Woensdag, 22 september 2004
Terwijl de laatste schaarse opklaringen vanochtend achter de oostelijke einder wegdoken, kwam vanuit het westen steeds meer bewolking opzetten op nadering van een warmte front, en dat bleef uiteraard niet zonder gevolgen. De westelijke wind legde er weer flink de pees op en vooral na de middag werd het een miezerige bedoening met een bijna voortdurende afwisseling van regen en motregen. De zon was volledig kansloos en de temperaturen schommelden dan ook tussen een ondermaatse 12,2 tot 14,9 graden. Gelukkig betreft het dus een warmte front waardoor de temperatuur naar de avond toe geleidelijk is beginnen te stijgen toen we in de warme sector arriveerden, maar ons verblijf daarin is van korte duur want morgen komen we reeds aan de andere zijde van de warmeluchttong terecht en zal een koufront met flink wat neerslag over het land spoelen. Vervolgens komen we vrijdag en tijdens het weekend in de polaire lucht terecht waar we steevast mogen rekenen op een portie buien waarin vooral op zaterdag een donderslag kan bijzitten. De temperaturen zullen een flink eind beneden de normale waarden duiken, maar dit alles zal gecompenseerd worden door mooie wolkenlandschappen in de heldere zeelucht en tussendoor de zon.
Donderdag, 22 september 2005
(Thailand) Voor het eerst viel ons een volledig neerslagvrije dag te beurt. Het scheelde nogthans niet veel want uit de bijna heldere ochtendhemel ontsproten al snel stapelwolkjes die het meteen een heel eind in vertikale richting gingen zoeken. Sommigen brachten het tot volwassen buienwolken, anderen, waaronder degene die zich met Tubkaak Beach bezig hielden, moesten er al het bijltje bij neerleggen toen ze amper als Cumulus congestus konden ondergebracht worden. Het spreekt dan ook voor zich dat de tropenzon flink haar gang kon gaan en menig blanke toerist van een zuiders kleurtje werd voorzien. Tegen de avond moesten ook de echte buienwolken eraan geloven en bleef er slechts hoge sluierbewolking en middelhoge Altocumulus / Altostratus over als stoffelijk overschot van eerdergenoemde buien. Tegen zonsondergang werden deze mooi ingekleurd met een onvergetelijke zonsondergang tot gevolg en de rest van de avond verliep eveneens rustig onder het bleke licht van de klimmende maan.
Vrijdag, 22 september 2006
Wie vanochtend een blik in oostelijke richting wierp, kon nog genieten van de zeer heldere, diepblauwe lucht waarin de gisteren een ganse dag vertoefden. Het was de zomerliefhebber echter geraden om zich niet om te draaien naar het westen, want daar verscheen reeds een overvloed aan hoge sluierwolken die langzaam maar zeker oprukte naar het oosten. Hoewel het slechts om vederwolkjes ging, was de begrenzing tussen het heldere en bewolkte gedeelte uitermate scherp. Wie er vroeg genoeg bij was kon hierbij nog genieten van het oranje- rode kleurenspektakel toen de eerste zonnestralen vanochtend de ijle wolkenmassa doorboorden. Het duurde niet zolang voordat het hele luchtruim door deze 'windveertjes' was ingepalmd en in het westen verschenen inmiddels ook al middelhoge Altocumuluswolken. Deze volgden het voorbeeld van de vederwolkjes naadloos op en tegen de middag was de eens zo krachtige nazomerzon reeds herschapen tot een sterk verzwakte, waterige versie ervan. Om het helemaal compleet te maken werden er rond deze tijd ook wat stapelwolkjes toegevoegd. Het bleef voorlopig echter droog en de temperaturen deden het best nog aardig met waarden tot 25,1 graden terwijl de minima er ook best mogen wezen met 17,6 graden. Zowat halfweg de namiddag leek de bewolking weer uit te dunnen en kregen we weer enige tijd de zon te zien. De naderende regenzone moest immers eventjes diep ademhalen alvorens de volgende fase van haar doortocht in te zetten. Dat gebeurde redelijk snel en zo zagen we de zon een tweede maal verdwijnen achter een dikke Altostratuslaag. Het druppelde hierbij een beetje, voldoende om de straten op sommige plaatsen nat te maken, maar de hoeveelheden waren amper meetbaar. Of er in Malderen ook neerslag viel is onduidelijk, alleszinds waren het dan geen meetbare hoeveelheden. De regenzone was immers aan frontolyse onderhevig waardoor het ding uitrafelde en we meer stukken blauwe lucht te zien kregen. De resterende wolken zorgden bij zonsondergang echter voor een oogverblindend schouwspel zoals we het in Malderen de voorbije vijf jaar niet meer hebben gezien. De sublieme kleurenpracht was van korte duur maar de zachte temperaturen zorgden er voor dat we 's avonds nog in openlucht konden nagenieten van de geslaagde show die we bij zonsondergang kregen.
