Zondag, 17 oktober 2004
Net als gisteren werd de dag op uiterst sombere wijze aangevat met een dik pak wolken en nagenoeg geen zon. Het was dan ook erg kil met temperaturen die maximaal 11,8 graden haalden toen rond de middag een aantal opklaringen binnenschoven om de zon toch nog een kans te geven, een kleine winst tegenover gisteren, terwijl de minima met 6,5 graden ongeveer op hetzelfde niveau bleven. Toen de namiddag halfweg was besloten ze hierboven dat het tijd was om wat animo in het erg saaie weer te brengen en zo gingen dan opeens de hemelsluizen open waarop we een flinke geut regenwater over ons heen gekieperd kregen. Het dagtotaal dat tijdens nachtelijke neerslag al opgelopen was tot 0,2 mm werd hiermee aangespekt tot 4,4 mm. Na dit buiige intermezzo klaarde het snel op en werd het droger en vooral rustiger door de tot 26 km/h aangezwollen zuidwestenwind die weer volledig is gaan liggen. We bevinden ons echter nog steeds in gestoorde zeelucht die de komende uren en ook morgen nog een reeks buien over het land zal sturen en ook de dagen erna zit een nazomertje er nog steeds niet aan te komen.
Maandag, 17 oktober 2005
Opnieuw bleven we van de mist gespaard waardoor we weer getuigen waren van een mooie zonsopgang die nog eens extra in de verf werd gezet door diverse sluierwolken die nog steeds present waren. De ijle bewolking bleef ons zowat de ganse dag gezelschap houden waardoor we die strakblauwe luchten van gisteren moesten missen, terwijl het kwik ook een flinke stap heeft teruggezet. Warmer dan 16,1 graden werd het niet en dat extra truitje kwam goed van pas bij die 5,9 graden van vanochtend. Bij dit alles stond er een erg schrale oostelijke bries die er maximaal 18 km/h wist uit te halen en de gevoelstemperatuur nog wat lager liet uitkomen, zij het dat het nog steeds iets te warm was voor half oktober. Het nazomertje zal echter morgen haar laatste ademtochten uitblazen want wat er vanaf woensdag boven ons hoofd hangt is een stuk minder interessant voor de zonnekloppers onder ons. De dagen erop wordt ons land het doelwit van een aantal aktieve regenzones die komend weekend gevolgd worden door een aantal buien die in een noordelijke stroming worden aangevoerd. Na het weekend kunnen we ons weer eventjes koesteren onder de beschermende vleugels van een oceanisch hogedrukgebied, maar het heeft er alle schijn van dat deze het geen 72 uur zal volhouden...
Dinsdag, 17 oktober 2006
Opnieuw begonnen we de dag onder een fonkelende sterrenhemel bij behoorlijk gedaalde temperaturen (5,2 graden), waarop een veelbelovende zonsopgang volgde. Doch het moeilijk oplossen van condensatiesporen van vliegtuigen gaf reeds aan dat er iets op til was; in de hogere luchtlagen vond advektie van vochtigere lucht plaats. Lang duurde het dan ook niet voordat er in het prille licht van de opkomende zon dunne vederwolkjes oplichtten, aan de westelijke horizon. Deze wolkjes bleven uiteraard niet ter plaatse trappelen en na een paar uurtjes was een groot deel van het luchtruim reeds gevuld met toefjes Cirrus spissatus bewolking, afkomstig van een naderende storing vanuit het westen. De bewolkingstoename stagneerde zo rond de middag en de zon had ook niet al teveel moeite om zich doorheen de ijle wolkenmassa heen te wringen waardoor we alsnog konden genieten van wat waarschijnlijk de laatste zonnige nazomerdag werd voor een poosje. Er stak een oost- zuidoostelijk briesje tot 17,7 km/h op en de temperatuur liep op tot maximaal 20,6 graden. In de vroege avond kwam er opnieuw wat vordering in de veroveringsoperatie van de wolken en werd de westelijke hemel netjes toegedekt door een dikke laag Altostratus, die tijdens de uren daarop eveneens verder oprukte Tegen het invallen van de duisternis was er dan ook niet veel van de sterrenheml mer zichtbaar, op een enkele fonkeling in het uiterste oosten na, maar de positieve zijde (letterlijk en figuurlijk) is dat de bewolking ons prima kon isoleren waardoor de avondlijke en nachtelijke afkoeling niet meer zo uitgesproken was. De rest van het etmaal verliep eveneens zwaarbewolkt tot betrokken, terwijl het ondanks dit alles vrij rustig en droog bleef. De 0,2 mm in de pluvio was te wijten aan ochtenddouw.
