Donderdag, 15 september 2004
Terwijl er in het begin van de daglichtperiode weinig bewolking te zien was, begon het in de loop van de voormiddag al snel toe te trekken en zag de zaak er met momenten erg somber en herfstachtig uit. Pas na de middag ging het weer wat opklaren, maar dit betekende meteen ook de start van een buiig intermezzo, en de buien die Malderen over zich heen kreeg waren blijkbaar niet van de poes want met een maximale neerslagintensiteit van 131 mm/h hebben we meteen een stationsrecord voor Malderen aan ons been waartegen alle zomeronweders die we dit jaar gehad hebben verbleken. Het uiteindelijke neerslagtotaal bedraagt 4,8 mm. Tussen de buien en wolken door konden we ook nog genieten van een mooi najaarszonnetje wat meteen een mooie compensatie was van de erg koele maxima van 18,7 graden. De minima waren darentegen eerder normaal voor de tijd van het jaar met 11,7 graden. De komende dagen zal de buiiigheid afnemen en zo kunnen we vrijdag en zaterdag genieten van rustig nazomerweer, hierbij evenwel rekeninghoudend met een zwakke regenzone die ons zondag met een bezoekje zal vereren. De temperaturen zullen terug stijgen tot rond of net boven twintig graden.
Donderdag, 15 september 2005
Nadat we onder een opnieuw sombere hemel, waaruit af en toe wat motregen viel, het daglicht zagen wederkeren, volgde een eerder rustige periode waarin geleidelijk zelfs opklaringen in opdoken, goed voor een paar zonnige episodes. De stilte voor de storm zullen we maar zeggen want het tropische duo Maria - Nate heeft zich ondertussen in een uitdiepende depressie gereorganiseerd waarvan het bijhorende frontensysteem haar onstuitbare opmars doorheen België heeft ingezet, een proces dat niet onopgemerkt voorbijging want al snel sloot het wolkendek zich weer als een graf boven onze hoofden en kort daarop werden de natte produkten dan ingezet, meestal onder vorm van motregen of matige regen, voorlopig reeds 3,0 mm bij een tot 27,4 km/h aantrekkende WZW - wind. Hoewel het vanochtend zeer zacht bleef met 17,4 graden was het voor het kwik een onmogelijke opgave om zich doorheen de striemende regen een weg te banen naar aangename nazomerwaarden dus moesten we vrede nemen met de 20,5 die uiteindelijk uit de bus rolden. Het ziet er trouwens uit dat dit nog maar het voorspel was want het aktiefste deel van de regenzone ligt nog voor ons terwijl er morgen een flinke teug poollucht wordt meegenomen in het zog van de depressie waarin een reeks flinke buien ons een paar dagen zullen entertainen.
Vrijdag, 15 september 2006
De deze maand reeds ruim aan hun trekken gekomen zomerliefhebbers werden vandaag opnieuw flink verwend. Het zomerliedje begon vanochtend reeds met aangename temperaturen van 16,3 graden terwijl er nadien ruime aandacht werd besteed aan brede opklaringen met veel zon. Ondanks het feit dat deze niet meer zo hoog aan de hemel prijkt en bovendien nog werd gehinderd door overvloedige sluierbewolking, warmde het snel op en werden er vlot maxima gehaald van 28,4 graden. Het nazomerweer kabbelde tijdens de namiddag rustig verder onder toezicht van een zacht noordoostelijk briesje tot 19,3 km/h, en ook in het prille begin van de avond was dit nog het geval. Maar dan werd het tijd voor een kleine herziening van het weertype. Vanuit het zuidoosten is immers een storing dichterbij gekomen waardoor de bewolking vanuit die hoek snel dikker werd en er een paar regendruppels vielen, zij het niet meetbaar. De laatste stralen van de ondergaande zon wisten deze voornamelijk uit Altostratus bestaande wolkenmassa fraai in te kleuren waarna de bewolking zich verder uitbreidde over het volledige uitspansel. Het was toen echter al volledig donker waardoor we hier geen last meer van ondervonden, tenzij we uitwaren op een fonkelende sterrenhemel. Het hoeft geen betoog dat de temperatuur door dit alles slechts langzaam daalde en het nog lang aangenaam zacht bleef. Bovendien bleef de neerslag beperkt tot die twee druppels die kort voor zonsondergang neerploften op Malderse bodem.
