Weerwoord | Piet Paulusma: hoe herinneren jullie hem? Mijn verhaal...

Als donderslag bij heldere hemel kwam het nieuws vanmiddag bij mij binnen. Piet...ja 'onze' Piet Paulusma is overleden. Ik moest wel even zitten toen ik het bericht hoorde.

In 2005 zat ik op de wip wat ik met mijn hoveniers opleiding ging doen. Zou ik er mee doorgaan of er mee stoppen? Diep van binnen wist ik wel wat ik wilde doen: verder met het weer! Mijn school bedacht toen: waarom schrijf je Piet Paulusma niet een brief? Aan je stage in het groen heb je nu niks meer. Doe iets wat je dan heel leuk vindt! En al snel had ik de brief gestuurd. Op een avond kwam mijn moeder naar mij toe en zei: ik heb iemand voor je aan de telefoon! Ik nam de telefoon aan en hoorde aan de andere kant van de lijn: hoi Robert, met Piet Paulusma!

Vervolgens ging mijn stage van zes weken van start. Elke dag met het openbaar vervoer vanuit Emmeloord naar Harlingen. Een hele opgave, maar ik wilde het! Piet haalde mij op van het station in Harlingen en we reden naar zijn huis waar ook zijn kantoor zat. Het was allemaal heel huiselijk, want ik at tussen de middag warm bij hem. Zijn kantoor was destijds in een omgebouwde garage. Veel gelachen en natuurlijk over allerlei weersituaties gehad. Ook haalde hij mij wel eens op van huis in Emmeloord voor opnames met SBS. Mijn moeder vroeg of hij nog koffie wilde en zo zaten we ook nog even op de bank over van alles en nog wat te praten.

Na mijn stage hebben we altijd contact gehouden. Bellen, appen en wel eens naar Harlingen om een visje te eten. Tot vandaag, want nu is het stil en bekijkt hij het weer boven de wolken. Oant sjen Piet. Een periode die ik nooit zal vergeten. 