Flashback: 2 april 2005 - 2019

Zaterdag, 2 april 2005

De weergoden waren blijkbaar enthousiast op deze 26 ste verjaardag van schrijver dezes. Een stralende zon maakte reeds in de vroege uurtjes haar opwachting en het werd ook bijzonder zacht met temperaturen tussen 3,3 en 18,7 graden. We moesten vooral in de namiddag wel rekening houden met een wolkenband die vanuit het westen dichterbij kwam. Ze was weliswaar prachtig door haar scherpe overgang tussen hemelsblauw en bewolkt maar in de late namiddag begon de zon er verstoppertje achter te spelen wat door sommigen minder geappreciëerd werd. De aangevoerde lucht was ook zeer droog met een vochtigheidsgraad die daalde tot amper 28% en dat veroorzaakte af en toe bijkomende hinder door stof en pollen. Later op de avond leek de bewolking zich weer wat terug te trekken terwijl er geen neerslag is van gekomen. De nacht kondigt zich eveneens droog en zacht aan.


Zondag, 2 april 2006

27 jaar Hendrik Mertens en 2 jaar Weerstation Malderen. Om dit gebeuren te vieren besloten de weergoden hierboven om de regendans uit te voeren. Dit resulteerde natuurlijk in een loodgrijze ochtendhemel waaruit niet onaardige hoeveelheden regenwater afdaalden richting Malders grondgebied. Het ging echter erg snel want het grootste deel van de nacht waren er nog opklaringen terwijl de regenzone ons nog voor de middag had verlaten. De wolken bleven ons echter gezelschap houden naast de opklaringen die vanuit het westen kwamen opzetten, en naarmate de zon ons verder opwarmde, vonden sommige wolken de nodige energie om zich tot buitjes te organiseren, al waren de hieraan ontsproten neerslaghoeveelheden verwaarloosbaar en kunnen we de 3,2 mm die er vandaag viel volledig op naam van de regenzone zetten die ons vanmorgen plaagde. Minder verwaarloosbaar was dan weer de wind die vandaag duidelijk geen grenzen kende en met haar snelheden tot 45,1 km/h uit zuidwest tot zuidelijke richtingen ervoor zorgde dat het erg guur aanvoelde, zeker wanneer de zon verstoppertje speelde achter de voorbijsnellende stapelwolken. De lucht was nog steeds van polaire oorsprong dus van het kwik hoefden we geen uitzonderlijke prestaties te verwachten. 7,3 tot 14,5 graden waren de waarden waarmee we ons tevreden moesten stellen terwijl brede opklaringen tegen zonsondergang de afkoeling deden versnellen.


Maandag, 2 april 2007

Een uitermate sublieme maansondergang waarbij de maanschijf door het vocht in de atmosfeer een buitengewone okerkleur kreeg, werd gevolgd door een bloedrode zonsopgang waardoor we deze lentedag al meteen in een goede sfeer konden starten. Eens de zon wat hoger stond, zette zich de opwarming in, en doordat er erg zachte lucht wordt aangevoerd vanuit het oosten schoot het kwik al snel omhoog naar maxima van 20,9 graden. Het was bovendien reeds vrij zacht tijdens de ochtend met minima die niet lager dan 5,3 graden uitkwamen. De wind zocht het noordoosten op , wakkerde een beetje aan in de loop van de dag maar met snelheden tot 20,9 km/h viel dit nog best mee. Op de weerkaarten zet zich ondertussen een wat minder gunstige ontwikkeling door in de vorm van een hogedrukgebied dat erugzakt naar het westen van de Britse Eilanden en aldus een noordelijke stroming in de hand zal werken. In de loop van de namiddag was hiervan gelukkig nog niet veel te merken. Er schoven enkel wat stapelwolkjes binnen die na een tijdje ook wat gezelschap kregen van Stratocumulus, maar steeds op beperkte schaal zodat de zon bijna onafgebroken heeft geschenen te Malderen. Ook de avond verliep helder en zo zagen we de maan met dezelfde okerkleurige pracht weer opkomen als dat ze vanochtend is ondergegaan.