Zaterdag, 15 september 2007
De dag begon erg veelbelovend met een bijna heldere lucht waarin slechts een dun weefsel van Cirruswolken de diepblauwe kleur van het luchtruim onderbrak. Toen de voormiddag halfweg was, sloeg het weer echter om: er ontwikkelden zich stapelwolkjes die aanvankelijk erg mooi oogden en een meerwaarde toevoegden aan het aktuele weersbeeld, maar de stapelwolkjes groeinden flink aan en zodra ze even hogerop tegen een inversielaag aanbotsten, was het uit met de pret: er vormden zich Stratocumulusvelden die zich snel uitbreidden zodat er voor de zon niet veel ruimte meer overbleef. Niettemin bleef het droog en de kleine stukjes blauw die overbleven, waren dan toch al dat. Naar de avond toe speelde zich het vertrouwde scenario af: de zon daalde, de thermiek nam af en de stapelwolken die de Stratocumulusvelden voedden, verdwenen waardoor ook deze laatste geen lang leven meer beschoren waren. Nog voor zonsondergang was het nagenoeg helder, met enkel de hoge sluierwolkjes die overbleven. Het koelde door het gebrek aan bewolking snel af tijdens de avond, maar niettemin hebben we weinig te klagen over het thermische verloop van deze dag. We haalden immers 22,3graden tegenover de opnieuw frisse minima van 8,9 graden. Voorts stond er door de dag heen een zuidwestelijkbriesje met snelheden tot 17,7 km/h.
Maandag, 15 september 2008
Laaghangende Stratusbewolking heeft tijdens de nachtelijke uurtjes snel komaf gemaakt met de mooie, heldere hemel waarvan we gisteren nog konden genieten. We ontwaakten dus onder een mistroostige, grijze hemel die niet meteen de intentie vertoonde om snel van uitzicht te veranderen. De wolken zorgden ervoor dat de nachtelijke afkoeling wat werd afgeremd, maar met 6,3 als ochtendminimum kunnen we het nog niet tropisch noemen. Na een tijdje kwam er toch nog leven in de brouwerij en zagen we de bewolking overgaan in Stratocumulus waarbij de zon al snel haar eerste stralen door de koele en nevelige atmosfeer kon werpen. Wat er van de wolken overbleef, herschikte zich vervolgens tot Cumulus mediocris. Het waren echter niet de typische mooiweerswolkjes die we in de zomer zo vaak zien, maar een pseudo- variant waarvan de contouren minder scherp waren en nogal wazig overkwamen. De rest van de hemel kwam eveneens erg nevelig over waarbij de blauwe kleur een erg fletse indruk maakte. De stapelwolkjes breidden zich na een paar uur gevoelig uit waardoor de zon terug een bescheiden tweederangspositie moest innemen en het kwik haar opmars al snel moest staken bij 17,7 graden. Bij het vallen van de avond doemde in het oosten een inktzwarte wolkenmassa op waardoor de laatste opklaringen meteen werden weggevaagd. De wolkeninvasie werd niet gevolgd door een zondvloed zoals de dreigende kleur deed vermoeden, maar door een somber en droog weertype waarbij we aankeken tegen een gesloten Stratusdek waaronder verspreide Stratus fractus voorkwam. Het ging nu erg kil aanvoelen al hield de oostenwind zich een beetje gedeist met haar snelheden tot 16,1 km/h. Het weersbeeld veranderde niet meer tot na zonsondergang, maar vrij plotseling ging de bewolking een uurtje na het invallen van de duisternis over in Stratocumulus waarin het goudgele licht van de volle maan voor een prachtig effekt zorgde. De opklaringen werden vervolgens steeds breder, al was het kwik hier niet meteen gelukkig mee, wat ze met een flinke duik naar beneden goed liet merken. Het neerslagtotaal van deze dag bleef beperkt tot 0,0 mm.
