Vrijdag, 14 januari 2005
Vandaag kregen we typisch winters hogedrukweer voorgeschoteld. Het was erg rustig maar fris met lichte nachtvorst (tot -1,7 in de hut en -3,9 aan de grond) en er was nauwelijks bewolking op wat hoge sluiers en verspreide Stratocumulus na. Onder begeleiding van de zon liep het kwik op tot 8,4 graden en een noordelijk briesje tot 16 km/h zorgde ervoor dat het iets koeler aanvoelde.Kort voor zonsondergang sloeg het weer echter opeens om: vanuit het zuiden kwam een grijze massa opzetten en in een mum van tijd verdween de omgeving achter een dikke mistlaag. Deze mistlaag is er nog steeds en zal mogelijk een flinke domper zetten op de nachtelijke afkoeling zodat het kwik niet meer zo laag gaat als vanochtend. Niettemin kunnen eventuele opklaringen vannacht een heel andere wending geven aan de zaak. Maar de hogedrukwig schuift ondertussen op 't gemakske verder naar het oosten en weldra zal de wind naar het zuidwesten draaien. Gevoelig zachtere temperaturen zijn het gevolg en in de loop van maandag zou er zelfs regen aan te paskomen. De gisteren besproken inval van polaire lucht zal echter maar van heel korte duur zijn zoals het er nu naar uitziet. Op woensdag reeds zou de westcirculatie zich met geweld dwars doorheen de nieuwe hogedrukbarrière boren waardoor een noordwestelijke stroming onmogelijk voldoende lang kan stand houden om het gemoed van de sneeuwliefhebbers te sussen
Zaterdag, 14 januari 2006
Als vervolg op het erg mooie en zonnige gisterennamiddag kregen we vandaag andermaal een zonovergoten winterdag aangeboden. Deze keer was de zon reeds vanaf de eerste minuut van de daglichtperiode van de partij en de opklaringen slaagden er net niet in om het kwik onder het vriespunt te duwen, zo werd het vanochtend net 0,3 graden waarna het kwik snel winst boekte om uiteindelijk uit te komen op een erg zachte 9,2 graden, al voelde het door de tot 25,7 km/h tekeergaande zuidwestelijke wind met momenten veel kouder aan. De enige waarneembare bewolking bestond uit hoge sluierwolken en condensatiesporen van vliegtuigen, al was er in het uiterste westen en zuidwesten wel een band van dichtere bewolking te zien; de enige neerslag bestond echter uit dauwdruppeltjes die zich vanochtend in de pluvio verzamelden. Eens de zon achter de horizon verdwenen was, kwam het kwik in vrije val terecht en in de late avonduurtjes gaven glinsterende ijskristalletjes op de grond aan dat er reeds lichte grondvorst was ingetreden. De temperatuur in de hut zou later op de nacht eveneens een eindje onder het vriespunt duiken in het bleke licht van de felle volle maan.
Zondag, 14 januari 2007
Hoewel het koufront er op de radarbeelden erg aktief uitzag, moet Malderen het weer voor elkaar gekregen hebben om de buien op een dwaalspoor te zetten, want meer dan 0,2 mm was er niet gevallen. De regenzone was echter ook smal en vlug waardoor het nu ook weer niet zo moeilijk was om er met zo'n laag neerslagtotaal vanaf te raken. Tegen het aanbreken van de daglichtperiode zaten we reeds lang in de opklaringen erachter en voor het eerst sinds een eeuwigheid geleden was het hierbij zelfs bijna helder. Enkele sluierwolkjes in het zuiden was alles wat er nog van overbleef en de temperatuur heeft onder de heldere hemel reeds een flinke duik gemaakt. De rest van de dag verliep heel aardig met veel zon en geregeld wat stapelwolkjes (Cumulus fractus) die voorbijdreven terwijl de sluierwolkjes een constante verschijning bleven aan de zuidelijke en zuidwestelijke hemel. Wel moesten we hier weer veel wind voor incasseren met snelheden tot 46,7 km/h uit het west- noordwesten. De temperaturen liepen op naar 11,8 graden terwijl de minima een dubbeltje op zijn kant zullen worden want we zitten tijdens de avond op ongeveer hetzelfde niveau als vanochtend (een dikke vijf graden) terwijl opkomende Stratocumulusbewolking de avondlijke afkoeling begint af te remmen.