Zaterdag, 22 september 2007
Tijdens de ochtend en voormiddag was er nog behoorlijk wat Stratus en Stratocumulusbewolking te zien, maar gelukkig waren er veel 'gaten' in aanwezig en kon de zon daar optimaal van profiteren. Naar de middag toe ging de bewolking over in Cumulus humilis en vervolgens evolueerden we naar een bijna helder weertype. Kort voor zonsondergang verschenen er in het westen terug Stratocumulusvelden waarin wat Stratocumulus castellanus verweven zat, wat ervoor zorgde dat de boel er erg dreigend uit ging zien. Na zonsondergang werd het echter terug lichtbewolkt tot helder. Met temperaturen die opliepen van 8,9 naar een zomers aandoende 24,5 graden hebben we weinig te klagen over deze dag. Het lijkt er echter op dat de spinnen dit jaar erg aktief zijn want voor de tweede maal in drie maanden tijd worden de schoepjes van de windmeter uitgeroepen tot vakantiebestemming van de maand waardoor er binnen de kortste keren een nieuw hotelletje werd rondgebouwd voor het spinnenvolk. Vermits ze daar nog steeds niet van draadloze netwerken gehoord hebben, werd de windmeter geblokeerd door de talloze webben en blijft de maximale windsnelheid en windrichting van vandaag een open vraag. De neerslagtotalen zijn dan weer wel bekend maar met 0,0 mm maakten ook deze weinig indruk en werd deze dag onder rustige en even droge omstandigheden afgesloten.
Maandag, 22 september 2008
Met de gevreesde grijzigheid leek het allemaal nog goed mee te vallen, want het was vanochtend opnieuw één en al opklaringen wat de klok sloeg terwijl er slechts wat Cirrus en Cirrostratusbewolking overbleef. Wel kwam de atmosfeer erg nevelig over en hing er weer een typische herfstgeur. Dit alles maakten we mee bij opvallend zachtere ochtendminima van 10,0 graden. Eens de zon een beetje op krachten was gekomen, werden er stapelwolkjes gevormd, en deze leken toch wel erg enthousiast te zijn in hun ontwikkeling waardoor het luchtruim er na de middag volledig van vergeven was. Vooral het aantal stapelwolken viel op al waren hun afmetingen ook een stuk indrukwekkender dan wat we de voorbije dagen gezien hebben. De temperatuursstijging werd erdoor afgeremd zodat de maxima stagneerden op 20,2 graden bij een noordoostelijk briesje tot 20,9 km/h. Uitspreiding onder een temperatuursinversie zorgde ervoor dat er ook Stratocumulus werd gevormd; deze bleef later als enige over toen de thermiek afnam en de stapelwolken hierdoor geleidelijk weer verdwenen. De eerdergenoemde Cirrus en Cirrostratus leek zich hiervan weinig aan te trekken en bleef de hele tijd op de achtergrond aanwezig. Hun '1 minute of fame' beleefden ze bij zonsondergang toen het geheel in vurige, oranje en rode tinten oplichtte alvorens weer even onopvallend als tevoren op de achtergrond te belanden. Het feit dat de Stratocumulusvelden niet meer verder oplosten, kunnen we op zijn minst verdacht noemen, en inderdaad: op de satellietbeelden tekent zich een regenzone af die ons via een erg ongebruikelijke koers vanuit het oosten zal overvallen de komende twee dagen. Deze nacht hoeven we hier echter nog niet van wakker te liggen en zal het vooral de bewolking zijn waarmee we te maken krijgen, en waarvan we tevens ook hogere ochtendtemperaturen kunnen verwachten. Het neerslagtotaal voor vandaag blijft dan ook beperkt tot 0,0 mm.