Woensdag, 2 april 2008

Vandaag kregen we een erg saaie en kille dag die het totaal niet waardig was om er een 29 ste verjaardag in te vieren. De dag begon met een egaal Stratusdek dat na een tijdje overging in Stratocumulus. Eenmaal de zon wat op krachten was gekomen, ontwikkelden zich onder de gaten tussen de Stratocumulusbewolking, Cumuluswolken waardoor de hemel op vrijwel ieder moment potdicht zat. De wind zocht hierbij het noord- noordwesten op met snelheden tot 29,0 km/h zodat hogere temperaturen dan 7,0 tot 12,1 graden niet verwacht hoefden te worden. Het was wachten tot de late namiddag toen de thermiek weer afnam en zowel de Cumuluswolken als het Stratocumulusdek dat erdoor gevoed werd, afnamen in omvang en betekenis. De resterende bewolking zorgde voor fraaie kleureneffekten bij zonsondergang, wat deze sombere dag nog enigzins goed kon maken. We hielden het bovendien het ganse etmaal droog met 0,0 mm neerslag. Tussen de uitstervende bewolking was te zien hoe er op grotere hoogte Cirrusbewolking kwam opzetten terwijl condensatiesporen van vliegtuigen steeds moeilijker gingen oplossen: de eerste tekenen van een volgende storing die onze contreien is genaderd.


Donderdag, 2 april 2009

Net als gisteren beleefden we weer op en top lenteweer, wat zich uitstekend leende om er 30 jaar Hendrik Mertens in te vieren. Terwijl de temperatuur vanochtend naar 6,8 graden was weggezakt, steeg het kwik onder de heldere hemel snel de hoogte in om uiteindelijk een zomers aandoende 21,1 graden te bereiken. In het Malderse luchtruim waren enkel wat condensatiesporen zichtbaar, terwijl de blauwe kleur alles overheerste. De wind koos bij dit alles noordoostelijke richtingen en bracht een beetje verkoeling met haar snelheden tot 25,7 km/h. Er zat duidelijk nog heel wat vocht in de lucht, waardoor de blauwe kleur van de hemel niet zo donker was, maar dit werd pas tegen de avond goed merkbaar toen de ondergaande zon zich in warme, roodachtige kleurentinten hulde. Een andere aanwijzing voor dat vocht waren dan weer de uitgestrekte Stratusvelden die zich ten westen en noordwesten van ons ophielden. Nederland leek er deze keer grotendeels aan te ontsnappen, maar wie zich een eindje op zee waagde moest het met heel wat minder fraai weer stellen. Ook de noordelijke Waddeneilanden leken hier erg gevoelig voor te zijn. Hoe vochtig dit ook mag klinken, we hielden het in Malderen nog steeds droog met een neerslagtotaal van 0,0 mm.


