Zaterdag, 22 mei 2004
Vanochtend heeft het kwik zich flink teruggetrokken en stond er zowaar amper 3,1°C op de thermometer. Gelukkig deed de zon flink zijn best vandaag om de zaak verder op te warmen maar door de aanvoer van polaire lucht was dat niet echt gelukt en raakten we tot nu toe niet verder dan 16,9°C. De luchtdruk is erg hoog met 1026,2 hPa, wat ongewoon is voor een meimaand. Toch hebben een paar stapelwolken hun kans schoon gezien om een lokale bui te lossen, maar hier in Malderen bleef het de ganse dag droog. Naarmate de uren verstrijken wordt de bewolking trouwens almaar schaarser en ziet het ernaar uit dat het de komende nacht weer bibberen wordt. Na het weekend zou het iets zchter worden maar ondertussen zijn alle ogen gericht op de naderende reis naar Tenerife (vertrek deze nacht al) waar we een aktieve subtropische straalstroom op de kaarten terugvinden die net over de canarische eilanden slingert en daar veel hoge en middelhoge bewolking geeft. Dit zal wellicht veel optische verschijnselen en mooie zonsondergangen veroorzaken, meer hierover in de reisverslagen die volgende week online komen.
Zondag, 22 mei 2005
Kort na het voltooien van het vorige weersverslag aktiveerde de toen beschreven onweerszone snel waardoor het 's avonds alsnog tot een pittig onweer is gekomen waarbij vooral de talloze sterk vertakte bliksems, de indrukwekkende kleurenshifting van de bewolking en de hoge neerslagintensiteit (tot 94 mm/h) de blikvangers waren. Het onweer loste echter niet meer dan zo'n 2 mm regen en er was ook geen hagel bij terwijl de rukwinden binnen de perken bleven. Vervolgens kregen we opklaringen waarin we een indrukwekkend zicht hadden op de achterzijde van het onweerscomplex. Het bleef redelijk zacht en zo was de temperatuur de volgende ochtend (vandaag dus) niet verder gedaald dan 10,9 graden waarna de zon ons uiteindelijk op 20,8 graden bracht in gezelschap van stapelwolken maar bij een onaangename wind die maximaal 39 km/h haalde. Neerslg is er vandaag niet meer gevallen maar daar zou wel eens verandering in kunnen komen want vanuit het westen stoomt (alweer) een onweerslijn op waarvan de vezelachtige wolkentoppen hun schoonheid reeds tot in Malderen laten bewonderen op dit ogenblik. De verwachting is dat het ding langzaam verder zal opschuiven en rond negen uur vanavond het Malderse territorium zal binnendringen. Op het eerste zicht is de aktiviteit niet echt overdreven volgens de radar maar dat was gisteren ook zo. Kortom het wordt nog even afwachten wat de weergoden voor vanavond in petto hebben.
Maandag, 22 mei 2006
Het deed bij zonsopgang vanochtend weer erg zomers aan door een zeer fraaie Altocumulus castellanus wolkendek dat op sommige momenten met hun golvende basissen voor bijna surrealistische uitzichten zorgden. Ook de temperatuur was trouwens zomerser: het koelde niet verder af dan 12,8 graden terwijl we na de middag toen de bewolking grotendeels overging in een azuurblauwe hemel, vlot de kaap van de twintig haalden om uiteindelijk op 20,4 graden te belanden tijdens de namiddag. De lucht was, zoals de wolken vanmorgen reeds aankondigden, erg onstabiel en de traditionele buitjes bleven dan ook niet lang uit. Ze groepeerden zich in langgerekte lijnen waarbij het vooral in het noorden van het land en in Nederland tot hevige onweders kwam, compleet met hagel en rukwinden. Malderen moest het echter met de rukwinden alleen stellen: deze waren er daarom niet minder indrukwekkend op met maarliefst 64 km/h die uit de schoepjes van de windmeter geslingerd werden. Twee pseudo - buitjes die weliswaar erg dreigend hun intrede deden, leverden 0,2 mm op waarna nieuwe opklaringen vanuit het westen weer wat extra kleur in het weersbeeld brachten. Op de oceaan liggen echter nog talrijke buien en wolkenvelden te wachten om ons komende nacht en morgen van de nodige animatie te voorzien...