Maandag, 14 januari 2008
De passage van het koufront heeft tijdens de voorbije nacht weer voor de nodige (milli)litertjes neerslag gezorgd. Ook vanochtend kwam daar nog wat bij in de vorm van lichte regen, maar al snel werd het droger en halverwege de voormiddag konden we dan de eerste opklaringen in ontvangst nemen. Dit gebeurde bij een in Stratocumulus en later Stratus fractus overgaande bewolking. De bewolking werd vooral in de eerste helft van de namiddag erg schaars maar volledig verdwenen deed ze deze keer niet. Wel konden we voluit genieten van de zon én van de temperaturen die met waarden tussen 5,2 en 11,0 graden weer aan de hoge kant zaten. De opklaringen waren typisch voor de postfrontale zone achter het regengebied en aangezien dergelijke zone meestal erg smal is, zagen we de bewolking vrij snel weer toenemen op nadering van een buienlijntje vanuit het westen. Omstreeks 16H bleef er niet veel meer over van de blauwe lucht en waren in de verte reeds de eerste valstrepen van een regengordijn te zien, afkomstig van de eerste buien die eraan kwamen gestormd. Dit kunnen we overigens vrij letterlijk nemen want de wind wist weer goed van aanpakken met haar snelheden tot 45,1 km/h uit het zuid- zuidwesten en de komende 24 uur zou deze zelfs nog een stuk temperamentvoller tekeer kunnen gaan. Tijdens het invallen van de avond en het uitvallen van het daglicht, wonnen de buien geleidelijk aan aktiviteit maar teMalderen was daar niet zoveel van te merken. De neerslag die er viel had wel een 'grillig' karakter doordat er buien vielen met dikke regendruppels die elk maar een vijftiental seconden duurden. Dit werd goed weergegeven op de radarbeelden waarbij inderdaad zeer kleine en sterk verspreide neerslagkerntjes te zien waren die in de krachtige zuidwestelijke stroming meedreven. Boven zee vertoonden de buien duidelijk meer organisatie, maar dat zal voor de Malderse bevolking een worst wezen. Uiteindelijk bleken alle regenzones, naweeën ervan en buien niet eens meetbaar te zijn met 0,0 mm.
Woensdag, 14 januari 2009
Door het verder uitslaan van de gisteren besproken golf op de regenzone, zijn we vandaag aan de achterzijde van een koufront terechtgekomen. Maar ook daar zag het er al niet veel rooskleuriger uit. In de afkoelende, vochtige lucht heeft zich immers een stevig Stratuswolkendek genesteld die het samen met de bijhorende mist zo mogelijk nog erger maakte dan gisteren. Positief was dan weer het achterwege blijven van neerslag, maar door de druilerige motregen die er af en toe leek te vallen, moest ook dit met een korreltje zout genomen worden. Heel indrukwekkend was echter het sterke temperatuurscontrast met de kuststreek. De koude lucht achter het front heeft daar duidelijk al een flinke stempel op het weer gedrukt waardoor de temperatuur er een kleine twee graden onder nul was gedaald. Dit terwijl het binnenland zich nog koesterde in subtropische luchtmassa's waarin de temperaturen rond drie graden schommelden. Te Malderen vond de meest spectaculaire weersverandering van de dag op het einde van de voormiddag plaats, toen er Stratus fractus onder het aanwezige Stratuswolkendek doorschoof. Maar degenen die weinig over wolken afweten, hebben daar wellicht niets van gemerkt, net als van de zon trouwens, die zich vandaag geen seconde heeft laten zien. In Nederland zijn er kennelijk nog een paar opklaringen kunnen doordringen, maar een groot gebied ten noorden van het Ijsselmeer werd er dan weer geplaagd door zeer dichte mistvelden waartegen die in Malderen aardig verbleken. Na zonsondergang leek de koelere lucht dan toch nog in Malderen binnen te sijpelen, maar kouder dan 3,0 graden werd het uiteindelijk niet. De maxima haalden daarentegen slechts 4,6 graden waardoor het temperatuursverloop van deze dag erg gering bleef. Naast dit alles viel ook de wind op, die tegenover gisteren flink is afgezwakt met hooguit 20,9 km/h, en hierbij het west- zuidwesten opzocht. Alle motregen- en mistdruppeltjes waren samen goed voor 0,0 mm als neerslagtotaal.
