Woensdag, 27 oktober 2004
Zoals verwacht nam deze dag een nog vrij aardige start waarbij de zon veel kansen kreeg en blauw de overheersende kleur was in het luchtruim. Doch er waren hoge wolkensluiers te zien die naarmate de dag vorderde steeds meer bezit namen van het uitspansel en naar de avond toe eindigden we onder een bijna volledig betrokken hemel. Kijken we naar het thermisch verloop van deze dag, dan was het een stuk minder dan we de voorbije dagen en weken gewend waren, we haalden niet meer dan 13,0 graden en de minima daalden voor het eerst sinds het einde van de lente naar een erg frisse 3,2 graden. Op de grasmat daalden we tot 1,7 graden waardoor we nipt aan de eerste nachtvorst ontsnapt zijn, toch wat Malderen betreft. De wind die 21 km/h aanwakkerde zorgde ook nog eens voor een afkoelend effekt. De komende nacht zal deze net voor een opwarmend effekt zorgen want de luchtlagen zullen nu goed dooreengemengd worden zodat het niet meer zo sterk kan afkoelen aan de grond en de toegenomen bewolking waar straks de eerste regendruppels zullen uit neerploffen zal ook voor de nodige isolatie zorgen.
Donderdag, 27 oktober 2005
Na een zeer zachte nacht bij temperaturen die niet lager dan 12,1 graden zakten, volgde een volledig heldere dag waarbij onder diepblauwe luchten en een krachtige zuid - zuidwestelijke stroming de temperaturen opliepen naar voor deze tijd bijna utopische waarden tot 22,6 graden. De wind liet zich echter ook voelen met haar snelheden tot 31 km/h, maar voor degenen die aan een zonnebad bezig waren bracht deze eerder welkome verkoeling. Naar zonsondergang toe is de wind weer wat geluwd onder de nog steeds kraakheldere hemel. Bij de temperatuur die momenteel (19h) nog steeds 18,5 graden bedraagt kunnen we al bijna van terrasjesweer spreken. Lang zal dit sprookje echter niet duren want op de satellietbeelden tekent zich een indrukwekkende regenzone af die op volle snelheid op Malderen afstevent en daar waarschijnlijk rond of kort na de middag zal aankomen. Concreet vertaalt dit zich in een mooie voormiddag maar eens de middag voorbij zal de bewolking snel toenemen vanuit het westen en zal er gedurende enige tijd lichte of matige regen vallen. Het lijkt erop dat er twee nattere perioden volgen met een tussenpauze van ongeveer drie kwartier ertussen rond de avond en tegen zaterdag zou de regenzone reeds ten oosten van ons zitten en kan het vanuit het westen weer opklaren. Het wordt kortom opnieuw mooi nazomerweer dan maar de temperaturen zullen wat minder hoog klimmen, wellicht tot zo'n 19 à 20 graden. Op zondag ziet het weersbeeld er ongeveer hetzelfde uit maar vanaf maandag volgt dan de afstraffing met verse regen vanuit het westen. De dagen erna lijkt het erop dat de regenzones zich steeds sneller gaan opvolgen dus de zomerliefhebbers doen er goed aan om het mooie weer maximaal te benutten.