Dinsdag, 22 mei 2007
Het leek vanmorgen wel herfst toen een dichte mistlaag het Malderse weerstation onzichtbaar maakte. Er stond nog steeds nauwelijks wind en ook boven de mist leek er een flinke laag Stratusbewolking te hangen. In de loop van de voormiddag bleek al snel dat zelfs de machtige meizon niet tegen deze laaghangende troep opgewassen was: het enige dat ze met veel inspanning bereikte was het verdwijnen van de 'erwtensoep'. Voorts bleef het somber, grijs en nagenoeg windstil (de windmeter gaf een zuchtje van 16,1 km/h uit het noorden aan als maximumsnelheid). Positief is wel de temperaturen die het nog steeds erg goed deden voor deze omstandigheden. Hete luchtmassa's waar vlot temperaturen tot 33 graden en meer worden gehaald bevinden zich dan ook maar net ten oosten van onze landsgrenzen. Te Malderen werden de hoge minima van 13,4 graden gevolgd door aangename maxima van 18,5 graden. Naast het volledig ontbreken van de zon, zorgde de bewolking ook voor een sterke stabilisering van de onderste luchtlagen waardoor er weinig interessants was om naar te kijken. Tijdens de namiddag bleef dit weersbeeld gehandhaafd al kregen we omstreeks 16H een zonnig en helder intermezzo aangeboden, een voorsmaakje van de avond die overwegend helder of lichtbewolkt verliep (Stratocumulus). Tussen beide opklaringen zat echter nog een grijze periode die een deel van de vooravond bestreek. Ondanks al dit gewolk hielden we het vandaag opnieuw helemaal droog.
Donderdag, 22 mei 2008
Deze dag startte een stuk minder zonnig door toedoen van uitgestrekte Stratocumulusvelden die reeds vroeg in de ochtend present waren. De erg mooie en fotogenieke structuren erin maakten echter veel goed en bovendien ging het wolkendek na een paar uur breken zodat het halverwege de voormiddag weer bijna helder was. Doch ook dit weersbeeld was geen lang leven beschoren want er werden kleine stapelwolkjes gevormd die zich vrij snel gingen uitspreiden tot nieuwe Stratocumulusvelden en deze lieten vooral tijdens de namiddag erg weinig ruimte voor de zon over. Op sommige momenten zag het er ronduit somber en triest uit, maar het bleef wel droog en na zonsondergang hadden de wolkenvelden hun beste tijd reeds gehad waardoor er weer opklaringen ontstonden die tijdens de avond steeds breder werden. Het koelde een stuk langzamer af dan de voorbije avonden terwijl de rest van de avond vrij rustig verliep. Met temperaturen tussen 9,7 en 22,4 graden was het weer een behoorlijke lentedag terwijl de wind niet al te hinderlijk was met haar snelheden tot 19,3 km/h uit het oosten. Het vrij hoge neerslagtotaal van 2,2 mm is afkomstig van een pindanootje uit een nabijgelegen voederbakje dat in de pluvio is gevallen tijdens een 'luchttransport'.
Vrijdag, 22 mei 2009
Afgelopen nacht is het koufront verder naar het oosten doorgezwaaid, en zijn we in de onstabiele zeelucht terechtgekomen die zich gisteren nog ten westen van ons bevond. Maar nog voor de zon de kans kreeg om de buienmolen op gang te trekken kwam er een hogedrukgebiedje tussenbeide, welke de onstabiliteiten vanuit het zuidwesten tijdig een halt toeriep. Enkel het noordoosten van Nederland kreeg onweersbuien te zien, maar ook daar liet de hogedrukinterventie niet lang op zich wachten. Te Malderen gingen de statige Cumulus congestus wolken ondertussen over in Cumulus mediocris, om vervolgens te eindigden als onschuldige Cumulus humilis. Het hogedrukgebiedje had duidelijk gezelschap bij zich, want uit diezelfde hoek werd de lucht 's avonds een beetje melkachtig. De satellietbeelden toonden inderdaad dat er een warmtefrontje in die buurt te vinden was. Maar veel meer was er niet van te merken, de laatste stapelwolkjes gingen over in kleine Stratocumulusveldjes die naar zonsondergang toe alle leven uit zich zagen wegvloeien. In het zuidoosten was nog een beetje Cirrus te zien van het wegtrekkende koufront. We eindigden dus in heldere omstandigheden als afsluiter van een dag die met temperaturen van 7,2 tot 21,3 graden niet teleurstellend was te noemen. Naast dit alles stond er een west- noordwestelijke bries die met snelheden tot 29,0 km/h over de pluviometer streek, welke op haar beurt 0,0 mm als neerslagtotaal aangaf.