Woensdag, 17 oktober 2007
Nachtelijke opklaringen hebben het kwik weer flink onderuitgehaald waardoor we erg frisse minima van 5,9 graden moesten trotseren. Op de koop toe hebben we ook niks aan deze opklaringen gehad want bij het aanbreken van de daglichtperiode was het alweer betrokken. Wel was het nog droog, maar het duurde niet lang voordat ook hier verandering werd in gebracht. Een quazi stationair front net ten westen van ons was immers onderhevig aan cyclogenese waardoor er een koufront in onze richting werd geslingerd dat al snel voor buiige neerslag ging zorgen. De neerslag was op sommige plaatsen intens en overvloedig, maar te Malderen viel het nog een beetje mee: het neerslagtotaal zou uiteindelijk 6,2 mm bereiken. De regen ging over in lichtere regen en nog steeds betrokken weer, doch in het tweede deel van de namiddag kwamen we aan de achterzijde van het front terecht dat opvallend scherp begrensd was. Op een gegeven moment was de oostelijke helft van de hemel grijs terwijl de westelijke helft diepblauw was met enkele stapelwolkjes erin (Cumulus fractus). De opklaringen schoven snel verder het binnenland in maar veel zonnewarmte konden we niet meer meepikken waardoor we het met een maximumtemperatuur van 14,8 graden moesten doen. Bovendien stond er een sterk windveld achter het koufront waardoor het er met rukwinden tot 29,0 km/h uit het west- noordwesten niet echt gezelliger op werd. De opklaringen bleven na de (sfeervolle) zonsondergang standhouden waardoor het tijdens de avond weer vliegensvlug afkoelde.
Vrijdag, 17 oktober 2008
Alle buien en bijhorende bewolking hebben vannacht de geest gegeven waardoor we terug met helder weer van start konden gaan. Het viel echter nog behoorlijk mee met de temperaturen die rond zes graden uitkwamen, in de wetenschap dat de temperatuur gisterenavond reeds naar 7,8 graden was gezakt. De enige bewolking die tijdens de voormiddag zichtbaar werd, waren enkele Altocumulusbankjes die zich ver weg, boven de westelijke en zuidwestelijke einder ophielden. Rond de middag leek het echter alsof de bom hierboven barstte, want plots werden er masaal stapelwolken gevormd die in een mum van tijd uitgroeiden tot flinke afmetingen. Opvallend hierbij was dat de satellietbeelden duidelijk toonden dat de stapelwolkjes boven België ontstonden door convektie (opwarming van het vasteland door de zon) terwijl de stapelwolken boven Nederland gevormd werden door advektie (koude lucht boven warm zeewater). Wie tuk was op buien, kon maar beter voor de Nederlandse versie kiezen, waar flinke stortbuien met alles erop en eraan goed vertegenwoordigd waren. De wolkjes waar wij mee te maken kregen, hadden namelijk veel minder potent waardoor het hooguit tot een paar verdwaalde regendruppels kwam die niet meetbaar waren in Malderen. Ondanks hun zwakke vertoning, wisten ze de diepblauwe lucht echter bijzonder fraai in te kleuren en aldus voor fotogenieke uitzichten te zorgen. En tussendoor was er nog steeds ruimte voor flink wat zon waardoor we weer vrij aangename maxima van 15,2 graden konden optekenen. De wind ruimde hierbij naar het west- noordwesten en haalde snelheden tot 22,5 km/h. De stapelwolken losten 's avonds geleidelijk weer op waarbij er enkel nog wat Cirrusbewolking overbleef: omstandigheden die zich uitstekend leenden voor een flinke afkoeling die ons nu pas de dag minima brachten die op het einde van de avond werden bereikt met 5,1 graden.