Vrijdag, 27 oktober 2006
Het koufront dat ons gisteren aandeed, is in de loop van de nacht een heel eindje doorgeschoven waardoor het deze morgen helder weer was, bij aardig gedaalde temperaturen vermits de polaire lucht evenver kon doordringen. Het werd zo 9,8 graden tijdens de ochtendlijke uurtjes. De eerste paar uur van de daglichtperiode verliepen uiteindelijk aangenaam en zonnig, maar lang bleef dit niet duren want vanuit het westen kwam meteen een uitgestrekt veld van Altocumulusbewolking opzetten waardoor de zon het meteen een stuk lastiger kreeg. Gelukkig kon ze zich nog doorheen de wolken wringen vermits deze het luchtruim niet hermetisch afsloten maar bestonden uit een uitgestrekt patroon van ribbeltjes met blauwe lijntjes ertussen. Tegen de middag moest de zon zich echter gewonnen geven doordat de bewolking steeds dichter opeengepakt werd en er slechts een dooie grijze boel overbleef. Heel af en toe leek de bewolking weer te willen wijken, maar het waren slechts schijnbewegingen van wat ondertussen in een sobere Stratuslaag was overgegeaan. Hoewel een stuk minder warm dan gisteren, haalden we nog steeds redelijke maxima voor eind oktober met 17,5 graden. De rustigere atmosferische condities (slechts een zwak west-noordwestelijk briesje tot 27,4 km/h) zorgde ervoor dat de nieuwe, koelere luchtsoort een stuk comfortabeler aanvoelde. Uiteindelijk bedroeg het neerslagtotaal bij dit alles 0,0 mm en kunnen we aldus van een droge dag spreken.
Zaterdag, 27 oktober 2007
Opnieuw werden we aan een erg somber en grijs weertype blootgesteld waarbij de inspiratie om er een verslag van te maken ver te zoeken is. De grijze ochtendhemel zorgde er echter voor dat het nog redelijk meeviel met de minimumtemperaturen die niet beneden de 8,1 graden uitkwamen, doch de maxima zijn een ander verhaal met hooguit 11,3 graden in de late namiddag. Na de middag werd geleidelijk de invloed van de storingen die op het hogedrukgebied inbeuken merkbaar aan de bewolking die heel even de neiging had om open te breken en hierbij overging in Stratocumulus. De nakende weersverandering werd later op de dag tevens merkbaar aan de wind die behoorlijk begon aan te wakkeren en snelheden tot 22,5 km/h wist te halen enn dit uit zuidwestelijke richtingen. Ondanks de bewolking en de windtoename viel er tijdens dit etmaal nog geen neerslag.
Maandag, 27 oktober 2008
Hoewel we officiëel reeds in de polaire lucht achter het koufront zaten, was het vanochtend nog bijzonder zacht na deze zwaarbewolkte en regenachtige nacht waarin het kwik steeds rond of boven de tien graden bleef hangen. Het eerste schemeringslicht onthulde een mix van Altostratus, Stratocumulus castellanus en Cumulus fractus waarbij het uitzicht veel weg had van een pas weggetrokken onweersbui in de zomer. In het westen hing terug een scherp begrensde band van helderblauwe lucht zoals we die vorige week wel vaker hebben gezien. Ze duwde snel alle resterende bewolking weg zodat de zon al vroeg van de partij was. Een uitgestrekte laag van Stratusbewolking die zich onder de opklaringen vormde, leek alles dadelijk weer te zullen vergallen, maar de bewolking loste na een dik halfuur weer op en het waren nu vooral stapelwolkjes die vanuit die hoek kwamen opzetten onder begeleiding van dunne, erg fraai gevormde Stratocumulusveldjes. Deze werden met snelheden tot 20,9 km/h uit het west- zuidwesten over het weerstation geblazen. Hiermee brachten we vervolgens het grootste deel van de middag en namiddag door waarbij de schaduwwerking van de Britse Eilanden ervoor zorgde dat de met warm zeewater gevoede buien geen schijn van kans hadden om tot in Malderen door te dringen. Onder invloed van de zon zwollen sommige stapelwolken nog op tot dreigende afmetingen, maar dit leverde evenmin wat op. Het neerslagtotaal van deze dag was dan ook al sinds vanochtend een feit met 1,8 mm. Nederland viel dan weer grotendeels buiten dit afgeschermde gebied zodat daar verschillende buien met onweer en hagel te gast waren. Enkel de ijzige toppen van deze buien waren vanop een hoog gebouw op Belgische (Brusselse) bodem nog net zichtbaar aan de noordelijke en noordwestelijke horizon. Eens de zon haar dienstronde voltooid had, koelde het onder de open hemel razendsnel af waardoor pas tegen middernacht de minima van deze dag bereikt werden met 3,3 graden. De laatste restjes warme lucht van gisteren in combinatie met de zon konden overdag nog een maximumtemperatuur van 13,7 graden bij elkaar scharrelen.