Zaterdag, 22 mei 2010
Op wat hoge sluierwolkjes na was er vandaag niet veel van bewolking te merken. Voor wat Malderen betreft althans, want de kustgebieden bleken erg gevoelig voor zeemist en daarbijhorend somber en kil weer. Na de middag werden er stapelwolken gevormd, maar dit bleek vooral ten oosten van Malderen het geval te zijn zodat het hier helder bleef. Ideale omstandigheden om aangename maxima van 23,1 graden binnen te rijven, al zaten de minima nog aan de lage kant met 7,2 graden. Er stond een noord- noordoostelijk briesje dat extra verkoeling bracht met haar snelheden tot 27,4 km/h, en hierbij moeten we alweer opmerken dat we nog steeds in een overwegend noordelijk stromingspatroon gevangen zitten. Wat er aan stapelwolkjes werd gevormd in het binnenland, loste 's avonds weer op en in Malderen leek de vochtige zeelucht een doorbraak te forceren. Dit resulteerde in fletsere kleuren en een nevelige indruk van de atmosfeer. Wie bij dit alles aan neerslag dacht, kon zich echter alleen maar aan neerslachtige plantjes verwachten bij een dagtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 22 mei 2011
Tijdens het tweede deel van de nacht is het dan alsnog gaan onweren, maar doordat de zwaarste kernen net ten oosten van ons voorbijtrokken bleven de hoeveelheden teleurstellend laag. Af en toe zette een bliksemflits alles in een spookachtig licht, maar halverwege de vlaag was het reeds bijna zonsopgang en dus klaarlichte dag. De bewolking ging toen over in Altostratus met veel forse Stratocumulus castellanus velden ertussen waaruit het af en toe nog druppelde. In het uiterste westen waren reeds opklaringen te zien en het neerslagtotaal werd onverbiddelijk tegengehouden op 1,2 mm wat later ook het dagtotaal zou worden. We kregen diepblauwe luchten te zien met Cumulus die zich tot Stratocumulus uitspreidde en waarvan de eerste wolkenstraat nog twee regendruppels liet vallen. Deze wolken losten na de middag weer op en we kregen nu een diepbblauwe lucht met fraaie Altocumulus undulatus erin te zien. Op het eerste zicht leek dit aangenaam lenteweer te zijn met temperaturen die van 10,3 tot 21,2 graden stegen. Dit was echter buiten de westenwind gerekend die met snelheden tot 49,9 km/h ongemeen hard uit de hoek kwam en voor een erg ruig en herfstachtig weertype zorgde ondanks de vrolijke zonneschijn. Deze wind bleef ook 's avonds als een wilde furie tekeer gaan terwijl de Altocumulus oploste en plaats maakte voor wat Cumulus en Stratus fractus. Dit was meteen ook het laatste dat we zagen toen de zon later op de avond weer onder ging.
Dinsdag, 22 mei 2012
Het leek wel alsof we al een eind in de herfst zaten vanochtend met mist en Stratus bewolking. De temperatuur was gezakt naar 12,6 graden en tijdens de uren daarop warmde het nauwelijks op. De bewolking bleef immers hangen en het had veel weg van een mistroostige Allerheiligendag waarbij zelfs de warme kleuren van de herfstbladeren ontbraken. Maar tegen de middag werd de bewolking alsnog dunner, en toen ging het razendsnel met opklaringen en warmte die vanuit het noorden kwamen afzakken. Toen het kwik halfweg de namiddag was opgelopen naar 24,2 graden wisten we niet wat ons overkwam en leek het alsof we half juli waren. De lucht was wel erg nevelig en de droge en luchtige oostenwind (maximumsnelheid afgelopen nacht reeds met 25,7 km/h uit het west- noordwesten) zorgde er voor dat het zeker niet zwoel of drukkend aanvoelde. Ze was voor sommigen echter misleidend want net als een paar dagen geleden was er niets dat ons deed vermoeden dat er een explosieve onweerssituatie aan de gang was. Slechts wie de radarbeelden bij de hand had, kon omstreeks 18H vaststellen dat er ter hoogte van Mol een enorm onweerscomplex oprees dat zich in een mum van tijd vormde en de omgeving teisterde met wateroverlast, hagel en talloze blikseminslagen. Wie op de baan van het gedrocht zat, werd compleet verrast doordat de nevelige lucht en het overvloedige strooilicht erin het 'noodweer' tot het allerlaatste moment verborgen hield. De stealthstorm was echter maar een kort leven beschoren, en toen het een paar uur later in Malderen arriveerde (ook op haar pad) bleven er slechts drie stapelwolken over terwijl het aambeeld niet eens zichtbaar was door de nevel. We konden dus terug 0,0 mm bijschrijven al stak er een koude noordoostenwind op die wellicht een restant was van de verkoelende regen die de bui eerder op de avond genereerde. Er volgde een mooie, oranje zonsondergang die door een kille en nog steeds nevelige nacht werd gevolgd.