Vrijdag, 2 april 2010

Na 31 jaar op deze planeet vertoefd te hebben, bestond het luchtruim uit Altostratus waaronder vrij veel Cumulus, Stratus fractus en Altocumulus te zien was. De temperatuur was hierbij gezakt naar een erg frisse 2,8 graden. De sluierbewolking bleef zowat de ganse voormiddag het weersbeeld domineren maar tegen de middag werd deze opnieuw dunner. Het werd nu aardig lenteweer en aangezien de sluierbewolking bij een zwak warmtefront hoorde, is het nu verder gaan opwarmen naar 13,7 graden. Er was nu vooral Cumulus en Altocumulus lenticularis te zien. Eerstgenoemde vormde opvallende ZZW - NNO gerichte wolkenstraten en werd steeds volumineuzer, terwijl laatstgenoemde de show wist te stelen door haar opvallende, golvende vormen. Tijdens het tweede deel van de namiddag werd alles overheersd door opbollende Cumulus en Cumulus fractus door het opdringen van het koufront dat ondertussen de Frans- Belgische grens was genaderd. De wind wakkerde hierbij aan tot snelheden van 46,7 km/h uit het zuid- zuidwesten. De ondertussen weer diepblauwe bovenlucht werd vanuit het zuiden bedekt met een vrij scherp begrensde laag Altostratus bewolking en na een tijdje begon het te regenen uit de dreigende wolkenmassa's. Met wat moeite waren in de Altostratusbewolking ijskappen van buiencomplexen te herkennen, maar het bleef bij gewone regen die matig tot vrij zwaar was. De regenzone was maar een vijftiental km breed waardoor het in het zuiden al snel weer opklaarde. We kregen hierbij terug diepblauwe luchten te zien waarin nog een aantal lichte buitjes opdoken, maar het was ondertussen weer donker geworden. De rest van de avond viel er hooguit wat lichte regen en werd het neerslagtotaal van 0,2 mm niet meer verder aangevuld. Wel koelde het flink af waardoor we eindigden met een zevental graden.


Zaterdag, 2 april 2011

We bevonden ons vandaag aan de voorzijde van een ver naar het zuiden uitgeslagen koufront. Dit zorgde voor de aanvoer van zeer warme subtropische luchtmassa's die erg geschikt waren om er 32 jaar in te worden. Doordat het front erg dicht lag moesten we wel rekening houden met behoorlijk wat sluierbewolking al was de zon nog steeds flink van de partij. De temperatuur is afgelopen nacht niet beneden 8,8 graden gezakt en overdag was het zelfs naar midzomer normen erg warm bij maxima van 24,8 graden. Op het einde van de namiddag werd de sluierbewolking aangevuld met wat Altocumulusbewolking vanuit het westen en tijdens de avond trok er een convergentielijntje over dat de wind tijdelijk deed aanwakkeren. De hoogste snelheden werden echter rond de middag gemeten met 38,6 km/h. Het bleef niettemin rustig want de onderste luchtlagen bevatten te weinig vocht om een onweersbui te voeden terwijl er ook te weinig triggering aanwezig was om ze in gang te steken. Bij zonsondergang kregen we aaneengesloten dreigende bewolking te zien (Altocumulus die in Altostratus overging) en op de radar was reeds flink wat neerslag te zien over het westen van het land. Deze zou ons echter pas om 0H 15 bereiken waardoor we afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.


Maandag, 2 april 2012

Na een ijzige nacht bij minima van -0,3 graden zagen we het daglicht weerkeren in een sterk versluierde hemel. Overal was Cirrostratus te zien en deze ging over in Altostratus waardoor de zon het zwaar te verduren kreeg. Maar vanuit het zuidwesten dreven plots opklaringen binnen en voor we het beseften was alle sluierbewolking verdwenen. Er ontvouwde zich een diepblauwe hemel en het deed uit de wind zomers aan ondanks de maxima die eerder bescheiden waren (in vergelijking met vorige week) met 17,6 graden. Naarmate de dag vorderde, werden er Altocumulus undulatus wolken gevormd die de uitlopers van een regenzone net ten noorden van ons vertegenwoordigden. Vandaag en in Vlaanderen hoefden we ons daar echter niet druk om te maken, integendeel. De wolken zorgden immers voor fraaie ribbel- en golfstructuren aan het uitspansel terwijl we door hun transparante en dunne uiterlijk vrijwel niets aan zonkracht hoefden in te boeten. Een buitenkansje voor de weers- en natuurfotografen onder ons en tijdens de namiddag werd het geheel tijdelijk opgesmukt met Cumulus mediocris. Af en toe was er ook Altocumulus castellanus te zien, een typische verschijning aan de zuidflank van een koufront. Er stond een zwakke noordenwind die met snelheden tot 16,1 km/h voor wat verkoeling zorgde. Tijdens de avond bleef het rustige en halfbewolkte weertype voortkabbelen en zorgde de halve maan voor mooie corona's in de uitgestrekte Altocumulusvelden die toen voorbijdreven. De afkoeling was door de bewolking iets minder uitgesproken dan de voorbije dagen maar het zal waarschijnlijk wel op zijn minst tot grondvorst komen deze nacht. Het neerslagtotaal bedroeg opnieuw 0,0 mm.


