gaf de pluviometer nog steeds niet meer dan 0,0 mm aan. Tijdens de avond zaten we blijkbaar al aan de achterzijde van het front en klaarde het weer op waarbij we bijzonder fraaie Altocumulus floccus, Cirrus, Stratocumulus en Cumulus te zien kregen die voor een dito zonsondergang zorgden in oranje kleurentinten. De wind ging weer liggen en ondanks de afkoeling verliep de avond nog in vrij zachte omstandigheden.
Maandag, 19 oktober 2015
De regen zijn we weliswaar weer kwijt geraakt, maar het dikke Stratus wolkendek leek opnieuw met zware kettingen boven onze hoofden vastgespannen te zitten. Enkel het uiterste noorden van Nederland (Waddeneilanden) leek grotendeels aan de vloek van het grijze spook te ontsnappen. Veel veranderde er overdag niet maar het was wel tamelijk zacht bij minima die niet beneden 9,9 graden zijn uitgekomen. Veel thermisch verloop zat er onder een dergelijk wolkendek natuurlijk niet waardoor de maxima niet verder dan 12,7 graden zijn gekomen. op het einde van de namiddag begon het opeens te regenen en leek het allemaal van kattenkwaad tot erger te gaan in Londerzeel. Doch de neerslag ging gepaard met het openscheuren van het wolkendek en voor we beseften wat er gebeurde zaten we opeens onder brede opklaringen die de daglichtperiode met mooie uitzichten op de in zachte oranje tinten aangeschenen resterende bewolking liet eindigen. Om een zonnestraal mee te pikken was het desondanks te laat waardoor we het moesten hebben van de mooie zachte herfstkleuren en het warme licht. De opklaringen werden met een noordelijk briesje meegevoerd dat echter amper voelbaar was. Dankzij hun snelle optreden werd de regen in de kiem gesmoord waardoor we er met 10 druppels zijn vanaf gekomen. De open hemel in combinatie met het vocht zorgde echter voor verraderlijke mistbanken bij het intreden van de duisternis. Toen later het okergele licht van de maan erboven scheen en de mistbanken in knaloranje tinten opgloeiden door de straatverlichting zorgde dit voor een heel apart uitzicht waardoor vele weerliefhebbers ook bij duisternis schitterende plaatjes konden schieten van de zich ontvouwende natuurpracht. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in een kletsnatte, bedauwde omgeving.
Woensdag, 19 oktober 2016
De wind is tijdens de nacht blijven doorstaan, en we zagen vanochtend dan ook een erg levendige wolkenlucht waarin de Stratus fractus en Stratocumulus toefjes aan een flinke snelheid voorbij de maan schoven. De opklaringen waren breed en het leek alsof we dus voor een lange tijd droog weer zouden krijgen, maar niets was minder waar. De krachtige westenwind zorgde er immers voor dat de buien die zich een eind ten westen van ons bevonden in een mum van tijd te Malderen waren gearriveerd waar het al meteen ging plenzen. In een andere mum van tijd was het dan weer droog en kregen we terug opklaringen te zien. De zachte (gezonde) zeelucht hield de minima op peil met 8,4 graden, en overdag kregen we nog meer buien te verwerken met tussendoor nog wat ruimte voor een opklaring en wat zonneschijn. Er werd koele polaire lucht aangevoerd waardoor het een tamelijk guur weertype werd. De temperaturen bleven dan ook steken op 12,0 graden. Tijdens de late namiddag gingen de wolken meer overheersen en volgden er weer buien die op sommige momenten best pittig waren. Of er onweer bijzat is echter niet duidelijk wat Malderen betreft. Tegen zonsondergang nam de bewolking weer wat af en kregen we uitzicht op schitterende buienformaties in de verte die mooi geflankeerd werden door Stratocumulus castellanus en Stratus fractus wolkjes. Buien die ons niet meer konden bereiken waardoor we het neerslagtotaal van 11,0 mm wel als definitief konden beschouwen. De brede opklaringen deden even voor vorst vrezen, doch er werd op grote schaal nevel en mist gevormd en door de vrijkomende condensatiewarmte werd de afkoeling dan toch nog enigzins geremd. Echt dik was die mist overigens ook weer niet want loodrecht boven ons konden we nog net de sterren erdoorheen zien priemen.
Donderdag, 19 oktober 2017
Na een vrij zachte en rustige nacht met minima van 12,1 graden is het op verschillende plaatsen tot flink wat mist gekomen. In Malderen was het nevelig en werd er terug veel ochtenddauw gevormd waardoor de omgeving er weer kleddernacht bijlag. Na het optrekken van het ochtendgrijs bleek de hemel vooral uit Altocumulusvelden te bestaan die in het zuidwesten de neiging hadden om over te gaan in Altostratus. Deze bewolking was echter niet aaneengesloten want nog wat verder in die richting hingen er weer brede opklaringen. Deze bereikten ons tijdens de namiddag waardoor de zon er weer wat vaker kon doorbreken. De temperaturen lagen nog steeds erg hoog voor de tijd van het jaar met 22,0 graden terwijl het erg rustig was met slechts een zwak briesje uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen. Tussen de Altocumulusvelden waren tijdens de namiddag steeds meer floccus en castellanus strukturen te zien die niet alleen zomersfeer schepten maar ook aangaven dat de atmosfeer flink onstabiel begon te worden. De gevolgen lieten niet lang op zich wachten: aan het begin van de avond verschenen er forse stapelwolken in het westen en het duurde niet lang of er verschenen valstrepen onder. Natuurlijk waren dit buien en betekende het dat het niet overal tot regen zou komen, en zo zagen we inderdaad hoe het in Malderen gewoon rustig en droog bleef. Het koelde nauwelijks af en ook diep in de avond bleef het absurd zacht aanvoelen. Wel stond er erg veel wind uit zuidelijke richtingen waardoor er toch nog een beetje herfstsfeer bleef in zitten ondanks de zomerse temperaturen. Daar de buien niet tot in Malderen konden doordringen sloten we af met een dagtotaal van 0,0 mm.
Vrijdag, 19 oktober 2018
(Taiwan) Ook vandaag was de atmosfeer nog erg onstabiel en werden er al snel flinke stapelwolken gevormd. Het dreigde tot onweer te komen en het voelde ook vrij zwoel aan zonder dat het echt ondraaglijk werd. De woken zorgden echter al snel voor schaduw al is er aan het sun/moon lake van de buien alsnog niets in huis gekomen, laat staan van onweer. In Taipei bleek het op hetzelfde moment echter terug een sombere regendag te zijn. Tijdens de namiddag klaarde het weer grotendeels op en uiteindelijk bleef er enkel wat Cirrus over. Het licht kreeg tijdens de late namiddag een mooie, zachte amberkleur en er volgde een sfeervolle zonsondergang. De avond verliep te Taichung in zachte omstandigheden al stak er redelijk wat wind op en we konden neerslagvrij afsluiten.