Met als centrale vraag: Kun je als weerfanaat een zware storm verwelkomen, puur als fascinerend verschijnsel, ondanks de enorme schade die zo'n storm aanricht (om over doden en gewonden maar te zwijgen...)
Een dilemma, dat is wel gebleken. Sommige mensen kijken er abstract naar. Ze betreuren de schade, maar genieten ervan de weerkundige details in zich op te nemen.
Als ik eerlijk ben, proef ik bij mezelf een tweeslachtige houding. Aan de ene kant zie ik zo'n storm niet zitten, aan de andere kant juist wel. Actie, spanning, bijzondere windkaartjes, het gevoel omvergeblazen te worden, de elementen voelen, enorme golven, het geruis van de takken, etc.
Maar ook: winden die bomen op auto's laten vallen, bovenleidingen beschadigen, schoorstenen doen kantelen, mensen van hun sokken blazen, steigers laten instorten, daken van huizen rukken, en ga zo maar door.
Ik ben er voor mezelf niet uit. Een bescheiden stormpje is het alternatief. Sterk genoeg voor natuurgeweld, zwak genoeg voor zware schade.