Sinds de weerhobby ontstaan is hebben microklimaten altijd mijn grote interesse gehad. Ik kwam er voor het eerst mee in aanraking tijdens een bezoek aan de Veluwe eind 2017, bij vertrek in Genemuiden was alles groen en op de Veluwe lag vanaf ongeveer +30m hoogte een dikke sneeuwlaag, fascinerend was dat. Na die gebeurtenis begon ik ook graag te kijken naar hoogtekaarten en kocht ik een handthermometer.
Tijdens het kijken naar die hoogtekaarten keek ik uiteraard vaak dicht bij huis, nu zijn hier in de regio natuurlijk niet echt heuvels, het is hier zo plat als een pannenkoek. Voor hoogteverschilletjes moet je hier na de Veluwe en dat kan het dichtste bij achter het plaatsje Hattem, gelegen aan de overzijde van de IJssel even onder Zwolle.
Tijdens een blik op de hoogtekaart in die regio was er altijd een plek die me opviel. Een groen vlekje te midden van de 'bruine gebieden'. Dat wil zeggen, een laaggelegen stukje land omgeven door hoogtes rond 30 á 40m. Het leek me een ideale plek voor verzameling van kou tijdens een stralingsnacht. Omdat het toch wel even weg is en er naast het weer nog zoveel andere dingen zijn kwam het nooit tot een bezoekje. Zie onderstaande afbeeldingen:
Tot vandaag. Ik besloot na een tentamen in Zwolle met de fiets een uitstapje te nemen en toch maar een keer een kijkje te nemen bij het beruchte veldje. Het was rond 10 uur bij zonnig weer en de temperatuur lag op zo'n 7 graden, aldus mijn fietscomputer (een handthermometer was dit keer niet mee, behoort nu eenmaal niet tot de standaarduitrusting bij een tentamen
). Ik ging er vandaag puur heen om eens te kijken hoe de plek zou zijn, is het echt een mooie kuil, staat de kuil niet helemaal vol bomen, is het vrij toegankelijk etc.
Zonnig weer in de bossen van Hattem:
Eenmaal aangekomen over de weg keek ik tussen de bomen door vanaf 40m hoogte naar de plek waar het veldje zou moeten zijn. Er was inderdaad een flinke diepte zichtbaar, een soort kuil omgeven door hellingen met beneden helaas wel aardig wat begroeiing, dat bevordert een eventuele afkoeling dan weer niet. Daarnaast was de kuil omgeven door hekken, maar na een ronde er om heen gelopen te hebben was er toch een opening te vinden waar je zeer stijl half lopend/glijdend kon afdalen, ongeveer 25m naar beneden. Ook al was het al half 11, en ruim 7 graden, het werd gelijk gevoelig kouder. Foto's:
De plek van de afdaling.
Veel begroeiing.
Uiteindelijk was er midden in de kuil een veldje met lage begroeiing, hier was het echt fris en er hingen nog wat nevelslierten. Wat me gelijk opviel was het gekraak onder mijn voeten, de grond was nog stijf bevroren, en dat om half 11 terwijl de zon al lang scheen! Groot was mijn verbazing toen druppels aan een boompje midden in het veld zelfs nog hard aanvoelden, het moet dus gevroren hebben op meethoogte en wellicht nog wel flink ook als de sporen om half 11 nog goed zichtbaar zijn. Dit terwijl de KNMI stations in deze omgeving niet lager zijn uitgekomen dan een graad of 4 á 5. Het was fantastisch om vanuit een natte boel ineens in een berijpt landschap in het zonnetje te lopen.
Het veldje:
De rijp:
Mijn vermoeden bleek dus bevestigt te zijn, er is hier sprake van een zogenaamd koudegat. Mocht ik volgende week nog tijd hebben en het is helder, dan wil ik een keer 's ochtends gewapend met een handthermometer een meting verrichten.
Blijf ons op de hoogte houden!