Donderdag, 14 januari 2010
De zachte luchtaanvoer in combinatie met de door sneeuw en ijs bedekte omgeving zorgden ervoor dat we opnieuw met dooimist te maken kregen. Er vormde zich terug laaghangende bewolking in een erg nevelige atmosfeer terwijl het overvloedig aanwezige vocht voor een onaangenaam kil gevoel zorgde. Gelukkig was dit maar tijdelijk, want vanuit het zuiden begon het naar de middag toe op te klaren. De Stratusbewolking ging over in Stratus fractus, en na een paar uur was het zo goed als helder met hooguit nog een paar minuscule wolkenflardjes die overbleven. Deze lieten zich voortdrijven op een zijdezacht briesje met snelheden tot 16,1 km/h uit het oost- zuidoosten. De opklaringen waren het werk van een depressie die zich ten westen van ons bevond, en met haar opwaartse luchtstromingen het laaghangende wolkendek wist te verscheuren. Deze depressie werd op het einde van de namiddag zichtbaar in de vorm van Cirrusbewolking die in die richting verscheen. Deze ging op haar beurt over in Cirrostratus fibratus terwijl er tegen zonsondergang ook een aantal Altocumulusvelden verschenen. Het kleurenpalet dat hiermee gepaard ging was een zegen voor de natuurfotografen onder ons, maar de nog steeds overheersende opklaringen (slechts 1/8 bewolking) deden het snel afkoelen. Aan de grond vroor het smeltwater al snel aan met gevaarlijk gladde toestanden als gevolg, en het papperige sneeuwdek veranderde in een krokante witte korst. Door de erg zachte maxima van 5,6 graden zag de omgeving er overigens al een stuk minder winters uit en bevonden de meeste sneeuwmannen zich reeds in kritieke toestand. Op het einde van de avond vroor het ook in thermometerhut lichtjes bij -1,4 graden, wat ook de minima van deze dag werden. Het neerslagtotaal bedroeg 0,0 mm al bevond er zich een flinke hoeveelheid smeltwater in de pluviometer.
Vrijdag, 14 januari 2011
Het zomergevoel was vanochtend compleet bij temperaturen die 12,9 graden bedroegen. Ook voor juli en augustus nog iets boven normale ochtenddtemperaturen en er verschenen zelfs een paar opklaringen waardoor enkel de duisternis en de kale bomen er ons aan herinnerden dat het wel degelijk januari is. De bewolking kreeg halverwege de voormiddag meer structuur en ging over in een mix van Altostratus, Cirrostratus en Stratocumulus lenticularis. Deze laatste ging zich in langwerpige banden schikken die een erg donkere kleur kregen en zeker bij de huidige temperaturen deden denken aan een onstabiele zomerochtend aan de voorzijde van een naderend onweerscomplex. Tegen de middag werd de Altostratusbewolking dikker, gingen de Stratocumulusbanden subtiel over in Stratus en Stratus fractus en begon het weer te regenen. De neerslag werd geleidelijk intenser en werd opgezweept door een brutale west- zuidwestenwind die met haar snelheden tot 43,5 km/h terug voor een herfstachtig aandoend weertype ging zorgen. Tijdens de late namiddag werd het terug rustig en droog bij in Altostratus overgaande bewolking, maar tegen de nog latere namiddag begon het alweer te regenen wat de aanzet was naar een erg sombere en natte avond. De hoge temperaturen mochten we echter houden want ook nu bleef het kwik rond een subtropisch aanvoelende 10 graden schommelen. Kouder dan 9,2 graden is het zelfs niet eens geweest vandaag. Het neerslagtotaal was tegen het einde van het etmaal alweer opgelopen tot 2,0 mm.
