Weerwoord | Een paar sfeerbeelden uit de Hoge Venen

Maandagnacht in alle vroegte vertrokken naar de Hoge Venen voor een winterwandeling. Bewust gekozen voor dit vroege tijdstip om eventuele mensenmassa's te ontlopen in corona tijd en natuurlijk vanwege het fraaie licht. Ruim voor zonsopkomst gearriveerd en als een van de eersten in het gebied.

Vertrokken vanaf Baraque Michel waar de parking nog grotendeels leeg was (op een aantal overnachters in campers na). Doordat het in de avond en nacht nog volop gesneeuwd had, was alles prachtig wit besuikerd. Zeker de eerste kilometer was magisch om te lopen onder overhangende takken die onder druk van een laag sneeuw nog verder naar beneden veerden. Het sneeuwtapijt was nog onaangeroerd en kraakte heerlijk onder mijn boots.

Opmerkelijk was de scherpe sneeuwgrens, die pas 1,5 kilometer voor het hoogste plateau begon. Een groot deel van het gebied is dus nog gewoon groen, pas de laatste 100 meter veranderde het landschap in een witte sprookjeswereld.

De bekende wandeling naar de fotografische locatie Noir Flohay gelopen. Vooral rond zonsopkomst prachtige donkere luchten door enkele sneeuwbuien die over het plateau trokken, afgewisseld door een enkele kortstondige opklaring. Einde ochtend trok een gebied met mist de Hoge Venen op, wat ook een prachtig beeld gaf. Helaas waren de fotografieomstandigheden op de top bij Noir Flohay minder, het was op dat moment deels opgeklaard en van mist was nog geen sprake.

Toen het drukker werd ben ik vertrokken uit het gebied. Hoewel wellicht niet helemaal de bedoeling is, denk ik dat een dergelijke wandeling wel verantwoord is mits je je gezond verstand gebruikt (ga vroeg, ga bij voorkeur alleen, houd geen sociaal kletspraatje etc.).
Met wat geluk kunnen we komende weken ook wat winterse beelden schieten dichterbij huis