Woensdag, 22 mei 2013
De wind is tijdens het tweede deel van de nacht weer wat afgezwakt waardoor we het daglicht vanochtend in een grijze en druilerige omgeving zagen weerkeren bij minima van 7,7 graden. Er viel af en toe lichte regen of motregen waardoor de omgeving er kleddernat bijlag ondanks de nauwelijks meetbare neerslag. Later begon de wind door menging van de luchtlagen weer aan te spannen en gingen we een donkere, gure en ijskoude voormiddag in. Doch plots was het alsof iemand alle lichtschakelaars van een nationaal voetbalstadion tegelijkertijd overhaalde, en werden we verblind door krachtige zonnestralen terwijl alle bewolking ineens verdwenen was op wat gebroken Stratocumulusveldjes na. Door het krachtige windveld (tot 29,0 km/h uit het noordwesten zijn brede opklaringen erin geslaagd om bijna alle wolken in enkele tellen te verjagen. Het zag er een stuk vriendelijker uit en door de mooie diepblauwe lucht, de sterke contrasten en uitzichten op de resterende bewolking zal er wellicht meer dan één fototoestel geklikt hebben vandaag. Wie heel geconcentreerd naar een thermometer keek, kon het kwik zelfs een beetje zien bewegen met maxima van 13,3 graden als resultaat. Het feestje was echter van korte duur want er werd massaal Stratus fractus bewolking gevormd en er dreven al snel nieuwe Stratocumulusvelden binnen. In een mum van tijd was het weer volledig betrokken, en daar bleef het niet bij want 's avonds begon het weer te druppelen vanuit het noorden. Een occlusiefront zakte geleidelijk af over onze omgeving, wat eerst gepaard ging met lichte regen, gevolgd door een droge periode en dan zware regenval. Tijdens die droge periode konden we genieten van mooie Altostratus undulatus wolken al bleef de hoofdkleur grijs en was er niet één opklaring te zien. Het neerslagtotaal bereikte een voorlopige 0,7 mm, maar als we de radar mogen geloven zullen we komende nacht nog een veelvoud daarvan te slikken krijgen.
Donderdag, 22 mei 2014
Ondanks de veelbelovende radarbeelden is het afgelopen nacht niet verder dan enkele korte maar vrij krachtige buitjes gekomen waar geen onweer opzat. Deze zorgden nog eens voor 1,0 mm neerslag en hoewel er geen onweer werd waargenomen in Malderen, bleek dat op sommige plaatsen in zowel Nederland als België toch het geval te zijn. Tegen de ochtend was de rust echter overal weergekeerd en ontwaakten we onder een ietwat onstabiel ogende maar luchtige hemel waarin deze keer weer opklaringen te zien waren. Omstreeks 7H had de zon al meer geschenen dan gisteren op een ganse dag maar we zaten wel in koelere lucht aan de achterzijde van het koufront. De minima waren echter nog vrij hoog met 14,3 graden. De bewolking die vooral uit Stratocumulus castellanus en Cirrus densus bestond, loste voor een groot deel op waardoor het erg zonnig werd. De vrijgekomen opklaringen werden vervolgens opgesmukt met Cumuluswolkjes die net als een paar dagen terug weer een zeer hoge basis leken te hebben. Het werd terug aangenaam zomerweer bij maxima van 23,7 graden bij veel zon terwijl het wat drukkend ging aanvoelen. Vanuit het westen naderden ondertussen buien die omstreeks 15H30 toesloegen in Brussel met een opvallend dicht regengordijn tot gevolg maar op het eerste zicht nog geen onweersverschijnselen. In Malderen was het dan weer een heel ander (eigenlijk helemaal geen) verhaal want de pluviometer wees er nog steeds dezelfde 1,0 mm van vanochtend aan zodat de buien opnieuw hun anti- Londerzeelse trekjes lijken te hebben teruggevonden. Tijdens de avond bevonden we ons net ten westen van de buienlijn die nu in haar lengte naar het noorden trok zodat we de hele tijd konden toezien hoe er een muur van Cirrus densus in het oosten hing terwijl de rest van de hemel diepblauw was met verderop in het westen een gordel van Cumuluswolken. Dit beeld bleef onveranderd al zorgde dit wel voor prachtige, vurige kleuren bij zonsondergang.