Zaterdag, 14 januari 2012
Uitlopers van een warmtefront dat vooral in Noorwegen een actieve indruk maakte, zorgden in Malderen voor Stratocumulusvelden. Deze zorgden ervoor dat de afkoeling wat geremd werd, maar bij minima rond het vriespunt werden er aan de grond en op het buitenslapende wagenpark alsnog ijskristalletjes gevormd. Overdag leek het alsof deze laaghangende wolkenvelden zouden overgaan in een somber Stratus wolkendek, maar gelukkig kwam het zover niet en waren er steeds blauwe stukken tussen de wolken te zien die geleidelijk zelfs groter werden. De zon kwam er dus geregeld aan te pas en bij een zwakke westenwind die het bij 12,9 km/h hield deed het opnieuw eerder aan lente denken. Het kwik maakte er gretig gebruik van om op te veren naar 7,9 graden als maximum. Maar dat gevoel was slechts tijdelijk, want na de weliswaar warm ingekleurde zonsondergang werden de opklaringen opeens een stuk breder en ging het kwik als een baksteen de dieperik in. Onder de schittering der sterren en ijskristallen was het tegen middernacht reeds afgekoeld tot -0,5 graden en de kristallen die we in de pluviometer konden bijeen schrapen waren niet voldoende om iets aan het dagtotaal van 0,0 mm toe te voegen.
Maandag, 14 januari 2013
We begonnen de dag in heldere omstandigheden, en het aanwezige sneeuwdekje stond dan ook garant voor een stevige afkoeling die ons op minima van -6,0 graden bracht. Kort na zonsopgang werd de kuststreek gebombardeerd door pittige sneeuwbuien die met de stroming richting Malderen trokken. Zodra ze het binnenland introkken losten ze echter op en dreef er alleen laaghangende Stratus en Stratus fractus bewolking voorbij. Het dreigde dus een grijze, sombere en ijzig koude winterdag te worden. Maar na de middag brak het wolkendek weer open en kregen we alsnog wat zonneschijn. Het opruimen der lage wolken was echter het werk van een sneeuwzone die dichterbij kwam en we zagen dan ook al snel nieuwe Stratocumulusbewolking en Altostratus binnendrijven. Het raakte betrokken en de wind spande aan waardoor het waterkoud aanvoelde bij snelheden tot 33,8 km/h uit het zuiden. Toch was de aangevoerde lucht iets zachter en bereikten we omstreeks 19H de maxima van -0,1 graden. Omstreeks 21H20 bereikte de sneeuw ons en deze ging zeer snel over van motsneeuw naar matige tot zware sneeuwval. De vlokken werden opgejaagd door de krachtige wind waardoor we heuse blizzard taferelen te zien kregen die sterk deden denken aan december 2010. De temperatuur daalde terug naar -1,4 graden waardoor de sneeuw kurkdroog was en ging opstuiven tot duintjes die voor het verkeer erg verraderlijk waren. Het neerslagtotaal bleef onbekend en de sneeuwval hield aan tot na middernacht.