Zaterdag, 17 oktober 2009
De buiigheid is er afgelopen nacht goed blijven inzitten waardoor we de dag in erg wisselvallige omstandigheden begonnen. Door de noordelijke stroming en de opklaringen die tussendoor opdoken is het ook nog eens flink afgekoeld zodat de minima op een frisse 1,9 graden zijn uitgekomen. De buienmachiene bleef ook overdag ongestoord voortratelen, maar dit ging gelukkig gepaard met prachtige wolkenlandschappen waardoor we/sommige mensen zeker niet over het weer hoefden te klagen. De spierwitte stapelwolken met hun al dan niet vezelachtige toppen staken scherp af tegen de diepblauwe lucht en het had allemaal veel weg van een typische voorjaarsdag met maartse buien. Tijdens de namiddag ging de buiigheid er grotendeels uit, en konden de breder wordende opklaringen het kwik nog opkrikken naar 15,9 graden. Met die gure noordenwind tot 29,0 km/h erbij werd het vooral tijdens de buien en bewolkte perioden een onaangename bedoening, en dit werd 's avonds nog eens versterkt toen het onder de open hemel snel afkoelde. Kort na zonsondergang wist een laatste bui het neerslagtotaal met een verrassingsaanval op Malderen nog aan te vullen tot 1,0 mm. Deze ging gepaard met een plotse windtoename, maar nadien keerde de rust definitief weer en lijkt het erop dat we terug op een vriesnacht afstevenen.
Zondag, 17 oktober 2010
Dankzij de tussenkomst van Stratocumulusvelden vanuit het noordoosten is er van de voorspelde nachtvorst niets in huis gekomen. De minima bleven op 2,3 graden steken, al kan het aan de gond al lichtjes hebben gevroren. Daar waar opklaringen voorkwamen zijn wellicht wel negatieve minima gemeten. Van de zonnige weersvoorspellingen kwam aanvankelijk ook niet veel terecht, want de Stratocumulusvelden bleven nog een tijdje de oostelijke helft van het luchtruim domineren waar de zon zich toevallig ook bevond. Tegen de middag waren de meeste wolken echter verdwenen en werd het ondanks de lage maxima van 11,0 graden aangenaam zonnig. Later werden er Stratus fractus wolkjes gevormd die overgingen in een Cumulusachtige hybridevorm en de zon aldus weer in moeilijkheden brachten. Het luchtruim werd uiteindelijk voor 4/8 gevuld met deze wolkjes en nog wat verspreide Stratocumulusveldjes. De wind trok ondertussen aan tot 29,0 km/h uit het noord- noordoosten zodat het niet meteen een gezellige ervaring was voor wie nog een terrasje wilde meepikken. Op het einde van de namiddag dreigde het zelfs volledig te overtrekken met wolkenflarden, maar korte tijd later werd het opeens weer zo goed als helder waardoor het erop lijkt dat we deze keer niet zullen ontsnappen aan de eerste nachtvorst. De temperaturen doken immers al snel naar beneden terwijl het neerslagtotaal van 0,0 mm in een reeds berijpte pluviometer kon worden opgetekend.
Maandag, 17 oktober 2011
Kort na middernacht bereikten we de minima van 4,4 graden waarna wolkenvelden van een naderende regenzone het kwik op haar stappen liet terugkeren/klimmen. Om 5H 's ochtends was het reeds 6,6 graden en bij het doorbreken van de eerste ochtendschemering stonden we dan oog in oog met het wolkendek dat voor deze opwarming verantwoordelijk was. Het ging om een zwak koufrontje dat tijdens de voormiddag wat lichte regen veroorzaakte die echter niet meetbaar was. Daarna volgden er een aantal opklaringen maar veel stelde het niet voor want er was veel Stratocumulus aanwezig terwijl het erg nevelig werd. De maxima waren niettemin aan de zachte kant met 17,1 graden. Tegen zonsondergang probeerden de opklaringen een nieuwe doorbraak te forceren, wat voor mooie kleureneffecten zorgde boven de westelijke horizon. Tijdens de avond volgde dan weer een afwisseling van wolkenvelden en opklaringen terwijl het opvallend zacht bleef met temperaturen die dichtbij 15 graden bleven schommelen.