Dinsdag, 15 september 2009
Hoewel er geen onweer meer op zat, zijn er afgelopen nacht nog flinke buien langs geweest. De omgeving lag er dan ook erg vochtig bij terwijl het tijdens de ochtend nog lichtjes na(mot)regende. Dit alles zorgde voor een onvervalst herftgevoel ondanks de iets zachtere minima van 12,3 graden. Na zonsopgang bekenden de weergoden gelukkig weer kleur, en zagen we de bewolking overgaan in Stratocumulus en Stratus fractus. De eerste zonnestralen waren dan ook al snel een feit ondanks de nog steeds overvloedig aanwezige bewolking. De opklaringen warden langzaam breder en zo kon het kwik nog stijgen tot 20,4 graden. De strakke noordoostenwind deed het een stuk frisser aanvoelen, maar toch hebben we weinig te klagen want de regenzone bleef net ten noorden van ons slepen tot groot ongenoegen van vele Nederlandse zonnekloppers. Naar zonsondergang toe nam de bewolking snel verder af zodat er enkel nog wat verspreide Stratus fractus overbleef in de paarsachtig oranje getinte hemel. Verse neerslag kwam er dus niet meer aan te pas zodat het neerslagtotaal van deze dag reeds bereikt was met 2,4 mm.
Woensdag, 15 september 2010
Het ging gisterenavond al in de lucht, en vanochtend viel het eruit: regen die door een afwisseling van Nimbostratus en Altostratus bewolking werd opgewekt. De regen werd al snel intenser, maar er was geen onweer bij en nog voor de middag werd het geleidelijk droger terwijl er vanuit het westen opklaringen binnendreven. In het oosten was Cirrus densus bewolking te zien en er hingen wat Altocumulus velden die gezelschap kregen van Cumulus bewolking. Ook de namiddag verliep in droge omstandigheden met af en toe wat stapelwolken. Dankzij de regen was de hitte een beetje uit de lucht gespoeld, maar in de zon ging het al snel weer onaangenaam en drukkend aanvoelen. Misschien wel een aanwijzing voor onstabiliteit, want omstreeks 19H volgde er een plotse regenbui met opvallend dikke druppels die opnieuw voor wat verkoeling zorgde. Ook hier was geen onweer bij en de rest van de avond verliep in Nagasaki terug droog en rustig.
Donderdag, 15 september 2011
Het was (een beetje) bibberen vanochtend bij minima van 9,6 graden onder een heldere hemel die bij de eerste schemering grijs bleek te zijn. In de windstille en vochtige atmosfeer heeft zich immers Stratusbewolking kunnen vormen die zich meteen als een algenplaag in een siervijver over het luchtruim uitbreidde. Zo ging de dag alsnog in sombere, herfstachtige omstandigheden van start en leek het meteen interessant om ook de voormiddag over te slaan. Tegen de middag kwam er alsnog verbetering in het sombere herfstweer en ontstonden er opklaringen tussen de bewolking die overging in een mix van Stratocumulus en Cumulus. De bewolking bleef aanvankelijk in de meerderheid maar vooral in de tweede helft van de namiddag waren het de opklaringen die het pleit leken te winnen. Onder een vrolijk nazomerzonnetje liep het kwik op tot 21,7 graden. Doordat de oost- zuidoostenwind zich koest hield met maximaal 11,3 km/h, voelde dit ook nog eens vrij warm aan. Tijdens de avond loste de bewolking verder op en werd het nagenoeg helder. Doordat we ons in subpolaire lucht bevonden, lieten de gevolgen zich al raden: het koelde pijlsnel af en bij het invallen van de schemering was het alles behalve aangenaam toeven in de gelukkig windstille buitenlucht. Hoewel het aanvoelde alsof we nog maar een paar graden van het vriespunt verwijderd waren, bleek de thermometer nog 12 graden aan te wijzen omstreeks 22H, al kunnen we dit zeker geen zwoele zomeravond- temperaturen meer noemen. Neerslag is er ook vandaag niet gevallen dus we hielden het vandaag terug bij een bescheiden dagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 15 september 2012
De zomer was duidelijk terug in het land en we zagen het daglicht onder een heldere, blauwe hemel terugkeren. De ochtendkoelte die ons op minima van 9,7 graden bracht werd snel verdreven terwijl er later op de dag wat stapelwolkjes werden gevormd. Het kwik bereikte vlot maxima van 20,8 graden terwijl er een uitdrogende west- zuidwestenwind opstak die snelheden tot 19,3 km/h haalde. In de loop van de namiddag verscheen er meer sluierbewolking en loste de stapelbewolking op maar dit had geen verdere gevolgen zodat we met 0,0 mm als dagtotaal eindigden. De afkoeling werd door de bewolking wat afgeremd en er volgde een zachte zomeravond.