Dinsdag, 27 oktober 2009
Het zag er vanmorgen erg vredevol uit met brede opklaringen, enkele verdwaalde Stratocumulusbankjes, Stratus fractus en zachte minima die rond 10 graden schommelden. Een zonovergoten dag laak in het verschiet te liggen, maar het Malderse weerstation werd plots overmand door dichte mistvelden die onverwachts binnenvielen en het zicht deden teruglopen naar enkele tientallen meters. De grijze soep bleef vervolgens enkele uren onaangeroerd hangen, waarna het op het einde van de voormiddag weer uitklaarde. Er werd nu overgeschakeld naar zonnig nazomerweer waarbij de resterende bewolking uit Stratus fractus en een weinig Cumulus bestond. Voor wat Malderen en Brussel betreft tenminste, want ruim drie kwart van de Benelux bleef onder een somber wolkendek schuil gaan. Met een zijdezacht zuid- zuidwestelijk briesje tot 19,3 km/h werd warme lucht aangevoerd zodat het kwik kon oplopen naar een erg warme 16,9 graden. Tegen zonsondergang bestond de bewolking vooral uit Cirrus, wat garant stond voor een waar kleurenfestijn toen de ondergaande zon er haar warm gekleurde lichtbundels op wierp. Opvallend was de weerkaatsing van oranje licht op dichtere Cirrostratusbewolking in het oosten. Na zonsondergang werd zowel de thermische als visuele warmte verdreven door een flinke afkoeling die zich onder de lichtbewolkte hemel inzette. Vorst lijkt onwaarschijnlijk, maar de minima zullen in elk geval een stuk lager uitkomen dan we de voorbije dagen gewend zijn. In rustige en heldere omstandigheden konden we op het einde van het etmaal een neerslagtotaal van 0,0 mm optekenen terwijl het kwik nu pas de minimumwaarde van 7,9 graden bereikte.
Woensdag, 27 oktober 2010
We bevonden ons vlak aan de voorzijde van een slepend koufront waardoor het erg zacht was bij minima van 6,8 graden. Deze werden reeds om 1H 's nachts bereikt waarna het gestaag is gaan opwarmen. In deze omstandigheden kjonden we ons terug aan een hoop bewolking verwachten die nu uit Altocumulus, Stratocumulus, Cirrostratus en Altostratus bestond. Tussendoor was er een flits zonlicht te zien en vooral rond de middag werden dat erg lange flitsen zodat er weer een nazomers sfeertje ontstond bij maxima van 12,5 graden. De zuidwestenwind wakkerde aan tot 38,6 km/h en dat mocht als een waarschuwing worden beschouwd van het koufront dat ondertussen aan de oversteek van de Lage Landen is begonnen. Het front maakte een erg zwakke indruk met al dat langzame gesleep, maar kwam uiteindelijk nog verrassend actief uit de hoek toen het ding ons omstreeks 17H30 overspoelde met plotse en krachtige stortvlagen. Daarna werd het snel weer rustig en schakelden we over op een zwaarbewolkt weertype met een aantal aantal buitjes die tijdens de avond overtrokken. Het werd een redelijk zachte avond, al voelde het aan de polaire zijde van het koufront niet meteen warm aan. De laatste van de serie buitjes die ons voor middernacht nog wist te bereiken, kon het dagtotaal nog aanvullen tot 4,8 mm.