Dinsdag, 22 september 2009
Na een reeds wisselend bewolkte ochtend (Altocumulus en Stratus fractus) kwamen we onder een wolkenband terecht die ons met een volledig betrokken weertype opzadelde. Maar het bleef opnieuw droog doordat de laaghangende Stratusbewolking veel te dun was om neerslag van betekenis te lossen. Enkel in het uiterste noorden van de Benelux zouden wat verdwaalde druppels zijn gevallen. De wolkenband trok niet veel tijd uit om zich met ons bezig te houden, want een dik uurtje later kwamen er alweer opklaringen binnengedreven vanuit het westen. We kregen nu terug een mengeling van Stratus fractus en Altocumulus te zien waarbij opviel dat de wolkenflarden aan een zeer hoge snelheid over het luchtruim joegen. De bewolking werd vervolgens steeds schaarser en de aanvankelijk nevelig ogende blauwe lucht kleurde naar een zuiders ogende, diepblauwe tint. Voor de zon was dit een uitstekende gelegenheid om de temperatuur te laten stijgen van 9,9 naar 24,5 graden, zeker toen het in het tweede deel van de namiddag vrijwel helder werd op een paar minuscule Altocumulusdotjes na. Bij dit alles stond er een west- zuidwestelijk briesje dat met snelheden tot 29,0 km/h over het weerstation streek. De heldere lucht zorgde ervoor dat het 's avonds aardig afkoelde, maar echt berekoud werd het zeker niet. Op het einde van het etmaal tekenden we weer gewoontegetrouw ons vaste neerslagtotaal van 0,0 mm op.
Woensdag, 22 september 2010
Voor heel wat Japanners was dit een dag waar ongeduldig naar uitgekeken werd. Een actief koufront heeft immers de oversteek van de Japanse zee ingezet en zou spoedig een einde maken aan de hitte die het land al maanden in haar greep hield. Het front werd 's morgens vroeg reeds aangekondigd door een statige rij Cumulonimbi die aan de westelijke horizon paradeerde. Deze buien bevonden zich nog boven het oosten van China en Korea waardoor we nog een laatste hittedag voor de boeg hadden waarin het kwik snel boven de 30 graden werd gekatapulteerd. Er hing Cirrus en Cirrostratusbewolking en boven de Cumulonimbi was Altocumulus lenticularis te zien. In de loop van de voormiddag werd er ook over de rest van het luchtruim steeds meer Altocumulusbewolking aangevoerd. Later verscheen er ook Altostratus en Stratus fractus waarna het onderandere in Myia Jima tot regenbuien kwam. De regen ging al snel over in een erg luidruchtig onweer en hoewel dit alles in een saaie en grijze hemel begon, werd het onweer afgesloten met fabelachtige wolkenlandschappen. Vooral vanop de 'Apenberg' was het uitzicht adembenemend met een duidelijk afgetekende regenschacht die zich tussen Hiroshima en de eilanden van Shikoku over de binnenzee verplaatste. De lucht boven ons kleurde al snel weer diepblauw, maar het onweer bleef nog een hele tijd net ten oosten van ons verder razen. Ondertussen werden er aan de andere kant van het luchtruim nieuwe Cumulonimbi gevormd die boven het vredespark van Hiroshima voor een wel erg gepaste sfeer zorgden. Zodra de zon onder was, werden de bliksemflitsen hierin zichtbaar en deze zorgden voor een lightshow die ondanks haar eerder lage frequentie urenlang aanhield. Bij aankomst in Kurashiki bliksemde het nog steeds en viel er af en toe wat lichte regen uit schampende onweersbuien. Het onweer dat sinds deze middag nooit verder dan 10 kilometer van ons verwijderd was, bleef ook na middernacht voor lichtflitsen zorgen.
Donderdag, 22 september 2011
Na de lichte regenbuitjes van gisterenavond zag alles er weer rustig en stabiel uit met Stratocumulusvelden, een paar kleine opklaringen en minima van 11,0 graden. De wolkenvelden maakten plaats voor een afwisseling van Stratocumulus en Cumulus tegen de middag terwijl er een tamelijk diepblauw gekleurde lucht zichtbaar was in de opklaringen. Deze werd echter steeds opgevuld door de eerdergenoemde stapelwolken dus van echt nazomerweer konden we (nog) niet spreken. De maxima bleven bescheiden, maar echt slecht deden ze het gelukkig niet met 19,6 graden. Er stond bovendien geen venijnige, koude stormwind die door merg en been sneed, maar een zijdezacht briesje met zuchtjes tot 22,5 km/h uit het west- zuidwesten. Tijdens de avond zagen we regelmatig donkere wolkenluchten met valstrepen eronder voorbijdrijven in de mengelmoes van Stratus en Stratus fractus die nu alomtegenwoordig was, maar deze wolken en neerslag bleven netjes ten zuid- zuidwesten van ons. Na zonsondergang veranderde dit en wist een kortdurend regenbuitje er alsnog doorheen te sijpelen, wat een (onmeetbaar) dagtotaal van 0,0 mm opleverde.