Vrijdag, 22 mei 2015
Het was vanochtend zwaarbewolkt met uitgestrekte velden Altocumulus die hier en daar de neiging hadden om over te gaan in Altostratus. De bewolking was echter goed voor een aantal zaken. Zo was ze ten eerste al een goede isolator waardoor het afgelopen nacht niet kouder werd dan 9,6 graden. Ten tweede markeerde ze de overgang naar iets zachtere lucht waardoor we ons aan aangename temperaturen konden verwachten, en ten derde was ze met haar fraaie ribbel- en vlokkenpatronen een streling voor het oog. De Altocumuluswolken verdwenen tamelijk snel en tegen de middag was er slechts hier en daar nog flinterdunne Altocumulus floccus en castellanus te zien. Wie aan wolken en schaduw verslaafd is, hoefde echter niet voor afkickverschijnselen te vrezen want er hingen al Cirruswolkjes klaar om het over te nemen van de stervende Altocumuli, en er werden prompt stapelwolken gevormd eens de zon goed op kracht was gekomen. Stapelwolken die niet uitgroeiden tot buien, al was de lucht toch een beetje onstabiel daar we ons in warme lucht bevonden aan de voorzijde van een koufront dat gestaag dichterbij kwam vanuit het noordwesten. De teug zachte lucht die over ons werd uitgeblazen (vanuit het west- zuidwesten) was er dus eentje van een astmapatient met kortademigheid, en we konden dus maar beter ten volle genieten van de aangename maxima van 22,5 graden die erin mogelijk waren. Tegen de avond was het dan zover en zagen we vanuit het noordwesten een dicht Stratocumulusveld dichterbij komen dat in één ademstoot komaf maakte met de nog prille zomerwarmte. Het voelde meteen een stuk killler aan en het werd ook somberder daar de bewolking gesloten was en overging in Stratus. Neerslag heeft ze nog niet kunnen lossen waardoor we de dag wel nog droog konden afsluiten met een eindtotaal van 0,0 mm.
Zondag, 22 mei 2016
Tijdens de nachtelijke uurtjes zijn een aantal buien tot in Malderen kunnen doordringen al stelde het niet bijster veel voor. Volgens de radar zat er ten westen van ons ook onweer, waarschijnlijk moeten er ook vanuit Malderen minstens een paar flitsen zichtbaar geweest zijn. We bevonden ons nog steeds in de warme luchtmassa waardoor de minima erg hoog waren met 15,0 graden. Tijdens de voormiddag kregen we geregeld schampschoten van buien mee, al kwam het ook hierbij niet tot grote hoeveelheden. Er was ook geen onweer bij al zorgde het gedruppel wel voor de nodige hinder voor wie nog van de zomerwarmte wilde genieten. Tijdens de namiddag werden de buien actiever en zagen we aan de dreigende, lage wolkenbasissen dat de lucht zwanger was van het vocht. Tussen deze wolkenmassas zat ook een koufront verwerkt, en dit zagen we omstreeks 14H passeren waarbij de zuidenwind naar het zuidoosten kromp en daarna plots naar het west- noordwesten draaide. Dit ging gepaard met intense regen met dikke druppels, maar het was allemaal zo kort dat ook dit weinig neerslag opleverde. We bleven ook daarna tegen dreigende wolkenluchten aankijken. Het koelde enigzins af waardoor we geen hogere maxima dan 22,7 graden haalden. Het was wachten tot de avond voordat we dan toch met flinke regenval te maken kregen die tot diep in de nacht aanhield. Hoewel er geen onweer bijzat werd het al snel een kleine zondvloed. Daar de neerslag tijdens de nacht bleef aanhouden was het neerslagtotaal voor vandaag onduidelijk, maar het uiteindelijke totaal zou tegen morgen op 21,9 mm uitkomen.