Zondag, 15 september 2013
Wie er vroeg genoeg bij was kon vanochtend nog net de zon zien verdwijnen achter een enorm Stratocumulusveld dat er door het tegenlicht een stuk imposanter uitzag dan het was. Toen de zon weg was bleek het immers een gewoon lichtgrijs wolkenlaagje te zijn: niet voldoende om neerslag te produceren maar wel ruimschoots voldoende om klaagzangen te triggeren. Gelukkig was het slechts tijdelijk want de bewolking werd geleidelijk weer dunner en nog voor de middag zagen we weer een blauwe lucht vanuit het westen binnentrekken. De zon kwam erdoor en het voelde meteen zomers aan terwijl het kwik omhoog vloog naar ... graden, een heel verschil met de minima die we vanochtend nog noteerden met ... graden. Zodra de zwembandjes werden bovengehaald, de parasols opengeklapt en de cocktails uitgeschonken waren, hadden er zich echter stapelwolken gevormd die zich uitsptreidden tot Stratocumulus en er terug een kille bedoening van maakten. Dit bleef zo voor enkele uren alvorens er terug opklaringen binnendreven uit het westen. Maar die werden dan weer opgevuld met Altocumulus en Cirrus bewolking en in geen tijd raakte het weer zwaarbewolkt tot betrokken. Bovendien was er ondertussen een nijdige zuiden tot zuidwestenwind opgestoken en na een poosje zagen we weer de eerste regendruppels vallen. Het ging om buiige neerslag die niet veel voorstelde, en het was wachten tot na zonsondergang voordat het koufront ons bereikte. Dit ging gepaard met een aantal pittige regenvlagen, gevolgd door matige regen die werd opgezweept door een gierende westenwind die tijdens de koufrontpassage omstreeks 23H opeens is opgestoken. Kortom, het herfstgevoel was nu kompleet terwijl er gevoelig frissere lucht werd uitgestort over de doorweekte omgeving. Het natuurgeweld leverde uiteindelijk een neerslagtotaal van 5,0 mm op.
Maandag, 15 september 2014
(Zweden) Van mist was er vanochtend geen sprake meer en dus zagen we de zon weerkeren in een veelbelovende, zuiders ogende hemel. In de loop van de dag werd er geleidelijk wat Cirrus bewolking aangevoerd die zich vooral in het zuiden consentreerde en overging in Cirrostratus. Voor de rest veranderde er echter niets, en kregen we terug een zomers weertje aangeboden waarbij het in de schaduw echter opvallend kil aanvoelde ondanks de bijna ondraaglijke warmte in de zon. Eens de zon bijna onder was, werd de kilte algemeen en gingen we terug een erg koele avond in die zich zeker niet tot terrasjesweer leende.