Dinsdag, 2 april 2013

De sluierwolken zijn afgelopen nacht weer verdwenen waardoor we onder een kraakheldere, diepblauwe hemel het daglicht zagen weerkeren. Er stond nog steeds een schrale wind die de ijsvorming versnelde zodat het leek alsof we een stevige vriesnacht achter de rug hadden. Dit ondanks de niet eens zó lage minima van -1,4 graden al spreken de gevoels- en dauwpunttemperaturen natuurlijk voor zich bij waarden om en bij -10 graden. De wind spande overdag aan tot snelheden van 30,6 km/h uit het noordoosten waardoor het ronduit guur bleef en die 34 verjaardagen eerder als het dubbele daarvan aanvoelden. Vanuit het oosten dreven vooral rond de middag wat stapelwolkjes binnen die echter geen bedreiging vormden voor de zon. Wellicht ging het om uitlopers van uitgestrekte wolkenvelden die een eindje verderop in het oosten van Europa hingen. Ze hingen klaar om ons later op de week nog maar eens het bloed van onder onze nagels te halen met sombere, kille nawinterdagen. Voor vandaag hoefden we ons daar nog geen zorgen om te maken en vooral achter glas konden we van prima lenteweer spreken. Het warmde op tot 9,9 graden op het einde van de namiddag waardoor de dauwpunten eventjes boven nul kwamen en er een groot deel van het ijs kon wegsmelten. Er was echter nog meer dan genoeg over op het einde van de dag en op sommige plaatsen zijn nog steeds flinke sneeuwresten te vinden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm en een heldere hemel terwijl de wind weer zo goed als volledig is gaan liggen.


Woensdag, 2 april 2014

De sluierbewolking is tijdens de nacht weer toegenomen en op de satellietbeelden konden we inderdaad zien hoe een depressie ten zuidwesten van ons reeds sinds gisteren banden van sluierbewolking over de Lage Landen joeg. Deze werden steeds afgewisseld met banden van heldere lucht en het was voor de zomerliefhebbers een goede zaak om tussen de wolkenbanden in een paar uur vrijaf te nemen. Daar we afgelopen nacht ook al onder zo'n wolkenband zaten zijn de minima erg hoog gebleven met 9,6 graden. Een deel van Nederland bevond zich net voor de bewolking uit waardoor het kwik er tot dichtbij het vriespunt zakte en er plaatselijk wellicht grondvorst is van gekomen. Tijdens de voormiddag bleef het bewolkt met vooral Altostratus en Cirrostratus, en het was wachten tot er kort na de middag terug een scherp begrensde zone met blauwe lucht verscheen in het zuidwesten. Deze verscheen op een goed moment daar het door de lichtjes aangewakkerde zuidwestenwind nog best fris aanvoelde. Op hetzelfde moment zorgde een andere wind ervoor dat er 35 kaarsjes werden uitgeblazen en vervolgens brak de zon dan door zodat het verder opwarmde tot 22,9 graden. De zon 'stak' behoorlijk en nu voelde het opeens tamelijk zwoel aan terwijl we voor de rest van de namiddag en het begin van de avond van lichtbewolkt tot helder weer konden genieten. Omstreeks 20H stonden we dan oog in oog met de volgende wolkenband en deze zag er een stuk dreigende uit terwijl er ook nog eens Altocumulusvelden onder hingen. Hier was de zon niet meer tegen opgewassen en ze dook nu helemaal weg terwijl we bij de andere wolkenbanden nog steeds een zwak waterzonnetje konden zien. In tegenstelling tot gisterenavond koelde het nu ook erg snel af eens de zon onder/verdwenen was maar we hebben weinig reden tot klagen aangezien het kwik op het zelfde moment in de noordelijke helft van Nederland reeds naar 6 graden was gezakt, ruim tien graden kouder dan in Malderen. Eventuele neerslag die aan de wolkenband verbonden was kon ons nog niet bereiken waardoor we andermaal afsloten met een dagtotaal van 0,0 mm.