Donderdag, 27 oktober 2011
De gisteren besproken depressie is vandaag iderdaad in verzwakte vorm gearriveerd. Dit zorgde voor Cirrostratus en Altocumulusbewolking die onderandere voor een mooie zonsopgang zorgde. Het was erg zacht bij temperaturen die niet beneden 6,9 graden zakten en overdag werd het prima nazomerweer met flink wat zon. Tussendoor waren er weliswaar uitgestrekte wolkenvelden maar vooral tijdens de namiddag waren de opklaringen ruim in de meerderheid waarbij het kwik opliep tot 18,7 graden. Er stond relatief weinig wind met snelheden tot 19,3 km/h uit het oost- zuidoosten en tijdens de avond zorgden de wolken opnieuw voor een mooi kleurenpalet. Deze consentreerden zich nu in het westen in de vorm van een gesloten laag Altostratusbewolking waaronder Altocumulus lenticularis en undulatus hing. Ondanks deze opzettende bewolking hielden we het vandaag nog droog en volgde er een zijdezachte avond.
zaterdag, 27 oktober 2012
(Nieuw Zeeland) Wat begon met een erg koele ochtend in Rotorua, werd gevolgd door een erg fraaie lentedag met vooral na de middag aangename temperaturen. Er dreef Cirrus en Cirrostratusbewolking binnen en rond de middag waren er ook Altocumulusvelden te zien. Deze losten weer op zonder een bedreiging te vormen voor het fraaie lenteweer. Naar de avond toe kregen we dan weer met dreigende Altostratusbewolking te maken, maar deze loste eveneens weer op zonder verdere gevolgen. De avond verliep dan ook rustig maar opnieuw koel, zeker toen er rond zonsondergang een bries opstak.
Zondag, 27 oktober 2013
404 page not found
Maandag, 27 oktober 2014
We werden vanochtend begroet door een rustgevende atmosfeer waarin een uitgestrekt Stratocumulus stratiformis perlucidus wolkendek te zien was met daarboven Cirrostratus. Het was opvallend zacht met minima van 10,8 graden en het was ook opvallend rustig met geen zuchtje wind waardoor er in de velden plaatselijk nevel of mistbanken hingen. De Stratocumulus loste geleidelijk op en tegen de middag hing er alleen nog maar Cirrus en Cirrostratus bewolking. Opeens werden er echter stapelwolken gevormd, maar deze bleken uiteindelijk onschuldig te zijn. De mengvorm tussen Cumulus fractus en Cumulus mediocris ging geleidelijk over in Cumulus humilis die steeds meer afgeplat werd. De wolkjes losten één voor één op tot er tegen het einde van de namiddag opnieuw alleen maar Cirrus en Cirrostratus overbleef. Wolken die niet veel zonlicht tegenhouden, en dat vertaalde zich dan ook in aangename temperaturen die vlot tot 18,3 graden stegen en dan zwijgen we nog over de nazomerse sfeer die er hing. De wind was zeer zwak en kwam uit zuid- zuidwestelijke richtingen. De fraaie nazomerdag werd net als gisteren door een sfeervolle zonsondergang met opvallende oranje en rooddtinten afgesloten. Daarna volgde een rustige maar in vergelijking met de warmte overdag toch nog verrassend koele nacht die voor een deel aan de opklaringen toe te schrijven viel. Dit zorgde voor een natgecondenseerde pluviometer, maar aan de binnenkant daarvan troffen we nog steeds 0,0 mm aan als dagtotaal.
Dinsdag, 27 oktober 2015
Het was vanochtend nog steeds lichtbewolkt, maar in het westen waren ondertussen Altocumulus lenticularis wolken te zien die een weersverandering aankondigden. De bewolking breidde zich gestaag uit over de rest van het luchtruim, maar zorgde aanvankelijk voor een fraai kleurendisplay bij zonsopgang. Op dat moment zagen we de minima van 5,7 graden uit het weerstation rollen. In het noorden bleef de hemel nog tot na de middag helder, maar vanuit het zuiden dreef nu ook Stratocumulus binnen die overging in Stratus en dus duidelijk van plan was de zon weer uit beeld te duwen. We moesten het vooral van de warme luchtsoort hebben om desondanks maxima van 17,9 graden te kunnen optekenen. Naar de avond toe loste de Stratocumulus op en maakte hij plaats voor Altocumulus lenticularis, Altostratus en Altocumulus virga. Een deel van die virgastrepen raakte blijkbaar nog net de grond waardoor het kort na zonsondergang lichtjes druppelde. Neerslag die niet meetbaar was, want de pluviometer bleef op 0,0 mm steken. Daarna werd het al snel weer droog en dreven er brede opklaringen binnen. Het bleef opvallend zacht tijdens de avond terwijl de zuid- zuidwestelijke wind onverminderd subtropische lucht bleef aanvoeren.
