Wetenschappers hebben ontdekt dat het ontdooien van permafrost niet altijd leidt tot een toename van de methaanemissies in de atmosfeer. Aan de hand van een voorbeeld van een willekeurig geselecteerd Arctisch meer hebben ze bewezen dat een deel van het methaan wordt opgenomen door de organismen die in het waterlichaam leven, dus dit proces is veel gecompliceerder dan eerder werd gedacht. De studie van wetenschappers is gepubliceerd door het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports, "Science in Siberia" schrijft hier kort over. Door het smelten van permafrost verandert het reliëf van de Arctische gebieden - in het bijzonder ontstaan ??er moerassen en de zogenaamde thermokarst-meren, en valt organisch materiaal binnen meerjarige rotsen uiteen, waardoor met name het broeikasgas methaan in de atmosfeer terechtkomt, wat de opwarming van de aarde verergert. Waarnemingen van Russische wetenschappers hebben aangetoond dat het Oost-Siberische poolgebied een van de grootste bronnen is van methaan dat de atmosfeer van de aarde binnendringt.

Wetenschappers zijn afzonderlijk geïnteresseerd in biogeen methaan - dat wil zeggen dat wat wordt geproduceerd door levende organismen. Dit wordt in principe gedaan door bacteriën die onder zuurstofloze omstandigheden leven, bijvoorbeeld in de bodemgebieden van Arctische thermokarst-meren. Om te onderzoeken hoe dergelijke bacteriën methaan produceren, hebben de auteurs van de studie willekeurig een van deze reservoirs geselecteerd en de methaanproductie en absorptiecyclus daarin onderzocht.

"De allereerste hypothese over dit onderwerp was als volgt: methaan wordt daar geproduceerd (op de bodem van het meer), bereikt vervolgens het oppervlak door diffusie of bellentransport en wordt gedeeltelijk opgegeten door methanotrofe bacteriën, en vliegt gedeeltelijk de atmosfeer in", zei een van de auteurs van het werk, Toonaangevende onderzoeker, Institute of Permafrost Science (IMZ) SB RAS Nikita Tananaev. Om deze aanname te testen, hebben de onderzoekers de concentraties van opgeloste zuurstof, methaan, kooldioxide en opgeloste koolstof gemeten, de isotopische samenstelling van koolstof en waterstof in methaan en kooldioxide bestudeerd, de soortensamenstelling van archaea - organismen die methaan consumeren of uitstoten. Vervolgens vergeleken wetenschappers de feitelijke gegevens en de gegevens die werden verkregen tijdens het modelleerproces.

Het bleek dat methaan niet alleen via de bodem het meer binnenkomt, maar ook bacteriën vormen het in de oppervlakte van het meer. Tegelijkertijd bereikt al het methaan van de bodem van het meer de oppervlakte niet en ontsnapt het niet in de atmosfeer - het wordt 'opgegeten' door bacteriën die onderweg voorkomen. Alleen methaan dat zich in de oppervlaktewaterlaag vormt, komt in de atmosfeer. Tegelijkertijd begrijpen wetenschappers nog niet waar deze kenmerken van de methaancyclus in een bepaald meer betrekking op hebben. Om erachter te komen of dit een bepaald geval of patroon is, is verder onderzoek nodig.

"Vroeger zou afbraak van permafrost noodzakelijkerwijs leiden tot een toename van de methaanemissies van thermokarst-meren, en ons artikel laat zien dat CH4-emissies kunnen worden gereguleerd door de interne cyclus van dit gas in het meer zelf, en de relatie tussen opwarming en methaanemissies is complexer dan voorheen." - concludeerde Tananaev. // TASS