Donderdag, 2 april 2015

Tijdens de nacht is het blijven verderregenen en kort voor zonsopgang passeerde het koufront waarna het vanuit het noorden weer ging opklaren. We kwamen nu in onstabiele buienlucht terecht waarin het af en toe nog flink plensde. De noordenwind was vrij zwak in vergelijking met de stormachtige dagen die we achter de rug hebben, maar toch nog goed voelbaar zodat het bij momenten erg kil aanvoelde. De atmosfeer stabiliseerde zich snel en de stapelwolken groeiden niet verder dan Cumulus mediocris uit. In de bovenste luchtlagen zagen we wel nog veel Cirrusbewolking die na de middag zelfs weer dichter werd vanuit het westen. De stapelwolkjes gingen over in Cumulus humilis met Stratocumulus ertussen en op het einde van de namiddag dreef er massaal Stratocumulus binnen vanuit het noorden waardoor het uit leek te zijn met het prille lenteweer. Maar op een of andere manier leken de weergoden door te hebben dat er nog een verjaardag moest gevierd worden en werd de bewolking weer opgelost zodat het weer tamelijk zonnig werd bij 9,5 graden als maximumtemperatuur. De Cirrostratusbewolking bleef en zorgde met de resterende Stratocumulusvelden in het zuiden voor een sfeervol en rustgevend kleurenpalet bij zonsondergang. Na het invallen van de duisternis loste de bewolking op en koelde het erg snel af in het bleke licht van de bijna volle maan. De minima werden dan ook nu pas bereikt met 5,6 graden al was het neerslagtotaal al voor de middag bekend met 6,0 mm.


Zaterdag, 2 april 2016

Tijdens de nacht zijn er opnieuw wat opklaringen ontstaan, maar er hing ook Stratocumulus en Cumulus bewolking die het de zon knap lastig maakten. Deze namen verder toe waardoor de dag erg somber verliep, en na de optimistische lentevoorspellingen was dat natuurlijk een enorme domper voor degenen die hun barbecues en tuinmeubilair reeds naar buiten hadden gerold. Er stond een ijskoude noordwestenwind die gelukkig wel zwak bleef, en het kwik haakte af op 13,7 graden. Dankzij de bewolking was het tijdens de nacht nochtans niet kouder dan 7,9 graden geworden. Tijdens de late namiddag dreef er in de hogere luchtlagen Cirrostratus bewolking binnen en de advectiestroming die hiermee gepaard ging zorgde voor het grotendeels oplossen van de laaghangende wolkentroep. Maar de zon takelde al snel af door het dikker worden van de Cirrostratus bewolking. Tijdens de avond kwamen we nochtans in zachtere lucht terecht waardoor het ondanks het verdwijnen van de zon vrij zacht bleef aanvoelen. Neerslag is ondanks de bewolking uitgebleven zodat we terug 0,0 mm konden bijschrijven.