Woensdag, 17 oktober 2012
Voor de verandering was het vanmorgen nog eens droog, maar deze woorden waren nog maar nauwelijks koud of het water kwam weer met bakken naar beneden. De neerslag had een buiig karakter en had vooral in het begin zeer dikke druppels die bijna evenveel kabaal maakten als een hagelbui. Na een kleine twee uur werd het terug droger en keken we tegen een sombere Altostratuslucht aan die op de ene plaats middengrijs en op de andere donkergrijs kleurde. Het grootste deel van de voormiddag verliep in sombere en grijze omstandigheden met af en toe nog een beetje regen, maar uiteindelijk kregen we toch nog een zwak waterzonnetje te zien naar de middag toe. Na de middag ging de Altostratus over in een mengeling van Cirrus en Cirrostratus terwijl er ook wat Cumuluswolken werden gevormd. Plots verscheen er onder de kleine en onschuldige wolkjes een regenboog die bij deze wolkenlucht geen enkele reden leek te hebben om te bestaan. Maar als we ons omdraaiden en de donkere Altostratus en Stratocumulus castellanusbewolking in het westen zagen, zouden we voor minder een regenboog verwachten. Natuurlijk bleef het daar niet bij en bleken die druppels op onze wangen geen tranen te zijn. De neerslag had terug een wat buiig karakter met wat drogere perioden tussendoor. Er werd tamelijk zachte lucht aangevoerd waardoor het op geen enkel moment kouder is geweest dan 8,1 graden. Ondanks het flauwe optreden van de herfstzon konden we zo nog maxima van 16,9 graden uit de vochtige brand slepen. Tijdens de late namiddag en avond kregen we dan veel Altostratus en Nimbostratusbewolking te zien met scherp begrensde rijen Stratus fractus eronder die zich tamelijk snel voortbewogen. De stroming leek bijzonder krachtig te zijn al vielen de windsnelheden aan de grond nog mee met maximaal 41,8 km/h uit het zuid- zuidwesten. Tijdens de avond kregen we nog meer regen te verwerken die eveneens een buiig karakter had. Op het ene moment was het droog en op het andere moment kregen we met zware wolkbreukachtige regenval te maken. Deze afwisseling ging zowat de ganse avond door en leverde ons uiteindelijk een dagtotaal van 5,0 mm op. Het bleef zeer zacht en naarmate de uren verstreken warmde het zelfs langzaam weer op.
Donderdag, 17 oktober 2013
We ontwaakten vanochtend onder een fonkelende sterrenhemel en hoeweel velen in deze omstandigheden de eerste vorst in thermometerhut zouden verwachten, was het net warmer geworden waardoor we ons bij zonsopgang koesterden in zomers aandoende temperaturen van 10,7 graden. Een paar uur daarvoor was het zelfs nog een stuk warmer met 12,3 graden en door het koele weer van de afgelopen dagen zorgde dit voor massale condensatievorming op de buitenkant van ramen, tegels, betonnen oppervlakken en andere 'onderkoelde' voorwerpen. De omgeving lag er daardoor kleddernat bij ondanks de luchtige en uitdrogende wind die er reeds vroeg in de ochtend stond. Wie pas bij zonsopgang opstond zal echter maar weinig van het bovenstaande geloven, want de hemel was toen grijs en somber terwijl het voortdurend motregende onder een verder aantrekkende wind. Na een tijdje ging het zelfs tamelijk intens regenen en tijdens de voormiddag kregen we niet meer dan een paar schuchtere opklaringen te zien. De neerslag kreeg een buig karakter en kort na de middag passeerde er een erg actieve buienlijn die in de omgeving van Aalst tot 35 mm in een uurtje tijd wist te droppen. In Malderen bleek het mee te vallen met 3,6 mm, en vanuit het westen kwam er een scherp begrensde zone van opklaringen onze richting uit waardoor het er plotseling weer vriendelijk uitzag met veel zon en temperaturen die wisten te pieken op ... graden. De wind draaide naar westelijke richtingen en zwakte geleidelijk af naarmate we naar de avond toe gingen. Tot verse neerslag kwam het in Malderen niet, maar als we de radar mogen geloven hebben de forse stapelwolken die af en toe de zon en later de maan afdekten, vooral in de oostelijke helft van het land nog een paar buien veroorzaakt. We bevonden ons ondertussen weer in polaire zeelucht waardoor het vrij snel afkoelde, maar echt koud werd het zeker niet bij temperaturen die nog de hele avond ruim boven 10 graden bleven.