Woensdag, 14 januari 2014
Van het zonnige weer was vandaag niet veel meer te merken. De afkoeling die gisterenavond laat reeds stopte was al een eerste teken dat er bewolking en vochtige zeelucht begon binnen te stromen. Tijdens het tweede deel van de nacht werd het niet kouder dan 5,3 graden en kreeg een gesloten wolkendek ons al snel in haar macht. Dikke regendruppels tikten reeds lang voor zonsopgang tegen de flanken van het weerstation terwijl het daglicht weerkeerde in een sombere, grijze hemel. Daarna volgden een aantal drogere perioden onder een nog steeds gesloten wolkendek, en wie dacht van de regen verlost te zijn had het lelijk mis. Kort na de middag raasde een stevige buienlijn over Vlaanderen, en zagen we het water opnieuw met bakken naar beneden komen. In haar zog volgden nog een aantal buien terwijl het erg nevelig werd door een stijgende vochtigheidsgraad enerzijds en de dichte regengordijnen anderzijds. De bewolking zag er nog steeds zeer dreigend uit en bij het invallen van de duisternis leken de wolken alleen maar dikker te worden. Dit leidde terug tot een aantal buien, maar wie 'Londerzeel' en 'Buien' zegt, zegt 'weinig' en de pluviometer gaf inderdaad weinig aan met slechts 1,7 mm als dagtotaal. Dankzij de zachte luchtaanvoer konden we ook zonder zon nog maxima van 7,5 graden halen. Tijdens de avond bleef het rustig en begon het bleke schijnsel van de maan langzaam door de dunner wordende wolkenlaag te dringen. Er stroomde koelere lucht binnen, maar de minima voor vandaag werden niet meer scherpgesteld.
Woensdag, 14 januari 2015
Tijdens de ochtend en een deel van de voormiddag kragen we opnieuw met regen en motregen uit een gesloten wolkendek te maken. Er stond een ijskoude westelijke tot noordwestelijke wind waardoor het alles behalve aangenaam was in de buitenlucht. Halverwege de voormiddag kwamen we aan de andere kant van het omvangrijke buiencomplex terecht dat voor deze neerslag zorgde, en kregen we in het westen opklaringen te zien. De lucht kleurde er diepblauw terwijl er Cumulus congestus en Cumulonimbus wolken te zien waren. Deze waren erg talrijk en het duurde dan ook niet lang voor we met de bijhorende buien te maken kregen die vooral in de zuidelijke helft van het land met onweer gepaard gingen. Vooral rond en kort na de middag ging het er stevig aan toe met plensregens, al is niet duidelijk onder weke vormen de neerslag in Malderen is gevallen en of er al dan niet in bijhorende animatie werd voorzien. Tussen de buien door kwam het tot een paar vluchtige zonnestralen die het kwik deden oplopen naar 8,2 graden. De opklaringen werden breder op het einde van de namiddag en het werd hierbij tijdelijk rustiger terwijl de afzwakkende wind weer naar het zuidwesten kromp. Kort voor zonsondergang verscheen er dan sluierbewolking in het zuidwesten die zich vervolgens gestaag over het luchtruim uitbreidde. Dit proces ging gepaard met een aanwakkerende wind, en daar de warmere lucht aanvankelijk alleen in de hoogte binnenstroomde voelde het uiteraard weer erg guur aan. De minima werden ergens in de late avond bereikt met 2,7 graden, daarna begon het ook in de onderste luchtlagen weer op te warmen op nadering van het warmtefront dat morgen voor zacht en onstuimig winterweer zal zorgen. De neerslag kon ons nog niet voor middernacht bereiken waardoor het dagtotaal reeds bij de laatste bui deze middag een feit was met 11,0 mm.
