Zoals eerder op ons forum beloofd geef ik een paar overdenkingen bij de winterverwachtingen van Stan. Verder ga ik in op de verwachting van Reinout op de meeting en ik sluit af met de winterverwachting van Judah Cohen, gisteren gepubliceerd op zijn weblog.
Allereerst mijn dank aan Stan en Reinout voor hun presentatie, al het werk dat erin steekt en de moed om ermee naar buiten te treden, ondanks dat de kans op het niet uitkomen van de verwachting relatief groot is, vergeleken met de reguliere vooruitzichten voor een dag vooruit of een week. Ik geef een overzicht en breng wat kritiekpunten, hopelijk leren we weer van elkaar.
Eerst Stan. Stan geeft een overall verwachting voor de NAO en een eventuele SSW en gaat vervolgens over tot het bespreking van het weer, van week tot week en later meer van maand tot maand. De formule voor de NAO geeft een hoge correlatie, tot wel 80%. Daarbij betrekt hij een groot aantal factoren, maar niet iedere factor geeft een even hoge bijdrage, en ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de formule zonder al teveel negatieve uitwerking op de hoogte van de correlatie, behoorlijk wat vereenvoudigd kan worden. Zeker in ieder geval is dat de lange reeks decimalen van de constanten natuurkundig niet verdedigbaar zijn. Je geeft decimalen tot zover de meetresultaten dat toestaan, is de algemene regel. Een digitale thermometer bijvoorbeeld kan als het moet tot tien decimalen ophoesten, maar één decimaal achter de komma is maximaal verantwoord. Alles erachter is schijnnauwkeurigheid.
De uitkomst van de verwachtingen van de NAO en SSW spelen voor zover ik kan nagaan geen rol bij de chronologie van de winterverwachting van Stan. Wat dan wel? In de chat geeft hij (geloof ik) aan dat hij hierbij de lange termijn verwachtingen van de modellen gebruikt, plus MJO. Dat mag, maar geef liever die bron aan in de presentatie en misschien is het beter die in de plaatjes te presenteren en vervolgens daar vanuit te gaan. Zo ondersteunt de nieuwste berekening van het ECMWF in grote lijnen de verwachting van Stan voor december, maar dat is logisch omdat hij zich daar eerder al op gebaseerd heeft.
De achtergronden van de verwachtingen voor januari en februari zijn mij niet helemaal duidelijk. Een toelichting had zeker wel gemogen, zodat wij mee kunnen denken met Stan zijn redenatie. Waarom bijvoorbeeld wordt februari zo zacht en zonaal verwacht? Is het de invloed van de centrale La Nina, wat ik verwacht. En waarom later in februari weer kouder? Gaan we niet teveel in detail? Iets om voor uit te kijken; de verwachting voor het einde van de herfst bijvoorbeeld kon eind november ook niet waargemaakt worden.
Reinout geeft in zijn praatje bij zijn winterverwachting aan dat het belangrijk is om keuzes te maken bij de bepaling welke teleconnecties belangrijk zijn voor de winter. Hij richt zich op de La Nina en heeft daarop zijn verwachting gebaseerd: een zachte winter. Daarna kwam een herziene verwachting, zo mogelijk nog zachter dan de eerste omdat de zone hogedruk naar verwachting wat zuidelijker komt te liggen en wij minder te maken krijgen met stralingskou.
Op 28 november lijkt het er echter op dat er een kleine kans is dat ook die verwachting niet gaat uitkomen, gezien de stroming in de atmosfeer en de verwachtingen voor december. Er is zelfs een reële mogelijkheid dat de stratosfeer in de winter op gaat warmen, dat zou later in de winter opnieuw kansen geven op kouder weer. Het probleem voor Reinout is de tegenstrijdigheid van de teleconnecties, normaal bij een La Nina hoort koud zeewater west van Canada. Dit najaar is het precies omgekeerd, we hebben dus een La Nina met een signatuur van een El Nino, in de noordelijke Stille Oceaan.
Wat we zien bij Reinout is dat hij alle teleconnecties voor zover relevant benoemt en slechts in zeer algemene termen de winterverwachting aangeeft, waarbij hij niet wegloopt voor twijfel of onzekerheid. Kritiekpunt vind ik persoonlijk nog steeds wel zijn aanname dat veel poolkou in de aanloop naar de winter voorwaarde is voor een koude winter in de Lage Landen. Ik kan daarvoor geen ondersteuning vinden in de reanalyses eind november en zou dat graag statistisch onderbouwd willen zien.
Dan nu de verwachting van Judah Cohen. Hij redeneert tegengesteld aan Reinout dat input van warmte in de noordpool regio (middels de westelijke stroming bij Nova Zembla en het ontbreken van zee-ijs in die omgeving) bevorderlijk is voor het ontstaan van blokkades. Die zorgen voor meer kou in centraal-Azië met een uitloper naar Europa. Zijn verwachting wijkt af van die van de numerieke modellen (die Reinout ook presenteert). Die geven uniforme warmte over geheel Eurazië en de VS en Noordoost-Canada.
Ik heb het er met Reinout over gehad hoe groot nu de betrouwbaarheid is van zijn winterverwachting (in samenwerking met WCS): 70%. Winterverwachtingen zijn ondanks die score nog taboe in een aanzienlijk deel van het meteorologische veld. Dat mag, maar meerdaagse verwachtingen vroeger moesten het in het begin ook doen met dergelijke percentages. Het is dankzij de pioniers van die jaren dat wij nu verder dan een paar dagen vooruit kunnen kijken. Seizoensverwachtingen vragen hun eigen methodiek, maar verdienen wat mij betreft toch hun plaats in het veld, al was het alleen maar omdat daardoor het inzicht in wat het weer drijft vooruitgang vindt. Zolang we ons maar realiseren dat de verwachtingen geen voorspellingen zijn.
Ik sluit af met het plaatje van Judah Cohen bij zijn winterverwachting 2020/2021.https://www.aer.com/science-research/climate-weather/arctic-oscillation/
Voor de volledigheid de link naar de wintermeeting: https://www.youtube.com/watch?v=Ov4ZtdhYNKM&feature=youtu.be&ab_channel=Wintermeeting