Zaterdag, 22 september 2012
Tijdens het tweede deel van de nacht is het tot buien gekomen en lag de omgeving er voor het eerst sinds lang weer nat bij. Grote hoeveelheden zijn er echter niet gevallen en toen we vanmorgen wakker werden scheen de zon alweer. We waren duidelijk in een heel andere luchtsoort terechtgekomen, want we keken nu tegen een diepblauwe hemel aan waartegen zich spierwitte stapelwolkjes aftekenden. Een prachtig gezicht en de zon was in deze omstandigheden extra krachtig. De lucht was vochtig en onstabiel waardoor een deel van die stapelwolken uitgroeide tot buien die vooral in Nederland actief waren met onweer. Malderen kreeg omstreeks 11H nog een licht exemplaartje over de vloer dat het neerslagtotaal aanvulde tot een schamele 0,6 mm. Daarna kwam er advectie op gang en gingen de stapelwolken zich uitspreiden onder een dalende temperatuursinversie. Een zwaarbewolkt weertype was het resultaat al bleef het nu droog en tamelijk rustig. Door het ontbreken van de zon voelde het tamelijk koud aan bij een naar het noord- noordoosten geruimde wind die snelheden tot 27,4 km/h haalde. De temperaturen deden het dan ook erg magertjes ondanks de veelbelovende en verwarmende zonnestralen van deze morgen. De advectie was het resultaat van een naderend warmtefront en 's avonds zagen we dan ook de bijhorende sluierwolken binnendrijven die de hemel melkachtig kleurden vanuit het zuidwesten. De stapelwolken losten ondertussen op waardoor de Stratocumulusvelden geen voeding meer kregen en eveneens verdwenen. We sloten de dag dus in tamelijk zonnige omstandigheden af al was de zon ondertussen al bijna onder. De avond verliep erg koud en kort voor middernacht kwamen er vanuit het oosten van Nederland reeds meldingen binnen van grondvorst. Door de oprukkende warmtefrontbewolking blijft de subtropische vegetatie in Malderen echter nog even buiten schot al noteerden we nu pas de minima van 7,9 graden.
Zondag, 22 september 2013
Tijdens het tweede deel van de nacht heeft zich in de vochtige lucht opnieus Stratusbewolking gevormd, maar de laag was erg dun en tijdens de voormiddag was daar al snel een wazige zonneschijf door te zien. Het was opvallend zacht bij temperaturen die niet beneden 14,7 graden zijn gezakt en ondanks het grijze weer dat tijdens de voormiddag aanhield was het toch aangenaam nazomerweer bij comfortabele temperaturen. Na de middag kwam het eventjes tot opklaringen alvorens de bewolking zich weer boven ons sloot, maar ook dan bleef het aangenaam warm, een bewijs dat we de zon niet per se nodig hebben om mooi weer te maken. Er stond net als gisteren nauwelijks wind met slechts wat zichtjes uit westelijke tot zuidwestelijke richting. Op het einde van de namiddag ontstonden er terug opklaringen, en deze bleven voor de rest van de dag aanwezig waarbij de resterende bewolking overging in een kruising tussen Cumulus en Stratus fractus waarboven wat oranje condensatiesporen hingen. Ondanks deze opklaringen en de zon die zich weer liet zien, bleven de zeer fletse en nevelige kleuren opvallen die steeds voor een amberkleurige tot melkachtige gloed zorgden. Dit zorgde voor een heel aparte avondsfeer en dankzij de zonneschijn kon het nog wat verder opwarmen tot 20,9 graden. Warmte die opvallend lang bleef hangen want van een afkoeling was er na zonsondergang maar nauwelijks sprake. We sloten af met een wel te verwachten neerslagtotaal van 0,0 mm.