Vrijdag, 17 oktober 2014
Wie er vroeg bij was kon van een schitterende zonsopgang genieten waarbij de bovenlucht diepblauw kleurde, en er een gebied van laaghangende Stratus fractus wolkjes te zien was die er netjes onder schoven. Hoewel het slechts wolkenflarden waren, hadden ze allemaal dezelfde vorm waardoor het er heel apart uitzag. Ook waren de wolken in het noorden grijs en in het zuidoosten spierwit. Op grotere hoogte was dan weer Stratocumulus undulatus te zien die met haar grote ribbels eveneens een prachtig aanzicht was. Vanuit het zuidwesten dreef vervolgens massaal Stratus fractus binnen waardoor we weer in saaie somberheid terecht kwamen, al konden we wel genieten van zachte temperaturen die niet eens beneden 13,4 graden zijn gezakt. Na een paar uur klaarde het weer op en kregen we een hybride tussen Cumulus en Stratus fractus te zien welke geneigd was om over te gaan in Stratocumulus. De lucht was nog steeds azuurblauw al verscheen er nu wel wat Cirrus in. Tijdens de zonnige stukken warmde het op tot 19,2 graden en er stond een vrij goed voelbare zuidwestelijke tot zuidwestelijke wind. Tijdens de avond begon de Cirrusbewolking zich steeds meer uit te breiden en ging ze in het westen over in Altostratus terwijl de overige bewolking nu vooral uit Stratocumulusvelden ging bestaan. Ondanks de dikker wordende sluierbewolking kwam er geen neerslag meer aan te pas en het wolkendek zorgde ook voor een vertraagde afkoeling. We beleefden dus een erg zachte avond met zomerse trekjes waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm niet optekenden.
Zaterdag, 17 oktober 2015
Tijdens de nacht is het opnieuw harder gaan regenen waardoor de herfstsfeer helemaal compleet was vanochtend. Het was grijs en donker door toedoen van Stratus bewolking die zich onder het reeds aanwezige Nimbostratus wolkendek had gevormd. Dankzij de bewolking werd het niet kouder dan 7,5 graden, al was dat voor een stuk te wijten aan het binnenstromen van subtropische(re) lucht. De neerslag hoorde immers bij een zwak warmtefront.Het leek alsof er geen einde zou komen aan het natte en sombere weer, maar kort voor de middag gebeurde dan toch het grote wonder en zagen we het wolkendek openscheuren. We kregen nu tot Cumulus opbollende Stratus bewolking te zien met daarboven Stratocumulus en Altocumulus terwijl het verder opwarmde tot 10,3 graden. De wind was zwak tot nauwelijks voelbaar maar leek vooral uit oostelijke richtingen te komen. De zachte kleuren in de vochtige en nevelige lucht zorgden voor fraaie uitzichten, doch het genot was maar van korte duur want vanuit het westen werd de bewolking al snel weer dikker (Stratus). Er volgden een aantal perioden met motregen, al kwam het niet meer tot langdurige regenval. De neerslag was in malderen ook niet meer meetbaar waardoor we het bij de 0,2 mm van vanochtend konden houden. Tijdens de avond was er opnieuw een neiging tot opklaren, maar de duisternis viel al snel in en op veel plaatsen heeft men de zon waarschijnlijk niet eens gezien vandaa
Maandag, 17 oktober 2016
Tijdens het tweede deel van de nacht is de buienlijn dan toch nog tot in Malderen doorgedrongen, maar het onweer dat er in het westen op ontstond werd er meteen weer afgeworpen en in Malderen kregen we enkel een flauw afkooksel van de buien. Toch leverde dit eventjes een gezapig plensregentje op dat ons 0,9 mm opleverde. Tegen de ochtend zaten de buien ten noordoosten van ons, en was het weer opgeklaard uit een paar Stratocumulus en Altocumulusbanken na. Hierin waren zeldzame Kelvin Helmholtz formaties te zien en dankzij de volle maan was dit ook in het donker goed te zien. Het was nog steeds erg zacht met minima van 11,5 graden en er werden veel nevelbanken gevormd door het overvloedige vocht in de lucht. Er ontstond op korte tijd veel Cumulus en Stratus fractus bewolking waardoor we dan toch nog een sombere episode op ons dak kregen, maar het bleef droog en vanuit het weste klaarde het al snel weer op. Er volgde een vriendelijk weertype met brede opklaringen en stapelwolken waarbij de koele lucht achter het koufront nog niet helemaal tot ons door kon dringen. We konden dus weer vrij zachte maxima van 16,4 graden optekenen. De stapelwolken hadden flinke afmetingen en mogelijk is het hier en daar nog tot een bui gekomen, al overheerste het zonnige en droge weer. Tegen de avond werd het steeds helderder en was er boven ons uiteindelijk geen enkele bewolking meer te zien. Ten westen en zuidwesten waren echter nog steeds flinke stapelwolken aanwezig die zich dreigend in het schemerlicht aftekenden. Toen het volledig donker was zagen we echter alleen maar sterren schitteren en het bleef dus rustig en droog. Met uitzondering van de dauwvorming dan want er werd nogal wat nevel gevormd die overal op condenseerde.
