Hoewel deze winter een van de slapste exemplaren is die ik ooit gekend heb, zorgde vandaag toch voor een aardige winterse tint.
Deze morgen zaten we in de dichte mist, maar toch koelde het nog redelijk af tot bijna -3°C rond zonsopgang. Onderweg naar het werk (met de fiets) zette zich toch behoorlijk wat ijs af op mijn wenkbrauwen en wimpers, zelfs in die mate dat het wat in de weg kwam zitten en ik het weg moest vegen 
Vanaf Maasmechelen waren er hier en daar enkele plekken waar het lokaal helder was, maar de mist was nooit buiten beeld. 1 km voordat ik op het werk kom is er een oranje gloed van de zonsopkomst door de mist te zien, en eens op het werk aangekomen is het opeens helder en zonnig. Op de voorkant van mijn fiets zit een ijslaag van 3 mm dik en ook mijn voorste haren zijn veranderd in een mooie ijscoupe die de nodig aandacht trekt op kantoor 
In Geleen schijnt de zon de hele dag, maar binnen de kilometer dat ik weer van het werk weg gereden ben zit ik alweer in de mist. Dat blijft de hele rit (45 km) zo. In de 2de helft is de mist soms zo dik (vooral omdat ik langs een kanaal rijd waar de wind juist vandaan komt) dat toch een beetje mijn tempo moet aanpassen. Ik vroeg me af of het al terug vroor, maar de onderstaande foto maakt het antwoord meteen duidelijk: opnieuw een ijslaagje van 2-3 mm. Mijn haren waren wel duidelijk minder aangevroren, maar het was dan ook maar een halve graad onder nul.
Veel kans dat er her en der morgen dus mooie rijmfoto's gaan opduiken als het opklaart voordat de dooi intreedt.