Maandag, 22 september 2014
Tijdens de vroege ochtend kwam het opnieuw tot buien, maar de neerslag bleek in Malderen niet meetbaar te zijn. De wind was naar het noord-noordwesten gedraaid en het was kil bij minima van 10,4 graden. Overdag bleven er verspreide buitjes binnendrijven die echter evenmin meetbaar waren in Londerzeel. Het meest in het oog springende weerselement was dan ook de wind die buitengewoon guur uit de hoek kwam en de maxima van 17,9 graden een stuk killer deed aanvoelen dan ze waren. De opklaringen waren vluchtig en het aantal zonuren verschilde sterk van streek tot streek daar de wolken zich in straten gingen schikken. Tijdens de late namiddag klaarde het verder op en kregen we een fletse hemel met een nogal vreemd aandoend avondlicht te zien. De avondkilte was verlammend door de wind die pas later op de avond wegviel en de snel dalende temperaturen.
Dinsdag, 22 september 2015
Nog voor het doorbreken van het eerste schemerlicht had een volgend buienlijntje ons bereikt dat opnieuw erg pittig was met dikke druppels. Het was erg plaatselijk want in het oosten waren nog opklaringen te zien bij zonsopgang waarop een schitterende zonsondergang met knaloranje en later okergele tinten volgde. Het wolkendek werd van onderaf aangeschenen waardoor het wolkendisplay spectaculair oogde. Dankzij de wolken en het vocht is het niet kouder dan 12,0 graden geworden en het was ook rustig met nauwelijks wind (uit zuidwestelijke richtingen). Na zonsopgang kregen we een band van Cumulus congestus te zien in het zuidoosten terwijl de rest uit Stratocumulus bestond waar we tussen de compartimenten en velden Cirrostratus en Altostratus bewolking konden ontwaren. Het was uiteindelijk de eerdergenoemde band van Cumulus congestus wolken die van betekenis zou worden, want ze groeide uit tot een pittige buienlijn die het plaatselijk flink liet plenzen. Toen we van deze buien bekomen waren, bleek het luchtruim volgezaaid te zijn met buienwolken waardoor we ons aan meer nattigheid konden verwachten. Nu konden we echter genieten van fraaie wolkenlandschappen, en daar de buien zich in het centrum van een lagedrukgebied ontwikkelden was er ook nauwelijks wind zodat iedere zonnestraal voor twee telde wanneer er opklaringen verschenen. Het kwik had echter weinig zin om twee keer te tellen waardoor we het met 15,3 graden als maxima moesten zien te redden. De windstille atmosfeer was ideaal voor de ontwikkeling van windhozen (land - en waterspouts) die zowel in België als in Nederland regelmatig werden waargenomen. De buien werden duidelijk veroorzaakt door koude bovenluchten, want de activiteit minderde niet tijdens de avond toen er geen zonnewarmte meer voorradig was. Ze wisten het neerslagtotaal aan te vullen tot 11,6 mm. De zwakke zuchtjes wind die er wel nog waren kwamen meestal uit het westen en het was ook uit die richting dat we de wolken (langzaam) zagen voorbijdrijven.
Donderdag, 22 september 2016
We begonnen de dag met warme schemeringskleuren en wat Cirrusbewolking dat in oranje kleuren oplichtte terwijl de zilveren nevelbanken over de velden voor extra sfeer zorgden. Maar die warme kleuren waren bedrieglijk want het is onder de open hemel bij een weggevallen wind afgekoeld tot 11,8 graden. Door het ontbreken van bewolking van betekenis konden we echter snel rekenen op een enthousiast herfstzonnetje om ons weer op temperatuur te brengen. Maar dat enthousiasme werd dan weer getemperd toen er Cirrostratus bewolking binnendreef vanuit het zuiden die vrij snel overging in Altostratus. Dankzij een transport van warmere lucht door een naar zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen geruimde wind konden we echter nog over een paar extra graadjes onderhandelen met de thermometers wat ons uiteindelijk maxima van 22,3 graden opleverde. En door het nog steeds zwakke karakter van die wind voelde dat zeker niet te koud aan. De bewolking was niet aaneengesloten en in het westen waren al snel weer opklaringen te zien terwijl we tegen de avond meer naar Cirrostratus evolueerden. Deze bewolking werd prachtig aangeschenen door de laagstaande zon waardoor alles in warme oranjetinten oplichtte en onze fototoestellen weer flink wat overuren mochten draaien. Er was ook wat Stratocumulus te zien in het westen welke tijdelijk meehielp aan dit kleurenspektakel. Na zonsondergang werd het snel killer maar in vergelijking met gisteren was het toch nog aan de zachte kant waar de bewolking en de warmere luchtaanvoer natuurlijk voor iets tussen zaten. De sluierbewolking leek tijdens de avond weer wat dikker te worden en volgens de radar zaten er waarempel een aantal buitjes in, maar voor de Londerzeelse plantjes zal dat een vacuum getrokken droogworst wezen want alweer stond er een ontnuchterende 0,0 mm af te lezen op de pluviometer nadat we daar de zand- en stofresten afgeborsteld hadden.