Dinsdag, 15 september 2015
Het wemelde vanochtend nog steeds van de buienwolken en plaatselijk kwam het opnieuw tot stortregens. Opklaringen in combinatie met polaire lucht lieten het afkoelen tot 11,3 graden wat in combinatie met de doorstaande west- zuidwestenwind geen al te gezellige ervaring was. Overdag kwamen we langzaam maar zeker in een buienvrij gebied terecht tussen de troglijnen ten noorden van ons en een opstomende regenzone ten zuiden van ons. Aanvankelijk zat daar nog veel bewolking in die ook nog eens onstabiel oogde (Stratocumulus castellanus en Cumulus congestus) maar later klaarde het gedeeltelijk op vanuit het zuiden en maakten de forse stapelwolken plaats voor mooiweerswolkjes. Deze waren opvallend talrijk, al kwam dat deels door de goede zichtbaarheid in de transparante atmosfeer waardoor we vanuit hoge gebouwen vanuit Brussel zelfs tot een honderdtal kilometer verderop de stapelwolkjes haarscherp konden onderscheiden. In het westen was de zichtbaarheid wat minder en verscheen er toch weer een buienlijn, al trok deze Nederland in waar ze tot ver in de avond min of meer ter plaatse zou blijven trappelen ergens over het midden van het land. Van daaruit kwamen ook meldingen van onweer binnen terwijl het in Malderen rustig en droog bleef. Al was rustig misschien veel gezegd want de wind beukte met niets ontziende kracht tegen het weerstation en de exotische beplanting errond in die grotendeels aan flarden werd gescheurd. Ze voelde ook nog eens extra koud aan bij maxima van slechts 17,3 graden in een overwegend zonloos weertype. Pas later op de avond kwam de zon er weer eventjes door toen we in de opklaringen aan de voorzijde van de volgende regenzone kwamen. Zo keken we tijdens de laatste uren van deze dag aan tegen Stratocumulus in het noorden, diepblauwe lucht boven ons en opkomende Cirrostratus en Altostratus in het zuiden. Het neerslagtotaal is uiteindelijk niet verder gekomen dan 0,0 mm.
Donderdag, 15 september 2016
De koelere lucht die gisterenavond over ons is uitgestroomd zorgde vanochtend voor aangename(re) minima van 17,2 graden, en doordat het kwik hierdoor dichter bij de dauwpunttemperatuur is uitgekomen werd er ook op grote schaal dauw en nevel gevormd. Dit zorgde voor een fraaie oranje zonsopgang in een met zilveren nevel- en mistbanken beklede omgeving. Ook in de hogere luchtlagen is er een en ander veranderd, zo was er in het noorden Stratocumulus bewolking te zien en zagen we in het zuiden Cirrus en Altocumulus bewolking afkomstig van de depressie die net ten zuiden van ons al dagen voor een koel en wisselvallig weertype heeft gezorgd. Deze komt nu langzaam onze richting uit waardoor er ook hier een einde aan het absurd warme zomerweer lijkt te komen. Voorlopig was het echter nog niet zover en kon de zon de aangename ochtendkoelte opnieuw laten plaats maken voor zomerse hitte die nog steeds met overvloedige zonneschijn gepaard ging. Wel was de lucht zeker na de middag niet meer zo diepblauw en moesten we rekening houden met veldjes Altocumulus translucidus bewolking die regelmatig voor de regenzones uit over ons werden geslingerd. De regenzones zelf maakten maar heel langzaam voortgang en zelfs na de middag hing de bovenkant van het meer gesloten wolkendek (Cirrostratus en Altocumulus) nog maar een tiental graden hoger dan deze ochtend. Het was al avond eer die rand loodrecht boven ons hing, maar ondertussen waren er wel al verschillende stapelwolken en flinke Altocumulus floccus of castellanus partijen ontstaan waardoor het zeker geen ononderbroken zonneschijn was waar we tijdens de namiddag konden van genieten/onder zuchten. De stapelwolken waren voorlopig onschuldig, maar vanuit het zuiden en zuidwesten kwam er tegen de avond dreigende Altocumulus en Altostratus opzetten die er door het tegenlicht bijna roetzwart uitzag. Het leek alsof er een zondvloed zonder weerga op ons zat af te komen, en in het zuiden konden we inderdaad ook dichte regengordijnen zien. Maar ook deze neerslag kwam maar tergend langzaam (zeker voor de plantjes) onze richting uit en op sommige momenten leken deze buien terug hun activiteit te verliezen waarbij het er veel minder dreigend uitzag. Wie aan verkoeling toe was kon echter letterlijk herademen door de krachtige oostenwind die ondertussen was opgestoken en naar westelijke tot zuidwestelijke richtingen ruimde. Deze voerde merkbaar koelere lucht aan en omstreeks 21H bereikte de regen ons dan toch nog, zij het in sterk verzwakte versie. Het bleef allemaal beperkt tot een mals zomerregentje en toen de pluviometer 2,3 mm aanwees werd het alweer droog. Wel bleef het betrokken en was de temperatuur ondertussen weer teruggespoeld naar een 18- tal graden waardoor we reeds dichtbij de minima van vanochtend uitkwamen. De krachtige wind bleef ondertussen lustig verder razen terwijl er af en toe nog een spatje motregen viel dat echter niet meer meetbaar was.
