Wat Ruben omschrijft doet me herinneren aan de jaren tachtig tot en met 1987. Zat ook wel een heel slappe winter tussen (1983). HEt was zeker niet altijd pret. Maar hoop doet leven en je had in die tijd terecht hoop op een strenge winter. Dat kan nog steeds maar de kans dat er een echt goede winter komt is ernstig verminderd. Voor mij is de voorpret dan ook niet meer. Die is al sinds 1992 of zo verdwenen.
Er kwamen toen natuurlijk nog veel winters met leuke vorstperiodes, de jaren negentig waren echter bijzonder sneeuwarm en dat is echt nodig voor mijn wintergevoel. Eigenlijk werd dat na 2000 veel beter tot aan 2013. Maar kouproductie bleek nog verder achteruit te hollen. Sinds 2013 is het helemaal armoe troef.
Als ik het bericht van Ruben lees, denk ik aan bijvoorbeeld 8 februari 1985. Toch onverwacht inzettende ijzel bij 1 C op de thermometer naast het raam met die mooie schaalverdeling en die mooie blauwe vloeistof. Vrijdag was het en ik zat op mijn kamer te leren. Ik keek om het kwartier op de thermometer die langzaam maar zeker verder terugkroop. Ik vind dat ook leuker dan een digitale thermometer, want ook hier is ie niet zo precies af te lezen. De ijzel, die met lichte intensiteit viel ging na een uur of twee over in sneeuw en niks mooier dan ruimte te zien ontstaan tussen de streep die de nul graden aangeeft en het blauwe "kwik" dat er onder zit. Die witte marge ertussen werd steeds groter en mijn hart juichte! Rond 19 uur voetballen op het kunstgras bij ik schat 8 cm sneeuwdek. Heerlijk, echt lachen weer. Dan de dooi in de verwachtingen maar die kwam er totaal niet. De rest is geschiedenis, dit soort koudegolven en winterse invallen helaas ook.