Donderdag, 27 oktober 2016
De mist is tijdens de nacht dikker geworden waardoor we weer in een klein wereldje ontwaakten. Het was relatief zacht (of toch vorstvrij) met minima van 8,7 graden. Het mooie najaarsweer van gisteren werd uiteindelijk niet meer herhaald want de mist trok op tot een erg laaghangende variant van Stratus bewolking waar de hoogste gebouwen in verdwenen. Dit zorgde voor een griezelig uitzicht en de zonneliefhebbers werden er ook niet meteen vrolijk van. Gelukkig was het einde van de somberheid in zicht want tegen de middag begon er iets te roeren in het wolkendek waardoor we donkere en lichte kleuren konden onderscheiden. Kort daarna zagen we een paar opklaringen verschijnen al sloot het wolkendek zich daarna weer als een graf boven onze hoofden. Daarna werden er weer wat voorzichtige pogingen gedaan om er een paar gaatjes in te prikken en tijdens de namiddag begon het dan toch langzaam maar zeker verder uit te klaren. De zon kwam er weer door en bij een zwak zuidwestelijk briesje haalden we nog maxima van 13,9 graden. In de hogere luchtlagen zagen we ondertussen Cirrus en Cirrostratus binnendrijven, welke uiteindelijk de enige overblijvende bewolking was. Dit was het gevolg van depressies die ons vanuit het zuidwesten probeerden te benaderen, en aan de Altostratus die tegen zonsondergang verscheen te zien zaten die echt niet ver van ons weg. Verdere gevolgen bleven echter uit in Malderen waardoor we alsnog met een neerslagtotaal van 0,0 mm afsloten. De sluierwolken zorgden voor warme schemeringskleuren waardoor we van een schitterende zonsondergang konden genieten. Daarna volgde een tamelijk koele maar rustige avond waarbij we de hele tijd nog een sterrenhemel konden zien en er wat voorzichtige nevelbankjes werden gevormd.
Vrijdag, 27 oktober 2017
Tegen het krieken van de dag bevonden we ons reeds ten noorden van het koufront dat volgens de satellietbeelden al boven Frankrijk hing. Brede opklaringen maakten hun intrede vanuit het noorden en de moedige pendelaars werden beloond met het gefonkel van de sterren. Tegen zonsopgang maakte een diepblauwe hemel haar opwachting, al ontstonden daar ook stapelwolken in waaronder af en toe valstrepen te zien waren. Dit was vooral bij de Nederlandse exemplaren dikwijls het geval, al probeerden hun Belgische tegenhangers ook nog halfslachtig te laten zien wat ze waard waren. Niet veel in ieder geval want de pluviometers keken er niet eens van op en hadden tegen de middag nog steeds niets meetbaars weergegeven. Tijdens de namiddag werden de buien wat talrijker en konden ze vlotter de grens oversteken, al was het ook dan nog lang niet om van achterover te vallen. Verder was het overwegend rustig met regelmatig zonneschijn en een naar noordwestelijke richtingen ruimende wind. In deze omstandigheden voelde het al een stuk koeler aan dan de voorbije dagen, al voelde het van achter glas op een beschutte plaats uiteraard net warmer aan. De maxima kwamen uit op 14,3 graden. Op de satellietbeelden waren ondertussen indrukwekkende wolkenbanden te zien die vanuit het noordwesten dichterbij kwamen, en deze gingen de buien uiteindelijk onderdrukken door advectiestromen. Dit proces werd echter laat ingezet, en aangezien het in België op de meeste plaatsen droog bleef was het daar niet eens merkbaar. De avond verliep dus in gelijkaardige omstandigheden terwijl de door buie getroffen gebieden merkten dat het daar droger werd. Er dreef wat Cirrus bewolking binnen terwijl de stapelwolken kleiner werden. De breder wordende opklaringen deden het in de polaire lucht snel afkoelen waardoor de minima van 7,5 graden nu pas bereikt werden.