Donderdag, 14 januari 2016
Tijdens de vroege ochtend was het nog droog maar zwaarbewolkt terwijl er een erg koude wind stond uit westelijke richtingen. Het ging spoedig opnieuw regenen uit een dik wolkendek van Stratus fractus en Nimbostratus. Plaatselijk viel deze neerslag ook als sneeuw, en ze was intens genoeg om hier en daar een dun dekje te vormen van enkele millimeters. Of dit in Malderen ook het geval was is echter niet duidelijk. Tijdens de namiddag kwamen we aan de achterzijde van de regenzone terecht en verschenen er brede opklaringen in het noorden. Wat verderop waren echter buienwolken te zien die de wolkenbanden van het koufront dicht op de hielen zaten. De zonneschijn die volgde was dus met andere woorden geen lang leven beschoren, en samen met de polaire lucht die binnenstroomde zorgde dit voor erg koele maxima van 6,1 graden. Eerst waren het nog neerslagvrije stapelwolken die over ons dreven maar al snel bereikten de buien ons en deze werden geleidelijk intenser terwijl de wind eveneens begon aan te wakkeren uit noordwestelijke richtingen. Na zonsondergang werd het in Malderen zelfs stormachtig en begonnen de buien zich te schikken in een gebied van meer continue neerslag waar ook sneeuw bijzat. Kortom het werd een erg gure bedoening buiten terwijl de koelte van de smeltende sneeuw ons naar de uiteindelijke minima van 2,5 graden bracht. Het neerslagtotaal liep op tot 4,1 mm.
Zaterdag, 14 januari 2017
Net als gisteren is er tijdens de nacht weer een sneeuwdekje ontstaan tijdens nieuwe buien bij temperaturen die net laag genoeg waren om hun witte inhoud intact te houden. Maar veel stelde het met een centimeter niet voor en indrukwekkende vrieskou viel er bij minima van 0,9 graden ook niet te rapen. Toen de eerste zonnestralen erop werden geworpen smolt het grootste deel van de sneeuw weer weg, doch er waren nog steeds verschillende buien actief die met een gure noordwestelijke wind richting Malderen werden gejaagd. Deze bleken uit sneeuw, smeltende sneeuw, korrelhagel en gewone regen te bestaan waarbij het tanende sneeuwdek af en toe nog eens lichtjes werd aangepoederd. Tijdens de namiddag bestonden de buien meer en meer uit gewone regen en tegen de avond was er enkel op beschutte plekjes nog een restje sneeuw terug te vinden welke de maxima van 4,9 graden overleefd heeft. Het werd geleidelijk wat rustiger tegen de avond waarbij het kwik kort voor middernacht onder het vriespunt dook (aan de grond in elk geval) wat door het overvloedige smeltwater van overdag tot gevaarlijk gladde toestanden leidde. Het neerslagtotaal is op 9,9 mm uitgekomen, maar ook hiervan is niet duidelijk hoeveel er vandaag gevallen is wegens sneeuwresten in de pluviometer en een deel van de buien die voor middernacht zijn gevallen.
Zondag, 14 januari 2018
Tijdens het tweede deel van de nacht is het weer opgeklaard en lag de omgeving er berijpt bij met minima van 0,3 graden. En dan was het zover: de zon maakte dan toch haar intrede en we waren meteen vertrokken voor een zonovergoten voormiddag. Toch was het allemaal geen vijf sterren want vanuit het noordwesten dreven Stratocumulusvelden binnen en terwijl de eerste exemplaren nog redelijk te verteren waren, werd het al snel teveel en was de zon-dag weer voortijdig voorbij. Wel kon het nog tot 7,0 graden opwarmen en konden we genieten van warme schemeringskleuren waarbij het licht een oker-oranje tint kreeg. De afkoeling werd door de opzettende bewolking gestopt en we konden het neerslagtotaal van 0,0 mm nog in vloeibare vorm opmeten.