Vrijdag, 15 september 2017
Tijdens de nacht is de buiigheid weer toegenomen toen we verder achter het occlusiefront terecht kwamen en er dus geen stabilisatie meer was van diens advectiestromen. Op sommige momenten plensde het flink en met minima van 8,2 graden voelde het ronduit guur aan. De buien waren zodanig geclusterd dat het meestal zwaarbewolkt tot betrokken was. Tijdens de voormiddag klaarde het echter weer op en kregen we vooral Cumulus fractus en Cumulus congestus te zien waartussen zich af en toe nog een Cumulonimbus wist te ontwikkelen. We kregen de zon dus vaker te zien terwijl we wel nog met plaatselijke buien moesten rekening houden. Na een tijdje stabiliseerde de boel zich vanuit het noordwesten en kregen we de zon nog vaker te zien. Met een slechts zwak noordwestelijk briesje en veel zonneschijn voelde het vriendelijk aan waardoor we de lage maxima van 15,6 graden dan toch nog enigzins konden verkroppen. Maar lang zou dat niet duren, want het stabielere weer was net het werk van advectiestromen uit een troglijn die zich een eindje verderop in onze aanvoerrichting bevond. En deze stond natuurlijk te trappelen om de Lage Landen binnen te vallen en in zuidelijke richting te veroveren. De noordwestelijke kusten van Nederland moesten er het eerst aan geloven en later volgde dan de rest van de Benelux, al bleef het in Malderen tot het einde van de avond nog droog met mooie opklaringen in weliswaar koele omstandigheden. We sloten de dag af met een neerslagtotaal van 4,2 mm.
Zaterdag, 15 september 2018
De dag begon helder en vrij fris met minima van 10,5 graden. Er werden vrij snel stapelwolken gevormd en vanuit het westen dreef er Cirrus en Cirrostratus binnen. De stapelwolken spreidden zich gedeeltelijk uit tot Stratocumulus maar dit bleek vooral ten noorden van ons erg uitgesproken het geval te zijn waardoor we in Malderen erg vriendelijk nazomerweer konden meepikken met temperaturen die bij een zwak westelijk briesje opliepen naar een erg puike 23,5 graden. De Cirrostratus ging na een tijdje over in Altostratus maar de bewolking was niet aaneengesloten en zorgde voor sfeer in combinatie met de Cumuluswolken die zich ondertussen hebben gevormd. De wind kwam uit westelijke richtingen en was zwak. Tegen zonsondergang koelde het echter weer snel af al remde de bewolking dit enigzins af in combinatie met het binnenstromen van zachtere lucht. Het neerslagtotaal bleef zoals gewoonlijk weer op 0,0 mm steken.
Zondag, 15 september 2019
Net als gisteren ging de dag met veel dauw van start en er werd plaatselijk ook nevel en mist gevormd bij minima van 6,8 graden. De Cirrusbewolking hing er nog steeds al leek ze wat schaarser en dunner te zijn dan gisteren. In het zuidoosten was het zwerk zelfs helemaal strakblauw. De aangevoerde lucht was droog en warm en de maxima van 25,8 graden waren dan ook niet uit de lucht gegrepen. De wind kwam uit zuidwestelijke richtingen en in tegenstelling tot gisteren werden er nu geen stapelwolken meer gevormd. Het was bedrieglijk om te zien hoe stabiel dit alles oogde want de verandering zat veel korterbij dan het leek. Boven Nederland kwam het immers reeds tot regen en betrokken omstandigheden door toedoen van een koufront dat aan een onstuitbare opmars naar het zuiden bezig was. Ook tijdens de avond was van deze ingrijpende verandering nog niets te merken te Malderen en het neerslagtotaal liet zich dan ook raden met 0,0 mm.