Dinsdag, 17 oktober 2017
Dankzij de wind is het vanochtend niet tot dauwvorming gekomen en leek het met minima van 12,5 graden meer op een echte zomerochtend. Tot we naar buiten keken en zagen dat het nog donker was natuurlijk, en het daglicht veranderde daar even later niet veel aan want deze onthulde een sombere en grijze hemel. Maar al snel bleek dat het geen gewone somberheid was, want we kregen de zon dan toch te zien in een zeer bizarre gloed met oranje en geeltinten. Analyses van satellietbeelden en metingen leerden ons echter dat we ons in een enorme rookwolk bevonden afkomstig van de branden in het zuiden van Europa. De hele dag door kregen we met deze nevelige waas te maken waardoor het allemaal heel erg veel weg had van een typische voorjaarsdag in Kathmandu. Door de zwakke instraling bleef het kwik een beetje achter in vergelijking met gisteren en eergisteren, maar met maxima van 17,6 graden leefden we ook vandaag nog flink boven onze stand. Tijdens de avond begon de blauwe kleur van de lucht weer terug te keren en werd de zon wat intenser al was deze ondertussen al bijna onder gegaan. De hogere luchtlagen bleken nu vol te zitten met condensatiestrepen en Cirrusbewolking. De avond verliep vrij zacht, al was ze in vergelijking met gisteren al een stuk koeler en was het dus niet meer zo aangenaam om nu nog in zwembroek te gaan rondlopen. We sloten terug af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.
Woensdag, 17 oktober 2018
(Taiwan) Tijdens de nacht is het harder gaan regenen en de dag maakte een sombere, grijze en verzopen start. De regen had een buiig karakter maar het kwam zeker niet tot stortvlagen en de bewolking die uit Stratus fractus en Nimbostratus bestond bleef gesloten. Er veranderde weinig al was er tijdens de namiddag een korte droge periode waarin het eventjes leek te willen opklaren doch er kwam al snel nieuwe regen opzetten. Het was ook opvallend koeler dan gisteren al was het ook nu nog steeds erg klam. Tijdens de avond werd het weer droog op een paar verdwaalde motregendruppels na. Kort voor middernacht verschenen er een paar opklaringen.
Donderdag, 17 oktober 2019
Na het waterballet was het weer tijd voor een luchtig en vriendelijk weertype waarbij we in polaire lucht konden genieten van opklaringen bij minima van 9,9 graden. Kort na zonsopgang was het zelfs helemaal helder maar de vochtige lucht zorgde al snel voor de ontwikkeling van stapelwolken. Deze werden talrijker en groter en tijdens de namiddag resulteerde dit zelfs in buien. Al stelde het uiteindelijk niets voor en moest men al een stevig paar detective- ogen hebben om de schaarse druppeltjes op Londerzeelse bodem te kunnen spotten. De lucht zag er onstabiel uit ondanks de geringe hoogte waarop de bewolking zich uitspreidde en we keken na de pseudo- buitjes uit op een uitgestrekt Stratocumulusveld dat castellanus achtige structuren vertoonde. Bij tegenlicht zag dit er donker en dreigend uit. Maar dan klaarde het weer op en werd het helder want de stapelwolken hielden het ook meteen voor gezien. Het warmde op tot 16,9 graden bij een west- zuidwestelijk briesje. Er trok nog een veldje met spierwitte Stratocumulus undulatus wolkjes over en dan was er niets meer te zien. Althans op het eerste zicht want wie zijn nek uitstak of een vrij uitzicht had kon in het zuidoosten een imposante rij Cumulonimbuswolken ontwaren die zich tegen de diepblauwe hemel aftekenden. We hoefden daar echter geen schrik voor te hebben want deze buien bevonden zich boven het uiterste oosten van het land en waren dankzij de heldere lucht zo goed te zien. Kort voor middernacht begon het terug te regenen uit een aantal buien die ons vanuit het zuidwesten wisten te bereiken. Dit bracht de teller uiteindelijk op 0,9 mm.