Maandag, 14 januari 2019
De buien hebben zich weer teruggetrokken naar Nederland waardoor we weer een typische Londerzeelse situatie kregen waarbij het weerstation netjes buiten schot bleef. Ondertussen steeg de luchtdruk echter vanuit het westen wat gepaard ging met een ruimende wind waardoor de resterende buien dan toch nog tot in het Malderse konden doordringen. De drukstijgingen waren echter niet bevorderlijk voor de gezondheid van die buien en zo bleef het neerslagtotaal dan toch nog beperkt tot 1,9 mm. De polaire luchtmassa waarin deze optraden kon op haar beurt dan weer niet voorkomen dat de temperaturen nog steeds anti-winters waren met 7,7 graden overdag. Tijdens de avond ging het wel al een beetje de goede kant op (slechte voor exotenkwekers) toen het afkoelde naar de minima van 3,9 graden. Dit gebeurde bij brede opklaringen en een afzwakkende noord- noordwestenwind al was de lucht blijkbaar nog onstabiel genoeg om af en toe wat verdwaalde regendruppels te laten neerkomen. De buienwolken zelf waren meestal reeds opgelost waardoor het waarschijnlijk om smeltende sneeuwvlokjes ging die zich nog tientallen kilometers hebben kunnen verplaatsen.
Dinsdag, 14 januari 2020
De wind is tijdens de nacht verder aangewakkerd en het was vanochtend erg stormnachtig met flinke stoten uit het zuid- zuidwesten. Er stond een heel assortiment aan regenzones op het programma volgens de weerberichten maar in de praktijk bleek dit mee te vallen en zagen we vooral tijdens de voormiddag regen. Daarna werd het droog en ging de bewolking over in Stratus en pannus bewolking. De wind wakkerde echter verder aan en op een gegeven moment begon de bewolking zich in banden te schikken waardoor er opklaringen tussen ontstonden. Maar deze werden opgevuld door Altostratus bewolking waardoor we de zon toch niet te zien kregen. We kregen enkel de zachte temperaturen mee om het leed te verzachten al zijn de winterliefhebbers met deze uitdrukking niet akkoord. Want die zaten natuurlijk op wat anders te wachten dan kwikstanden tussen 9,3 en 12,0 graden. De dreigende wolkenluchten ten spijt bleef de regen voorlopig nog uit op een paar spatjes na al was het herfstgevoel door de bulderende windvlagen natuurlijk compleet. Na zonsondergang bleef alles min of meer hetzelfde en bleef de regen nog steeds uit. Het neerslagtotaal van 1,1 mm was dan ook al lang een feit.
Donderdag, 14 januari 2021
Het was vanochtend even schrikken toen we in een witte winterwereld het daglicht zagen terugkeren. De meeste Vlamingen hebben al enkele jaren geen sneeuw meer gezien en het was dan ook geen verrassing dat velen zich erdoor lieten verrassen en op hun weg naar kantoor enkel een ziekenhuis vonden. Het sneeuwde nog volop maar het was wel de klassieke sneeuwpap die kenmerkend is voor een winterinval in de Lage Landen. Enkel op gazons en ondergronden met een luchtige, isolerende structuur wist zich een dekje te vormen van een centimeter. Tijdens de voormiddag smolt dit zo goed als volledig weg al bleven er voortdurend vlokjes neerdwarrelen en was het wachten tot kort voor de middag eer het droog werd. De sfeervolle winterlandschappen maakten weer plaats voor de modderige wereld der treurnis met een somber Stratusdek erboven en het was natuurlijk erg kil met temperaturen die niet meer boven de 3,3 graden uitstegen. De wind was noordwestelijk en we bevonden ons net ten zuidwesten van een gordel met opklaringen die parallel met de stroming min of meer ter plaatse leek te blijven hangen. Wat verder naar het zuidwesten was nog veel neerslagactiviteit te zien en heeft zich wellicht een dikker sneeuwdek kunnen vormen. Tijdens de avond kregen we meer met deze opklaringen te maken terwijl er elders nog sneeuw werd waargenomen. Af en toe kregen we nog een natte vlok hiervan mee in Malderen maar het waren vooral de opklaringen die hier het weer bepaalden en het kwik naar de uiteindelijke minima van -0,1 graden duwden. De ondertussen gesmolten sneeuw was goed voor een dagtotaal van 6,2 mm.