Zaterdag, 27 oktober 2018
(Taiwan) Het werd een erg fraaie zomerdag waarbij er wat Cirrusvelden langs dreven en overdag werden er een aantal stapelwolken gevormd. Dit bleef zonder verdere gevolgen en we haalden aangename maxima van een 25-tal graden bij een zwak noordelijk briesje. De stapelwolken losten tijdens de avond op en ondanks de brede opklaringen viel het allemaal erg mee met de afkoeling in vergelijking met gisteren waardoor er tot in de late uurtjes in de buitenlucht kon worden vertoefd.
Zondag, 27 oktober 2019
Tijdens het tweede deel van de nacht kwam het tot flinke regenbuien die door een stevige zuidwester werden opgezweept. Daarna passeerde het koufront en ruimde de wind naar westelijke tot noordwestelijke richtingen. Bij het krieken van de dag zaten we reeds een eind in de koele poollucht en het was even wennen om in deze omstandigheden een stap buiten te zetten. De bewolking bestond uit Altostratus en Altocumulus van het wegtrekkende front en vanuit het noordwesten werd het snel lichter. De zon kwam er weer door en de wind is ondertussen gaan liggen waardoor het nog best vriendelijk aanvoelde ondanks de veel lagere maxima van 16,6 graden. Er verschenen wat Cumulus fractus wolken waardoor de zon het tijdelijk moelijker kreeg al losten deze tegen de avond weer grotendeels op. Toen viel het masker van de polaire lucht af en ging het kwik snel de dieperik in waarbij het wel eens zou kunnen dat het een heel deel plantjes met zich zal meesleuren. Geen wonder dat de minima van 3,2 graden nu pas werden bereikt. De met condens beklede pluviometer wees 3,5 mm aan als dagtotaal.
Dinsdag, 27 oktober 2020
Een volgende depressie heeft vandaag haar intrede gemaakt en het luchtruim liep vol met Altostratus bewolking terwijl
in de onderste luchtlagen de kenmerkende pannus bewolking weer zichtbaar was. Toch bleef het nog geruime tijd droog en het was pas later in de voormiddag dat er wat nietszeggende druppels vielen. Door de bewolking zijn de minima nog een beetje op peil gebleven met 7,0 graden maar overdag werd het koeler dan gisteren want de zon kwam er amper aan te pas behalve eventjes in matglasversie kort na de middag. De maxima bleven dan ook steken op 12,5 graden. We kregen wel een droge periode van enkele uren alvorens het tweede deel van de regenzone haar opwachting maakte. En ook dit deel had weinig om het lijf want uit dikkere Altostrratusbewolking ging het maar net genoeg regenen om het wegdek een beetje nat te maken terwijl er na een uurtje weer drogere perioden volgden. Het flauwe vertoon van de regenzone ten spijt werd het wel een erg gure herfstdag dankzij de strakke zuidwestenwind die weer goed van aanpakken wist vandaag. Later op de avond voldge er dan een derde deel van de regenzone en dit was blijkbaar het actiefste deel al viel wel op dat de neerslag nu in een erg dichte motregen viel die voor een wat aparte aanblik zorgde. Het straalde iets spookachtigs uit en het leek op een soort van dichte mist. De motregen hield een paar uur aan maar doordat de druppeltjes zo fijn waren bleef het neerslagtotaal dan toch nog beperkt tot 2,6 mm.