Zaterdag, 22 september 2017
De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen waardoor de temperatuur ondanks de snelle afkoeling gisterenavond niet beneden de 9,4 graden is gezakt. In het oosten hing een band van opklaringen waardoor de opkomende zon de bewolking die vooral uit Altostratus en Altocumulus bestond, van onderaf aanscheen. Hierdoor leek de hemel eventjes in vuur en vlam te staan waarbij vooral op oranje en rode tinten niet bezuinigd werd. Maar uiteindelijk werd er dan toch het gulste omgesprongen met grijze tinten want dit spektakel was maar van korte duur en de bewolking was zeer talrijk. De zichtbaarheid in horizontale richting was echter zeer goed waardoor we in de verte nog opklaringen konden zien hangen met stapelwolken erin die waarschijnlijk meer dan honderd kilometer van Malderen waren verwijderd. Langzaam maar zeker schoof de storing weg in oostelijke richting waardoor de opklaringen het land voorzichtig vanuit het westen konden veroveren. Maar voor het binnenland viel er niet aan een sombere dag te ontkomen en dat vertaalde zich in lage maxima van 18,3 graden. Gelukkig was de zuidelijke wind nauwelijks voelbaar, en het bleef ook droog waardoor veel buitenactiviteiten nog prima te doen waren. Naar de avond toe konden de opklaringen ons vanuit het westen weer bereiken al waren de stapelwolken groot en dreigend en is er misschien hier en daar nog een bui gevallen (maar niet in Malderen). Vooral het allerlaatste stukje van de namiddag en het begin van de avond verliepen hierbij nog in erg vriendelijke omstandigheden. Na zonsondergang koelde het snel af en ging het klam aanvoelen waarna zich wat nevel vormde. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Zaterdag, 22 september 2018
Het was koel met minima van 10,3 graden en de dag maakte een sfeervolle start met Cirrostratus, Altocumulus en Altostratus die voor een mooi gekleurde zonsopgang zorgden. De bewolking werd dikker dan voorspeld en deze droge dag bleek uiteindelijk een regendag te worden waarbij het vooral tijdens de namiddag erg druilerig werd. Vooral in het westen viel redelijk wat neerslag maar in Malderen bleek het allemaal erg mee te vallen al was het hier zeker geen nazomerweer met temperaturen die op 16,8 graden bleven steken en een zwak waterzonnetje dat er hooguit af en toe eens doorheen priemde. Gelukkig was de westelijke tot noordwestelijke wind zwak waardoor die niet al teveel kattenkwaad kon uitrichten. Tijdens de avond kregen we met wat intensere regen te maken waardoor de pluviometers in Malderen zich ook nog eens konden in beweging zetten na wekenlang stilzitten. We kwamen reeds uit op 6,5 mm tegen het einde van de avond.
Zondag 22 september 2019
We zaten nog volop in de zomersfeer tijdens de ochtend en er was op wat Altocumulus en Cirrus in het zuidwesten na nog geen vuiltje aan de lucht. De minima zijn bij dit alles op 12,3 graden uitgekomen. Langzaam maar zeker begon deze bewolking onze richting uit te kruipen maar ondertussen kon het kwik nog naar een drukkende 27,2 graden oplopen bij veel zonneschijn. Na de middag waren het dan de wolken die het voor het zeggen hadden en zeker na 14H kreeg de zon het zwaar te verduren. Toen de eerste regendruppels vielen trok de zuidenwind, die overigens al de hele tijd nijdig uit de hoek kwam, aan en leken we opeems middenin een herfststorm te zitten. Koelere lucht stroomde binnen en de wind ruimde naar het westen tot zuidwesten doch de regen hield ook gelijk weer op. De Altocumulus en Cirrusvelden hebben plaats gemaakt voor laaghangende pannus bewolking en Altostratus waardoor het erg somber werd. Er volgden nog een aantal perioden met lichte regen maar met een uiteindelijk dagtotaal van 1,0 mm hield het allemaal niet veel over. De avond verliep zwaarbewolkt terwijl er nog een aantal buien werden uitgeloot onder de dorstige Vlaamse gebieden. Londerzeel heeft daarbij echter geen winnende lotjes meer kunnen trekken.