Zondag, 2 april 2017

De wolkenband is tijdens de nacht erg vlot kunnen wegtrekken in oostelijke richting waardoor we vanochtend reeds diep in de opklaringen van de polaire zeelucht erachter zaten. Natuurlijk was dat vochtige en onstabiele lucht waardoor het heldere en stralend zonnige weer niet zou blijven duren. En van de voorjaarswarmte van de afgelopen dagen was ook niet veel meer te merken want onder een open hemel kon het al afkoelen tot 5,9 graden. Hoewel het lot van de zon in deze vochtige lucht bezegeld was, duurde het nog verrassend lang voordat de eerste stapelwolken verschenen want we kregen ze voor de middag niet te zien. Wel leek het tijdens de voormiddag eventjes mis te lopen toen er vanuit het westen snel laaghangende, gitzwart gekleurde Stratocumulusbanken kwamen opzetten. Deze nogal bizarre zwarte wolken die wel uit roet leken te bestaan, losten na een half uurtje weer op en het werd terug volledig helder. Kort na de middag was het dan zover en zagen we de eerste stapelwolken tevoorschijn ploppen. Deze groeiden snel uit tot dreigende afmetingen en tijdens het tweede deel van de namiddag gingen ze zich in een wolkenstraat groeperen, die net op de plaats van de zon bleef hangen terwijl het elders over het luchtruim veel minder bewolkt bleek te zijn. Deze situatie hield een viertal uur aan en bleek bijzonder handig te zijn omdat we de extra rimpels en grijze haren op haar schuld konden steken terwijl ze in werkelijk het gevolg waren van de 38ste verjaardag van schrijver dezes. Om hoge temperaturen op te tekenen was het allemaal een stuk minder interessant maar toch slaagden we erin om nog maxima van 19,3 graden binnen te rijven. Omstreeks 19H was het dan zover en loste de wolkenstraat op zodat we ook in Londerzeel nog even van de verwarmende zonnestralen konden genieten. En dat was geen overbodige luxe want het koelde later zeer snel af onder de open hemel en de stagnerende polaire lucht die overdag nog met een noordwestelijk tot noordelijk briesje werd afgeleverd staat garant voor een (plaatselijke) vriesnacht. Tijdens de late avonduurtjes konden zij die de moed hadden om de kou te trotseren, genieten van een zeer heldere sterrenhemel naar Vlaamse normen.
Maandag, 3 april Door de zeer heldere lucht en schitterende sterrenhemel die gisteren nog te bewonderen viel, leek het alsof het nooit nog zou bewolkt kunnen raken in Malderen. Maar tegen het ochtendgloren leek het net alsof het nooit meer zou opklaren want een dichte mistlaag onttrok alles aan het oog en deze ging over in Stratusbewolking. En het was Stratus van het soort dat tijdens de winter garant staat voor een goede afzet van valium en consoorten. Voor de plantjes was dit echter goed nieuws want het is uiteindelijk niet kouder dan 6,3 graden geworden zodat algemene vorst dan toch niet aan de orde was. Zoals bij Stratusvelden ook typisch is, zijn de weersverschillen die op zeer korte afstanden optraden: zo loste de bewolking boven de steden erg snel op of bleef ze daar zelfs afwezig terwijl het platteland urenlang onder de grijze soep bleef steken. Vooral in Brussel was het bijvoorbeeld zeer helder en aangenaam voorjaarsweer waarbij het contrast met het grijze Malderen bijna niet groter kon zijn. Tijdens de namiddag keerde het tij gelukkig en bleek iedereen al snel gelijk voor de wet te zijn toen de Stratusbewolking ook boven het platteland ging oplossen. Ze ging daarbij over in Stratus fractus en na verloop van tijd was er geen bewolking meer te zien buiten enkele Cumuluswolken die zich uit deze losse wolkenflarden wisten te ontwikkelen. Vanuit Malderen waren deze stapelwolken vooral in het zuiden te zien. Tegen het einde van de namiddag losten ook deze wolken op en werd het opnieuw volledig helder waarbij we door de zwakke westenwind weer met een zomergevoel van de lentezon konden genieten.De temperaturen zijn daarbij nog kunnen stijgen tot 16,9 graden. Na zonsondergang vond er echter een waanzinnig snelle afkoeling plaats waardoor er van terrasjes doen in openlucht geen sprake was, of het moesten al stoere binken met een dikke berenhuid geweest zijn. Hoewel er tijdens de ochtend wat fijne motregenachtige druppeltjes uit de mist leken te komen, bleken de pluviometers weinig zin te hebben om daaraan mee te werken waardoor we terug afsloten met een dagtotaal van 0,0 mm.