Maandag, 22 mei 2017
De Cirrostratusbewolking hing er vanochtend nog steeds maar daar waar we ze de voorbije dagen vooral in het zuiden zagen, hing ze nu in het westen en was ze opnieuw erg scherp begrensd met nu dus een heldere, diepblauwe lucht ten oosten van ons. Op de satellietbeelden zagen we een set regenzones en storingen die min of meer van zuid naar noord liepen en waar de sluierwolken dus van afkomstig waren. Dit zorgde ervoor dat de stroming wat zuidelijker werd en de warmte ons vlotter kon bereiken, iets dat we vanochtend op de 7,8 graden aanwijzende thermometerbuizen af konden lezen. Er volgde een zonovergoten, zomers aandoende episode met veel zonneschijn en temperaturen die opliepen naar 28,8 graden. Kort na de middag werden er wat kleine Cumuluswolkjes gevormd, en tijdens de late namiddag kwamen we onder invloed van Altocumulusvelden waardoor de zon af en toe verdween. Deze bewolking hoorde bij een koufront en werd gevolgd door een tamelijk scherpe afkoeling waardoor het tijdens de avond nog opvallend fris werd voor zo'n warme dag achter de rug te hebben. Maar echt koud werd het niet waardoor de meeste terrasjesgangers het zeker niet aan hun hart lieten komen. De wissel der luchtsoorten is niet met neerslag gepaard gegaan waardoor we de dag met 0,0 mm konden afsluiten. Vanuit het westen dreven er weer wat bredere opklaringen binnen, en het samenspel van de Cirrusvelden, Altocumulus en Cirrostratus zorgde voor een erg fraaie en sfeervolle zonsondergang.
Dinsdag, 22 mei 2018
Op wat Cirrus densus velden van afgestorven buien na was het weer helder en bij minima van 12,5 graden voelde het klam aan in de vochtige omgeving. Er volgde een zwoele voormiddag met veel zonneschijn maar ook heel wat onweersverklikkers (castellanus) die zich gingen ontwikkelen. Tegen de middag hadden we reeds zicht op diverse onweerscellen en het raakte overtrokken met aambeeldbewolking en forse stapelwolken. Plaatselijk kwam het tot stevig onweer al greep Malderen steevast naast de prijzen ondanks de talloze nabije inslagen volgens de radar. Tegen de avond begon het dan toch nog te druppelen al stelde het weinig voor en toen het tegen middernacht weer droog werd waren we nog niet verder dan 0,4 mm gekomen. Door de bewolking en koele outflows van de buien is het ondanks de zwoele aanzet vandaag niet warmer dan 24,0 graden geworden. Het laatste schemericht zorgde voor een fraaie zonsondergang toen het oranje licht de aambeeldbewolking mooi liet opgloeien.
Woensdag, 22 mei 2019
Ondanks de opkomende sluierbewolking is het lichtbewolkt gebleven en droog bij minima van 7,5 graden. De bewolking bestond uit Cirrostratus en Stratocumulusvelden en de zon kwam in oranjerode tinten op. Deze warme kleuren bleven opvallend lang aanwezig en daarna volgden dan de warme temperaturen. De bewolking loste immers op en er bleven enkel Cirrus en Cirrostratusvelden over waardoor het kwik gemakkelijk kon stijgen naar bijna zomerse maxima van 24,1 graden. Verder landinwaarts moest men echter rekening houden met veel stapelwolken waardoor er toch hier en daar klaagzangen hoorbaar waren tussen de lentezang van de vogeltjes. De wind kwam uit noordwestelijke richtingen en was zeer zwak. Tijdens de avond loste de bewolking op al viel het met de afkoeling onder de open hemel mee. We bleven opnieuw achter met een neerslagtotaal van 0,0 mm.