Maandag, 2 april 2018

De dag begon opnieuw in sombere en kille omstandigheden en om het nog wat erger te maken heeft de bewolking ons niet van vorst kunnen behoeden. Op verschillende plaatsen werden negatieve minima aan de grond gemeten terwijl het gewoon betrokken was. De minima van 4,7 graden in thermometerhut waren wel nog positief. Veel isolatie konden we natuurlijk niet verwachten, de bewolking bestond vooral uit Altostratus die zich op flinke hoogte bevond. Af en toe regende het lichtjes waardoor de voormiddag uitblonk in saaiheid en de apothekers konden zichzelf wel voor het hoofd slaan dat ze op deze dag gesloten waren ondanks de massale vraag naar valiumtabletten. En over de jarigen hebben we het nog niet eens gehad. Gelukkig sloeg het weer om tijdens de namiddag en maakte de sombere kilte plaats voor een broeierig weertype met een waterzon en tropisch aandoende wolkenlandschappen die middelhoge onstabiliteit verraadden (Altocumulus castellanus). Achter glas met een loeiende houtkachel leek het wel een zwoele zomerdag met onweersdreiging. Er vielen enkele buien maar dan werd het droog en was het wachten tot de late namiddag toen de bewolking vanuit het zuidwesten overging in Altostratus met later meer continue regen. Maar ook dit stelde niet veel voor en er volgden weer drogere perioden. Het warmde op tot 15,1 graden en deze warmte bleef goed hangen tijdens de avond waardoor er toch wat lentesfeer in kwam. Het neerslagtotaal was onbekend door de regen die later in de nacht viel. 


Dinsdag, 2 april 2019

 Na een frisse ochtend met minima van 6,7 graden kregen we klassieke zomerluchten te zien die een zwoele zomerdag leken aan te kondigen. Eerst was het grijs met Altostratus waar een okergele matglaszon door scheen terwijl er in het zuiden een aambeeldvormige struktuur was te zien in dikke, dreigende bewolking. Daarna druppelde het een tijdje zonder echter meetbaar te zijn en vervolgens kwam de zon er door. Nu kregen we dreigende stapelwolken te zien aan een voorts fraaie zomerlucht terwijl het kwik opliep naar 17,4 graden. Warm voor de tijd van het jaar maar toch voelde het koeltjes aan bij de zuidwestelijke wind, zeker als de zon achter een van die stapelwolken wegdook. En het was net door dat koele effect dat het hoogzomerse onweer er na de middag als een echte verrassing uitkwam. Donkere luchten pakten zich samen in het westen en in geen tijd konden we toekijken hoe een whalesmouth passeerde, gevolgd door zeer felle windvlagen. Ze waren ruim voldoende om 40 kaarsjes uit te blazen maar om ook nog eens een reeks stoelen, tafels, reclameborden en partytenten in het luchtruim te slingeren was lichtjes overdreven van de in feeststemming verkerende weergoden. Daarna volgde er een indrukwekkend vuurwerk van bliksemschichten in alle vormen en maten terwijl er ook een hagelsalvo volgde met bollen van een centimeter. Aan regen werd eveneens gedacht, maar de felste stortvlagen waren van korte duur en de gezapige regen die daarna volgde kon het neerslagtotaal niet verder krijgen dan een enigzins teleurstellende 6,8 mm. Er volgde nog een kort buitje nadat het al droog was geworden maar daarna bleef het dan definitief droog al waren we de zon nu definitief kwijt en werd alles beheerst door Altostratusbewolking. Toch hing er een zomerachtig sfeertje en voelde het meer aan als een weersomslag in het midden van het hoogseizoen dan als een klassieke, druilerige dag in de winter ondanks de kilte die er nu hing.